De recensent en zijn voorkeuren

Ik schrijf voor Het Bredase zeikerdje: de 'POBsessie'. Daar doe ik louter aan vriendjespolitiek, ongeacht de stroming. Bevalt me goed!
gebeurt dit ook in het 'serieuze' schrijverschap?

bij magazines kom ik toch vrijwel altijd een structuur tegen waarbij iedere schrijver een specialisme heeft en daarin aan de slag gaat en blijft.

bij de krant is dat heel anders. daar moet je wel overal over schrijven omdat er simpelweg maar een paar schrijvers zijn. de ene dag sta je dus te luisteren naar energieke britpop terwijl je de volgende middag alweer op de koffie zit bij de diva van de bluegrass of je langs rijen booskijkende hiphoppers de bierhal inwurmt. niet altijd gemakkelijk overigens maar wel erg leuk.

Het heeft toch vooral te maken met wat je leuk vind he. Op iemand die allemaal dance-12"s bespreekt, maar eigenlijk vindt dat echte muziek met gitaren wordt gemaakt zit niemand te wachten.
Iets bespreken waar je weinig vanaf weet, kán tot verrassende inzichten leiden. Maar met minstens zo'n grote kans probeer je "niet echt mijn ding" op te rekken tot zin of tien.

De 'fout' van veel recensenten. Geen enkele muziekliefhebber luistert namelijk of iets goed of slecht 'gemaakt' is.

Ik kan bij de OOR schrijven waarover ik wil. Dat is trouwens lang niet altijd hiphop, maar omdat ik de enige redacteur ben die daarin redelijk goed is ingevoerd (en omdat ik het een fascinerend genre vind natuurlijk) ligt de hiphop vaak op mijn bord. Maar ik heb ook Elbow, Super Furry Animals, Primal Scream, P!nk en The White Stripes besproken om maar eens wat te noemen (plus veel dance en electronica natuurlijk, wat ik net zo veel doe als hiphop). Ik zie er alleen maar voordelen in als recensenten een breed terrein beslaan. De meeste lezers zijn volgens mij net zo min "genre-specialisten".

Dankjewel! Ik hoop maar dat je het niet cynisch bedoelt, dat soort types kom ik nl. wel eens tegen op internetfora... ;-)

De recensie over het laatste Creed-album was de druppel voor mij.

Ja, dat was erg. Is gelukkig niet representatief.

En over breder terrein gesproken: ik hoor net dat ik Morrissey kan interviewen. :-)

Die van 3voor12 en natuurlijk het onvolprezen ILM. Dat is, ik heb nog meer te doen, méér dan genoeg... :-)

Dat valt me ook wel op ja. Die laatste recensie met dat ondergesneeuwde pakje was echter weer ijzersterk.

Het valt me inderdaad in OOR ook op dat je vaak dezelfde namen bij een genre ziet, wat Job al min of meer uitlegde. Vind ik als lezer wel handig trouwens. Je kan je eigen smaak een beetje vergelijken met die van de dienstdoende journalist. Zo weet ik inmiddels dat ik positieve recensies van Marcel Haerkens, Willem Jongeneelen en René Megens bijna altijd blind kan kopen, terwijl ik bij Britt Stubbe altijd moet gaan luisteren in de winkel.

misschien kan jij mij helpen. een aantal jaar geleden kocht ik in een hippe winkel in SF schoenen van Evidence. het zijn hele gave stappers ontworpen door een Amerikaanse vrouw. in al die jaren dat ik ze al heb - drie om precies te zijn - heb ik ze slechts eenmaal gezien. dat was in het Speicherkwartier in Hamburg bij een ultrahip feest.

nu beginnen de schoenen en dan met name de zool aardig te verslijten. ik wil dus nieuwe Evidence maar kan nergens informatie krijgen. kun jij mij helpen? of moet ik met dit soort vragen bij Els weet raad! zijn?

De manier waarop OOR de recensies uitzet is m.i. de beste manier. Recensenten worden daar gezien als "kenner" van een genre en in overleg met de coordinator wordt besloten of een CD wel of niet besproken wordt. Althans zo werkte het toen ik daar nog recenseerde.
Kenner staat bewust tussen aanhalingstekens. Ik schreef voor OOR voornamelijk over metal zonder een echte kenner van dat genre te zijn, maar dat word je tot op zekere hoogte vanzelf wel. Kwestie van werken en leren. Daarvoor is een genre waarderen voldoende.

Daarbij vind ik het veel moeilijker te schrijven over muziek die me echt raakt. Die muziek, of misschien mijn gevoelens over die muziek, wil ik het liefst met niemand delen en dat is niet handig als je popjournalist wil zijn. Ik heb net The Shins geinterviewd, zenuwachtige hartkloppingen vooraf en tijdens het interview kom ik niet verder dan zeggen hoe briljant ik de nieuwe plaat wel niet vind. Niet echt professioneel. Gelukkig schrijf ik voor een enthousiast, blij en pretentieloos blaadje.

Nicole Murray. Hele coole schoenen. Ik weet niet waar je ze kan kopen... :-(

Evidence men's
This hip new brand of mens’ shoes was created by Nicole Murray of NM70. Aptly named Evidence with a cop theme, these shoes aim to “protect and serve” your feet!

heb nog geen internetkoopplek gevonden helaas..

deze?

yep! die onderste en dan in het zwart. thanks man!

tja, ik ben maar een simpele freelance popjournalist die echt niet meer dan 80 dollar kan betalen voor een paar stappers. wat raad jij me aan harry? misschien kun je dat naar me mailen.. anders begint Olaf k. ook hier te zeuren dat het op de Viva begint te lijken.

@Theo: gvd, je hebt smaak. Ik bekeek die link van Rizz, dacht meteen: die Rugby, en dan in het zwart (met dat wit-rode randje vooraan, fantaastisch). En wat blijkt, etc.
Ik ben bang dat die schoenen binnenkort ook in de provincie te bewonderen zijn...

En om maar eens wat bruggen te slaan naar het topic:
-Wie de schoen past, trekke hem aan
-Schoenmaker, houd je bij je leest

Ik schrijf ook enkel over dingen die ik goed vind en heb subspecialismen als Frankrijk, Tsjechië en Turkije en een lichte voorkeur voor melancholische en experimentele muziek. UIteindelijk weet de redactie bij Gonzo Circus dan ook prima wat ik wel en niet goed vind of waar ik iets mee kan. Ik zal dan ook eerder die randbandjes krijgen, aangezien ik er überhaupt iets mee kan. Dat wil dus niet zeggen dat ik de nieuwe System Of A Down niet zou kunnen beschrijven.
Maar ik zou niet gaan schrijven over genres die me niets doen of die ik slecht ken (dance, traditionele jazz). Dan krijg je een zogenaamd objectief verhaal, waar ik niets aan vind. Of ik kraak een plaat ten onrechte af. Zo mag Rammstein nooit gerecenseerd worden door een vrouw zonder vrouwonvriendelijke humor :)

Alleen te koop in maat 8 en 9. Dat is 40 en 41, dus het is meer een kinderschoen.

Voor die ip-nummers moet je zeker weer 'inloggen'?

wat ben je weer lekker vrolijk! Mail me even als er iets is

dank je!

ik vind dat het peil op dit forum nogal laag is, ik heb daar dan aan bijgedragen, merk ik op uit jouw reacties...oprechte excuses daarvoor

Geen idee, maar als dat wel zo zou zijn dan heb je een hoop mensen om aan te geven: Famous Harry, Rinske, mariodekletser, rollatortje, fransjedromedaris, ene frans, ene erik, ene roger, ene geert, geitewollenwim...Soms reageren 2 van die lui in dezelfde thread. Ik zou erachteraan gaan als ik jou was...;-)

Nou, vooruit dan. Tik op je billen en niet meer posten als Gele Vlek, ja? Pak een mop an ga die rotzooi dweilen.

Ook bij dynamische toewijzing verandert het ip-nummer bij kabel en adsl in de praktijk trouwens nauwelijks.
Bij inbellen wel. Maar als je per minuut betaalt heb je waarschijnlijk wel iets beters te doen dan een beetje onzinpostjes op dit forum zetten onder valse namen ;-)

Oh. my. god.

Voor wat het waard is: meneer Morrissey heeft een paar dagen van te voren alle promotie-activiteit beperkt tot één per land en toen viel OOR af ten faveure van een groot dagblad. Dat krijg je er van als je te enthousiast van de toren blaast op een internetforum... :-(