Legendarische concerten die je vergeten bent

Mic, ik zeg dan: alle Pinkpop-edities van '93 tot '98. En dan stel ik thans de volgende thread voor: optredens van jezelf - ja, het mag ook een familiefeest zijn, met een toiletrolkoker bij wijze van micro - die in de mist der malligheid voor altijd spoorloos zijn geraakt.

Mijn vraag is serieus, Eugene. Legendarische concerten die je door overmatige toediening van lichaamsvreemde stoffen ronkend op het biljartlaken heb meegemaakt mogen. En dagen die je liever wilt vergeten ook. Maar ik ben vooral benieuwd naar concertdagen waarop je niks speciaals hebt gedaan, maar je toch glad zijn ontschoten. En een gok naar het waarom daarvan dan.

Ik heb er altijd een principe van gemaakt niet te drinken tijdens concerten/festivals. Ik houd me er niet meer helemaal aan tegenwoordig, maar je zult mij niet laveloos tegenkomen bij een concert. Ik kom voor de muziek, als ik stomdronken mensen tot last wil zijn kan ik dat ook in de kroeg doen. Nog goedkoper ook.

Ik zal niet beweren dat ik me direct alle concerten waar ik geweest ben voor de geest kan halen. Maar dat heeft dan vooral met de concerten te maken, niet met mijn toestand. Die waren dus kennelijk niet legendarisch.

IJzeren discipline én ijzeren logica zijn bij jou in goede handen, oratonastick ;)

Dit draadje heeft geen lift-off én gaat in de richting van "normen en waarden" ("gij zult niet drinken als concertbezoeker"). Dat was niet de bedoeling. Ik doe later nog wel een poging.

Oh, ik wilde er geen normen en waarden-discussie van maken hoor! (Al mogen ze mensen die door mijn concert heen lallen omdat ze dronken of stoned zijn van mij best van het dak naar beneden flikkeren.) Maar als iemand bij een concert laveloos in een hoekje wil zitten, of zoenend, of werkend op zijn laptop (nog nooit meegemaakt, maar wie weet) en daarbij het hele concert mist, dan moet ie dat zelf weten.

Maar wat voorbeelden betreft heb je weinig aan mij.

Echt nooit gehad dat je later (bij een verhuizing bijv.) kaartjes terugvond en dacht: "Huh, ben ik dáár geweest?"

Of zoals in dit Pixiesgeval iemand enthousiast herinneren met je wil ophalen. Je wat tegensputtert ("Was dat niet Pinkpop?"). En de ander je vervolgens de hele avond bestookt met in de vraagvorm gestelde verwijten.

"Maar dat dát gebeurde weet je toch nog wel? Dat was lachen, man!"
"Eigenlijk niet, nee..."
"En die was er ook bij. Dat moet je nog weten!"
"Zegt me niks."
"Dat was het beste concert ooit. Zei je zelf."
"Tja."