journalisten interviewen sterren

Message Bookmarked

Bookmark Removed

Ook van mij mag het de hardere kant op qua onderwerpen. Ik werpe de eerste steen: lever gaarne zoveel mogelijk kritiek op mijn werk (te vinden in OOR, MUSIC Minded, Slagwerkkrant, Samsonic, FRET, Oye!Listen, Rogerteeling.nl & Kindamuzik). Ik verdedig mijn schrijfsels graag. En kan van opbouwende kritiek alleen maar een beter journalist worden. aldus Roger.

Zonder nu meteen op de man te willen spelen, word ik doorgaans een beetje misselijk van popjournalisten die een beroemdheid interviewen. Tenzij de ster een first class asshole is (en dus niet lief is voor de journalist) zijn het altijd juichende artikelen. Recent toppuntje was het Bruce Springsteen interview in de vorige Oor.
Als de ster de journalist het al dan niet terecht moeilijk maakt, wordt de muziek ook vaak meteen maar afgedaan als pretentieus.

Hoewel Roger in zijn artikel over Peter Gabriel (OOR, deze week) ontdekt dat de ster slechts een mens is, blijft hij hem Engel Gabriel noemen. Hoezo Engel. Behalve dat hij op de vertraagde journalist heeft zitten wachten heb ik niets anders engelachtigs aan 'm ontdekt. Verder vond ik het een lezenswaardig stuk. Hoewel mijn oog bleef haken aan de gezochte trein-metafoor.

Wat nou gezellig?!

― marieke (marieke), Sunday, 22 September 2002 11:40 (twenty-three years ago)

Hé Marieke ik ben het volledig met je eens.
In het verleden was Bert v.d. Kamp wat dit betreft een dieptepunt als hij Bono, die hij volkomen ten onrechte met Jezus Christus verwarde, interviewde.

― Hibernia (Hibernia), Sunday, 22 September 2002 11:44 (twenty-three years ago)

Recent toppuntje was het Bruce Springsteen interview in de vorige Oor.

Dan ook een vertaald artikel van Amerikaanse snit. Dat is precies het soort subjectivistische journalistiek dat mij blij maakt dat er een meer objectieve variant van in Nederland bestaat.

Peter Gabriel. Engel heb ik simpelweg van zijn naam Gabriel afgeleid. Ik dacht leuke metafoor voor bij zijn studio, dat een paradijs op aarde lijkt. Echt zoiets dat enkel poepierijke popsterren kunnen bekostigen, en waarin ze zelf God kunnen zijn. Die idylle werd ruw verstoord toen de trein kwam langsdenderen. Ondanks alles kan ook Gabriel de hemel niet creëeren. Hij blijft ook maar een mens. En bleek dat tijdens het gesprek ook steeds meer te worden. Normale man. Vader. Harde werker. Etc. Dat heb ik proberen weer te geven. De metafoor van de trein is een poging zowel Gabriels citaat dat hij de studio als station ziet te koppelen aan zijn gewone man zijn. Kwam niet echt over, merk ik?

― Roger Teeling (Roger Teeling), Sunday, 22 September 2002 12:06 (twenty-three years ago)

Wat de stukken van Bert van de Kamp met Bono (maar probeer ook zijn requiem voor Jip Golsteijn eens te achterhalen, wát een zelfbevlekking) vooral onleesbaar maakte, was'de manier waarop Bert de lezer duidelijk maakte dat Bono en Bert twee paar handen op een zelfingenomen buik waren. En ik kon me vaak mateloos ergeren aan de hakkelende stijl van Bert, al is me ergeren aan andermans verhalen wel een favoriet tijdverdrijf.

Het interviewen van sterren is geen pretje, kan ik uit eigen ervaring gerust zeggen. Een tijdlimiet (half uurtje, twintig minuten, tien minuten) zorgt ervoor dat je, na het breken van het ijs, pas op gang bent als het meiske van de platenmij nadrukkelijk op haar stopwatch staat te kijken. Het komt ook voor dat artiesten, neem Shania Twain of de jongens van Coldplay, werkelijk NIETS zinnigs te melden hebben, alleen in algemeenheden kunnen praten, of, en dat geldt eigenlijk voor vrijwel alle muzikanten, niet kunnen abstraheren. Met dat laatste bedoel ik dat iemand als, laten we zeggen, Stone Gossard van Pearl Jam, niet in staat is om helicopterview-gewijs naar zichzelf, zijn band en zijn muziek te kijken en daar met de blik van een essayist (met gevoel voor oorzaak en gevolg) naar kan kijken.
Resultaat, en dan spreek ik even vanuit Revu-oogpunt, is dat je als journalist de keuze moet maken: ga ik voor de anekdote, of probeer ik in twintig minuten tegen beter weten in toch in karakter en persoonlijkheid van de persoon tegenover me te wroeten, in de hoop op interessant materiaal te stuiten. Als ik voor mezelf spreek, ik ga vaak voor het eerste. En het levert in vrijwel alle gevallen lekker leesbare stukken op.

Marieke, als voormalig Kong-lid, ooit een artikel gelezen waarin de essentie, de ware motivatie en Het Ware Verhaal van Kong stond, op basis van een interview? Waarschijnlijk niet.
Verhalen waarin die elementen wel behandeld worden, zijn essays van mensen als Simon Reynolds en David Toop (waarmee ik het trouwens ook graag en hardgrondig oneens ben).

― Guuz, Sunday, 22 September 2002 12:16 (twenty-three years ago)

Dan ook een vertaald artikel van Amerikaanse snit. Weet ik, maar het wordt toch maar geplaatst. De herkomst zou niet moeten uitmaken.

Engel heb ik simpelweg van zijn naam Gabriel afgeleid. ja, da's logisch en mij te gemakkelijk.

Ondanks alles kan ook Gabriel de hemel niet creëeren Welk 'alles'? Hij is een man, geen engel, geen god.

Nee dat trein gedoe schoot wat mij betreft zijn doel voorbij. Maar dit artikel komt kwa verheerlijking niet in de búúrt van het Springsteen-stuk. Zoals eerder gezeg: het is een lezenswaardig stuk.

Marieke, als voormalig Kong-lid, ooit een artikel gelezen waarin de essentie, de ware motivatie en Het Ware Verhaal van Kong stond, op basis van een interview? Waarschijnlijk niet.
Nee, maar wat wil je daarmee zeggen/vragen? Ik ben niet op zoek naar de waarheid omtrent een artiest of band. Ik ben op zoek naar informatie, een reden om de cd wel of niet te gaan beluisteren.

Hoewel ik nooit een ster ben geweest, kan ik toch uit eigen ervaring zeggen dat het géven van een interview ook niet altijd een pretje is.

― marieke (marieke), Sunday, 22 September 2002 12:23 (twenty-three years ago)

Aha. Marieke heeft liever een gebruiksaanwijzing dan een doorwrocht stuk over motieven, worstelingen, afwegingen en karakterinvloeden van de artiest - elementen (noem het gerust informatie) die platen en artiesten profiel geven.
Marieke heeft graag verhalen waarin het aantal noten per nummer, het aantal tempowisselingen, het aantal octaven dat de zanger binnen zijn bereik heeft en de exacte, maar dan echt de exacte betekenis van de tekst in handige, overzichtelijke tabellen is voorgekauwd. Door te plussen en te minnen kan Marieke dan beslissen of ze de enen en de nullen van een cd wil toelaten in haar systeem.

Dat het geven van interviews geen pretje is: zie mijn stelling inzake de onmacht van artiesten om te abstraheren.

Hoezo gezellig, indeed!

― Guuz, Sunday, 22 September 2002 12:33 (twenty-three years ago)

Hij is een man, geen engel, geen god.
Tuurlijk. Maar binnen de popkroniek is hij een grote. Brian Wilson is God, en dat soort gedachtengoed. Helaas gedragen 'artiesten' (de heel grote jongens en meisjes: de Gallanghers, etc.) zich soms wel als zodanig. Ik wilde duidelijk maken dat Gabriel maar dan ook geen enkele sterallure aan de dag legde. En het liefst op beetje literaire manier (da's dan weer mijn afwijking...)

― Roger Teeling (Roger Teeling), Sunday, 22 September 2002 12:36 (twenty-three years ago)

Idd heb je diverse soorten artikelen. Qua informatiedichtheid vind je de beste in de Aardschok, wat mij betreft. Wanneer komt welke plaat waar uit, staan er bonustracks op buitenlandse edities, komen er singels van en wat bevatten die nog extra, gaat de band toeren en wanneer dan, hoe zien die concerten eruit, wie is er uit de band en waarom, wie is erbij en waarom. Voor wie niet in de band geinteresseerd is leest dit vrij vermoeiend, maar als fan heb je er veel aan.

Persoonlijk streef ik altijd (recensies en artikelen) allereerst een stuk na dat leuk is om te lezen (of je nu in de artiest geinteresseerd bent of niet), en pas op de tweede plaats de (uiteraard verplicht aanwezige) nieuwe informatie te geven.

― Roger Teeling (Roger Teeling), Sunday, 22 September 2002 12:40 (twenty-three years ago)

Hoeiboei Guuz, daar zit je er goed naast zeg!

Marieke heeft liever een gebruiksaanwijzing nee

dan een doorwrocht stuk over motieven, worstelingen, afwegingen en karakterinvloeden van de artiest - elementen (noem het gerust informatie) die platen en artiesten profiel geven. precies! dat noem ik informatie en niet dat iemand z'n baard laat staan, of 10 kilo is aangekomen en daardoor wel depressief zal zijn, of andere projecties van de journalist.

Marieke heeft graag verhalen waarin het aantal noten per nummer etc... NEE NEE NEE! en nog eens NEE dat wil ik helemaal niet en dat heb ik ook niet gezegd of zelfs laten doorschemeren. ik ben niet op zoek naar de waarheid omdat je die niet kunt vinden (subjectivisme). Ik ben op zoek naar Het Gevoel. En als dat lijkt aan te sluiten bij dat van mij vindt het interessant om de muzier erbij te horen.

Dat het geven van interviews geen pretje is: zie mijn stelling inzake de onmacht van artiesten om te abstraheren. Ik doelde meer op het slecht voorbereid zijn van veel interviewers.

― marieke (marieke), Sunday, 22 September 2002 12:45 (twenty-three years ago)

dat noem ik informatie en niet dat iemand z'n baard laat staan, of 10 kilo is aangekomen en daardoor wel depressief zal zijn

Waar je die link naar depressie vandaan haalt weet ik niet, maar ik vond het baardje voor Gabriel's doen erg artistiekerig en daarom het vermelden waard (en haal het na de in het artikel naar voren gekomen info daarom op het einde weer aan - Gabriel is normaal), de extra kilo's duiden op 'niets doen', wat ook niet blijkt te kloppen.

― Roger Teeling (Roger Teeling), Sunday, 22 September 2002 13:07 (twenty-three years ago)

overigens wil ik voor Roger even duidelijk hebben geschreven dat het Subjectivisme niets maar dan ook niets van doen heeft met stukken zoals dat over Springsteen in Oor. Subjectivisme erkent dat er geen waarheid is, maar gaat daarom niet per definitie over heldenverering of van dies meer. just het idee dat je in staat bent om een objectief stuk te schrijven, is de grote valkuil.

gelukkig interview ik zelden de groten der aarde. ik mag ze niet. zij mij waarschijnlijk ook niet. ik wil in een interview gegrepen worden door de man achter de artiest. helaas is dat slechts zelden het geval. net als Guuz kan ik beamen dat veel artiesten niets te melden hebben. het valt dan ook erg mee wanneer dat meevalt (recentelijk nog bij Nada Surf).

leuk voorval betreft nog mijn interview met Blixa Bahrgeld. niemand bij Opscene wilde met de man spreken. doordat hij of een te grote held was of iedereen op de hoogte was van de onbeschofte manier waarop hij interviews gaf. dat laatste viel reuze mee. vooral omdat Blixa en ik samenspande tegen de fotograaf die wel erg populistisch uit de hoek probeerde te komen. het gekke was: door al die zaken vooraf wilde ik Blixa het vuur na aan de schenen leggen. het hem moeilijk maken. blijft het zo'n aardige man te zijn. jammer eigenlijk. maar om hem nou god te noemen? de vraag blijft ook altijd of een Gabriel en Wilson nu echt zo belangrijk zijn geweest of dat de stuctuur van de maatschappelijk processen die het popmuzikale landschap vormen dermate.. blablabla.

― theo (theo), Sunday, 22 September 2002 13:08 (twenty-three years ago)

Waar je die link naar depressie vandaan haalt weet ik niet Dit was geen verwijzing naar jouw stuk. Meer in het 't algemeen naar uiterlijkheden die beschreven worden en conclusies die daaraan worden verbonden.

Maar deze thread maakt me weer in een klap duidelijk waarom ik jarenlang geen muziekblad heb gelezen. Vorige week voor het eerst weer 'ns een Oor (wat dus onmiddellijk weer tot ergenissen leidde). Muzikanten hebben nu eenmaal weinig te vertellen, het interesseert me ook doorgaans ook geen sier.

― marieke (marieke), Sunday, 22 September 2002 13:44 (twenty-three years ago)

Ik moet zeggen, als ik mijn brood enkel met recenseren zou kunnen verdienen, dan direct. Wat artiesten wel te zeggen hebben, zeggen ze op hun platen. Maar er zijn ook geen bladen die het aandurven om recensies te plaatsen van 1000 a 2000 woorden. Het is ook moeilijk dat interessant te houden, maar het kan wel.

Vergeet niet dat veel lezers geinformeerd willen worden over 'hun' artiest. Ook als die niets zegt, is het goed. Ook ik denk dat de popjournalistiek pas z'n onderknuppel kwijtraakt als het de verering overboord gooit, zodat ook 'volwassen' mensen het zonder kromme tenen kunnen lezen. Maar het probleem van de meeste bladen is dat ze willen/denken jong en hip te (moeten) zijn. Dus worden de nukken van de artiest (o zo interessant die kapotte hotelkamers, geslagen echtgenoten, etc.) breed uitgemeten. De rocksterren, de rock'n'roll. Ik mag daar graag tegen ageren met te melden dat Peter Gabriel water drinkt en als een bezorgde vader de journalist op tijd op de trein wil zetten. Heerlijk ;-)

― Roger Teeling (Roger Teeling), Sunday, 22 September 2002 14:00 (twenty-three years ago)

'...pas z'n onderknuppel positie binnen de journalistiek kwijtraakt...'

― Roger Teeling (Roger Teeling), Sunday, 22 September 2002 14:01 (twenty-three years ago)

Subjectivisme erkent dat er geen waarheid is, maar gaat daarom niet per definitie over heldenverering of van dies meer.

Niet per definitie, maar het is er wel onderdeel van. En ik kan vrij slecht tegen deze loot...

Je kunt je de vraag stellen of je artikelen wel vertalen kan. Voor zover ik kan bepalen is Springsteen een absolute held in Amerika. Mensen vroegen hem dan ook een plaat te maken over 9-11, omdat ze die als steun nodig hadden. Die status komt in het stuk dan ook duidelijk naar voren.
In Nederland geniet Springsteen een heel andere positie. Bovendien is Nederland ook geen US. Dus levert een vertaald artikel onbegrip en kromme tenen op?

― Roger Teeling (Roger Teeling), Sunday, 22 September 2002 14:10 (twenty-three years ago)

Niet per definitie, maar het is er wel onderdeel van.
niet me eens. subjectivisme als loot aan de gonzojournalism loot, staat juist haaks op heldenverering.

Ik moet zeggen, als ik mijn brood enkel met recenseren zou kunnen verdienen, dan direct. Wat artiesten wel te zeggen hebben, zeggen ze op hun platen. Maar er zijn ook geen bladen die het aandurven om recensies te plaatsen van 1000 a 2000 woorden. Het is ook moeilijk dat interessant te houden, maar het kan wel.
ben het niet met je eens. juist stukken over artiesten en muziekgenres kunnen in potentie erg interessant zijn, zolang ze maar over de muziek en de maatschappelijke implicatie gaan. daar kan heus wel wat artiestenleed bij om de hoek komen, maar altijd met mate. dat wat een muziekstuk immers 'voorstelt' is een samenspel van allerlei krachten waarvan de artiest slechts een (gering) deel uitmaakt. het punt is echter dat veel muziekbladen niet in staat zijn zulke stukken te publiceren omdat ze simpelweg moeilijk te schrijven zijn. om uit een interview met een artiest en de zuur opgezochte achtergrond informatie een goed relevant stuk te maken over de muziek is immers a hell of a job.

― theo (theo), Sunday, 22 September 2002 14:17 (twenty-three years ago)

zolang ze maar over de muziek en de maatschappelijke implicatie gaan.

Jawel, maar bij popbands is het moeilijk over muziek praten. Veel bands nemen nummers op, en weten uiteindelijk ook niet waar het resultaat vandaan komt. De ene dag werken ze uren aan 1 nummer, de volgende dag staat er een veel beter binnen tien minuten op band. Velen onderkennen dat zij daar niets mee van doen hebben, dat het wellicht van hoger komt. Componisten kunnen wel over de lijnen in hun muziek praten, maar pop en compositie gaan zelden samen. Maatschappelijke implicatie klinkt fraai, maar ook daar kunnen de bandjes die net een of twee platen uit hebben weinig over zeggen. En uberhaupt... Marieke, vertel eens over de maatschappelijke implicaties van Kong of Morzelpronk?

Hoe ervaar jij het niveau van de gemiddelde popjournalistiek, trouwens, als zijnde zelf een geschoold journaliste?

― Roger Teeling (Roger Teeling), Sunday, 22 September 2002 14:35 (twenty-three years ago)

Marieke, vertel eens over de maatschappelijke implicaties van Kong of Morzelpronk? sorry, ik doe geen interviews meer.

als zijnde zelf een geschoold journaliste oh god, betrapt... Maar zoals ik al eerder zei: ik heb jaren geen muziekbladen gelezen omdat ik er teveel oninteressants in vond staan. Nu heb ik 2 x de Oor gekocht. De laatste vanwege Underworld en Motorpsycho. Goeie stukken, vind ik. Maar over het het niveau van de gemiddelde popjournalistiek kan ik weinig zeggen, omdat ik de popjournalistiek niet volg.

― marieke (marieke), Sunday, 22 September 2002 14:58 (twenty-three years ago)

wat mij betreft hoeft de band ook niets te zeggen over de muziek. jij als journalist moet in staat zijn om al dan niet na een conversatie met de band een goed stuk te kunnen schrijven. of de band iets te melden heeft of niet. voorbeeld: Pearl Jam had nooit iets te melden. neemt niet weg dat er een geweldig verhaal in de band zit, juist omdat er meer is dan de mening van de band. dat bedoel ik juist. je kunt een artikel over een band schrijven zonder ze te spreken.

― theo (theo), Sunday, 22 September 2002 14:59 (twenty-three years ago)

mijn excuses dat ik altijd weer met zijsprongen kom.
Ik lees muziekbladen altijd met plezier, maar waar ik met bij de vorige OOR aan ergerde (en ja ik erger me aan kleine dingen) was het woord "platenmij". en ik zag het in deze thread weer. platenmij!?! sinds wanneer is het woord platenmaatschappij verdwenen. :)

Het Bruce Springsteen interview was inderdaad niks, zoiezo word ik al nukkig als iets vertaald is, dan liever niet. Dat stuk van Gabriel kon er mee door, mooi sfeerverhaal.
Zoiezo bij de interviews van Roger Teeling is het altijd een "verhaal" het is in elk geval altijd meer dan een gewoon interview. dat vind ik wel ok.

trouwens wat is "implicaties". gevolgen? de gevolgen van de meeste bands zijn natuurlijk 0,0. amusement is het en blijft het.

― Ludo (Ludo), Sunday, 22 September 2002 15:01 (twenty-three years ago)

de gevolgen van de meeste bands zijn natuurlijk 0,0. amusement is het en blijft het

niet mee eens. muziek vormt een eenheid met alles om haar hen. ze beinvloedt de maatschappij en andersom. zo zal het altijd zijn. gelukkig maar.

― theo (theo), Sunday, 22 September 2002 15:09 (twenty-three years ago)

als jij je ergert aan platenmij, neem ik nu even de vrijheid jouw zoiezo aan te stippen... moet sowieso zijn, want een germanisme.
:) als lurker heb ik me daar al vaker aan "geërgerd" ;)

― Erik Stronks (erik), Sunday, 22 September 2002 15:10 (twenty-three years ago)

germanisme
die zijn vaak veel mooier dan gewoon nederlands. ik vind dus dat je ze vrijelijk mag gebruiken.

― theo (theo), Sunday, 22 September 2002 15:12 (twenty-three years ago)

ik ben ook helemaal voor germanismes, maar niet als ze fonetisch worden vernederlandst...

― Erik Stronks (erik), Sunday, 22 September 2002 15:21 (twenty-three years ago)

mee eens.

― theo (theo), Sunday, 22 September 2002 15:31 (twenty-three years ago)

je kunt een artikel over een band schrijven zonder ze te spreken.
Klopt, maar gebeurt in de Nederlandse bladen zelden. Ook met oog op het gevaar dat veel lezers willen horen wat hun bandje te zeggen heeft, niet wat een schrijver daar over te zeggen heeft.

muziek vormt een eenheid met alles om haar hen. ze beinvloedt de maatschappij en andersom Gezien dat de gemiddelde Nederlander twintig cd's heeft, waarvan ie de helft voor z'n verjaardag kreeg en maar niets vind, onderbouw ik deze stelling maar weinig. Zelfs eind zestig toen muziek en de hippiecultuur een waren, was het merendeel van de bevolking gewoon aan het werk. En hoe serieus waren de meeste hippies? (Zie Zappa's Where only in it for the money) Ook nu spelen de meeste bandjes lekker muziek, en hebben ze het 'geluk' dat een platenmij (Ludo, eet je hart uit ;-) hun werk uitbrengt en wij ernaar luisteren willen. Die jongens en meisjes zien zichzelf ook na doorvragen niet als maatschappelijk relevant. De meeste zeggen ook hetzelfde over de rol van muziek in de wereld, kunnen ook niets anders zeggen, want ze zijn ook maar mensen zoals u en ik. Mijn vraag aan Marieke inzake Morzelpronk en Kong was dan ook retorisch. Als je dit consequent aan iedere artiest voorlegd, krijg je vrijwel steeds weer hetzelfde artikel (nog meer dan je normaal al doet).

― Roger Teeling (Roger Teeling), Sunday, 22 September 2002 16:15 (twenty-three years ago)

Bovendien is het ook errug vermoeiend om in de OOR van deze week alles over de maatschappelijke relevantie van Bruce Springsteen, Peter Gabriel, Motorpsycho & Ms Dynamite te moeten lezen, en vervolgens in de Aloha die van Cuby & The Blizzards, De Dijk & Billy Sheehan, en vervolgens in de FRET die van Flemming, AU & Kirsten, en vervolgens in de Aardschok die van Dying Fetus, Cock and Ball Torture & Judas Priest? Hoe lang hou je dat als lezer vol? En als schrijver?

― Roger Teeling (Roger Teeling), Sunday, 22 September 2002 16:34 (twenty-three years ago)

Mijn vraag aan Marieke inzake Morzelpronk en Kong was dan ook retorisch Vandaar mijn antwoord ;-)

Hoe lang hou je dat als lezer vol? Pffff... het lijkt me een verschrikking!

― marieke (marieke), Sunday, 22 September 2002 16:36 (twenty-three years ago)

Zoiezo bij de interviews van Roger Teeling is het altijd een "verhaal" het is in elk geval altijd meer dan een gewoon interview.

Ik probeer inderdaad steeds meer voor het sfeerverhaal te gaan. Neem nu de artikelen van een Thomas Verbogt of dat over Ramses Shaffy van Eric van den Berg in de Volkskrantbijlage van afgelopen donderdag. Journalistieke literatuur. Literaire journalistiek. Prachtig.! Dat wil ik ook leren. Waarbij de moeilijkheid van een 'verhaal' natuurlijk altijd is om het niet teveel 'jouw verhaal' te laten zijn, om daarin de 'objectieve werkelijkheid' wel trouw te blijven. Nog een lange weg te gaan voor de kleine RT...

― Roger Teeling (Roger Teeling), Sunday, 22 September 2002 16:41 (twenty-three years ago)

Wat ik mis in de muziekjournalistiek is meer achtergrondinfo over hoe je muziek kan beleven. Dat een plaat ook irritant kan zijn inplaats van enkel mooi, en dat het juist dat is wat die plaat zo interessant maakt. En het doorbreken van gedachtepatronen, dat mag ook eens geschieden. Bijvoorbeeld: rockmuziek maak je met gitaren. Als geen gitaren = dan geen rock. Pan Sonic rockt live de pan uit (zonder gitaren of drums dus), en is op plaat een pure soulband genoemd. Dat lijkt me nu echt iets voor een van de subjectivisten om de tanden eens op stuk te bijten, want in OOR is daarvoor geen plaats. Kom maar op met dat essay! En hou het leesbaar!

― Roger Teeling (Roger Teeling), Sunday, 22 September 2002 16:47 (twenty-three years ago)

Is die Erik van de Berg van Oor dezelfde als die van de Volkskrant? Hij was vroeger mijn favoriete Oor-journalist, want hij adoreerde Steve Albini en ik ook. Later werd mijn adoratie voor Albini wat minder, maar Erik bleef Albini trouw. Dus toen hij meeging met Caesar, die in Chicago bij sint Albini hun nieuwe plaat gingen opnemen, ging het artikel in feite over zijne heiligheid en nauwelijks over Caesar.

Wat overigens niet wil zeggen, dat je als journalist of stukjesschrijver geen idolen mag hebben. Zolang ze maar gepaard gaan met de nodige zelfspot kan dit juist hele leuke stukjes opleveren. Maar dan liever op de Subjectivisten-site als in de Oor.

En nu ga ik die artikelen over Springsteen en Gabriel eens lezen. Ik geloof dat mijn Oor-abonnement het eerste is wat bij geldgebrek opgezegd wordt. Ik laat driekwart van het blad altijd ongeleden. :-(

― Martijn Grooten (martijng), Sunday, 22 September 2002 20:39 (twenty-three years ago)

Nee, naar mijn weten zijn Eric van den Berg (Volkskrant) en Erik van de Berg (OOR) twee verschillende personen.

Vroeger was hij je favoriete OOR-journalist, vanwege jouw liefde voor Albini. Toen die liefde minder werd, werd ook de liefde voor de journalist minder. Dit toont maar weer eens aan hoe belangrijk ook de smaak en interesse van de lezer kan zijn voor de waardering van een stukkie proza.

Het is altijd belangrijk te weten voor welk blad je een stuk schrijft. Dat kan de insteek laten verschillen. Adoratie is bij OOR bepaald geen pre, maar je mag als journalist wel je bewondering voor een artiest (die je al had, of die de artiest bij je afdwingt tijdens het interview) naar voren laten komen. Een blad als HP/de Tijd streeft dan weer verbaasde distantie na. Wat wezenlijk andere journalistiek oplevert. Erik van de Berg heeft een artikel over Muse geschreven wat mij iets teveel verering was. Maar, zo leerde ik van hem: dat jochie heeft zoveel indruk op hem gemaakt, dat hij die bewondering in het stuk kwijtwilde. De lezer mag het verering vinden, de journalist kon niet anders dan zijn goudeerlijke bewondering weergeven. Met Gabriel had ik ook zoiets. Per land was er maar 1 blad dat naar zijn studio in Engeland mocht, de anderen kregen phoners. OOR was de uitverkorene. Dan heb je dus de premise van de artiest die bepaald, die niet in een hotel gaat zitten, maar in zijn eigen wereldje. Dat wereldje zag er op voorhand imposant uit, een waar Peter Gabriel-Land. Als 'De Ster' dan aantoont ondanks deze rijkdom ondanks deze zelfbeschikking maar een 'Gewone Man' te zijn, zich niet op de borst loopt te kloppen van: dit heb ik toch maar eventjes allemaal gedaan, dan wil ik dat graag in mijn stuk kwijt.

― Roger Teeling (Roger Teeling), Monday, 23 September 2002 02:21 (twenty-three years ago)

is het "sowieso"? :D nooit geweten. eens zien of dat de volgende keer goed gaat.

"niet mee eens. muziek vormt een eenheid met alles om haar hen. ze beinvloedt de maatschappij en andersom. zo zal het altijd zijn. gelukkig maar. "

ja. dat is wel waar. kan niet op een tegenargument komen.
het is toch wel zo dat lang niet iedereen door muziek beinvloedt wordt? hoewel muziek is natuurlijk wel overal, er valt niet aan te ontkomen.
maar is er bijvoorbeeld nog iets belangrijkers voor het beinvloeden van de maatschappij. politiek? economie? of gaat muziek ook daarboven.

― Ludo (Ludo), Monday, 23 September 2002 06:01 (twenty-three years ago)

Is Guuz daar nog? Je kunt toch niet iemand voor z'n schenen schoppen en het daar dan maar bij laten?

― marieke (marieke), Monday, 23 September 2002 06:59 (twenty-three years ago)

Je kunt toch niet iemand voor z'n schenen schoppen en het daar dan maar bij laten?

Kom kom, we zijn journalisten hoor! ;-)

― Roger Teeling (Roger Teeling), Monday, 23 September 2002 07:04 (twenty-three years ago)

o en dan kan het?

― marieke (marieke), Monday, 23 September 2002 07:35 (twenty-three years ago)

kennelijk. ;-)

Nee, ik weet ook niet waar ons Guuz is.

― Roger Teeling (Roger Teeling), Monday, 23 September 2002 07:54 (twenty-three years ago)

we zijn journalisten hoor! ;-)
gelukkig is niet iedereen hier journalist :-)

― theo (theo), Monday, 23 September 2002 09:03 (twenty-three years ago)

Kinderen, opa had even wat belangrijkers te doen, maar zag dat het ook zonder hem wel goed ging. Knuppel, hoenderhok, resultaat, zeg maar.

― Guuz, Monday, 23 September 2002 11:48 (twenty-three years ago)

Maar wie de knuppel en wie het hoenderhok?

― Roger Teeling (Roger Teeling), Monday, 23 September 2002 12:07 (twenty-three years ago)

ach op die manier... tsja dat kan ook. ik hou er niet zo van en een tikje arrogant is het wel. Maar goed, het zij zo.

Ik ben weg. Ik heb niet zo zeer belangrijker dingen als leukere dingen te doen.

― marieke (marieke), Monday, 23 September 2002 12:59 (twenty-three years ago)

Ik ben het niet eens met de stelling dat OOR louter kritiekloos sterren of sterretjes interviewt. Van het afgelopen jaar kan ik me uit mijn hoofd alleen al grappige tot hilarische taferelen herinneren met Live, Ryan Adams, Nickelback en Van Dik Hout. Dat heb ik in Heaven nog nooit meegemaakt...

Erik Strokes: Als nederlanders sowieso verbasteren tot zoiezo is dat nauwelijks een fonetische aanpassing te noemen, aangezien de beginletter in beide talen als een 'z' wordt uitgesproken. Hoogstens is er sprake van een orthografische aanpassing.

― Olaf K., Tuesday, 24 September 2002 06:56 (twenty-three years ago)

orthografische aanpassing? als je het zo´n mooie naam geeft, wil ik het wel door de vingers zien...

― Erik Stronks (erik), Tuesday, 24 September 2002 07:19 (twenty-three years ago)

Ja sorry, Erik, ik ben taalkundige. Vandaar die bijdrage waar werkelijk niemand op het forum iets aan heeft....
O.

― Olaf K., Tuesday, 24 September 2002 07:31 (twenty-three years ago)

Ik ben weg.

Toch niet helemaal...?

― Roger Teeling (Roger Teeling), Tuesday, 24 September 2002 08:46 (twenty-three years ago)

"het gekke was: door al die zaken vooraf wilde ik Blixa het vuur na aan de schenen leggen. het hem moeilijk maken. Blijkt het zo'n aardige man te zijn."

Over met discutabele intenties aan een interview beginnen gesproken...

― roosmarijn, Thursday, 26 September 2002 17:20 (twenty-three years ago)

discutabele intenties aan een interview beginnen gesproken
wat is er discutabel aan die intenties?

― theo (theo), Thursday, 26 September 2002 19:53 (twenty-three years ago)

Ik denk dat je je niet moet laten leiden door wat je van tevoren hoort of voelt. Natuurlijk neem je het mee in je voorbereidingen, maar pas als een artiest 'de klootzak speelt' of jou het vuur aan de schenen legt kun je besluiten het hard tegen hard te laten gaan. En dan nog enkel met als doel er een goed verhaal uit te krijgen, niet om je eigen ego te verdedigen. Moeilijk gebied. We blijven maar mensen.

Ik moet denken aan het Tricky-verhaal in OOR van enkele jaren terug, door Koen Poolman. Met Tricky was geen land te bezeilen, maar inplaats van direct te gaan verdedigen of ook een klootzak te zijn, nam Koen het gelaten en probeerde rustig naar wegen te zoeken om uiteindelijk toch met een verhaal de deur uit te gaan. Dat lukte hem ook, al hield hij er niet echt een goed gevoel aan over. Althans, dat was wat ik uit het stuk heb opgemaakt.

― Roger Teeling (Roger Teeling), Friday, 27 September 2002 06:31 (twenty-three years ago)

Ik denk dat je je niet moet laten leiden door wat je van tevoren hoort of voelt.
Dat is dus totaal onmogelijk. en de vraag is of het zo wenselijk is. wanneer een artiest/persoon zich in de media op een bepaalde manier gedraagd is het aan jou om hem 'adequaat' te benaderen. dat wil zeggen: met jou zienswijze, je bent immers niet voor niets journalist. juist het volgens je gevoel benaderen van artiesten leidt volgens mij tot interessante verhalen die buiten de reeds bewandelde paden gaan. maar ik besef me terdege dat velen het hier niet mee eens zijn. een kwestie van insteek en levenshouding dunkt me.

― theo (theo), Friday, 27 September 2002 07:21 (twenty-three years ago)

overigens is iemand een klootzak vinden en zelf een worden een groot verschil. je voorbeeld van Koen Poolman illustreert perfect datgene wat ik bedoel. hij legt tricky ook het vuur aan de schenen zonder zich te verlagen door zijn niveau. dat is wat ik bedoelde.

― theo (theo), Friday, 27 September 2002 07:22 (twenty-three years ago)

wanneer een artiest/persoon zich in de media op een bepaalde manier gedraagd is het aan jou om hem 'adequaat' te benaderen

Dan zul je je er toch allereerst van moeten vergewissen dat dat beeld klopt. Daarom moet je hem/haar eerst volledig open benaderen (voor zover de menselijke geest en het daaruit voortkomende handelen dat toelaat), om pas bij bevestiging of juist ontkenning van dat beeld ernaar te handelen. Als iemand die nooit praat dat tegen jou ineens wel doet, moet je hem niet met voorgeprogrammeerd gedrag direct weer in zijn schulp/vesting jagen. Journalist zijn betekent voor mij zo open mogelijk benaderen en handelen naar hoe je behandeld wordt - met a) je verhaal voor ogen, b) hoever wil je gaan in het mee-acteren. Tricky lijkt er in Koen's verhaal van uit te gaan dat Koen well-adjusted is, omdat hij wel veilig en fijn is opgegegroeid bij zijn liefhebbende ouders. Wieweet hoe hij ernaast zit! Koen had kunnen kiezen voor de waarheid, afstand (hij deed beide, meen ik), of kunnen acteren: mijn vader stierf toen ik drie was, en met mij gaat het wél goed, wat heb je daar op te zeggen, meneer T.!? Ach ja, je kunt alle kanten op.

― Roger Teeling (Roger Teeling), Friday, 27 September 2002 07:49 (twenty-three years ago)

Daarom moet je hem/haar eerst volledig open benaderen (voor zover de menselijke geest en het daaruit voortkomende handelen dat toelaat)
ik geloof hier dus niet in. het is onmogelijk iets of iemand open te benaderen. je kunt je dus beter volledig bewust zijn van je 'handicapt' en niet pretenderen de zaak objectief te willen bekijken. dat is juist iets heel anders dan voorgeprogrammeerd gedrag, eerder het tegenovergestelde. als journalist speel je een spel met datgene waar je over schrijft. overigens denk ik dat we niet zo heel erg van mening verschillen Roger. alleen over het uitgangspunt verschillen we..

― theo (theo), Friday, 27 September 2002 09:01 (twenty-three years ago)

You must be logged in to post. Please either login here, or if you are not registered, you may register here.