Filmforum

AI maakt een eindeloze hoeveelheid meer royalty free type beat. Nu was library muziek al lang over z’n creatieve piek sinds je het thuis kan maken en op Shutter-/iStock/etc kan pompen en ik betwijfel, qua hitparade, of mensen muziek zonder “ster” (en bijbehorende “juice”) willen. Waar kan je nog mee relaten? En wrm denken mensen toch dat prompts typen (of inspreken) en hopen op iets leuks/bruikbaars leuker is dan musiceren? (Of tekenen enzo)

Aardig programmaatje wel hoor, dat Lab111 :-)

Ze maken er ook nog heel vette trailers voor: https://vimeo.com/943151662

Blackhearts
We volgen drie black metalband op hun reis naar het Mekka: Noorwegen, het Infernofestival. Het Colombiaanse Luciferian nemen het serieus met satanische riten to make up for geldgebrek. De Grieken van het sketchy Naer Mataron moeten dealen met de politieke carrière van hun bassist/zanger in Χρυσή Αυγή (Golden Dawn) en zijn arrestatie. Charmantst is Sina (From The Vastland) uit Iran, die met support van zijn moeder de reis waagt en daarmee eigenlijk ook de grootste risico’s neemt. Alles wordt bij elkaar gehouden door de local van Keep Of Kalessin, een vrij down to earth gast. Bij vlagen hilarisch, vooral als je ziet hoe black metal inmiddels een toeristische attractie voor Noorwegen is.

Step Across The Border
Deze had ik gelogd als gezien maar dat zal even geleden zijn, want kon me er weinig van herinneren. Na het lezen van Days of Zorn II de interesse weer gewekt en herbekeken. IJzersterke docu rond het bonte gezelschap waarmee Fred Frith zich onledig houdt, net als die Earth docu: a vibe.

L’Étrangleur
Een soort giallo over een geestelijk verdichte (jeugdtrauma) seriemoordenaar maar dan op z’n Frans met een existentiële twist. Derhalve meer artyfarty dan de meeste sleazy Italianen.

The Hip-Hop Fellow
Hiphopproducer 9th Wonder maakte zelf z’n school niet af maar doceert nu aan Harvard over hiphop. Leuk onderwerp maar beetje een AVGtje als docu.

転校生 (I Are You, You Am Me)
Die Obayashi is niet voor een gat te vangen. Het is een beetje jammer dat veel mensen alleen zijn gekte van Hausu kennen. In deze film wordt een nostalgische zwartwit-orde overhoop gehaald door de geslachtsruil van Kazuo en Kazumi. Grappig, uiterst charmant en tegelijk best een interessante take op genderrollen.

Håndtering av udøde (Handling the Undead)
Een meditatieve zombiefilm in broeierig Oslo. Over hoe rouw meer kapot maakt dan je lief is. Weinig tekst maar veel blikken en een drukkende melancholieke sfeer waardoor Nina Simone’s Ne Me quitte pas er wel even inhakt. Ik zie klachten over traagheid en het „lui geschreven” en „niet uitgewerkte karakters” wat me doet denken aan Fantano’s underwritten argument… dunno man, zie het als ambient. Het is misschien net een tikkie té traag maar dan heb je Tarr nog niet gezien.

We volgen drie black metalband op hun reis naar het Mekka: Noorwegen

lol ik stond toch even op het verkeerde been, metalheads naar Mekka, daar zit een flauwe Belgische filmpitch in. '3 Belgische moslim-metalfans gaan naar Mekka in hun gebruikelijke outfit.'

Ah, wel een Iranees :D

I are you op den lijst.

Willard
'Want a little something to nibble on?' De oude filmwijsheid geldt ook hier: goed boek, mindere film. De matigheid is vooral te wijten aan ouderwets acteerwerk, warrige editing en het weglaten van één van de beste elementen uit de psychologisch opmerkelijk diepgravende horror-roman: het trainen van de ratten. Lone wolf Willard ontdekt dat hij dankzij zijn knagende vrindjes wél het mannetje is. Eindelijk durft hij het tegen zijn baas op te nemen en het leuke kantoormeisje mee uit te vragen. Ja, dát zit erin. Het incel-stukje klopt in de adaptatie gelukkig als een ander, op een bepaalde plek. 'Have you ever had a cat before?' Pas over de helft – wanneer de boel smakelijk ontspoort – begrijpt deze kijker dat er zelfs nog een vervolg kwam. 'Something's scratching.'

Oh ja, die moet ik ook nog eens zien. Ben wel een fan van Crispin Glover, hoewel ik denk dat het wel een acteur is voor wie geldt 'geniet, maar geef schermtijd met mate'.