Vindt U het ook zo zielig, voor Flea?

Ik zou wel 'ns cijfers willen zien van hoeveel mensen zoiets daadwerkelijk bij de eerste gelekte mp3's al in huis hebben.

En hoeveel dan later alsnog de cd kopen. En of mensen die veel cd's (volledige! Geen losse nummertjes) kochten nu enkel nog downloaden en of die hevige downloaders vroeger wel eens muziek kochten.

En meer van die dingen.

en dan dan fruciante verhaal... ja heeeeel veel medelijden met iemand die zijn eigen leven vergooid aan drugs ja, heel erg, en de geluidskwaliteit hé, díe gaat em pas aan het hart!

(hoewel die single is niet best; vorige cd ook niet echt i.t.t. californication)

Oh, en meneer Flea hoeft niet bang te zijn. Ik zal die veel te dure

daar ging wat mis..

79 pleuro(p)'s tsss

( Mother's Milk - 'Stoere' plaat, met de eerste aanzetten tot het latere geluid: Knock Me Down, Taste The Pain )
Blood Sugar Sex Magik - één van de beste platen die ik ken.
One Hot Minute - mooie donkere plaat, met een paar mindere songs, maar ook prachtnummers als My Friends, Warped, Shallow Be Thy Game en Aeroplane
Californication - uitstekende popplaat zoals er maar weinig gemaakt worden. Niet te vergelijken met eerder werk, daarom niet minder goed.
By The Way - prima plaat, maar nog verder verwijderd van de eerste 4 platen. Dit keer geínspireerd door Beatles en The Mamas & The Papas.

geenszins 'kloteplaten' dus, als je het mij vraagt.

'uitstekende popplaat' en 'mooie donkere plaat' zijn mijn favorieten uit dit rijtje leugens.

Ik weet niet hoe lang je RHCP al volgt
Toen Under The Bridge uitkwam was ik 6, het was dus bepaald nog geen natte vaatdoek in mijn gezicht. ;-)

Met dat inhoudsloze gewauwel van de heren Koreman en Wierts kan ik niets.

Hier staat een oude rockheld die vroeger de wereld regeerde met de vier snaren van zijn vettige bas, en alles was mooi en begrijpelijk en analoog en simpel. Maar nu is hij oud, zijn woeste mohawk is grijs, zijn hersenen zijn aangevreten door de drugs en de wereld is zo verdomde snel geworden... hij kan het allemaal niet meer kan volgen.

Hij ziet zijn nummers ingeklemd tussen electronische hits van mensen met laptops in plaats van snaren, en ze verschijnen uit mysterieuze kleine witte doosjes. Iemand vertelt hem over de rondvliegende bytes die rond zijn wereld knallen, en over "Down Load", en het enige dat hij kan zeggen is: "that's not very nice". Boo Hoo!!

Dit vind ik tot nu toe het interessantste in deze draad. Hoe vaak moet Frusciante's hart gebroken worden?

Audiofanaten waren ze altijd al. John Frusciante speelt bijvoorbeeld alleen op gitaren uit de jaren '60 omdat die zo warm zouden klinken

daarmee te rijmen? Wauwelaars over 'warme' klanken uit oud materiaal bedoelen doorgaans juist dat iets níet al te perfect klinkt, maar met wat ruis (gezoem, gekraak) gepaard gaat.

'Perfect' is nogal subjectief en je kan met de beste wil van de wereld niet beweren dat digitaal (even als 'tegenovergesteld aan') wel perfect is. Digitaal is nl. één en al compromis.

(dit had ik al getypt terwijl cs ook bezig was)
Ik ben bijvoorbeeld helemaal geen vinylfreak ofzo (ik wijs ze regelmatig op dat die warmte waarschijnlijk komt door dat haardvuurtje wat je erbij krijgt), maar in de jaren zestig werden wel degelijk een ander soort gitaren gebouwd dan nu. Op zich worden die nu nog wel gemaakt, maar die 40 jaar haal je niet meer in.

(en dan als aanvulling)
Gedeeltelijk zal het wel met de tijd te maken hebben, aan de andere kant werden er wel andere gitaren gemaakt volgens mij. Meer plastic, meer digitalia toch? En digitalia en plastic worden niet beter met de jaren.

En ik denk dat de beslissing om via iTunes te verkopen niet altijd vanuit de band komt, daar zitten een hoop bobo's en contracten tussen.

Maar als Marc Ribot bewust op ouwe shit speelt geloof ik hem (en m'n oren). In het boek Arcana staat een leuk essay van 'em over oude versterkers. Geen gitaristengeneuzel, maar en logisch verhaal waar weinig op af te dingen valt.

maar in de jaren zestig werden wel degelijk een ander soort gitaren gebouwd dan nu.

Wil ik graag geloven, maar dit:

Op zich worden die nu nog wel gemaakt, maar die 40 jaar haal je niet meer in.

spreekt dat dan weer tegen. Óf het is een ander type gitaar (met warmere sound, whatever dat betekent in het oor van dhr Frusciante - maar die kun je dan dus nog steeds kopen), óf het heeft te maken met het verouderingsproces van 40 jaar (en dan betekent het dus waarschijnlijk wél dat de warmte voortkomt uit imperfecties - uitgezet hout, geroest metaal).

Oude versterkers is een belangrijker fenomeen aan de hand, zoals Ribot stelt. De versterkerbouwers wilden voorkomen dat het geluid vervormde, de gitaristen wilden juist vervorming en gingen dat ding dus harder zetten. Door die race tussen de 'verbeteringen' van de bouwers en de wensen van de gitaristen staat nu publiek en muzikanten met oordoppen van muziek te genieten. :|

Dus als je een versterker uit 1960 gebruikt heb je bij een lager een natuurlijke vervorming.

Maar in principe kan ambachtelijk gitaren bouwen in alle tijden natuurlijk. Het aanbod is nu diffuser, zoals zo vaak, en dergelijk vakmanschap lijdt onder de markt, zoals zo vaak. De goedkope fabrieksmodellen concurreren de vakmensen naar de hobbyhoek.

Jammer dat je dat dan niet op de opnamen terug hoort, als er maar 1 album echt kut klinkt dan is het Callifornacation wel.
Geen warmte te ontdekken, louter schrille klanken.

Ik denk dat ze wat dat betreft maar eens in de leer moeten gaan bij Sonic Youth.

Muzikaal kan ik daar een eind in meegaan, hoewel Frusciante toch vooral een Hendrix-volger blijft, maar zodra Anthony Kiedis begint te zingen zijn alle vergelijkingen met de gouden keeltjes van bovengenoemde acts ineens heel ver weg.

so we have been here in new york for a few days
i have been lying pretty low
just tooling around a little bit
i went to see pearl jam last night
and they were great
it makes me so happy to see our contemporaries
after several years have rolled by
rocking better than ever
they continue to write good songs
they hit it hard and raw
and the sound of eddie vedder's voice fills me up with hope

after the other morning when i found out our record had leaked
i freaked
it leaked i freaked
after calming down a little bit
and finding out more about what actually happens
it has been bought to my attention by some intelligent people
that most of the people who down load the record before it comes out
are people who really love our music and believe in what we do
and they go out and get the real thing anyway
but of course they can not wait to hear it
and are willing to hear a substandard version first
because they are excited to hear it
and of course i understand and i would do the same thing
it just really scared me that people would be hearing something
without the depth of sound that we strive for

well we are playing saturday night live tonight
i am excited about it
and i dedicate our performance to john belushi
the great performer
and cultural treasure
produced by the united states
who made so many people happy
in front of their televisions

Als die Frusciante het allemaal zelf zo goed kan waarom gaat hij dan uberhaupt in zee met Rick Rubin..

Duidelijk geen Merzbow-fan.

Dat betekent dat het geheel zo slecht is gezongen dat het niet binnen standaard settingen van dit ding lukt. en geloof me, zonder autotune geen idols, starmaker of R&b...

De beste man vertelde ook dat Anthony Kiedis dus eigenlijk zelf helemaal niet weet dat ie een erbarmelijk slecht zanger is (tip: luister even dat woodstock concert terug) omdat het een dag later allemaal weer mooi en op juiste toonhoogte terugklinkt in de studio.

en nou jij weer mooie donkere plaat.

Eigenlijk vind ik dat je gewoon een band moet opstellen en mooi moet mic-en, maar ja, als je daar naar wil leven heb je geen leven. Ik luister ook gewoon naar Kelly Clarkson (al denk ik dan regelmatig: dat is toch niet nodig? Ze kán zingen).

Het gaat niet om het leugenachtige, het gaat om het synthetisch klinken eindresultaat, een klein beetje schuiven in ProTools is nog niet gelijk hoorbaar.

Maar die zucht naar 'perfectie' maakt meer kapot dan me lief is. Soms hoor ik nog liever een rauwe live soundboard opname dan de studioplaat.

Maar die zucht naar 'perfectie' maakt meer kapot dan me lief is.

Dank je, dat wilde ik even horen ;)

Is dat autotuner of expres? Je hoort momenteel vaak bij zang in de poprockhoek een licht phaser-achtig effect over de stem (heel erg wat dat betreft is die Limp Bizkit-cover van dat Who-nummer.) Ik vraag me altijd af of dat het gevolg is van autotuner of dat dat geluid momenteel gewoon in de mode is.

de mars volta platen schijnen ook zo te zijn getuned, maar ik geniet er geen seconde minder door.

Die eerste Mars Volta-plaat vind ik niet om aan te horen. Weet niet of het de autotuner is, maar hij klinkt wel heel digitaal en klinisch. De tweede is beter.

Hoezo, je gaat toch niet beweren dat computers een ziel (of hoe je dat wonderbaarlijke en mysterieuze wat levende wezens kenmerkt) hebben?

Die mogelijkheid dat dat nog gaat gebeuren sloot ik voorheen uit, maar door een docu over Artificial Intelligence van VPRO van een jaar of 10 terug en het lezen van Stanisław Lem's Golem XIV (o.a.) heb ik dat wel herzien. Maar zover is het nog laaaaang niet.

Dat is omdat ze de uitknop niet meer kunnen vinden en omdat men het zelfs mooi is gaan vinden. 'Perfect'. Zoals men ook Light producten lekker is gaan vinden... zaagsel die voor Parmesan moet doorgaan lekkerder vindt dan de echte (of het verschil niet eens proeft).

Nee, maar met computers gemaakte muziek wel.

Als Kraftwerkiaan hou ik anders wel van het Japanse idee dat dit wel het geval is (Moog ging trouwens ook richting dit idee wat betreft zijn synths.)

Ook mooi citaat van Stacey Pullen: "er zit altijd een mens achter die computer."

Overigens merk ik wel dat ik als luisteraar ook went aan die perfectie. Laatst was Dream on van Aerosmith op de radio en ik kon niet geloven hoe vals die gitaar eigenlijk is. Tien, vijftien jaar geleden viel me dat niet op.

Zo is dat:

http://www.elektropolis.de/audio_sektion/monkeymachine.jpg

Je maakt er slechte muziek niet beter door, nee. Maar dat computergestuurde-machinale doordenderen heeft soms ook wel zo zijn charmes, bij pak-'m-beet Dimmu Borgir en Anaal Nathrakh. Dan vind ik het wél creatief.

Nou, dan ga ik nu al mijn RHCP-platen maar eens weggooien.

Overigens is Anthony Kiedis zich al jaren erg bewust van het feit dat hij niet de beste zanger is. Dit is in veel recente interviews terug te lezen. Bij de Mother's Milk opnames moest Kiedis zelfs door andere bandleden overgehaald worden om Stevie Wonder's Higher Ground te zingen. De laatste jaren merk ik echter wel progressie in zijn zangcapaciteiten. Vroeger was het vaak nog beroerder..

Die eerste MV-plaat werd dan ook geproduceerd door Rick Rubin (die alle RHCP-platen sinds Blood Sugar Sex Magick heeft gedaan). Nu vraag ik me dus ook meteen af of Johnny Cash ook door de autotune ging in zijn laatste paar platen. Ik weet niet of ik dat zo erg vind, eigenlijk.

RHCP zijn ouder dan Methusalem (iig ouder dan Pearl Jam) maar hebben nog steeds een of twee decent tot erg fijne tracks ('Can't Stop') op elke plaat, al weten de platen zelf als geheel nauwelijks te boeien.

Als je het hoort is het erg.

Die paar tracks die ik van Cash gehoord heb hoorde viel me niks op, dus hopelijk heeft Cash gezegd: "optiefen met die nieuwerwetse fratsen".

Zou Flea het ook zo erg vinden dat ik zijn clips zie op een beeldscherm van 30 bij 30 centimeter met mono-geluid? Dat doet toch ook afbreuk aan de sonische details, right?

Rubin schijnt zich niet of nauwelijks bezig te houden met het technische opnameproces. Het schijnt zo te werken: Hij komt binnen, doet zijn Hell's Angel Boeddha ding en zegt dan "Volkomen ruk. Probeer zus en zo eens."