Lijstjes week 22

Nu ja, inderdaad, laat mij ook eens zo brutaal zijn een lijstje toe te voegen.

1. Mary Timony - Golden Dove
2. Bridget Jones - Here's What's Left
3. Wauvenfold - 3fold... a compilation of three e.p.'s
4. Dymaxion - x4+3=38:33
5. Beat Happening - Crashing through CDBox-Sampler
6. My Dying Bride - Turn loose the swans
7. Judas Priest - The Rage & Rapid Fire (van album Britisch Steel)
8. At The Gates - Slaughter of the soul
9. Praga khan: Pragmatic
10. Rumah sakit: Obscured by clouds

Is het wat;-)

Wat doet My Dying Bride tegenwoordig? Ze gingen steeds meer Paradise Lost achterna richting Depeche Mode, maar ik had begrepen dat ze toch weer meer de doom hoek in wilden.

Jij gaat vandaag nog naar de winkel hollen om The Dreadful Hours aan te schaffen, vriend! ;-)

Nee, inderdaad, na een periode de keyboards een te grote overhand te hebben gegeven, is de band inmiddels weer volledig terug op het zwartduistere pad. Toch heeft dat 'uitje' ze een breder inzicht in arrangeren gegeven, hetgeen de laatste platen bijzonder mooi maakt.

zo. goede track van Judas Priest in je lijstje. wellicht hun beste album dat British steel. Praga Kahn ook wel verrassend. is dat de nieuwe plaat?

Michael Mayer Immer
Peaches Fuck the Pain Away
Felix Da Housecat Excursions
DJ Tiga American Gigolo
Sugababes Freak like me
Metro Area Miura
Akufen My Way
Lawrence Teaser EP
Miss Kittin & the Hacker Frank Sinatra
Manual Ascend

Praga Kahn ook wel verrassend. is dat de nieuwe plaat?

Nee, een oudje uit 1998. Ik zette hem onlangs weer eens op, en was verbaast over het Underworldgeluid ervan, in het bezonder de dubbele housebeat (als in Born Slippy, Pears girl, etc.). Draai 'em best vaak, weer. Britisch Steel heb ik jaren geleden verkocht, kwam hem onlangs voor een paar euro tegen, en kon de verleiding niet weerstaan. Vooral deze twee nummers doen me (nog steeds) erg veel.

Goeie Stevo, het genie dat de Sugababes is. Met gemak de single van het jaar. Met haast wetenschappelijk precisie geproduceerd, paar glitch effectjes erin, overstuurde handclaps en wat een vondst om die opgebooste electro-riff er pas op het laatst erin te knallen.

Heb Maladroit nog niet gehoord. Wel de demo's. Ik kan daar dus geen echt definitief oordeel over opmaken. Wel vond ik de liedjes in demo- vorm niet echt bijzonder. Ik vind de eerste plaat nog altijd de beste, het zou als schoolvoorbeeld moeten dienen van wat een perfecte radio-rockplaat moet zijn: je wordt meteen verliefd in de eerste luisterbeurt, geen filler; 10 echt goede liedjes, lekker om hard te draaien en op mee te zingen. Met Pinkerton wilden ze duidelijk iets meer wat ze konden. Het resulteerde in een plaat die niet direct alle vuurwerk in een keer afsteekt. Vond het ook niks toen ik het voor het eerst hoorde. Maar toch kwam ik terug voor 'Tired Of Sex' en 'El Scorcho', later kwamen 'Pink Triangle' en 'Across The Sea' erbij. Er zitten nummers in die niet even sterk zijn ('Why Bother', 'Getchoo' en 'Butterfly'), maar was de eerste plaat niet zo briljant (vooral ook door haar eenvoud, in ieder geval vergeleken met de troebele sfeer van Pinkerton) dan was er echt niks aan de hand met deze plaat. Geen 'commerciele zelfmoord' die ertoe zou leiden dat het huidige werk zo krampachtig klinkt. De groene plaat heeft maar 3 nummers die beklijven en de demo's: mwwwahhh (nogmaals, ik heb Maladroit zelf nog niet gehoord maar de demo's klonken al als af). Ik heb hierdoor ook het vermoeden gekregen (mede ook door de eerste plaat en zijn latere werk met The Rentals) dat Matt Sharp een (te?) groot aandeel had in Pinkerton.

Sugababes is. Met gemak de single van het jaar

te moe om door te hebben of dit nu sarcastisch bedoeld is van je,

maar is dit niet gewoon over de top plagiëren, waarbij er een newwave klassieker wordt gecombineerd met een bescheiden 2-step hitje van twee jaar terug? (het pikken ging me net iets te ver deze keer...)

Geen bescheiden 2-stephitje van twee jaar terug, maar een r&b-kraker van zeven jaar geleden: Freak Like Me van Adina Howard.

http://image.allmusic.com/00/amg/pic200_web/drp000/p099/p09966ctk7y.jpg

Sugababes: toch klinkt het nummer in een nieuw jasje voorbeeldig. al met al heb ik een soort haat-liefde relatie met deze dames. het klinkt allemaal erg lekker in het gehoor en doet me zelfs meefluiten. toch is het tevens vaak te gemakkelijk. maar is dat niet waarom het gaat bij goede popmuziek?

Ik denk dat het verschil 'm gezocht moet worden in gemakkelijk en gemakzuchtig. Een van iedere onnodige ballast ondane compositie en opname klinkt vaak heel makkelijk, maar is meestal heerlijk. Een vanuit luiheid of puur financieël oogpunt 'lege' compositie en opname daarentegen, daarbij wekt het eerder irritatie op. Maar is globaal te bepalen welke song tot welke categorie hoort?

te moe om door te hebben of dit nu sarcastisch bedoeld is van je

ik zie geen knipoog, ik ben dood serieus. Popmuziek zoals het hoort te zijn, een perfecte machine van klein genot. Uhhh welke new wave klassieker? Adina Howard kan ik me nog wel herinneren.

Kom op mensen we zitten altijd zo de miepen dat glitch onsexy en te serieus is, hier is eindelijk het antwoord.

5. Beat Happening - Crashing through CDBox-Sampler

Hé, wow, verstandige mensen hier! Hoe zijn die twee extra CD's?

Joris, hoe is Fonda 500? Ik vond hun eerste twee platen wel leuk, maar het haalt het niet bij hun live-werk.

Mijn lijstje (willekeurige volgorde):

·The Lucksmiths - Boondoggle (CD)

·The Lucksmiths - The Green Bicycle Case (CD)

·The Lucksmiths - What Bird Is That (CD)

·The Lucksmiths - Where We We? (CD)

·The Cannanes - Living The Dream (CD)

·The Masters Of The Hemisphere - Protest A Dark Anniversary(CD)

·Postal Blue - Postal Blue (CD ep)

·Safe Home - You Can't Undo What's Already Undid (CD)

·Verzamel-CD op Sarah (CD-R)

·Paar Australische 7"s die ik nog niet genoeg uit elkaar kan houden.

Hé, wow, verstandige mensen hier! Hoe zijn die twee extra CD's?

Dank. Dank. :-)

Ik moet je helaas teleurstellen, ik heb de box in kwestie nog niet in huis. Dit is slechts een promo-sampler-cdtje ervan, met veela bekende nummers; maar die vallen nog steeds niet tegen!

Uhhh welke new wave klassieker?

'Are Friends Electric' van Gary Numan & The Tubeway Army. Is oorspronkelijk een bootleg remix van Richard X aka Girls On Top. Sugababes wilden slim op de booty-hype cashen en volgens mij had Richard ook een vinger in de pap bij de (re-)productie. Anyway, check het origineel "We Don't Give A damn About Our Friends" (met Adina Howard):

http://boom.phink.net/approved/wdgadaof.mp3

Nou petje af, want het klinkt heel erg goed, maar nu is ook meteen duidelijk waarom het zo bekend klinkt, alsof er een archetype van een jaren 80 hit even in je brein wordt geactiveerd. Dat klopt dus gewoon. :)

Arien: je hebt wel gelijk dat de liedjes al erg makkelijk uit de demo's opgemaakt kunnen worden. Als je de demo's al wat vlak vond hoef je aan het album niet zo snel te beginnen. Ikzelf was erg tevreden over demo's én het album. Gelukkiger in eerste instantie dan bij The Green Album. Het was erg wennen dat de liedjes zo'n simpele opbouw hadden gekregen. En dat kwam ook vooral als je het gaat vergelijken met de voorganger. Want ik ben dus wel een groot Pinkerton-aanhanger, jeweetwel een van die http://www.pinkertoncampaign.com mensen en vind ook echt dat het een onderschat werkje is, ook door de band zelf. Ach ja, de cd-kopers wouden al dat uitgespannen gedoe niet maar gewoon pakkende popliedjes dus werd de koers al weer gewijzigd. The Blue Album is zeker wel een klassieker en ik was destijds meteen verkocht. Maar Pinkerton was toch wel de overtreffende trap en tevens het Weezer-album dat ik nog steeds het vaakst luister.

Wel erg fijn dat ze nou in zo'n rap tempo albums maken, zolang de kwaliteit een beetje hoog blijft tenminste.

Arien hoe is dat album van Anti Pop Consortium eigenlijk? Vond ze live op Drum Rhythm best wel te pruimen dus misschien moet ik dat album ook maar eens checken. De laatste tijd ben ik sowieso meer hiphop uit de kast aan het trekken, wat oude shit van Ultramagnetic MC's en EMPD etc.

Los van Arien, als ik zo brutaal mag zijn mij er ook even mee te bemoeien: ik zou Anti-pop zeker uitchecken. Ikzelf ben een absolute no-no inzake rap/hiphop, die niet veel verder is gekomen als Public Enemy. Deze plaat pikte ik er echter direct uit. En nu ga ik even iets doms zeggen: de muziek lijkt hier veel belangrijker dan de teksten.
En die muziek, wow -> lekker experimentele beats en arrangementen (tot aan opera/musicalsamples aantoe). Overigens vrijwel niet te vergelijken met die vrees'lijke mini van enkele maanden terug.

Volgens mij ligt 'Arrythmia' prima in jouw straatje, Omar (of klink ik nu als de foute platenboer die zijn klanten denkt te kennen?;-). De productie is hoekig, clean, glitchy, en lang niet zo zwaar op de hand als bijvoorbeeld El-P. Verademend dus.

En nu ga ik even iets doms zeggen: de muziek lijkt hier veel belangrijker dan de teksten.

Voor mij gaat dat ook wel op. Sowieso zou dit onderwerp een kneiter van een thread kunnen worden...

Met El-P is er wel een wereld voor mij open gegaan, moet ik zeggen. Net te laat aangeschaft om in de lijstjes te plaatsen, maar Fantastic Damage is een geweldige, inderdaad topzware plaat die zich qua intensiteit met de beste freejazz van Coltrane kan meten. Ben verder helegaar geen kenner van rap/hiphop, maar dit vind ik dus echt super indrukwekkend. Anti-Pop Consortium moet ik ook zeker eens uitchecken, lijkt me zo.

Norbert, over Dakota Suite: zeer mooie plaat die voor mij blijft boeien. Met popmuziek heeft het niets meer van doen, maar met droevige kamermuziek opgebouwd uit piano en strijkers des te meer.

Geen bescheiden 2-stephitje van twee jaar terug, maar een r&b- kraker van zeven jaar geleden: Freak Like Me van Adina Howard.

hey verrek, kende ik niet, de versie die ik kende is een 2-step tune van 2000 van Tru Faith.

De zang-melodie is trouwens op zijn beurt gepikt van I'd rather be with you" uit 1976 van Bootsy Collins.

Het klinkt dan wel sexy en ik kan er gerust van genieten, vond het toch wat overdreven pikken. Recycleren is leuk, maar compost die teveel door de molen is gehaald ziet er niet meer uit :-)

Heh. het is een remake van een bootleg. Wat wil je anders?!;-)

het andere statuut, van bootleg tot big profit hit wringt een beetje bij me denk ik...

bootlegs should stay bootlegs, iets voor dj's die hun set wat willen opfleuren of hobbyisten die het verspreiden via het net en niet iets dat als corporate pop geldmachine moet dienen (natte droom van elke major-manager, iemand beetje laten bricoleren , sparen ze ook al songwriting kosten uit)

(nee dit is geen poging om een discussie over independent en majors op te starten, want daar is het te goed weer voor geworden...)

Ik ga met Johan akkoord (maar dan weer niet). Het is een fantastisch single. Maar als we het louter over de muziek hebben (kan dat eigenlijk hahaah) dan is de remix veel beter. De single is louter goed omwille van het feit dat het doorgebroken is naar de mainstream. Zal waarschijnlijk samen met die Destiny'sChild vs Nirvana bootleg de klassiekers in het genre worden.

Ik moet je helaas teleurstellen, ik heb de box in kwestie nog niet in huis. Dit is slechts een promo-sampler-cdtje ervan, met veela bekende nummers; maar die vallen nog steeds niet tegen!

Ik vraag me eigenlijk af of zo'n box nut heeft. Beat Happening is een band die je of heel goed vindt (en dan heb je de meeste albums al in huis) of je vindt er niets aan en dan zit je zeker niet op zo'n box te wachten.

>Joris, hoe is Fonda 500?

meer van hetzelfde. misschien zelfs wel nóg minder gestructureerd dan op hun albums, want dit is slechts een speciaal voor hun recente Nederlandse 'tour' vervaardigde ep. 22 minuten, 15 tracks, een paar gouden melodietjes ('sunshine' die ze ook live speelden), maar ook weer een hoop gedoe en vage geluiden. oh, en natuurlijk een cursus Nederlands én hier en daar wat antwoordapparaat boodschappen.

had je ze eigenlijk nog live gezien in Utrecht? zag naderhand pas dat het in het voorprogramma van de Legendary Pink Dots was. Geen onverdeeld genoegen lijkt me.

had je ze eigenlijk nog live gezien in Utrecht? zag naderhand pas dat het in het voorprogramma van de Legendary Pink Dots was. Geen onverdeeld genoegen lijkt me.

Nee, had nog andere dingen te doen en Utrecht is dan toch iets te ver weg. Op zich wel jammer, want een van de leukere live-bands van het moment.

Ik vraag me eigenlijk af of zo'n box nut heeft. Beat Happening is een band die je of heel goed vindt (en dan heb je de meeste albums al in huis) of je vindt er niets aan en dan zit je zeker niet op zo'n box te wachten.

Dat lijkt mij ook. Ik vind het hele idee om een 7CDbox van deze groep uit te brengen zwaar overtrokken. Voordeel: deze enkele schijf-sampler maakt de rest redelijk overbodig. :-)

Dat lijkt mij ook. Ik vind het hele idee om een 7CDbox van deze groep uit te brengen zwaar overtrokken. Voordeel: deze enkele schijf-sampler maakt de rest redelijk overbodig. :-)

Kijk, mijns inziens is het een van de beste bands allertijden. Ze hebben ook een grote (en vaak onderschatte) invloed op de Amerikaanse indiescene gehad. In die zin is het wel terecht dat er zo'n box komt. Ik vraag me alleen af of 'ie zal verkopen.

Zo, weer even on topic. Maladroit rockt me eigenlijk net een beetje teveel. Pinkerton vind ik een geniaal album. Er worden akkoorden gespeeld die regelrecht uit het Liedboek der Kerken afkomstig zijn. Of smartlappen, kan ook. Klinkt allemaal heel vertouwd, een beetje oud-Hollandssch. Echte meezingers. Maar daarom wel een beetje een rare plaat.

Inderdaad, weer on topic: mag ik Weezer echt absoluut geen ene fluit aanvinden? Wat een clichématige lege poprockdeuntjes zeg. :-(

Dat mag Roger, ik snap het ook niet. Ben eigenlijk verbaasd dat die gasten zo lang carriere maken.