Ophemelen zonder te horen

Andersom vind ik eigenlijk nog erg(erlijk)er. Erachter komen dat frisse, hippe Californiërs gaan voor britdoom uit de magnetron.

Wat ik proef is Arnolds oude pijn: waarom moet ik als ethisch verantwoorde journalist/DJ toch de laatste tijd achter de feiten aanhollen?

Dat is de keuze van tegenwoordig nietwaar? Eerlijk gezegd vertrouw ik die recensies in kranten niet zo waarin men het heeft over "komt pas over maanden uit in Nederland dus gewoon de import hier besproken." Hoe vaak is import een mooi woord voor mp3? ;) En moet je van kranten en tijdschriftjournalisten niet eisen/verwachten dat ze een album recenseren met de juiste geluidskwaliteit?

Het scheppen van hypes is in ieder geval uit handen gegeven, die worden door internet op de agenda gezet. Of dat voor popjournalisten vervelend of juist wel rustgevend is, kan ik dus niet beoordelen. ;)

Overigens denk ik dat -een waan van de dag- steeds minder voorkomt omdat het (al enige tijd trouwens) mogelijk is cd's via het internet te beluisteren en/of te downloaden. Is het niks dan koop je het niet of flikker je het weer weg. Daar kan geen importplatenzaak tegen op.

Ik zal de waan van de dag nog even voeden, zij die Slobberbone een geweldige band vonden moeten eens luisteren naar "I Can Lick Any Sonofabitch in the House" - Menace. Voor Arnold, - I can Lick....." is de bandnaam en "Menace" de titel van de plaat/cd. ;-)

En dan te bedenken dat ik niet "blog" noch eenzaam ben, wel nieuwsgierig.

Vroeg de man die ooit toegaf The White Stripes' Elephant pas volledig beluisterd te hebben nadat hij die het jaar daarvoor alvast ergens op nr 30 (?) van zijn top 125 zette.

Maar om op die vraag in te gaan. Ik heb ook wel eens het gevoel dat er door sommigen maar wat meegebrult wordt. Ik heb wel eens recensies mogen lezen waarbij ik me toch echt ging afvragen of de schrijver het plaatje wel beluisterd had. En tegenwoordig is het toch een kleine moeite om op z'n minst even de feiten te checken.

Ook kwam ik onlangs (als ik me niet vergis op een blog) een recensie van Fisherman's Woman van Emiliana Torrini tegen op basis van de Promo die maar 5 (van de 12) nummers telt. Wat heb ik daar nou aan ?

Ach, tegenwoordig heb je maanden na releasedatum nog NIETS in de platenzaak. ;)

On-topic: het lijkt me onzin om te veronderstellen dat men elkaar maar wat nabauwt op blogs over nog nooit gehoorde* platen. Juist nu is *alles* direct beschikbaar. Vóór de officiele releasedatum ja. Dus zodra een door mij hoog aangeslagen muzieklogger een paar regels schrijft over een 'geweldige nieuwe band', zwengel ik soulseek aan en luister en oordeel zelf.

Wat natuurlijk wel zo zou kunnen zijn is dat je iets extra leuk vindt omdat het nog niet 'officieel' uit is. Het gevoel er vroeg bij te zijn, en met een select gezelschap, kan natuurlijk wezenlijk bijdragen aan het genot dat je aan een plaat ontleent.
(Zoals bij sommige mensen een goed concert door een bepaalde band ook een nieuw licht op het bijbehorende album kan werpen).

*Wel goed dat Arnold consequent 'horen' gebruikt ipv luisteren, wat in zijn geval natuurlijk geheel terecht is.

internethypes van bands zijn niet anders dan de aloude hypes in de hippe popbladen. hypes zijn integraal onderdeel van popcultuur. met de komst van internet is de exposure voor hypes gewoonweg enorm toegenomen.

wat wel aan internet ligt: zoals Koen al aangeeft is alles verkrijgbaar. in het pre-internet tijdperk (de eerste helft jaren negentig neem ik even als uitgangspunt) was het als journalist altijd lastig om platen te bemachtigen die niet in nederland verkrijgbaar waren. popbladen schreeuwen juist graag over dat soort platen omdat ze een verlangen losmaakten. kranten niet, omdat die platen gewoonweg niet goed verkrijgbaar waren. de platenindustrie was destijds al opgedeeld in grotere platenmaatschappijen die lokaal opereerden en in alle landen een apart distributienetwerk hadden en de kleine onafhankelijke platenlabels die internationaal georienteerd waren en direct verkochten aan de hele wereld.

wel de muziekindustrie ziet er nog steeds zo uit. de wereld niet. door internet is kinderlijk eenvoudig om een cd of plaat te bestellen in Amerika, Japan of Engeland. daarbij zijn er met name in de dancescene een aantal erg goede platenzaken in NL waar import volop verkrijgbaar is. en anders neem je een tripje naar Keulen of Londen. daar kijkt ook niemand meer van op.

een ander punt. als journalist is - in mijn geval in ieder geval zeker - de helft van de promo's die op mijn deurmat vallen niet of nog niet verkrijgbaar in Nederland. releases van grote labels krijg al maanden van te voren in huis, omdat de interviewdagen tegenwoordig maanden voor de releasedatum staan gepland.

als journalist ben je geen verlengstuk van de muziekindustrie maar schrijf je over muziek, de wereld van muziek. voor mij is de keuze om een aandacht te besteden aan een plaat die (nog) niet in nederland uit is daarom ook snel gemaakt. de plaat is immers via internet kinderlijk eenvoudig te bestellen of zal alleen in nederland uit gaan komen als de plaat de aandacht krijgt die hij volgens jou verdient.

dan komen we bij de grote releases. (waar je als journalist dus over een promo beschikt en niet over de mp3's zoals Omar veronderstelt.) dan is het van belang voor wie je schrijft, wie de doelgroep is van je medium. zijn dat de laat-aanschaffers, die een plaat pas kopen wanneer ze in de winkel ligt? tja, dan is uitstel van een recensie misschien gewenst. schrijf je voor de hippe duds, voor jullie zeg maar, de subs, dan is dat argument al snel van tafel.

een interessantere vraag is: waarom lukt het de industrie niet om om te schakelen naar nieuwe situaties?

nou, tis een uitstervende bizz.. hier in groningen hebben prachtzaakjes als Foefurs en Platenworm (!) de handdoek reeds in de ring gegooid.. zonde..

ontopic; als je een pre-release mp3 hoort, en je kent de band goed, kan je al wel een voorspellend juichverhaal gaan houden over de rest van de plaat.. nooit gedaan, maar bij een band als bijv. pinback was dat best mogelijk geweest. die maken elke keer dezelfde plaat, maar dan weer net iets beter ;-)

Definiëer plaat! Is iets op vinyl wel en iets op wat kleiner vinyl (met metaal) geen plaat? ;)

Bij Lola da Musica hanteerden ze indertijd een soort short list met mogelijke onderwerpen. Het was eigenlijk Godsonmogelijk om daarop te komen omdat de redactie zichzelf als zeer eigenzinnig én onafhankelijk beschouwde. The Strokes belandden echter op het lijstje zonder dat ooit iemand iets van die band had gehoord. Men had er alleen over gehoord! Iedereen die ooit werkzaam is geweest in de popbizz kent dit fenomeen. Sommige dingen moet je goed vinden en mag je niet missen. Het is heerlijk als die druk wegvalt, kan ik je vertellen.

Jij bent er blijkbaar al een tijdje niet geweest.

Zo las ik in de laatste Musicminded een recensie van een plaat door ene Ruben Eg waarin niet alleen de spelfouten zich aaneen regen, maar ook pertinente onwaarheden werden verkondigd. Met als hoogtepunt dat deze zesde (en dus niet de tweede of derde) release van de band door hem werd gekwalificeerd als debuut!

Hetgeen natuurlijk wel wat zegt over de impact van die eerdere releases... Maar dat doet er nu even niet toe....

Kom op, doe niet zo kinderachtig en noem man en paard. (Of suggereer anders niet dat je een specifiek voorbeeld in gedachten hebt.)

Ik weet helaas niet meer waar ik het ooit in gelezen heb want daarvoor is het te lang geleden, maar het ging ongeveer zo:

"....helaas stapt REM met Monster van het melodieuze geluid af dat op hun debuut Out of Time in prachtige ballads als Everybody Hurts te horen was...."

Telt u even mee ?

Nou vooruit dan: Kindamuzik

Juist enkele kleinere, héél goed gesorteerde kunnen misschien overleven.
Zal mijn tijd wel duren, ik ontdek muziek op internet en koop het ook daar. Browsen bij een (goede) platenzaak is heel leuk, maar onbekende dingen ontdekken komt toch maar zelden voor.
En het is gewoon duurder. En mensen die er werken zijn allemaal eikels.

Nee pik, dat snap ik wel...heb het hier over specifieke voorbeelden in okay laten we maar namen noemen, De Volkskrant, waar letterlijk de woorden worden gebruikt als "over een paar maanden in Nederland, maar ik kan niet wachten, dus hier bespreek ik de import." Dan heeft iemand het dus niet over een promo want dan zou dat niet vermeld hoeven te worden. Alleen soms kan ik niet aan de gedachte ontsnappen dat dan gewoon mp3s zijn besproken en dan noemen we het import, want het moet door de consument ook daadwerkelijk in een platenwinkel gevonden moeten worden en ben ik gelukkig nog een beetje een hippe vogel.

Soms neem ik 'duurder' voor lief want 'sneller'. En gewoon een plaatje eruit vissen op een gaaf hoesje of gewoon als herinnering want was 't ff vergeten is ook leuk.

Releasedates zijn een formaliteit. Ik heb ook vaak dingen gekocht voor de releasedate, omdat winkels ook gelijk met de verkoop beginnen als de shit al voor het weekend binnen is en de releasedate op maandag staat.

En tegenwoordig ben je met je promo ook nooit de eerste, die lol is er ook wel af. :) Ik ben geduldiger geworden haha. Mensen bieden heet van de naald mp3's aan en dan zeg ik: nee, dank je, ik wacht wel tot de cd uit is. http://jm.g.free.fr/smileys/fixes/angel4.gif

"Heeft u [titel] van [naam]?"
"Staat hij niet in de bak?"
"Eh...nee...daarom vraag ik het"
"Heeft u ook bij [titel] gekeken? Het kan zijn dat hij daar staat"
"Zelfs dat heb ik voor de zekerheid al gedaan"
"Wat voor muziek is het?"
"[genre], maar ik heb ook al bij de andere genres gekeken hoor"
"Oh....Kunt u de naam dan even spellen?"
"Ja hoor, tuurlijk... [N] [A] [A] [M]"
"Momentje...."
*loopt de zaak in, kijkt in enkele bakken en komt weer terug*
"Nee meneer, sorry, ik kan 'm niet vinden"
"..."

Terug naar The Arcade Fire is net zo'n band als Bright Eyes, The Mars Volta, AYWKUBTTOF en QOTSA Zelfs zonder de cd te beluisteren of weblogs te lezen weet je dat deze bands hoog gaan eindigen in de eindejaarslijsten van 2005. Popjournalisten, hypes en hits zijn zo voorspelbaar.

Meetellen. De fouten of de hoeveelste CD? Everybody hurts staat echt niet op 'out of time'. De hoeveelste CD out of time is weet ik zo gauw niet, maar dat wisten anderen dan weer.

En dat terwijl 't ongelooooooflijke kutplaten zijn. Maar ja, dat durft dus gewoon niemand te zeggen, he. Al die hoernalisten en neploggers bauwen mekaar gewoon maar een beetje na! Enkel Monique, standvastig strijder voor De Eigenzinnige Smaeck, is de enige die nog te vertrouwen is.

Eh... ik denk niet dat ze de shortlist halen. De longlist ook niet.
Sterker nog, op Bright Eyes na (Luisterpaal+masochisme) zullen ze mijn oren waarschijnlijk nooit bereiken.

(maar ik ben gelukkig dan ook geen journalist :-)

Waarom trouwens nu al over jaarlijsten gesproken?

Ik vindt Boudisque Utrecht qua personeel prima, btw.

Ik wacht nog ff op Catch 33... die kon nog wel 'ns in m'n jaarlijstje komen. ;)

teken aan de wand of stilte voor de storm?

The Used trekt kids van buitenaf, van Arcade Fire zijn die kids nog niet op de hoogte ( en ze zijn ook te jong om het te waarderen ).
Tsja Amsterdam:
The Hives gem. leeftijd 18.
The Vines gem. leeftijd 33.

Enne...klopt de stelling dat Amsterdam het doorgeefluik zonder echt eigen ' alternatieve ' scene is?

Die stelling? Weet niet precies hoor, zou kunnen. "Wat is alternatief?" vroeg Socrates zich al af. Ik begrijp dat er wel bijvoorbeeld zoiets is als een grimescene in Amsterdam, maar of er een indiescene is, dat zou ik echt niet weten.

Noem het idd maar indie-scene, alternatief is inmiddels ook een onmogelijk te categoriseren begrip. Maar goed...op wat zeer kleine subcultuuertjes na, vooral gefrequenteerd door personen rond de 30, is die er dus niet echt. Terwijl hij overal waar ik buiten Amsterdam kom duidelijker aanwijsbaar is ( zelfs voor een outsider als ondergetekende ).

Ik staar me er niet blind op, want ik kan ook goed uit de voeten met dance, urban etc. en ben blij dat we in ieder geval bespaard blijven van de echt Flogging Molly en Korn kids, maar ik vindt het wel vreemd dat de hoofdstad, op de gerichte concerten na, momenteel een eigen indie-scene ontbeert.
Vooral omdat ik het alleen kan verklaren door er vanuit te gaan dat tieners op andere plekken in het land zich ergens tegenaf willen zetten of een hekel hebben aan pillenslikkers of sexistische b-boys, terwijl Amsterdamse jongeren zichzelf zien als het centrum van het land en makkelijker integreren met ' minderheden '.

Goddamn....het wordt te filosofisch...
Reflecteer!

Het is, helaas, juist andersom. De provincie is doorgaans juist beter op de hoogte van de ontwikkelingen, terwijl veel Amsterdammers een soort reclame-jongens-luiheid hebben ontwikkeld.
Natuurlijk: Veel electronica- of bv. indie-hiphop labels zijn alternatiever dan gitaarbandjes die Grammy's winnen, maar daar ging het me ook niet om.
Ik heb het ook niet over suffe gitaarliedjes, maar over een florerende indie-scene ( zeker nu house dood is en electro beter gelled met indie ) die in Amsterdam maar niet gesnapt wordt juist omdat dit misschien wel de meest on-hippe plek van Nederland is.
Ik woon er graag, maar vooral omdat ik vanuit hier overal snel ben. En vanuit Schiphol ben ik weer in het buitenland etc. etc.

Maar draai de zaken niet om...

een grap. :) Je bedoeld indie grootheden als Black Strobe en zo? ;)

Misschien handig als je even namen noemt van die scene, want indie kan van alles zijn. Straks ga ik nog voorstellen dat de rest van Nederland een soort Labrador-leger is geworden (wat natuurlijk vrij cool zou zijn, maar ik geloof dat ik mijn fantasie een beetje moet inhouden. ;)

Indie kan idd van alles zijn, maar acts als Black Strobe of The Postal Service ( om maar twee uithoeken te noemen ) sluiten voor mij beter aan bij die ' indie-scene ' dan bij wat ik onder house versta.
Misschien is het een compleet eigen beleving, maar daar waar alles om me heen urban is, zie ik bijna nooit meer house-jongeren in de clubs, behalve op grote Sensation achtige evenementen. Vandaar dat ik het dood verklaarde. Leuke elementen uit techno en electro zijn samengevloeid met de alternatieve scene op de echte boem boem zitten jongeren volgens mij niet meer echt te wachten. Die zij allemaal richting Usher geevolueerd. Daarom gaat de Chemistry ook op de schop.

Labrador. Zalig Zweeds popindie label. Koen en Martijn weten er veel meer over te vertellen.

overigens is dat iets dat steden als londen en parijs ook hebben. tenminste het centrumgebied (dat in het geval van die steden even groot, zelfs groter is dan amsterdam). nieuwe ontwikkelingen op het gebied van popcultuur vinden zelden plaats in dergelijke grote stede, maar aan de randen, in de buitenwijken en in de kleinere niet zo in de belangstelling staande steden. dat is overigens door stadssociologen (oa die van de uni van manchester) regelmatig onderzocht.

en over nubreakz: ja, dat was een niet onbelangrijk voor de hele britse dancescene. het bleek de enige stroming die een alternatief kon bieden voor de kwakkelende drum&bass scene. iets later kreeg nubreakz gezelschap van ukgarage wat het allemaal nog opwindender maakte. en ja, ook in die tijd moest ik naar rotterdam, utrecht, keulen (waar rond 1997/1998 de sound of cologne reeds heerste) en londen toe voor mijn feestjes want in amsterdam danste iedereen op vierkwartsmaten ;-)

Zeker, maar dat is toch niet heel raar (er zijn maar zoveel consumenten/clubs/tijdschriften die nooit het hele spectrum aan dance voor lange tijd levensvatbaar kan maken?)

Dat van jungle snap ik niet hoor, ik was er toch redelijk snel bij en ik heb nooit de A10 hoeven te verlaten om alles te volgen, tot TIME in de problemen kwam (en eigenlijk jungle in UK al aan zijn neergang was begonnen) was het gewoon regelmatig genieten in Amsterdam.

Aangezien je eerder de Utrechtse alternatieve scene omschreef als "een duidelijke studentikoze Belgen-pop link", dacht ik meteen aan suffe gitaarbandjes (en inmiddels al even mainstreame Soulwax-dansavondjes).

Misschien overschat ik idd Amsterdams hipheid hoor (of zie ik die reclamejongens-luiheid (?) daarvoor aan), maar het gaat mij om de andere kant van de medaille die je daar voorspiegelt*. Ik geloof gewoon totaal niet in die florerende indie-scene(s) buiten A'dam.

*Metaforen mixen is een kunst

wat betreft jungle: tot 1996 was het goed toeven in amsterdam daarna kwam de klad er behoorlijk in doordat alleen de bekende namen zich lieten zien en dan wel wekelijks, amsterdam heel erg Londen georienteerd is wat betekent dat de harde drum&bass en de duitse niet of nauwelijks aan bod kwam en vaste residents in Amsterdam als Chaos en L-Dopa heel snel een trucje hebben gemaakt van hun stijl en het bijvolg elke avond precies hetzelfde was. ik heb het idee dat de neergang in amsterdam al begon toen het mooiste nog in junglekringen nog moest beginnen. al duurde ook dat niet lang.

Toch wel, zo erg is het nu ook weer niet ;) Hier in Venlo moet je wel echt elke steen omkeren maar ze zijn er wel. Ik heb ze met Thermals shirtjes zien rondlopen

Je hebt nu gewoon punk met gitaren en punk met beats. Ik durf zelfs Kish Kash van Basement Jaxx niet echt dance te noemen. Eerder soul-pop o.i.d.
Die theorie van Theo vind ik overigens best geloofwaardig. In Londen of Parijs is idd het centrum toeristisch, terwijl de eigen ontwikkelingen in de buitenwijken plaatsvinden, terwijl in dat opzicht Rotterdam en Utrecht natuurlijk gewoon de buitenwijken van Amsterdam zijn.

( inside-joke: Lucky? Are you There? )

Een heel simpel voorbeeld. Zelfs in Almere of Apeldoorn is er meer doelgroep voor een bandje als The Killers dan in de hoofdstad. In Amsterdam is er op zo'n moment gewoon geen respons, terwijl elders juist nadrukkelijk gedanst wordt. Hoe diep je een genre kunt uitdiepen verschilt vervolgens van plek tot plek, maar amsterdam snapt het al niet als je aan de oppervlakte blijft.
Amsterdam kent alleen een soort strandtenten hipheid. NL lounge onzin e.d. Die koppen kom je nog wel eens tegen op een filmfestival maar voor enige muzieksmaak hoef je niet bij ze aan te kloppen. Wat dat betreft zit Amsterdam, enkele uitzonderingen daargelaten op mooie, lege mensen RTL-Boulevard niveau. Als je dat hip wilt noemen is dat jouw keuze...ik ga er niet in mee. Ze voelen zich overigens wel hip, maar slaan de plank compleet mis.

5 Days Off is groot geworden door de inmenging van indie-invloeden hoewel elke Dance Valley bezoeker of Mojo-boeker dat waarschijnlijk volledig zal ontkennen. Niet dat !!! nou zo veel mensen aan zich wist te binden, maar dat ze er stonden sprak boekdelen.

nounou poehpoeh.

Maar waarom zou er een doelgroep voor een bandje als The Killers moeten zijn? Is daar een wet voor?

@Theo: amsterdam heel erg Londen georienteerd

volkomen terecht toch? Duitse jungle is compleet marginaal geweest?
Jungle was in Amsterdam zeker tot 99 springlevend hoor (toen het eigenlijk al over was...brrr, nooit iets saaiers meegemaakt als Technical Itch/Dom & Roland in de Melkweg rond die tijd.) Maar goed ik zie alweer genoeg materiaal voor een Nu.cultje. ;)

overigens nog meer over de periode 1997/1998 waarin weinig creativiteit zou zijn: broken beats (destijds nog lounge genoemd) en het compost label, microhouse (in ao keulen), click'ncuts komt op (mille plateaux, force inc), flirt indie en house bij ladomat in Hamburg. ach, zo kan ik doorgaan. in die tijd inderdaad niet te vinden in het mainstream vertoog in NL.

Goeie opsomming maar
a) te verdeeld om ooit echt populair te kunnen worden (teveel specialismes), vandaar dat ik het ook over de ratio populariteit/creativiteit had (dat zal je, ook zal het heel moeilijk voor je zijn, moeten toegeven dat V*t G*l**d of zo je wil electro-house (gaap) wel voor elkaar krijgt: een synthese vormen die een veel hogere ratio veroorzaakt.)
b) mainstream vertoog in NL en ongetwijfeld elk ander land behalve Duitsland

Ach ja en over jungle, leuk twee scholen (inderdaad ik ben meer van de jungle-is-Londen-en-wat-satellieten school.)

b) mainstream vertoog in NL en ongetwijfeld elk ander land behalve Duitsland
vertoog in vrijwel heel europa ja, buiten NL en Engeland. in die tijd schreef ik heel veel voor BG en was ik veel in Duitsland en frankrijk. producers uit die landen reisden driftig rond: Zwitserland (zürich had tevens een heftige drum&bass scene), Oostenrijk, Italie, Scandinavie en vooral Oost-Europa. het is toch vreemd dat op vrijwel alle vlakken het vertoog in nederland in de popcultuur zooo ontzettend angelsaksisch gericht is. zo sterk zelfs dat we de haagse electroscene pas jaren later ontdekken. it's a shame baby ;-)

De Haagse electroscene is zo paranoide die willen niet ontdekt worden. ;)

daarbij is het ook typisch iets van de laatste jaren om plots interesse te hebben in creatieve dance

Snap ik niet, interesse van wie? Publiek? Journalisten? Producers? En kom op enige populariteit is toch echt wel belangrijk, anders sterft een scene/opkomend genre gewoon uit.

die haagse scene heb ik overigens erg vaak gezien in het buitenland. hoezo paranoide ;-)

Snap ik niet, interesse van wie? Publiek? Journalisten? Producers? En kom op enige populariteit is toch echt wel belangrijk, anders sterft een scene/opkomend genre gewoon uit.
dat ben ik niet met eens. scenes en opkomende genres kunnen uitstekend blijven voortbestaan in media-arme omgevingen. daarbij geloof ik er helemaal niet in dat iets pas van belang is wanneer er media-aandacht voor is. in de platenwereld is die misvatting overigens ook onuitroeibaar: daar denk me echt dat een grote platenmaatschappij als Sony meer invloed heeft dan een klein platenlabel dat binnen twee jaar niet meer bestaat. invloed is echter een lastig iets en niets van doen met grootte en levensduur. lees er Schumpeter maar op na.

En ja ik denk dat de situatie nu beter is dan in 98/99, al was het door de beweging naar synthese toe ipv van verdere fragmentatie.

wie is Schumpeter? Toch niet zo'n nieuwe neomarxist? ;)

jou vertoog is het mijne niets Omar. we zien de ontwikkelingen in de muziek gewoonweg totaal verschillend.

(overigens lijkt dat irritant opgefokte boem-tsjak eindelijk zijn langste leven te hebben gehad, hoor zowaar weer eens wat amen-breaks, misschien toch nog een tweede leven in het beestje?)

Je hebt nu gewoon punk met gitaren en punk met beats. Ik durf zelfs Kish Kash van Basement Jaxx niet echt dance te noemen. Eerder soul-pop o.i.d.
Die theorie van Theo vind ik overigens best geloofwaardig. In Londen of Parijs is idd het centrum toeristisch, terwijl de eigen ontwikkelingen in de buitenwijken plaatsvinden, terwijl in dat opzicht Rotterdam en Utrecht natuurlijk gewoon de buitenwijken van Amsterdam zijn.

( inside-joke: Lucky? Are you There? )

Een heel simpel voorbeeld. Zelfs in Almere of Apeldoorn is er meer doelgroep voor een bandje als The Killers dan in de hoofdstad. In Amsterdam is er op zo'n moment gewoon geen respons, terwijl elders juist nadrukkelijk gedanst wordt. Hoe diep je een genre kunt uitdiepen verschilt vervolgens van plek tot plek, maar amsterdam snapt het al niet als je aan de oppervlakte blijft.
Amsterdam kent alleen een soort strandtenten hipheid. NL lounge onzin e.d. Die koppen kom je nog wel eens tegen op een filmfestival maar voor enige muzieksmaak hoef je niet bij ze aan te kloppen. Wat dat betreft zit Amsterdam, enkele uitzonderingen daargelaten op mooie, lege mensen RTL-Boulevard niveau. Als je dat hip wilt noemen is dat jouw keuze...ik ga er niet in mee. Ze voelen zich overigens wel hip, maar slaan de plank compleet mis.

5 Days Off is groot geworden door de inmenging van indie-invloeden hoewel elke Dance Valley bezoeker of Mojo-boeker dat waarschijnlijk volledig zal ontkennen. Niet dat !!! nou zo veel mensen aan zich wist te binden, maar dat ze er stonden sprak boekdelen.

Er was trouwens al op gereageerd hoor: waarom moet er in Amsterdam een doelgroep voor een bandje als The Killers zijn? (niet dat ik ooit iets van die gasten heb gehoord, ik haak a priori af bij een The-bandje.)

hahaha, klinkt theoretisch als het beste nummer aller tijden. ;)

JEEEEZZZUS, je maakte geen grap zeg. :)
Track van 2005 tot nu toe.

Ik doel eigenlijk meer op, in de breedste zin v/h woord, het soort bandjes dat de gemiddelde Sub ( ik begeef me op glad ijs ) ook leuk zou kunnen vinden. Die spelen wel live en bereiken ook publiek ( al dan niet uit Amsterdam ), maar als je in bv. Utrecht of Rotterdam zo'n act bezoekt als Amsterdammer voel je ook de aanwezigheid van de locale scene, terwijl ik bemerk dat die hier vrijwel ontbreekt.
Kleine uitzondering: Er zijn wat mensen, vooral eenlingen, voor LCD soundsystem, Raumschmiere, de betere hiphop, maar de gitaar-gerichte verzoekjes die ik elders krijg, krijg ik hier eignelijk alleen bij concerten. In andere steden is er een eigen indie-scene opgestaan, in Amsterdam zijn jongeren eigenlijk gewoon mee-ver-urban-ed.
Geloof me, niemand hoeft de Killers van me leuk te vinden, maar ik denk wel dat ik me het best thuis voel bij die scene en dus voel ik meer herkenning in Rotterdam, Utrecht, Londen, New York e.d. dan daar waar ik woon.
Ik ben into enorm veel dance, hiphop e.d., maar ik weet dat ik te ver van die scenes af sta om me er binnen ' thuis ' te voelen.
Daarom bemerk ik ook dat verschillende dance-segmenten momenteel alternatiever worden en dus dichterbij me komen te staan. Publiek op electro feestjes is doorgaans meer indie dan dance. Meer NME dan Mixmag.

Ik heb me dat wel eens vaker afgevraagd bij collega-journalisten die bv. veel over hiphop schrijven. Blijf je je geen buitenstaander voelen hoeveel kennis en interesse je ook hebt, want uitendelijk zul je nooit een b-boy zijn in de ogen van.....
Wellicht doet het er niet toe, maar ik geloof op die manier best wel in scenes, hoewel mijn muzieksmaak ver daarbuiten reikt.