Week 32

Slayer - Christ Illusion
De algemene tendens is "vakwerk, maar niks nieuws in de hel." Vind ik een onderschatting van een plaat waar heel metalcorend Amerika (en dat zijn veel bandjes!) een puntje aan kan zuigen. En de kunst van Slayer door de jaren heen is altijd geweest om het geluid net zo aan te passen dat het wel bij de tijd is, maar ook onmiskenbaar Slayer.

Pussycat Dolls - Buttons/Justin Timberlake - Sexyback/Christina Aguilera - Ain't No Other Man
Die Pharell-plaat mag dan tegenvallen, de beste popsingles drijven nog steeds op zijn ideeën. Bij 'Buttons' brengen ze daar een vleugje türkpopmelodie in. Christina Aguilera krijgt wat soul mee, zodat ze haar vocale kracht kan laten zien (gelukkig nauwelijks melisma), zonder dat het rockistisch retrogedoe wordt en Timberlake is gewoon overheerlijke ranzigheid.

Verder zijn er ook fijne nieuwe singles van Das Pop ("Tired"), Ween ("Gabrielle") en the Young Knives ("Weekends and Bleach Days").

Martijn,
Die Justin Timberlake single vind ik toch net een catchy refreintje missen om echt een toppertje(!) te zijn. Dat zit bij Christina wel goed. Dit is ook de eerste keer dat ik haar stem enigzins trek.

x-post: Maar heb je de nieuwe Basement Jaxx ("Hush Boy") al gehoord?

die single met robyn is trouwens de meest belachelijk fantastische plaat van 2006: klezmercarnavaldisco meets scandinavische überpop.

Als de groove zo vet is, heb je geen refreintje nodig. Dan slaak je gewoon af en toe een kreet.

om echt een toppertje(!)

Als je het over refreinen hebt die je niet uit je kop krijgt, heb je daar het hoogtepunt wel te pakken. Verder is 'Tropical Danny' wel de beste artiestennaam in jaren.

ONDERschatten, natuurlijk.
popmuziek valt niet te overschatten.
ofzo.

Girls Aloud zijn natuurlijk gewoon de Shangri-La's van de 21ste eeuw en niet een slap aftreksel van wat toen populair was.

Die beschuldiging ben ik als fan van Early Man en Witchcraft wel gewend. Hé, misschien houd ik wel gewoon van slappe aftreksels!

dankje :) Dat is nu stom hè, ik weet er nog maar 2 van de andere 4. Soulseek is inmiddels uit en de namen heb ik niet opgeschreven. In ieder geval, Foucault en Sartre waren 2 anderen. Het was niet echt serieus te nemen. Typische chatroomblaat.

hee Omar, Secret Cinema hè, dat is Jeroen Verheij. En Jeroen Verheij, die remixte in 1994 de prachtige tranceplaat 360 van Yantra tot een dampende technobeuker van 12 minuten. 360 (The Meng Mixes). Dé plaat waarmee house voor mij definitief als serieus werd bestempeld. Door de diepgang. Draaitafels en die plaat en vele platen meer waren vanaf toen een feit.. Ken je die plaat?

maar ik vind ze niet amateuristisch omdat ze rammelen. dat zou nog charmant zijn. ik hou wel van bands die net iets moeilijkere liedjes schrijven dan ze zelf eigenlijk, technisch aankunnen. maar het is alsof de pipettes het helemaal niet eens proberen: ach, het is maar pop, dan hoeven we onze best niet eens te doen; houden we die nummers lekker eenvoudig en doen me ter compenesatie gewoon een paar polkadotjurkjes aan. merkt *niemand* het verschil. nou, ik dus wel...

Mastodon of Gojira. Ook leuk, maar toch hoor ik liever Witchcraft.

polkadotjurkjes

Die ironische soepjurkjes hoeven van mij ook niet. Maar die drumbeat alleen al en dat Fever-achtige basloopje zijn genoeg voor mij.

Nee, nog niet. Da Seek gaat aan (overigens wat is je naam aldaar?)

ik zal de plaat even digitaliseren. en dan online gaan. kweet niet of die gemakkelijk terug te vinden is. redelijk oude houseplaat. de tijd om 'em te sharen is daar.

Mastodon of Gojira. is dat het Gojira wat ik op Dour zag? was echt een retestrak optreden.

Prog-y medieval power metal, maar dan echt goed, van de man (Sir Lord John Cobbett) die ons eerder met Slough Feg verblijdde. Riffage aplenty, Jon Lord orgeltje, af en toe het machtige Savatage van twintig jaar terug in herinnering roepend en vooral zeer eigenzinnig. Normaal bepaald niet mijn favoriete subgenre, maar dit maakt korte metten met zoiets lulligs als persoonlijke voorkeuren. En dan nog zo'n bandfoto ook.

Christ Illusion stelt zeker niet teleur, maar het 'De Nieuwe Slayer!!!'-gevoel zal toch nooit meer "South Of Heaven"-achtige proporties aannemen.

Wat ik heb gehoord (paar losse mp3tjes) van de nieuwe Mastodon bevalt ook prima, het lijkt wat meer recht voor z'n raap te gaan worden dan Leviathan.

En Gojira, jaaaah!

eh ja, die Radioslave had ik dan wel gehoord maar die vond ik dus so-so.

verder doen slayer en voivod het nog steeds goed, die rollators zijn verrekte goed geolied. natuurlijk is het bij voivod geen nothingface meer, maar katorz vind ik niet alleen om sentimentele waarde een heerlijke plaat. en qua slayer heeft martijn ter haar het bovenaan al perfect verwoord.

ontdekking van de week is burial. wellicht gedateerd, zoals omar het in zijn kindamuzik recensie zegt, maar voor mij precies wat ik al een aantal jaren niet meer heb gehoord in de dance/electronica: donker, nerveus, dreigend, somber, minimaal. ergens tussen photek en pole zei omar er ook bij, en hij had helemaal gelijk. wat een heerlijkheid. "we are hostile aliens, immune from dying..."

the mars volta - amputechture
minder weird gedoe, meer tradionele prog (king crimson, rush, yes), en dat bevalt eigenlijk best goed. bij vlagen wederom enorm geniaal, maar ik moet toegeven dat ik de zanglijnen van cedric nu wel gehoord heb - waardoor je meer op stem zelf gaat letten en dan wordt het toch een irritatiefactor, zelfs voor mij. nu ze drummer jon theodore gedumpt hebben (of zelf is opgestapt, weet ik ook niet) houd ik mijn hart vast. die man was geniaal en zonder hem gaat er vrees ik veel verloren van die typische mars volta energie.

Heheh, toevallig (nee, écht!) vandaag The Dungeons Are Calling en Hall Of The Mountain King op LP gekocht :) Verwacht bij Hammers Of Misfortune trouwens geen regelrechte kopie, zo af en toe doen de riffs me aan die van Oliva denken. Het klinkt meer als een smerige Opeth, maar dan zonder extreme metal invloeden en veel barokker (dameszang, piano). En veel beter.

Martijn streept Hammers of Misfortune af van het lijstje 'te checken bands'.

en het klinkt wat mij betreft als Fleetwood Mac meets Rufus Wainwright. (En KM zegt het me na)
:)

Inkoppertje ;)

Nog één foto dan, om het Opeth stigma te verwijderen.

* Augie March - Moo, You Bloody Choir
Het inmiddels alweer 4 jaar oude Strange Bird vond ik al een meesterwerk en de langverwachte (door mij althans) opvolger gaat er doodleuk overheen. Want wat is dit allejezus mooi zeg. Misschien meteen een leuke tip voor Maurice omdat hij Midlake te soft vindt.
http://www.myspace.com/augiemarch -> doe er uw voordeel mee.

* Steve Wynn & The Miracle 3 - Live Tick
Joepie! Eindelijk een hele fijne live DVD (en 2CD) van Steve Wynn en consorten in topvorm. Heerlijk envoudig opgenomen en daarom juist een perfect document van 's mans ijzersterke live-optredens.

* Grant Lee Phillips - Nineteeneighties
Tegenvallende verzameling jaren 80 covers van de man met de mooie stem. Veel akoestisch en helaas veel saai ook.

PS: Hoe weet de man die (vrijwel) nooit naar liveoptredens gaat dat Midlake live slechter is?

Nog te zien:
The Day After, Threads, A Boy and His Dog, The World The Flesh The Devil, When The Wind Blows

Muziek:
Nieuwe Xiu Xiu, Susanna & Magical Orchestra, Flowers from the man who shot your cousin, The Robot Ate Me

En ook: de nieuwe TV On The Radio heeft me totaal gegerepen. Ik vond het al een fijne plaat, eerder. Maar vandeweek was het na mijn late dienst nog prima weer op de fiets. Het levende bewijs dat de Ipod langer mee kan gaan dan een jaar, en dan nog steeds goed werk kan doen.
Jammer wel, dat Bowie niet echt veel toevoegt aan duetjes. Ooit, jaren terug, rijkte ik mijn hals nog weleens als Placebo op de radio kwam. Bowie deed een duet met Brian Molko op 'Without you i'm nothing'(het liedje dan hé). En dat viel toen best wel tegen. En nu is het precies hetzelfde. Een beetje gebrom op de achtergrond, en dat is het. Het feit dat hij meewerkt op deze plaat is wel gaaf, maar daar blijft het ook bij...

Die nieuwe Basement Jaxx vind ik verschrikkelijk. Alleen die track met Robyn is wel te pruimen...

En verder heb ik weinig nieuws toe te voegen. Behalve dan misschien dat de 7"'s (twee verschillende b-kantjes; ook allebei best aardig) van Eleanor Put Your Boots On van Franz Ferdinand errug leuk zijn. Het Beatleske liedje is gepimpt met banjo en er is een vrolijk indiedeuntje van gemaakt. Ik heb heel erg weinig met FF, maar dit liedje: oeh. En dan die single: oeh. Zowel de gepimpte versie van EPYBO als die b-kantjes klinken helemaal niet des FF's.

Dat bedoelde ik met 'smerig' idd. Leuk dat je 't leuk vindt :) Het verwante (The Lord Weird) Slough Feg is ook zeer de moeite trouwens.

R***ist!
Maar eh.. wat is er nu precies bedacht aan? Niet dat het uitmaakt, of dat ze enkele van hun tien noteringen in mijn 2006 top-10 zouden kunnen kwijtraken, maar ik dacht altijd dat het enige "neppe" aan de band was dat de muziek door anderen gespeeld wordt.

Maar Your Kisses Are Wasted On Me vind ik toch een briljant liedje hoor. En Judy ook.

dat vind ik ook ja, ik heb er enkele jaren geleden een recensie van geschreven, hier. goede band. de hammers vind ik echter nog beter.

Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat het me al eerder getipt was en ik het toen gecheckt had. Lekkere riffs, maar ik vond het net iets te opera. Had ik ook met Savatage. Ik had Streets, maar ik draaide alleen maar 'Jesus Saves' en 'Ghost in the Ruins'. Uiteindelijk heb ik hem maar verkocht.

Dat is na die Prince-doet-de-Pixies al het tweede voor de gein door een amateur op internet gezette nummer waar ik helemaal verliefd op ben. Who needs record companies?

Dat heb ik vast wel 'ns hier gemeld destijds, die sloeg nl. in als een bom hiero.

O kijk: hier dus. :)

Na een keer of vijftig Young Folks achter elkaar te hebben gedraaid heb ik net eindelijk het hele album beluisterd. Hij is erg fijn. Vooral die shoegaze invloeden.
Dat Bergsman The Concretes heeft verlaten doet me niet zoveel. In Colours was wel aardig, maar daar is ook alles mee gezegd. Ik heb goede hoop dat ze zelf ook nog wel leuke muziek gaat maken. En anders kan ze altijd nog met Peter Bjorn en John mee gaan zingen.

vind het nogal een geval van geweldige-single-maar-de-rest-is-een-beetje-slapjes. albumsgewijs krijg ik het dan toch een stuk warmer van binnen bij een concretes ofzo. er zwerft trouwens ook een erol alkan remix van young folks rond op het net. is precies hetzelfde maar dan een paar procentjes upgepitcht. dat was wat mij betreft helemaal *nergens* voor nodig.

mijn favoriete popalbum van het moment (naast, nog steeds, marit larsen) is de nieuwe aberfeldy. niet aan beginnen als je nieuwe belle & sebastian te glad vond.

Niet alleen op het net. Deze Beyond the Wizards Sleeve (Erol) remix is ook op 12" te verkrijgen met daarnaast nog een Tomas Andersson, Punks Jump Up en Team Skidoo remix.

EDDIE HAZEL
Aug 17, 2006 1:46 AM
GAMES DAMES & GUITAR THANGS - EDDIE HAZEL AVAILABLE AGAIN!
HELLO FRIENDS, FOR ALL OF YOU WHO HAVE REQUESTED WHERE TO PURCHASE GAMES, DAMES & GUITAR THANGS, BY MY LATE HUSBAND, EDDIE HAZEL, WELL YOUR DREAM HAS COME TRUE. IT HAS BEEN RE-RELEASED AND IT IS NOW AVAILABLE FOR $97.00 AT E-BAY. THIS CD CAN ALSO BE PURCHASED AT THE FUNKSTORE.COM. THE CDS ARE REALLY SELLING WELL AND ARE GOING VERY VERY FAST. GET YOUR'S NOW.

LIMITED EDITION.

Brenda Hazel, Widow of
Eddie Hazel

Slechts $97! :/