Obscure Sound - de luistertips

Je weet toch, de Japanse ambient & new age bijbel van Chee Shimizu die opnieuw is uitgebracht. Ik vond het wel verrassend/leuk dat Return to Forever van Chick Corea een soort ereplek krijgt toebedeeld. Had ik ondanks zijn faam nog nooit gehoord. Beviel me wel, heel relaxed, hippiejazz, vooral als Corea een beetje solo tingelt op zijn keyboard. Eerste plaat die me op zicht fascineert is Beauty van Ichiko Hashimoto. The Buddhist Medidation Music of Korea, zo ver ik kon ontcijferen lekker met trommeltjes, lijkt me ook een inkoppertje.

Ah, je bent hier geland. Ben een weekje afwezig maar kom er dan op terug!

Vraagje tussendoor, hoe heb je Japans geleerd? (Gewoon ff benieuwd).

Japans lerende. :) Hiragana lezen heb ik een keer geleerd met vellen uitprinten en naschrijven. Kanji ben ik nog mee bezig en is wel erg leuk. Verder basisvocabulaire met de Memrise app. Maar ja, aangezien de schriften dan gezellig door elkaar worden gegooid snap ik er nog steeds niets van.

Ja, die schriften schrikken af. En dat je wel zo'n 5000 kanji moet kennen om de krant te lezen. 😳

Maar oo eigen houtje dus. Ik Duolingo nog braaf elke dag Turks, maar het gaat langzaam.

respect sowieso.

YouTube links please wat betreft de Obscure Geluiden. arigato

Akis - Space, Time and Beyond (Selected Works 1986 - 2016)
Eerste ontdekking. Mij totaal onbekende Griekse synthdude met een soort meta-Obscure Sound-ahem-sound. Heel gevarieerd van Vangelisachtige scifi droomachtigheid naar saxy pornosoundtrack. Bossanova waar de Japanners blij van worden en een briljant lang nummer 'Into the Light' (wat een opbouw!).

https://www.youtube.com/watch?v=wfnjuRy_73Q

Voor die echte kosmopolitische vibes. Zeer veelzijdig citypop album uit 1981: jazzy, dubby, Kate Bush invloeden, synthpop en mooi neon-instrumentaaltje ter afsluiting.

https://www.youtube.com/watch?v=Z_TmLrovBQc&list=PLpvztXgGzYSH8XYpv0f9EyezJhGnqh8FT
Kat op de hoes dus goed. Maar zonder gekheid, wat een ontdekking. Weirde 1982 electronica, wat echo's van Jon Hassell en Eno wanneer de laatste ritmisch probeert te doen, maar veel beter en hypnotischer. Ik probeer het interview met Shimizu een beetje te ontcijferen maar dat schijnt een alleskunner te zijn (latin, jazz, pop, electronica, etc). Kende zijn Dementos wel maar die is weer heel anders, een soort meta-80s popplaat, ook heel vreemd op zijn manier.

Hmmm, Yasuaki Shimizu - Kakashi dus, weet niet waarom er nou moeilijk wordt gedaan over een playlist-link van YouTube?

Nog maar een linkje wat van pas kan komen …

Oh nee, nog een schatkamer. :)

Kortom...

"Naar welke muziek luister je zoal?"

"Oh. Experimentele Japanse pop, je kent het waarschijnlijk niet."

Sws een irritante vraag. 🙂

Of:
"Ik ga graag naar concerten."
"Oh, festivals?"
"Neehee …"

Dit is toch ook wel weer Japan op z'n malst …

https://www.youtube.com/watch?v=m6j10_hi4_Y

dank dank dank! vanavond eens bijluisteren :-)

Gigi Masin - Wind
Een soort Multi-Panel uit de jaren '80. Kende dit niet, Wikipedia levert wel een geinig verhaal. Wind werd in eigen beheer uitgebracht voor vrienden en om uit te delen op concerten. De meeste exemplaren gingen echter verloren toen zijn huis onderliep. Werd later herondekt en gesampled door Björk en hij eindigde als lid van het hippe jazztechnotrip Gaussian Curve. Begint als 4AD pop maar gaat al snel over in ambientjazz met een stemmig trompetje hier en daar, een beetje richting het mediterrane synthsfeertje van de Betty Blue soundtrack.

https://www.youtube.com/watch?v=djsnQfLAPS8

Masin heb ik een zeer elektronische ambient drone zien doen Le Guess Who?, niet zo representief ben ik wel achter inmiddels.

Die 案山子 is wel heel fijn …

Steve Eliovson & Collin Walcott - Dawn Dance
ECM is groot in de Obscure Sound-esthetiek, heeft dan ook een eigen hoofdstuk. Bij ECM zijn dol op dit soort gitaartokkel, Timeless van John Abercrombie in een klassieker in deze stijl. Eliovson, dit jaar overleden, kwam in 1981 met een mooie variant waarbij de Fender Rhodes werd vervangen door tabla en allerhande belletjes. Ik heb het meestal na een paar nummers wel gehoord maar dit is wel mooie hippiemuziek. Ik zou in ieder geval een van dit soort platen in huis moeten hebben.

Mooi, ga hem gelijk opzetten. ECM getokkel was een beetje mijn corona-soundtrack, mede door een inspirerend draadje bij de buren. Vier absolute aanraders in het genre:

Steve Tibbetts - Northern Song
Ralph Towner - Diary
Eberhard Weber - Little Movements
Bill Connors - Swimming With A Hole In My Body

Steve Tibbetts - Northern Song is ook mooi zeg, beetje in dezelfde stijl als Dawn Dance.

https://www.youtube.com/watch?v=mOlBHjFHlkg

Dit maakt de naam obscure sound wel waar. LP uit 1983, nooit op cd uitgebracht. Spacey synthmuziek. Wordt helaas aan beide kanten tegen het einde even wat bombastisch. Als het gewoon was blijven doorkabbelen was het een fenomenale plaat geweest.

Erg geintrigeerd door Aragon - Aragon, typisch jaren '80 geluid, doet denken aan Cocteau Twins maar dan Japans. Zou ik meteen aanschaffen als ik hem tegenkwam in het wild (online is natuurlijk wat makkelijker).

thread in English for reference:

Chee Shimizu - Obscure Sound (a music book)

Thanks.

https://youtu.be/gy1VVDhJnJs
Staat een andere plaat van Miyashita in het boek, maar YouTube gooide deze er meteen achteraan en dit is helemaal goed qua ambient. Een van die platen waar ik me geen enkele illusie over maak dat ik die ooit zal tegenkomen tenzij op pelgrimstocht naar Tokio, of een mogelijke reissue door Light in the Attic, al hebben die hun handen vol.

https://www.youtube.com/watch?v=T6pLhe44sIM
Heel mooi dit (de hoes geeft al een hint.) Fraai Japans pianospel, wel bekend uit honderden films, maar net even wat dieper, een soort fusion Debussy? En zo uit het niets woordeloze zang.

Ondertussen, heb ik wat gedachten over het boek opgeschreven.

Ichiko Hashimoto - Beauty ben ik nog niet helemaal over uit. Half prettige popnummers met peak 80's productie, half piano & synthesizer. Prachtige hoes, dus ik file het onder 'groeiplaat'. Werd daarna door YouTube doorverwezen naar een iets latere plaat van haar met bossanova en light jazz evergreens. Ook fijn, ultra Japans eigenlijk, maar minder essentieel.

Ik ben bij het hoofdstuk over Haruomi Hosono aangekomen en Philaharmony is redelijk mindblowing. Neem 'Funiculi Funicula', een Japanse electro-versie van een Napolitaans volkslied. HOe geniaal is dat?

https://www.youtube.com/watch?v=yDFxdAf-cHA

De hele plaat is superweirde avant-pop ergens tussen Laurie Anderson en de Jarre van Zoolook. 'Luminescent/Hotaru' kende ik op een of andere manier al en is een sublieme volksmuziek/synth-banger, proto-Akira vibes.

Kom er ook meteen achter dat hij verantwoordelijk is voor die prachtige soundtrack van Night on the Galactic Railroad (zie filmdraad).

Omar op de YMO/Hosono trein, ik zie het verdomd graag :)

Zelf nauwelijks tijd om tips op te diepen etc, hopelijk snel!

Ben net op dat Hosono-ding.

Dit was een ambient fav for like, 25 years (staat op Divination – Distill:
https://www.youtube.com/watch?v=8BtCJ9lSqsE

Maar was er nooit echt ingedoken, maar het lijkt een one of. Maar verder sws wonderlijke muziek, ben nog door de discografie aan 't spitten …

Die guy heeft ook weer heel veel gemaakt in verschillende stijlen. YMO vind ik trouwens wel goed maar wel aan de hectische kant, soms denk ik toch "even geen coke, gasten".

https://www.youtube.com/watch?v=DSXqJzkcry4

Verfijnd spul dit. Uit 1984. Duidelijke invloed van Steve Reich met een Eno-achtige kalmte. Ook maar een plaat gemaakt, vrijwel onvindbaar.

https://www.youtube.com/watch?v=ZJSuKb8YAYI

Sensationeel. Eigenlijk zouden ze gewoon een boxset met al zijn albums moeten uitgeven, zijn we meteen klaar.

Haruomi Hosono's Omni Sight Seeing is een intrigerend dansalbum uit 1989. Deze acid-banger is wel een ontdekking, heel sophisticated ook voor 1989.

https://www.youtube.com/watch?v=avFyM3gmSkE

The Silent Jazz Ensemble - The Silent Jazz Ensemble
Dit debuut van de Duitse fusiongroep uit 1989 heeft een aantal elementen waar ik meestal erg nerveus van wordt, met name de sopraansaxofoon en de fretloze bass hebben die jaren '80 humorfilm-vibe en toch...prachtige muziek. Het zit hem in de melodiëen en de synth denk ik. Shimizu gaat volgens mij wel hard op dit genre maar of het beter wordt dan dit en Return of Forever vraag ik me af.

Somewhere Between: Mutant Pop, Electronic Minimalism & Shadow Sounds of Japan 1980-1988
Nieuwste compilatie van Light in the Attic past mooi in deze draad. Een heerlijke verzameling schots en scheef popliedjes, allemaal anders en toch vormt het een geheel. Blijft natuurlijk de vraag of dit een gefantaseerde geschiedenis is, opgebouwd uit obscure juweeltjes. Ongetwijfeld, maar dat is gewoon de nieuwe esthetiek. En terugkaatsend, hoe zou een Electronic Minimalism & Shadow Sounds of Europe 1980-1988 er uit zien?

Ken de Mutant Pop compilatie (nog!) niet maar voor de Europese variant is dit wellicht een kandidaat?

https://www.discogs.com/Various-Uneven-Paths-Deviant-Pop-From-Europe-1980-1991/master/1481073

Is sowieso zeer de moeite waard

Ja die heb ik wel eens gehoord. Die gasten komen trouwens ook met een compilatie Japanse pop die mooi op Mutant Pop aansluit.

Heisei no oto | Japanese Left-Field Pop from the CD Age 1989 - 1996
Music From Memory het lokale label gespecialiseerd in fraaie (dubbel)compilaties doet ook een duit in het zakje met een geweldige verzameling kalme Japanse pop. Wist van te voren niet zo goed wat ik moest verwachten maar het is een heerlijke vorm van electronische droompop, heel optimistisch, vaak wat minder liedjesachtig dan Somewhere Between. Alleen maar pareltjes samengesteld door kenners Norio Sato en Eiji Taniguchi met goedkeuring van Chee Shimizu die de hoestekst schreef.