K*t-Pitchfork

Die ellenlange Pitchfork recensies vind ik vaak nogal vermoeiend om te lezen, zeker als je vanaf het begin al weet dat ze plaat er niet geweldig vanaf komt. Ik heb er in ieder geval te weinig gelezen om te weten welke ik haat.

Daarentegen staat wel dat ze een paar erg goeie schrijvers hebben (met name Alison Fields en Rob Mitchum, beide zijn to the point en weten alsnog met hun stijl en kennis te boeien). En de nieuws-sectie is ook elke dag weer erg fijn om te lezen.

Net lees ik een recensie in Het Parool van Songs For The Deaf door Sietse Meijer die ik niet volg. Instrumentale krachtpatserij? Macho-zang? Retro?

en andrew wk een 1.4!?! die plaat is hartstikke geinig en catchy.

:)

Vraag ik me ook af. Bright Eyes krijgt een 7.7, The Breeders een 7.4. Bright Eyes is dus 1.04 keer zo goed?

*duikt weg in hoekje.

Die recensie van Sietse Meijer vind ik ook wel meevallen, alleen de laatste zin is zo ergerlijk: "retro is niet de weg vooruit". Nou en? Is dat een reden om een plaat af te kraken? Is een plaat alleen maar goed als het vernieuwend is?

Da's natuurlijk jouw mening, als je een plaat goed vind, bestaat er altijd het risico dat iemand dat niet vind en dat deze persoon er nu net een recensie over schrijft. Behalve dat ik het itt PF wel een goede plaat vind, is die recensie zo slecht nog niet. Het is in ieder geval niet geschreven door iemand die niet van dit soort muziek houdt.

Wat vinden we hier eigenlijk van Ben Folds (Five) om het maar 'ns over een andere Pitchfork recensie te hebben.

Veel te lang, allerlei onzinnige informatie die er niet toe doen. Inhoudelijk kan ik er niet op ingaan, want ik ken de plaat niet, maar je hebt volgens mij niet zo goed door wat het doel van een recensie is als je pas in de derde alinea enigszins ingaat op de muziek.

Zaten twee cruciale fouten in a) Skinner komt uit Birmingham, Suggereren dat hij uit Londen komt is zoiets als tegen iemand uit Schiedam zeggen dat hij uit Amsterdam komt. Nogal dom. b) Skinner ziet er uit als een typische Engelse working class melkmuil. Wat hij wel schreef was dat Skinner er te jong uit zag om het echt te menen, maaaan. ;) Maar genoeg gemierenneukt, als we elke slechte recensie zo gaan aanpakken houdt het nooit meer op. :)

Een uitzondering binnen het werk van Sietse, dat ik doorgaans vind staan als een huis

Vind hem erg over-the-hill. Ooit (circa 1989) was het een koning.

Hij mag van mij de plaat slecht vinden, maar QotSA met Stillwater uit Almost Famous vergelijken raakt kant nog wal. Dat was nog op blues gebaseerde hardrock, QotSA zit geen grammetje blues in. En de band staat bekend om zijn minimalisme, waar komt dan die "instrumentale krachtpatserij" vandaan?

Goed, dat van dat retro had ik ook niet helemaal goed gelezen. Ik was iets te happig, ik proefde alleen door dat de journalist zijn eigen mening verwarde met een kennelijk algemene definitie van goede muziek. Bij mij een grote bron van ergernis over (Nederlandse) journalisten.