Las deze week dit alleraardigste stuk van good ol' Bob Stanley over de commerciële zelfmoord van Orchestral Manoeuvres In The Dark in 1983 met Dazzle Ships. Stond eigenlijk van twee dingen te kijken: 1) ik was vroeger toen ik nog singles kocht best wel fan van OMD maar ik wist helemaal niet van het bestaan van deze plaat (besefte opeens dat ik destijds, voordat ik OORs Popencyclopedie en NME ontdekte, vrijwel afhankelijk was van de radio voor informatie.) 2) Blijkt af en toe bizar goede plaat te zijn.
Stanley vervolgt zijn stuk met nog wat voorbeelden maar wat zijn jullie favoriete vreemde artistieke sprongen? (mag ook wel de andere kant op, zeg maar van experimenteel naar opeens hypercommercieel. :)
― OMC, Wednesday, 12 March 2008 09:12 (seventeen years ago)
Ik zou Music From The Elder van KISS nou niet direct een verborgen parel willen noemen, maar het is dankzij de medewerking van een mannnenkoor en lekker veel falsetzingen van Paul Stanley wel mijn favoriete album van de mannen. De fans vonden het niets en de dramatisch slechte verkoop was waarschijnlijk de laatste prikkel die Stanley & Simmons nodig hadden om vanaf dat moment de commercie definitief op één te zetten.
― clismo, Wednesday, 12 March 2008 10:00 (seventeen years ago)
De presentatie als soundtrack van een niet bestaande film was ook een goede zet. Nog jarenlang op zoek geweest naar de video.
― clismo, Wednesday, 12 March 2008 10:08 (seventeen years ago)
Een heel beroemde is Cold Lake, waarop blackmetalpioniers Celtic Frost probeerden de LA glamstijl van die tijd te spelen. Tom Fischer vindt het een misstap, maar eerlijk gezegd vind ik single Cherry Orchard best te pruimen (het album ken ik niet).
Bad Religion, een band die altijd hetzelfde klinkt, heeft een plaat gemaakt Into the Unknown, vol met spacey progrock. Ook in 1983! Hoes zegt het al: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/7/71/Brintotheunknown.jpg/200px-Brintotheunknown.jpg (De volgende ep heette 'Back to the Known' en sindsdien is de band nooit meer van zijn pad afgeweken.)
― Martijn ter Haar, Wednesday, 12 March 2008 13:33 (seventeen years ago)
Oh, een Earths Pentastar: In the Style of Demons natuurlijk, hoewel ik niet denk dat Dylan Carlson daarmee nou voor het grote geld ging.
― Martijn ter Haar, Wednesday, 12 March 2008 13:39 (seventeen years ago)
De volgende ep heette 'Back to the Known'
haha :)
― Ludo, Wednesday, 12 March 2008 14:17 (seventeen years ago)
Als het maar niet te lollig wordt. Voor de country-escapades van Ween en de Supersuckers – twee bandjes waar ik doorgaans wel van gecharmeerd ben – kan ik niet echt warm lopen. Zo’n geintje is wel leuk, maar duurt al snel te lang. Het mag van mij wel op een 10” of zo. Is ook leuker voor de heb. ;-)
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c5/Ween-12GoldenCountryGreats.jpg http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/0/0b/Mustvebeenhigh.jpg
― clismo, Wednesday, 12 March 2008 14:33 (seventeen years ago)
Die titel van Supersuckers is dan wel weer prachtig in zijn eerlijkheid.
― OMC, Wednesday, 12 March 2008 14:35 (seventeen years ago)
In al die jaren geen noot van Cold Lake gehoord, valt het inderdaad nog best mee. :)
Maar toch liever Vanity/Nemesis en nóg liever Monotheist.
― Martijn Busink, Wednesday, 12 March 2008 14:35 (seventeen years ago)
Over country gesproken, Willy Nelson's countryplaat Countryman, toch een vrij belachelijk idee, maar ik vind 'm eigenlijk wel erg goed. :)
― Martijn Busink, Wednesday, 12 March 2008 14:37 (seventeen years ago)
y=ie
en countryplaat = reggaeplaat neem ik aan (ik begreep er ook al niks van)
― clismo, Wednesday, 12 March 2008 14:43 (seventeen years ago)
Idd, een countryplaat van Willie Nelson... hoe bedenk je 't. :D
Voïvod's Angelrat was ook een zijsprong, maar toch wel erg geslaagd na een paar luisterbeurten. Sterker nog: een hoogtepunt uit de catalogus.
― Martijn Busink, Wednesday, 12 March 2008 15:13 (seventeen years ago)