muziek-honger

Heb ik ook, maar nadat ik eerst mijn maag geleegd heb in de w.c.

Ja lachen hoor meej Olaf K.

van zonnige britpop krijg ik altijd dorst trouwens. laatst de nieuwe cd van The Sheer een aantal maal beluistert en ja hoor: mijn keel werd zo droog als schuurpapier. alleen bananenlimonade helpt in dat geval bij mij.

en volgens mij kan olaf k er best wel iets van, hoewel over smaak natuurlijk te twisten valt.

En dan leg jij even uit waarom je honger krijgt van Krezip, dan snap ik ook waar deze draad over gaat, want vooralsnog vind ik het meer iets voor de Viva-vragenrubriek.

je hoeft jezelf nu echt niet bot of triest te vinden hoor Olaf. dat vinden wij wel voor je. denk je dat een vraag van jou kant nu nog serieus wordt genomen of zijn jou vragen beter dan dat?

Correlatie Krezip - honger. Nou kom op rinske, maak eens een prikkelend statement ipv aan anderen overlaten er iets van te maken.

Met Krezip heb ik het niet, maar iedere muziek die mij emotioneel raakt (meestal wanneer deze cd nog nieuw is en de zoete herkenning plaatsneemt) doet deze mij lichamelijk "uitputten" van beroering, wellicht worden daarbij nogal wat calorieen verbrand en is een hongergevoel dus zo gek nog niet.

De enige relatie muziek - eten die ik zo kan bedenken is die tussen de stem van Billy Ocean en de smaak van mijn moeders nasi. (Omdat ik midden jaren '80 altijd op zondagavond met het bord op schoot keek naar de Coca-Cola EuroChart op Sky Channel (met Linda de Mol en Gary Davies dan wel Pat Sharp). En we aten op zondag altijd nasi. En Billy Ocean stond werd toen belachelijk veel gedraaid ("When the Going Gets Tough" en "Loverboy")).

Maar van muziek kan je wel meer of minder honger krijgen, er zijn hele studies gedaan naar achtergrondmuzak in restaurants. Alhoewel ik betwijfel of Krezip daarbij is meegenomen.

Het gebeurt me namelijk zorgwekkend vaak dat ik, zodra ik een platenzaak binnenstap en door de bakken
begin te struinen (al dan niet met m'n vaste en tijdelijke verlanglijstjes in de hand), moet poepen. I kid you not. Echt enorme aandrang. Niet altijd, maar meestal wel.

Hebben meer mensen daar last van? En heeft 't te maken met de spanning, de opwinding, de veranderende zwaartekracht, versnelde calorieënverbranding wegens adrenaline-aanmaak? Of misschien met het gevoel van 'thuis zijn' (in den vreemde slaat bij mij immers altijd de constipatie toe)?

En natuurlijk is er in een platenwinkel nóóit een wc...

(Let wel: dit is geen flauwe grap)

Yep. Ik heb het altijd als ik een boek lees of film kijk waarin, in de afgelopen scenes, een interessant 'probleem' is ontstaan, waarna de protagonisten eens lekker gaan debateren over de oplossing.
De spanning en pure voorpret over het verdere verloop maken de darmen onherroepelijk los.

Als kind had ik het zelfs *altijd* bij een bepaald stripalbum in de 'Donald Duck'-reeks, waarin onze held zich in het laatste plaatje op de rechterpagina hardop afvraagt "hmmm, hoe zal ik dat nu eens gaan aanpakken" - ook bij her-her-herlezing, dus toen ik al *lang* wist welke aanpak de eend zou kiezen, werkte dit plaatje nog laxerend.

Leuk dat je deze spanning nog steeds voelt bij het binnengaan van een platenzaak. Daar is de spanning bij mij al een tijdje af. Helaas.

Er is altijd wel een personeels-wc natuurlijk, bij de Waaghals in Nijmegen zelfs in het klanten-gedeelte, al moet je wel de sleutel vragen (en de vraag is of ze het leuk vinden als je iedere keer bij binnenkomst meteen naar de wc moet). Zelf heb ik er nooit last van. Ook niet van honger bij muziek. Ja, als ik heel intensief een bandje aan het kijken ben, krijg ik op den duur honger. Maar dat heb ik ook bijvoorbeeld als ik heel intensief aan het nadenken ben.

Opwinding, in positieve of negatieve zin, kan genadeloos op je darmen slaan. Dat is toch bekend? Eenheid van lichaam en geest enzo. Vooral als je een zenuwpees bent, niet tegen spanningen kunt en weet dat er geen wc in de buurt is (want dat maakt alles nog spannender). Daar heb ik een platenwinkel gelukkig nooit last van. Ik word wel vaak verliefd op de jongen achter de kassa. Tenminste, dat denk ik dan. Dan voel ik me zo gelukzalig door de muziek, dat ik dit verwar met het gevoel van verliefd zijn.

Dat heb ik dan weer nooit. In een platenzaak heb ik geen oog voor levensvormen in m'n omgeving. Daarbuiten overigens vaak ook niet. Maar da's weer een ander probleem.

Mij dunkt dat het eerder een totale staat van ONTspanning is. Hetzelfde wat sommige mensen overkomt na (of tijdens) het roken van een sigaret...

Nicotine is een rare drug, die stimuleert beide systemen.

Dat was dan weer mijn college voor vandaag.

Ik merk trouwens wel vaker dat ik 'moet' als ik net een goeie plaat heb opgezet. Heel frustrerend.

Waarvan?

Mens, zeik niet zo.

Tijdens een leerzame wandeltocht deze middag bedacht ik mij overigens dat er wel véél muziek is die aanzet tot drinken - van Gluecifer tot de betere polka's van Klaus Wunderlich. Doodeng, als je erbij nadenkt... Verder had ik vanmiddag een mambo-plaat op tijdens het strijken van de droge was, maar dat was geheel toevallig. Over het algemeen zou je kunnen stellen dat muziek tot leven aanzet?

actie, help arme eric uit de brand. welke platenzaak heeft een wc?

sounds in venlo - een hele grote.

wie volgt?

Vlak overigens het muziekassortiment van V&D niet uit! De Bacharach-verzamelaar (waarop De Meester zelf zingt!) die mij anderhalf jaar geleden 7,50 euro kostte is mij goud waard!

Lieve schat, je begint onderweg naar het bulemiaforum hier een lulverhaal over muziek en honger, zodat ik vervolgens van bepaalde mensen ongevraagd weet wanneer ze moeten poepen. Daarnaast luister je naar Krezip en gebruik je het woord 'muziekbrokjes'. En dan heb ik het nog niets eens over dat irritante sliepuit-sliepuit toontje van je gehad.

Olaf is de kwaaiste niet, vergeef het hem Rinske ;-)

Jaap heeft kennelijk een minder belangrijke functie. Je mag meepraten, maar dan wel serieus.

Vertrouw wat meer op je eigen inzichten en oordelen Rinske, bevestiging getoest alleen aan functie/positie is niet gezond. Is autoriteit zo belangrijk voor je? (nee toch?)

Jaap maakt zich kennelijk graag vrolijk
Hem negeren is ook een optie:laat je niet zo kennen (al vind ik het wel schattig ;-))

Er is altijd wel een personeels-wc natuurlijk, bij de Waaghals in Nijmegen zelfs in het klanten-gedeelte, al moet je wel de sleutel vragen (en de vraag is of ze het leuk vinden als je iedere keer bij binnenkomst meteen naar de wc moet).

In de Platenworm hier in Groningen heb je dat ook. Misschien is het wat om, zoals Der Ebisch net opperde, voor elke stad te inventariseren welke platenzaken plas-/poepvriendelijk zijn? Als stukje service naar de lezers toe, zeg maar?

EuroChart op Sky Channel (met Linda de Mol en Gary Davies dan wel Pat Sharp).

JA!

En Henny Vrienten vertelde een keer in VK magazine dat in Afrika kindertjes windjes gaan laten als de film spannend is.

Nee Olaf, dat komt door de rijst. En deze thread is wel zeker nuttig. Ik heb er zelfs honger van gekregen...