Jaaroverzicht 2014
Het was een goed jaar, met ruim honderdvijftig nieuwe titels. Veel cd’s, enkele download only’s en nog een stapeltje essentieel vinyl. Opvallend weinig metal dit keer. Niet vanwege een schraal aanbod, maar omdat mijn voelsprieten duidelijk een andere kant op stonden. Gelukkig viel er voorbij de gitaren veel te halen.
In alfabetische volgorde:
Ian William Craig – A Turn of Breath
Ik ben gek op verval, zoals bij sinds jaren verlaten bioscopen, fabrieken, pretparken… Die liefde treft ook muziek; of wat daar dan van over is… Ian William Craig heeft een klassiek geschoolde stem en een voorliefde voor drones en tape-manipulatie. Het gevolg is een dwaaltocht over een kathedralenkerkhof (of het graf van William Basinsksi, dat kan ook). Gebroken glas-in-lood, engelen met uitgeregende ogen, de geur van beschimmelde duivenpoep. Het is niet onder woorden te brengen hoe diep dat me raakt.
https://www.youtube.com/watch?v=QBtj6wc4v4g
House of Lightning – Lightworker
House of Lightning past de babbeltruc toe. Eerst paaien met pakkende zomerpunk, poppy alternative rock of metal-met-hoog-meezinggehalte, waardoor vol vertrouwen mijn deur met een wagenwijd welkom open zwaait, waarop het ineens progrockers blijken te zijn, die van liedjes niets willen weten en ook niet van ophouden. Ieder nummer weer, bovendien, waardoor ik verkeerde benen tekort kom om op gezet te worden. Dat was aanvankelijk een worsteling, maar nu vind ik het een heerlijk gevoel. Party of Helicopters, anyone?
http://open.spotify.com/album/0xsRHLiXDGFvOpluSBh25W
Humble Bee and Players - Snowflake
Uit de restanten van Hood zijn diverse projectjes gegroeid gelijk mos of schimmel op een boom. Kleinschalig. Ineens merk je het op. Hoelang zit dat er al? Het lijkt al dood en aangetast. Zoals Snowflake, waarop de improvisaties van een kamerorkestje lijken aangevreten door de tijd. Ergens uit de verte van al dat verval waait soms een flard muziek aan. Je kunt er geen touw aan vastknopen maar hoort dat het ooit mooi moet zijn geweest.
http://boomkat.com/vinyl/1180018-the-humble-bee-players-snowflake
Jenny Hval & Susanna – Meshes of Voice
Afdeling Gouden Greep. De Scandinavische Susanna (van Susanna and the Magic Orchestra) heeft een fraai stemgeluid, maar van haar muziek (veelal zalvende covers) val ik subiet in slaap. Het onvoorspelbaar krankjorume universum van de eveneens Noorse Jenny Hval zou dan weer tot mijn favorieten behoren, als ze haar mond hield – een stem om glas mee te snijden en dan ook nog gebruikt als toegepaste kunst. Het mooie van Meshes of Voice is – je voelt hem al aankomen – dat Susanna voornamelijk zingt en Hval met name musiceert. Dat levert verrassend genoeg vooral neo-folk op, waarbij je de ene hand aan de duivel geeft en de andere aan god, voor een koorddans langs hellevuur en tongpissende engeltjes. Lang geleden dat ik zo hard heb moeten werken voor een plaat.
https://www.youtube.com/watch?v=IiNTB-lJWhI
Iceage – Plowing Into the Field of Love
De revival van de jaren tachtig woekert voort. Opgewarmde synthpop (eerst verkocht als electroclash, nu als coldwave) en het naspelen van Joy Division, Wire en Gang of Four. Waarom eens niet die onvoorspelbaar zwabberende bluespunk van acts als Crime & City Solution, The Gun Club en The Birthday Party? Dat vond Iceage kennelijk ook. En niet zo’n klein beetje! Drunk on the pope’s blood, zoals Nick Cave het zelf ooit noemde. En Iceage maakt inderdaad op opwindend vuige wijze duidelijk wat er ooit zo vervaarlijk was aan diens muziek. Iceage bestaat uit puisterige witkopjes die nog veel te weinig getekend zijn door drugs, alcohol en verkeerde vrouwen, laat staan dat ze er door gedreven worden (al helemaal tot de waanzin toe). Maar het begin is er.
https://www.youtube.com/watch?v=wDjzcuZrr9I
https://www.youtube.com/watch?v=O_aMZsXIINM
Ueno Maasaki – Ununseptium/Vortices
De robots komen! Het was dit jaar veelvuldig in het nieuws. Ook jij zal je baan kwijt raken! Nemen de machines ook het edele werk van onze muzikanten over? Of is dat al gebeurd?
https://www.youtube.com/watch?v=lHCjZ-pVDt4
Gelukkig ben ik zelf nog niet vervangen door een robot, anders had ik enkel kunnen zeggen: affirmative!
Nu zeg ik:
Wat een waanzinnige plaat!
Helemaal wappie!
Waaaahh!
Raz Ohara - Moksha
Officieel dubstep, maar vooral een oefening in ruimtelijkheid en stilte. Schoonheid en verwarring aan de grenzen van de waarneming.
https://soundcloud.com/razohara/moksha-lp
Abstracte silhouetten die op momenten overigens verdomde poppy zijn:
https://www.youtube.com/watch?v=KYbXjjCZw-Y
Pallbearer – Foundations of Burden
Afdeling Kamerbreed. Debuut Sorrow & Extinction was zwart en zwaar. Ultieme retrodoom. Foundations of Burden biedt plek aan licht en lucht. En nog een plezierige hippietik, bovendien. Waardoor we aanschurken tegen de eerste platen van Black Sabbath. Gouwe tijden.
https://www.youtube.com/watch?v=LTTt-ikVJSk
Joan Shelley – Electric Ursa
Gillian Welch heeft haar solocarrière opgeofferd voor een dienstbare rol op het werk van anderen. Een kwalijke kwestie, want Country/Americana mag dan een minuscuul stuk grond beslaan in mijn muziekcollectie, het is wel van belang dat dit stoffige stukje woestijn actief wordt bezet. Kom daarom in mijn armen, Joan Shelley. Ik maakte kennis via het nummer Siren en dat voelde als een warm bad na een lange tocht over de prairie (want voor beeldspraak vol pick-up trucks en trailer trash ben ik te ouderwets). Waar Gillian voor het platteland gaat, is de muziek van Jo die van de grote stad. Maar dan wel een stad die enkel groot is op desolate plekken als Montana, Wyoming of Shelleys eigen Kentucky.
https://www.youtube.com/watch?v=NbhQGAzxDnc
Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra + Tra-la-la Band & Choir – Fuck Off Get Free We Pour Light On Everything
Josti-band voor gevorderden. Want inmiddels kan toch echt wel de conclusie getrokken worden dat de groep nooit zal leren zingen. Maar de jongens en meisjes blijven het met zóveel overtuiging proberen, dat ik geen andere keuze heb er diep door geraakt te worden. Iedere plaat weer.
https://www.youtube.com/watch?v=toMY31Q_WBM
Sleaford Mods – Divide and Exit
Angry middle aged man music. Lang geleden dat ik iets zó Engels hoorde. Effectieve formule ook: verslavende beats waarop een geezer los gaat als een dronken matroos.
https://www.youtube.com/watch?v=CFFWF1DnZKM
De zomerhit van 2014:
DVA - Mulatu
Wanneer de zon ons kust gaat er niets boven muziek die klinkt als een groot glas vers geperste sinaasappelsap. Voor jaren deed voldeed Caribous Kaili ( – die scheurende sax aan het einde: heerlijk!). Al even heerlijk is deze hittelessende variant die DVA hierop lijkt te hebben gemaakt:
Kom maar op met die zon!
De beste heruitgaven van 2014:
Fripp/Eno - Live in Paris 28.05.1975
Brian Eno heeft de ambient uitgevonden en in den beginne hielp Robert Fripp een handje mee. Het experiment vond plaats op het podium, zoals dat ging in die tijd. Toen joelde het publiek - dat voor liedjes was gekomen - en liep boos weg. Nu worden de opnames uitgebracht als legendarisch en de tijd vooruit. Drie CD’s dik. Zo gaan die dingen.
Aby Ngana Diop - Tiital
Zangeres en volksdichter Aby Ngana Diop bracht in 1994 de cassette Tiital uit en het was de hit van heel Senegal en omstreken. Het label met de fantastische naam Awesome Tapes From Africa brengt het nu 20 jaar later op CD uit. Een stem die geen tegenspraak duldt over gekmakende mbalax-ritmes. Ik ben fan.
Various Artists – Dutch Steel
De NWOBHM had grote weerslag op het Nederlandse bandjeswezen. Robert Haagsma is diep in zijn collectie gedoken van obscure singletjes en demotapes, om een Nederlandse Nuggets samen te stellen inzake het Nederlandse metalwezen anno vroege jaren tachtig (waarbij de grote namen - Vandenberg, Vengeance, etc. - bewust achterwege worden gelaten). Drie elpees lang genieten (een rode, een blauwe en een witte). In februari wordt de boxset officieel gepresenteerd. Raad eens wie de host is? Angel (of Vara's Vuurwerk fame.... hahahaha).
Pas in 2014 ontdekt en al wat ouder, maar zeker van jaarlijstjesniveau
Phonophani – Kreken
Electro-akoestische muziek. Vaak betreft dat ambient waar een akoestische gitaar of een exotisch instrument overheen neuzelt, maar soms schurkt het tegen spannende techno aan; met als verschil dat de samples nu niet zodanig bewerkt zijn dat het brongeluid onherkenbaar is. Techno Unplugged? Aan de ene kant: avant-garde as fuck. Aan de andere: laat Björk er een moppie bij zingen en het is een hit.
Space Vacation – Heart Attack
Kun je geloven dat dit uit 2012 stamt? Space Vacation heeft het jaren tachtig retro-nwobhm-geluid zo onder de knie dat ik er bijna flashbacks van krijg.
En gewoon omdat het cool is
Babymetal – Babymetal
In een jaar dat gerust een dieptepunt voor de mensheid kan worden genoemd, leverde Babymetal het bewijs hoe leuk het leven toch zijn kan. Voorbij de aaibaarheidsfactor werd ik daarbij positief verrast door het hoge niveau van de plaat. Het brein achter de meisjes weet verdomd goed waar het bij metal om draait. De band is daarmee veel meer dan een gimmick; wat deze concert trailer ook wel bewijst:
Bovendien, wie had in de jaren tachtig gedacht dat het volgende videootje dertig jaar later serieus mogelijk zou zijn? Zou het dan toch nog goed komen met de wereld?
― Sebastian (Royal Mermaid Mover), Wednesday, 31 December 2014 12:22 (ten years ago)