Britpop zet de achtervolging in?

Echte brave britpop zal niet terugkomen, het 'moet' allemaal wat rauwer momenteel op dat eiland. Al zal die aankomende Supernaturals wel net zo braaf als altijd zijn.

Namen waar ik daar voor ga momenteel: The Cooper Temple Clause (pik het op NL-pers), The Soundtrack Of Our Lives, Haven en Doves

The Cooper Temple Clause (pik het op NL-pers)

In de MUSIC Minded die vanaf deze week in de winkel ligt een exclusief pagina-groot verslag over de band, vanuit Londen.

ehh staan ze niet ook op de Oor verzamelaar?

Dat staan ze, inclusief een 123tje in het bijbehorende nummer.

zo slecht nog niet die Oor :-)

Ik verwacht wel veel van Sportique. Hun 2e (geloof ik) album "Modern Museums" is erg leuk, een soort hedendaagse indiepop-versie van The Jam/The Buzzcocks (de band heeft overigens leden van Talulah Gosh/Heavenly in de gelderen). Een beetje in hetzelfde straatje (maar op een groter label dus grotere kans dat het aanslaat) is Slumber Party.

Verder is er in Engeland al jaren een stroming bands die mooie, lieve (indie)popliedjes maken, soms een beetje electronisch, soms met sterke hang naar de jaren '80, maar altijd lief, naief en mooi. Wellicht dat de pers dit soort dingen eens gaat ontdekken, nu Belle & Sebastian ook erg aan blijkt te slaan. Zomaar wat namen: Melodie Group, Windmills, Camera Obscura, Birdie, Beaumont, Trembling Blue Stars.

The Soundtrack Of Our Lives

Zijn die niet Zweeds?

Camera Obscura

Ik ken wel een Amerikaanse Camera Obscura: fijne noisy rock op Troubleman Unlimited.

Toevallig. Zat bij de luisterpaal effe naar Doves te luisteren, begint allemaal wel lekker en dan komt die stem, zo slappe Britse karakterloze indie schijt stem. Nee bedankt de enige Britpop die er toe doet is The Streets en Roots Manuva.

Ik ken wel een Amerikaanse Camera Obscura: fijne noisy rock op Troubleman Unlimited

Ik heb sinds deze week Biggest Bluest Hifi, het album van Camera Obscura en ben verkocht. Dromerige muziek met vrouwlijke zang, een viooltje hier en daar. Het recente Yo La Tengo gevoel komt boven, maar het is wel spannender door And Then Nothing...

En ik dacht dat TSOOL Engels was maar ik kan het mis hebben.

TSOOL zijn zo Zweeds als knackebrod. Zie www.stickman-records.de voor meer info.

Ah, toch wel! Kwam vooral omdat de NME ze zo omarmde en omdat het erg Engels klinkt allemaal. In Nederland doet het verder niets volgens mij, wat me wel verbaast.

Ik ken wel een Amerikaanse Camera Obscura

Dat is een andere, dit is een Schotse band (zestal geloof ik). Ik moet zeggen dat ik ze enkel ken van een mp3-tje en twee oude singles. Op een van die singles is Richard Colburn (B&S) de drummer. Stuart Murdoch heeft hun meest recente plaat geproduceerd.

Bestaat Supergrass eigenlijk nog? Toch de band die de geest van de Beatles het best wist te benaderen.

Bestaat Supergrass eigenlijk nog?

Ze staan op het programma van Haldern Pop komende zomer. Ja dus lijkt me.

Als ik me niet vergis heb ik ooit een interview gedaan met Camera Obscura label. (Oh ja, alcohol can wreck yer brain.) Britpoop komt terug? Help! Fall is niet Pop, Theo! :-) Zag je dat artikel in de NME over No Name. Hoe verzinnen ze het....

Supergrass is nog op&top bezig met touren en nieuwe nummers. Hadden ook twee nieuwe nummers gespeeld op het recente Essential Festival. Dus daar horen we wel weer van. Het liefstste dit jaar nog eigenlijk. Eerste twee albums waren goed maar heb het gevoel dat de derde toch wel beter kon. Heb nou wel meteen zin om lekker hard Caught By The Fuzz op te zetten. En jaaaaa... dat gaan we ook maar doen :-)

Al de genoemde bands in vraag+eerste reactie doen me 0,0 -- op Doves na. Ik kan wel tegen Engelse indie zeikstemmen (hou er zelfs van). Maar graag wat spannender muziek dan al die retrogroepjes.

De naampjes van Martijn ken ik niet, maar klinken mij (in zijn beschrrijving) al wat frisser. Sportique zei u?

>Kortom: wordt de Engelse popmuziek weer spannend?

volgens mij is de britse popmuziek elk gegeven moment spannend. er lopen altijd wel een paar Ikara Colts of Desert Hearts rond. De oogst van deze lente is volgens mij niet bepaald beter dan die van een willekeurig ander seizoen de afgelopen jaren. Sterker nog die hele Cooper Temple Clause - met uitzondering van hun single Let's Kill Music - kan me gestolen worden. Primal Screampje spelen is leuk, maar daar hoeven ze wat mij betreft de rest van de wereld niet mee lastig te vallen.

oh, en Martijn, Slumber Party is Amerikaans hoor.

Ben ik naief als ik zeg dat ik nooit let op waar een popband/artiest vandaan komt? Engeland blijft achter, Amerika ligt voor: waar gaat dit over? Is het echt van belang of the Strokes uit Londen of New York of Moskou komen?

Graag een heel serieus antwoord.

oh, en Martijn, Slumber Party is Amerikaans hoor.

Stom, wist ik eigenlijk wel. Ik heb in mijn recensie op Think Small van hun CD nota bene tot twee keer toe vermeld dat ze uit Detroit komen. Maar zoals Roger Teeling al zei: Is het echt van belang of the Strokes uit Londen of New York of Moskou komen?

Mijn heel serieuze antwoord hierop: het is net zo belangrijk als het feit dat een CD op een bepaald label is uitgebracht, of dat het hoesje een felgekleurd digipack is. Het maakt voor de muziek niet uit, dus als je muziek gewoon ziet als een verzameling tonen die in een bepaalde volgorde uit de boxen van je stereo komen, dan doet dit er allemaal niet toe. Maar anders is dit gewoon extra informatie, die de muziek nog meer voor je doet leven. Bovendien, maar al te vaak zegt het land (of de regio of plaats) van oorsprong iets over de muziek zelf.

De naampjes van Martijn ken ik niet, maar klinken mij (in zijn beschrrijving) al wat frisser. Sportique zei u?

Ja! Ik weet niet of ik ze fris zou noemen, maar ze klinken in ieder geval niet zo vuig als The Strokes of Ikara Colt. Echt fris zijn de Melodie Group/Windmills (eerste is een side-project van de zanger van de tweede), Birdie of Beaumont. En deze zijn allemaal Engels!