Subversief?

eerlijk is eerlijk. we zoeken nog naar onze vorm. Fear & loathing In Las Vegas deed gisteravond echter weer eens wonderen. let maar op Erwin, we worden subversiever. daar mag je ons aan houden.

En nu we toch tot de kern van het Subjectivisme door aan het dringen zijn: neigt puntje 5 van het Manifest niet een beetje naar objectivisme? Is een a priori muzikale voorkeur (en afkeur) niet juist een typisch voorbeeld van subjectivisme?

-Er vaak essay-vorm gebruikt wordt

Ik bedoel met weblog hier ook meer de "verhalende" weblogs, als Vido Liber of Nu.Cult, niet de "dagelijkse collectie leuke links" (ook niet negatief bedoeld) als bijvoorbeeld Dubbel Mono.

-Er vaak vooronderzoek moet worden gedaan

Doen webloggers dat dan nooit?

-De lengte van de artikelen duidelijk verschilt van een weblog

Ze zijn gemmiddeld genomen iets langer (ik had het ook over veredeld). Al scheelt dat ook per weblog. -Er duidelijk journalistiek wordt bedreven

Volgens mij ook niet meer of minder dan op weblogs. Interviews ben ik (geloof ik) nog niet tegengekomen, recensies nauwelijks. Goed, dat kan misschien niet passen bij de nieuwe vorm van journalistiek die jullie voor ogen hebben, maar waarom zijn jullie dan meer journalistiek dan sommige weblogs.

-Er opgestelde richtlijnen zijn in de vorm van het Manifest

Ok, dat is misschien waar, ik lees de artikelen niet met het manifest in m'n achterhoofd. Maar de meeste webloggers hebben toch ook wel zo hun (ongeschreven) regels waar ze zich aan houden.

-Het niveau vele malen hoger is dan een doorsnee weblog

Mee eens. Maar ik had het over de vorm, niet over de kwaliteit. Want kan iemand me een Subjectivisten-artikel van de laatste tijd aangeven dat niet op een weblog zou passen? Nogmaals, dit was geenszins als kritiek bedoeld op de Subjectivisten, hoogstens om aan te geven dat ook ik (net als Erwin, Theo en Vido) vind dat het met die subversiviteit tognogtoe wel meevalt. En Marieke, ik behoor niet tot de Subjectivisten!

Niks, maar dat is juist het subversieve. "Subversiviteit" is volkomen ingekapseld in de kapitalistische cultuur. Be different, live life to the max, do you own thing, allemaal loze slogans om produkten te verkopen. Daarom zijn de Subjectivisten ogenschijnlijk braaf, ze willen niet meedoen aan het produkt van de zogenaamde subversiviteit.
Maar onder de oppervlakte schuilt een collectief Volkert van der G.'tjes. Verwacht binnenkort een tweede raid op het Mediapark! Een duidelijk teveel (International) Noise Conspiracy geluisterd hebbende,

Nee hoor! Lees ze bijna dagelijks met veel plezier

Ik bedoel met weblog hier ook meer de "verhalende" weblogs, als Vido Liber of Nu.Cult, niet de "dagelijkse collectie leuke links

Ah, dat is inderdaad wel een verschil, ik had de bulk van de weblogs in gedachten met korte impressies. Waartussen trouwens ook een groot verschil is te vinden in kwaliteit. Maar wat wel opvalt: de voorbeelden die je noemt zijn wel van Subjectivisten. Waarschijnlijk niet voor niets dat die hier bijzitten

Vooronderzoek: Doen webloggers dat dan nooit?

Ik had zelf de indruk van niet maar dan had ik het weer over andere weblogs dan jij. Loopt een beetje langs elkaar heen.

recensies nauwelijks

Ik ben zelf ontzettend veel recensies tegengekomen! Maar aangezien we journalistiek bedrijven vanuit een subjectief oogpunt lijken deze niet op de recensies als je in bijv. de OOR tegenkomt. Het is ploeteren en zinnen afwegen hoor ;-)

Want kan iemand me een Subjectivisten-artikel van de laatste tijd aangeven dat niet op een weblog zou passen?

Kom ik bijvoorbeeld op mijn eigen stuk van laatst waar ik de Doves nog in noem. Dit ging eigenlijk over de vraag of je door ervaring (van het luisteren naar muziek) op een punt kan komen dat je meteen hoort of je het goed zal vinden of niet. En in hoeverre geduld hierin een rol speelt.
Snel over de site scrollend zie ik ook nog "De liefde is een vraag" dat ik in een dergelijke vorm niet op een weblog ben tegengekomen. Overige artikelen vind ik alleen op de weblogs van de toch al Subjectivisten.

Het is echter wel altijd onze bedoeling met deze site geweest om op een andere manier te schrijven over muziek. Meer gericht op beleving dan op slechts consumptie. Meer gericht op stijl dan op functionaliteit (het 'consumer's guide'-principe). Eerlijk is eerlijk: Oude wijn in nieuwe zakken, maar wat mij betreft is dat op zich al subversief te noemen. En als je af en toe wat met een passend stuk brandhout (zoals Chris Korda) kan doen, dan is dat meegenomen, al is spraakmakend iets heel anders dan subversief. Mensen vergissen zich weleens tussen die twee.

Nee, ik ben eerder geneigd te denken dat het woord Popjournalistiek tot nu toe wat hoog gegrepen is geweest voor ons. We hebben nog niks gedaan aan interviews of 'diepgaande' reportages. Hoogstens een concertverslag of recensie (is recenseren op zich wel journalistiek? Ehm, dat laten we maar voor een andere thread)

Voor wat betreft de meer avontuurlijke stijlvormen is het niet altijd even goed gelukt. Niet om ons in te dekken of een excuus te verzinnen (het is nou eenmaal wat het is en we hebben verdomd goeie stukken op de site staan, zeg ik met meer dan gepaste trots), maar een groep van 11 min of meer gelijkgestemde schrijvers - vrijwilligers - die tot nu toe nog nooit allemaal in dezelfde ruimte hebben gestaan is allesbehalve gefocused. De neuzen stonden al in ongeveer dezelfde richting toen we begonnen en met al het goede wil is daar nooit 100% een nog rechtere lijn in te trekken. Er is geen officiele eindredacteur (al doe ik af en toe wel een spellings- en grammaticacheck) en we blinken niet echt uit in staffmeetings. Zo is het nou eenmaal. Dat is ook deel van ons leuk/ interessant/ whatever maakt, ik kan me heel goed voorstellen dat een lezer de ene kabinetslid leuker vindt schrijven dan de rest.

We zijn er dus (nog steeds) niet. Maar we willen wel daar naartoe, waar het ook moge zijn;-) En het feit dat mensen ons genoeg waarderen om ons op onze doelen te wijzen is alleen maar een aansporing tot harder werken en meer updates. En andere dingen, behalve posten op het weblog. We hebben nog lang niet ons potentieel bereikt en ik ben nog niet zeker of dat ons ooit zal lukken. Maar voor mij in ieder geval is dit allemaal erg leerzaam. En vooral ook leuk.

Dus de titel blijft. Het staat namelijk voor wat wij willen worden. De Subs zijn nerds, hebben meer interesse voor muziek dan gezond voor ze is, maar waag het niet om ze van gebrek aan ambitie te verdenken.

Over dat manifest: Het is geen Dogmeverklaring (las van de week nog ergens dat die Dogme95-jongens zich nooit 100% aan de regels hebben kunnen/willen houden, so go figure) maar een 'letter of intent'. Er bestaat volgens mij ook niet zoiets als 100% pure, onversneden Subjectivisme. Het feit dat je als schrijver automatisch een beetje rekening wil houden met het referentiekader van je lezer (je DEELT namelijk iets met ze en dat hoeft helemaal niet eens 'informatie' te zijn) gooit al roet in het eten.

Ik bedoelde met "a priori voorkeuren" voorkeuren die je hebt voordat je een plaat gaat beluisteren, op grond van wat je in je lezen al dan niet hebt meegemaakt. Maar goed, ik heb het idee dat jullie je wat dit punt betreft ook niet altijd aan het manifest houden. Maar inderdaad: so what?

Dat kan in elk geval.

(deze laatste OOR waren het er maar weinig helaas, maar wel een lachdichtheid van 50 %)

:)

De OOR-redactie is er inmiddels ook achter dat Roger zich regelmatig op een subjectief forum als dit vertoont. Daar kunnen ze natuurlijk niet aan beginnen he.

:)

uhm.. ik bedoel dus subversief forum...