Draaitafel: Augustus

Op de echte draaitafel de eerste 8 ZZ Tops, op Marktplaats gekocht. Dus First Album, Rio Grande Mud, Tres Hombres, Tejas, Fandango!, Degüello, El Loco en Eliminator. Afterburner was de eerste lp die ik ooit kocht dus de eerste 9 totaal nu. De eerste 5 stonden sowieso al jaren op de lijst om eens aan te schaffen en het is ook uitgelezen werk voor vinyl. Helaas ontbeert de Euroversie van Tres Hombres dit smakelijk tafereel:
http://www.aintnosurfintexas.com/zz%20top%20tres%20hombres%20mexican%20feast4.jpg

Verder mijn schamele Ananda Shankar collectie (...and his music) aangevuld omdat dat spul eindelijk is heruitgegeven (zelfs op vinyl, maar toch maar voor goeiekope cd's gegaan), dus het titelloze debuut met Jumping Jack Flash en Light My Fire, die schraaltjes afsteken tegen het eigen werk, Sā-Re-Gā Machān (met de 7" India Remembers Elvis, hoera!), 2001 en Missing You (bonus A Musical Discovery Of India). En omdat ik toch bezig was en deze vier zeer prettig geprijst waren ook 'collectors item' Namaskaar van Shankar's partner in crime Dilip Roy (dwz 18 euri, met de huidige koers). Zit geen kwaad bij deze muziek, op z'n Hollands uitgedrukt en duidelijk ook weer mosterd waar Trey "Abraham" Spruance.

waar = voor

Oh, en:
Belbury Poly (The Willows en The Owl's Map) en The Advisory Circle's Other Channels. Fijne mellow en filmische elektronica die doet denken aan BBC Radiophonic Workshop.

Ook nog wat vinyl: Asterisk* onder handen genomen door Lasse Marhaug en Merzbow op Dogma V: Deconstructing Dogma en Jazkamers Metal Music Machine en op cd Grand Mutation van Asheim/Marhaug. Kerkorgel herrie, lekker. Omdat lasse er wat lang over deed kreeg ik er Likstank van Marvargr bij, gore necronoise.

En verder houdt de manele van vooral Kristiyana me wel bezig en Azerbeidjan. Vooral oud werk, soms klassiek met Westers (Russische) invloeden zoals bij Şövkət Ələkbərova, Fatma Mehrəliyeva, Gülağa Məmmədov en Səxavət Məmmədov. Niet echt makkelijk in het gehoor liggend en het dat ik ben ingemasseerd door het vele Perzische werk wat ik de afgelopen 2 jaar heb geluisterd. De mix van jazz met muğam van Vaqif Mustafazadə (vader van Əzizə, die de toorts heeft overgenomen) is lichter van toon maar favoriet is het als de Azeri traditie meevaart op groovy James Bond-achtige big band arrangementen zoals bij Hüseynağa Hadıyev en Oktay Ağayev,

Kangding Ray – Automne Fold (Raster-Noton)
Hele mooie elektronische plaat met piano en bewerkte snaarinstrumenten. De sfeer is veelal digitaal (ja dat kan), de accenten soms dreigend, dan weer warm en het klinkt continu fantastisch.

VA – Life Beyond Mars: Bowie Covered (Rapster)
Alweer een Bowie-tribute. Deze keer met veelal bekende namen uit de elektronische hoek: o.a. Kelley Polar, Carl Craig, Joakim, Matthew Dear, Emperor Machine. Gecombineerd met een minder voor de hand liggende songkeuze levert 't een interessante tribute op. De beste bijdragen: Polar pakt de hoofdprijs met zijn fantastische interpretatie van "Magic Dance" (van de Labyrinth soundtrack!). Met hilarisch intro & tekstbewerking. De meerderheid van de andere bijdragen zijn meer dan verdienstelijk maar blijven wat meer binnen de lijntjes. Craig's studio bandproject (?) the Zoos Of Berlin (ja!) levert een mooi onderkoelde, door quasi-motorik aangedreven versie van "Looking for Water" (van Reality). Matthew Dear vervormt z’n stem tot een soort Bowie-karikatuur in een verder strak gestyleerd "Sound and Vision". Geinig. Emperor Machine doet “Repetition”, repeterend en met mooie synthesizer-accenten. Het mij onbekende Au Revoir Simone levert de toegankelijkste bijdrage: een charmant ontwapenend en gesynthesizerd "Oh! You Pretty Things". Speciale vermelding verdient The Thing voor een fascinerend, onherkenbaar gefragmenteerd “Life On Mars?”.

David Axelrod – The Warner Reprise Sessions (Rhino)
Zeer verslavend. Axelrod maakte eind jaren ‘60 albums van the Electric Prunes af met sessiemuzikanten nadat de band ermee ophield. Dit zijn de kale opnames, zonder de op de Prunes’ releases toegevoegde vocalen. Fantastische instrumentale miniatuurtjes met volle drums en dreigende gitaren (van het soort dat Thin White Rope later zou gebruiken). Heerlijke plaat om op te zetten en alsmaar door te laten draaien terwijl je leest/werkt/browst of watdanook.

Lindstrøm – Where You Go I Go Too (Feedelity/Smalltown Supersound)
Over doordraaien gesproken. Wat een trip. Behoedzaam opbouwend en met op de juiste momenten ingeschakelde arpeggios neemt Lindstrøm je mee op een rollercoaster van een kosmische reis. Een plaat om te beluisteren terwijl je onderweg bent - de mogelijkheden zijn eindeloos: laat op de avond in een rustige stad, in de trein of de auto, achterover liggend in het gras (= dromend onderweg zijn).

Ja! Het zal wel weer rockisten-electronica zijn ofzo (zeker het laatste deel heeft m.i. een dikke Toto-"Georgy Porgy"-eind1970s-softrock vibe, beetje Jan Hammer ook), maar die Lindstrøm is idd prachtig; thx Willem en Theo voor de dubbele tussenstandlijstjestip dus :)

Ufomammut Idolum Drooggekookte Italiaanse koffieshoptoeristen spacedoom, bandnaam zegt al genoeg en dan heet het laatste liedje (van een half uur) ook nog "Void / Elephantom". Monotoon, tribaal en ver heen. Fijn hoor. (volledig te beluisteren op last.fm)

Primordial To The Nameless Dead Is dan misschien wel van vorig jaar maar woei wat een fantastische plaat, heel logisch ook om keltisch sturm & drang aan epische black metal te koppelen. Neemt niet weg dat ik zo af en toe ook wel wat ordinaire britse punkrestanten in de riffs meen terug te horen. Is voorgaand werk van vergelijkbaar nivo?

Wayne Shorter Footprints Live! Met Brian (vader van Brady) Blade op drums, vanavond de enige begeleider van Daniel Lanois in Paradiso. Geïnspireerde plaat uit 2001, 'ouderwets goed', ook met John Patitucci op bas.

Is voorgaand werk van vergelijkbaar nivo?

The Gathering Wilderness is zwaarmoediger (beter imo), daarvoor wordt het steeds blacker (Journey's End weer een depri-epi dip), maar ze hebben geen slechte platen.

Eli 'Paperboy' Reed & The The True Loves - Roll with You
Fijne no-nonsense ruige r&b om op te dansen.

Primal Scream - Beautiful Future
Primal Scream deze keer aan de disco en glamrock. Paar uitschieters naar boven ('Beautiful Summer'), paar zwakkere broeders, overall toch wel weer een sterke plaat.

Terrence Blanchard - A Tale of God's Will (A Requiem for Katrina)
Dit hoorde ik toen ik een keer koorts had en niet kon slapen en daarom midden in de nacht de radio maar aanzette. Er was een programma op - 'Over de Schutting' heette het geloof ik - en daarin gingen ze ongeveer alle Grammy-winnaars in de meest obscure categorieën draaien. Dit was de winnaar van 'beste jazz album voor een bezetting met meer dan zoveel leden'. Supergelikte plaat, je zou het kitscherig noemen als het niet allemaal zo ontzettend smaakvol understated was. Maar oh, oh, wat scheuren die gedempte trompetsolo's op een bedje van nauwelijks waarneembare strijkers je ziel open. Het doet me een beetje denken aan Sinatra's In the Wee Small Hours.

Oh ja, het afsluitende nummer of A Tale of God's Will heet 'Dear Mom'. Vanzelfsprekend een tranentrekker eerste klas. Listen & weep (mooie test voor zShare ook.)

Lindstrøm – Where You Go I Go Too

Ik weet het nog niet hoor. I.i.g. beter dan dat misbaksel samen met Prins Thomas, dat is duidelijk. Het is prog nietwaar? Alan Parsons Disco. Wat wat mij betreft geen probleem is natuurlijk, maar ik vind het ergens zielloze muziek. En aiai, wat is de oplossing van die Dark Side of the Moon sequencer-tunnel in 'The Long Way Home' ontzettend lelijk (juist wanneer je denkt "ohoh, wat gaat hij zo los.")

Ondertussen ben ik eindelijk aan de flamenco verslingerd geraakt.
El Camarón de la Isla con la colaboración especial de Paco de Lucía vol. I & II is de shiznizz,samen zeg maar de Spaanse Exile on Main Street. Na drie nummers zit ik wel ontzettend in de put, dus het moet met mate en anders is Fuente Y Caudal van Paco solo wel een goed alternatief. Met megahit (kan ik me vagelijk herinneren) 'Entre dos Aguas', een wel een hele slimme gooi naar internationaal succes met die relaxte baslijn en conga's. Krijg er ontzettende flash-backs van Iberia vluchten van. Maar goed daarna is het gewoon hardcore (en soms natuurlijk proto-Villalosbol.)

Over Iberia en flamenco gesproken, deze death metal band piqued my interest.

En ook prettig is het Iraanse Aras, wier integrale (en toegegeven, wisselvallige) oeuvre op een blog stond. Sommige bands krijgen inmiddels toestemming om optredens te doen (bij voorkeur instrumentaal) en er is zelfs een rockacademie in Tehran, maar ik denk dat Aras de goedkeuring van de staat níet kan wegdragen. Wel de mijne, Dead Soul In A Cage is prima depressive black.

Terence Blanchard - A Tale of God's Will (A Requiem for Katrina)

Heb ik van de bieb geleend vorig jaar, maar deed helemaal niets voor me en ik realiseer me nu ook dat ik Blanchard verwarde met die andere Marsalis-coattail-rijder Roy Hargrove, maar goed, zal 'm nog eens proberen.

Brian (vader van Brady) Blade op drums

*broer*

't Was prachtig, Lanois vanavond, in White Stripes bezetting dus met Blade, die zo lijkt weggelopen uit de Blue Note catalogus (hoornen bril, crisp overhemd). Aan zijn roffels en rim shots hoor je binnen twee maten dat je met een jazzdrummer van doen hebt en in deze setting geniet hij ook alle vrijheid om ieder micro-accentje mee te pakken danwel zijn slagen probleemloos een telletje of drie, vier uit te stellen. De befaamde Lanois-sound staat ook meteen; opvallend hoe weinig hij daarvoor z'n pedalen nodig heeft en één enkele gitaar volstaat ook ("I like to travel light"). De ingehuurde pedal steel blijkt helaas een kindermodelletje, dus daar mogen we slechts één nummer van genieten. De drie langere noisescape-songs zijn adembenemend ("This place is LOUD!") en doen naar véél meer verlangen. Grootste deel van de tijd (vijf kwartier) wordt echter gevuld met ook erg mooi frans/engels/canadien countryesk materiaal, tot grote vreugde van het kwartet Quebecse potentiële zelfmoordbommers dat vooraan nogal ostentaief met de separatistische fleur-de-lis vlag staat te zwaaien (!) Het was overigens niet zo druk, waarschijlijk omdat het optreden tussen de mazen van Paradiso's nieuwsbrief door was geglipt. Jammer, want eigenlijk is dit ook wel wat voor bv. liefhebbers van Earth, maar ik geloof niet dat die er veel waren.

Over Iberia en flamenco gesproken, deze death metal band piqued my interest.

LOL, 'El Gitano Maldito'. Zit natuurlijk wel een beetje dezelfde snelheid in en je hebt idd een hele geschiedenis vol pedant-agressieve Katholieken waar je je flink Gaahliaans tegen kan afzetten (blijf erbij dat Spanjaarden gewoon diep in hun hart heidenen zijn.)

Spark Is A Diamond is de Amerikaanse Aux Raus. Misschien muzikaal net iets leuker en minstens zo cool.
Video for 'Check Your Lease, You're in Fuck City' en omdat popmuziek all about image is een bandfoto:
http://www.sparkisadiamond.com/promo/spacespark.jpg

Voor de GAS-heads: gaat een van jullie dat fotoboek op Raster Noton aanschaffen? Inclusief cd met nooit eerder uitgebrachte tracks. Ik voel het hebbedingcentrum in mijn hersens al heel irritant kriebelen. ;)

Voor de GAS-heads: gaat een van jullie dat fotoboek op Raster Noton aanschaffen? Inclusief cd met nooit eerder uitgebrachte tracks. Ik voel het hebbedingcentrum in mijn hersens al heel irritant kriebelen. ;

honderd procent zeker weten, ja.

Gelukkig, ben ik niet de enige nerd. ;)

Ik kocht een paar maanden geleden eindelijk 2 Parmegiani's en prompt een maand later zit z'n hele oeuvre in een prettig geprijst boxje. :(

Ben nu de nieuwe Faint aan het luisteren, maar het wil nog niet echt pakken. Het klinkt een beetje of de goede bangers niet wilden komen en ze het daarom maar over de semi-experimentele hoek hebben gegooid.

het openingsnummer was nog wel aardig geloof ik, op die nieuwe Faint, maar de rest is maar zozo gedreutel. geloof dat ik nog geen één keer tot het einde ben gekomen.

Gas-boek + cd: ik ga 'm checken im Kompakt-laden over anderhalve week :)

Is Lindstrøm prog? Toch niet in de King Crimson, Dream Theatre, Genesis (ik noem wat namen van cd's van oud-huisgenoten die ik weleens voorbij heb horen komen ;-)) zin van het woord? Dark Side of the Moon ken ik niet maar ik vind dat tunneleffect (pvc-buis?) wel lekker, bovendien gebeurt er genoeg lekkers 'omheen'. En natuurlijk gaat hij niet los want hij is immers onderweg naar huis ;)

Is Lindstrøm prog?

Die baard verraad het meteen. ;) Die gast heeft echt de verzamelde werken van Alan Parsons (en Tangerine Dream en Pink Floyd.)

Dat GAS-boek is wel heel erg obsessief nietwaar? 128 pagina's met foto's van bossen, zonder enige tekst. :) Ideaal om doorheen te bladeren als je naar de muziek luistert, anders zit ik toch maar naar het plafond te staren.

Die onuitgebrachte stukken in een 5.1-mix op dvd vergezeld van uit de hand geschoten beelden van een wandeling door een schemerig Königsforst was nóg beter geweest: gordijnen toe, volume op 10 en gaan...

King Crimson en Dream Theater in één zin... >:[

het is dus duidelijk dat ik er niks vanaf weet? :) (stonden bij huisgenoot overigens wel op dezelfde plank)

Tja, ik ken er ook een hoop die het allebei mooi vinden, maar Dream Theater vind ik m.u.v. de eerste toch tamelijk steriele wank. Bij King Crimson kan ik echt volschieten.

Dream Theater - steriel leegschieten.
King Crimson - echt volschieten.

Genoteerd.

Ik heb Red gedownload om eens te proberen.

Het laatste nummer (Starless) is er zoeen. Magistraal.

@willem: gaat u dan ook direct voor lark's tongues in aspic en discipline; nogal verschillend, beide geniaal.

@Martijn B. "Starless". Hmmm (geen baard om aan te plukken), die eerste vijf minuten kunnen weg toch? De vocalen zijn niet echt boeiend. Van minuut 5 tot 9 is het andere koek - daar wordt naar een climax toegewerkt (op een manier die me doet denken aan wat Motorpsycho live ook vaak doet) die veelbelovend begint met een wat hortige gitaar en dan... dan gebeurt er iets heel ergs. De laatste minuut vind ik dan wel erg mooi.

Om nou meteen 3 platen te gaan proberen... Maar goed, aanbevelingen van bas sla ik nooit zomaar af :)

kathleen edwards - asking for flowers
als hiram er zoveel lovende woorden aan besteed, moet het op zijn minst geprobeerd worden, nietwaar? ook al is americana bepaald niet mijn muziek. zonder al teveel verwachtingen neergehaald, om vanaf seconde 1 helemaal voor de bijl te gaan. wat een fantastisch mooie plaat! het zit niet eens zozeer in de muziek; dat is mooie maar vrij standaard klinkende americana, rootsrock en folk (althans in mijn ongetrainde oren). nee, het is de stem en voordracht van mevrouw edwards. onzeker trillertje hier, prachtige melodie daar, intensiteit en diepgang overal. prachtig prachtig prachtig.

ik had ook nog wel willen schrijven over mathias eick en birushanah, maar die krijgen momenteel even geen luistertijd toebedeeld, door die mevrouw van hierboven.

@ willem: motorpsycho is dan ook zwaar beïnvloed door king crimson. 'radiance frequency' van trust us is bijna puur crimson van begin tot eind. als je trouwens daadwerkelijk de tips gaat beluisteren is denk ik vooral larks' tongues... eerste keus. discipline is toch meer echte echte prog.

Vocalen zijn niet echt boeiend? Die stem is 1 van m'n favoriete ever! (Ondanks dat weinig met z'n solo-carrière...) en eerst vijf minuten zijn prachtig, opbouwen naar iets...

Ben het niet eens met Larks' Tongues... trouwens, essentials zijn mi Starless & Bible Black (of The Nightwatch, praktisch hetzelfde maar meer) en Discipline (dat dan weer wel)... en Court....

Bas aan de Kathleen Edwards, Willem aan de King Crimson, ik aan de Lindstrøm... jongens, group hug!

Waardering voor Edwards' stem lijkt overigens sterk afhankelijk van leeftijd; mijn americanavriendjes, die allemaal minstens tien jaar ouder zijn dan ik, vinden juist haar stem maar zozo, zoals ik als schreef vermoedelijk door het alternatieve randje. Wel jammer dat je haar optredens gemist hebt Bas, het was in de Melkweg zo mooi dat ik de volgende dag als een slaafse fanboy naar Den Bosch ben afgereisd om het nog maar een keer te mogen aanschouwen; ze heeft speciaal voor mij "Scared At Night" gespeeld die avond 8)

Nagelnieuwe Eno & Byrne track voor kratis hier. "This groove is out of fashion, these beats are 20 years old." Me likey.

You're the Great One, I'm Marty McSorley!

np: Lindstrøm... zo, Tangerine Dream/Klaus Schulze/Pete Namlook anyone?

Zou ook Steve Moore's (van Zombi) Lovelock project kunnen zijn...

Marty McSorley

Ze heeft 'm nog gestrikt ook voor de video, zie op kathleenedwards.com... very cute, very Canadian.

leuk ja :D (mompelt iets over 'ons moeder', playbackshows, laat ook maar) :)

maar zegt "cool and nog wat like Fogerty" toch? Ik versta steeds (Dirk) Bogarde (maar dat zal je ook wel niet zo uitspreken)
die F is net een B bedoel ik maar.. en sinds wanneer is Fogerty cool.

Tja, ze is country én canadees hè, dus de hip-o-meter zal allicht wat achter lopen ;) ("cool & cred like Fogerty" idd)

tangerine dream is briljant ;-)

mijn moordlijst is deze week nogal verouderd. excuses daarvoor:

1. Gas - Nah und fern
2. Gustav - Verlass die stadt
3. Sascha Funke - Mango
4. Santogold - Santogold
5. Motorpsycho - Little lucid moments

zat te denken wat is nou het Nederlandse equivalent van die McSorly tekstregel..

"jij bent De Verlosser, ik ben Raymond Atteveld" ;)
of Rachid Bouaouzan misschien.

LOL! Had zelf al bedacht dat Materazzi mooi bijna-rijmt met Maserati...

"jij bent De Verlosser, ik ben Raymond Atteveld" ;)"

Als ik Wikipedia moet geloven is het meer:
"Jij bent San Marco, ik ben Jan Wouters"
of
"Jij vindt het een beetje koud, ik ben Eric Gerets."

Enforcer klinkt wel een stuk eervoller dan kuitenbijter trouwens.

Jan Wouters is ook een goeie!

np: Lindstrøm... zo, Tangerine Dream/Klaus Schulze/Pete Namlook anyone?

Ik ken TD alleen van hun 70-er jaren output, maar op grond van wat ik gelezen heb zou ik zeggen dat 80-er jaren TD zeker van toepassing is op Lindstrøm. Vind je 't te "derivative"?

King Crimson vanochtend via de koptelefoon beviel overigens al een stuk beter dan gisteravond via de compboxjes. Stem is een kwestie van acquired taste denk ik, trok 'm beter dan gisteren. "One More Red Nightmare" is echt een lekker nummer. Verder lijkt 't of Motorpsycho "Red" als template heeft gebruikt - die bas, het samenspel: blueprint bijna. Fripp met/bij Bowie en Eno vond ik altijd al geweldig, maf eigenlijk dat ik zo lang met King Crimson heb gewacht... Anyway, fijne kennismaking. Group-hug ;-)

Nagelnieuwe Eno & Byrne track voor kratis hier. "This groove is out of fashion, these beats are 20 years old." Me likey.

Me too! Goed nummer. Byrne's vocalen vind ik hier ook veel beter dan op die single met Dizzee - hoe hij daar zingt strijkt echt tegen de haren in. Geen stem om vrolijk mee te doen oid.

Chromophobia is kut. :|
hehe... dit vond ik er een jaar geleden van:

Gui Boratto – Chromophobia [Kompakt / NEWS]

Alom bejubeld door de internationale dancepers: Gui Boratto. Terecht? Ja. Oké, Chromophobia is geen topalbum en kent z’n zwakke plekken. Dat is voornamelijk te danken aan wat nu juist de kracht is van dit debuut: de afwisseling. Boratto – woonachtig in São Paulo waar hij z’n brood verdient als architect en componist voor reclametunes – weet het geluid van twee tegengestelde steden – Keulen en Berlijn – moeiteloos met elkaar te verenigen. In momenten klinkt hij intiem en melancholisch, in andere extravert en minimaal. Toch is de house en techno die Boratto op Chromophobia voorschotelt altijd ‘warm’ en gruist het op de achtergrond, ook als de melodieën vederlicht zijn. Precies het geluid dat naadloos kan worden ingepast in elke moderne djses. Al begreep het Amsterdamse uitgangspubliek de Braziliaan onlangs in de überhippe Club11 maar niet. lag overigens niet aan Boratto. Wat Chromophobia uiteindelijk geen topper maakt? De uitstapjes naar pophouse en ambient aan het einde. Leuk, goed gedaan, maar na een paar luisterbeurten niet meer interessant. Had ie weg moeten laten.

Shari Vari staat op ZXZW samen met Bjorn Torske
geweldig!

Opeth wordt niet eens genoemd in Het Groote Zweedsche Death Metal Boek! Behalve in de "A tot Z"-appendix, waar de auteur eerlijk te kennen geeft het volkomen ruk te vinden. Onvergeeflijk voor een overzichtswerk dat volledigheid nastreeft. Ik vind hun nieuwe plaat wel erg wisselvallig trouwens, maar hun krediet lijkt eindeloos.

Ze zijn belachelijk populair maar ik mag ze graag horen. Beter dan pak 'm beet Dream Theater. :)

Mijn favoriete platen stroken echter (weer eens) niet met de consensus: Morningrise en Still Life.

Maar die nieuwe vind ik dik in orde, het nieuwe bloed doet ze goed.

Ik ga hem nog eens opzetten (die... die... metal-indoctrinatie, hij werkt!)

Overigens, de eerste doorsijpelende geluiden aangaande de nieuwe Enslaved lijken van tamelijk 'Nachtmystium Shmachtmystium'-achtige aard... Iemand al een promootje/lekje beluisterd toevallig?

Ik heb een promootje want vanavond Grutle aan de telefoon.

Zoals ik al zei: de primitieve agressie is er bij Trinacria al uitgeramd. Die laatste Nachtmystium heb ik niet gehoord, maar als je over alle preconcepties heen zet is ie wel mooi vinnik. Beetje aanhakend op Monumension (een favoriet van ondergetekende).

Die laatste Nachtmystium heb ik niet gehoord, maar als je over alle preconcepties heen zet is ie wel mooi vinnik.

Ik bedoelde ook dat men Vertebrae veel beter lijkt te vinden dan Black Meddle.

Monumension (een favoriet van ondergetekende)

Van mij evenzo.

Net ff een stukkie Nachtmystium gecheckt, Enslaved is beter ja. Meer richting Anekdoten bijna (concert van het jaar vooralsnog, maar nog 3 Secret Chiefs 3 shows in het verschiet dus ik houd een slag om de arm, maar da's dus geen slechte zaak).

Gotye's Like Drawing Blood is mijn weekplaatje. Beetje DJ Shadow,Avalanches maar dan met Beck/Kula Shaker/foute eighties-popliedjes.

shortcut: Night Drive, Peter Gabriel-tabla's, nanana koortjes en heel fijn Pastorius-flageoletten. En melodrama in de zanglijn.

Enslaved is de Opeth van de black metal. ;)

vanavond Grutle aan de telefoon.

Hoop je (zei hij die de voicemailboodschap van Julie Christmas kan dromen - "Hi, this is Julie" en dan met een heel erg Newyorks accent - maar uiteindelijk is het toch gelukt.)

Total 9 - vind 'm behoorlijk poppy deze keer. Koze's "Zouzou" is fantastisch en "Minimal" van Aguayo swingt als een teta (remixen van Rossknecht en Koze zijn trouwens ook fantastisch). Ander moois zo op het eerste gehoor: Paape, Congosound vs. Superpitcher, Babicz, Rice Twins, Fehlmann (heerlijk Cluster ca. Sowiesoso), Nicolas Stefan.
Vrijdag dan eindelijk eens bij de Total releaseparty geweest: tof feestje! Relaxte sfeer (hé daar komt Voigt op de fiets), mooie locatie. Supermayer voor de tweede keer in anderhalve maand, dus na een paar nummers richting tweede zaal alwaar de (inmiddels weer naamloze) dj een weergaloze track draaide met van die tokkelende synthesizer geluiden (denk Holden/BC) en meerdere vette climaxen. Benieuwd of ik er ooit achter kom wat dat geweest is. Net op tijd terug in de hoofdzaal voor "Two Of Us", wat live een Monster is - gvd wat lekker. Supermayer is vooral ook veel lol (de animaties, de dandy heertjes zelf, de vervormde vocalen, "Hey Hotties"), iets dat hier beter opgepakt werd/overkwam dan vorige maand in Paradiso. Deze keer echter geen Tiergarten remix als afsluiter. Verder: Ewan Pearson draaide fantastisch, supergeconcentreerd en in net-van-de-opleiding leraren outfit. Aril Brikha - erg lekker in 't begin maar op een gegeven moment werd 't constante tempo een beetje saai. Jo Saurbier - lokale held of in ieder geval veel vrienden in de zaal - enthousiaste set met mooie momenten en lekkere divaplaat als afsluiter. En Thomas Fehlmann die enthousiast met schokkend lichaam en zwaaiende armen in het vage licht van zijn laptop feine dansstof uitgestrooide.
Mooie avond, bijna geen nummer gehoord dat ik kende :)

(heerlijk Cluster ca. Sowiesoso

http://imagecache2.allposters.com/images/pic/AGF/5262~Boy-Praying-Posters.jpg

Onur Özer - Watergate 01. Özer wordt in sommige kringen afgekraakt als een luie Villalosbol kloon, beetje flauw. Dit is iig een prettige mix-cd voor de gelijknamige club. Vooral zijn eigen tracks in remixes en Patrice Bäumels 'The Roar' doen het erg goed.

Nightmares on Wax - Thought So...NoW gast doet ook al jaren braaf zijn ding, soms met een dipje maar dan weer met een onmiskenbaar hoogtepunt, zoals deze. Hele fijne electro/reggae/soul die je vooral op takke-volume moet zetten. Mooie hoes ook.

Fujiya & Miyagi - Knickerbocker. Typisch promopraatje: "F&M don't really sound like anything." Vervolgens krijg je James Brown, Gainsbourg, Wire, Byrne & Eno en MF Doom voor je kiezen als verwijzingen en zwijgen ze gewoon over het feit dat F&M nog steeds gewoon een leuke, maar oppervlakkige, synthese is van Can en NEU! Weer een briljante single, twee leuke andere tracks en de rest is het ene-oor-in-andere-uit werk.

Heb nog steeds wat kleine probleempjes met die Lindstrom plaat maar ik draai hem toch wel graag, hij klinkt iig als niemand anders op het moment.

Wire is nooit zo mijn ding geweest, maar ik las al dat de aficionados van de Hoekige Meestersch met Krasjes ontevreden zijn over Object 47. Vind het zelf wel okay en verreweg superieur aan al die jeugdige rippers.

oude Blue Note shizzle:

- Feelin' the Spirit van Grant Green
- Art Blakey & the Jazz Messengers - The Big Beat

Grant Green speelt een aantal gospelklassieker in zijn kale stijl (nooit meer dan 1 noot tegelijk), met o.a. Herbie Hancock in de band. Art Blakey stoomt lekker door, met maar liefst 3 Wayne Shorter composities.

in de niche-markt: 'In Sound' van Keeril Makan. Ik ben hier enthousiast genoeg over om een stukje voor de subs te schrijven. Scelsi-liefhebbers dienen dit vandaag nog aan te schaffen ; )

wilde er eerst een nieuwe draad voor starten, maar dacht mwah.. de Nederlandsche Mercury Prize (waar we al wel over babbelende)

De 3voor12 Award! (misschien is er zelfs nog wel een oude draad)
enniewee. ik had er nog niks over gehoord, er valt ook niet voor te stemmen door het publiek dus de bedelmailtjes blijven ook achterwege:

nominaties:
*Voicst - A Tale of Two Devils
*Textures - Silhouettes
*Polder - Poldermodel
*Pete Philly - Mystery Repeats
*Neonbelle - Neonbelle
*Lucky Fonz III - Life is Short
*LPG - With The Earth Above Me
*Kubus & Bang Bang - Pie & Mash
*Gem - New
*De Jeugd van Tegenwoordig - De Machine
*Bonne Aparte - Bonne Aparte
*Bloody Honkies - The Gospel of..

dus mocht u de aandrang voelen, roept u maar, wie moet er winnen, wie gaat er winnen.

ik zeg: Philly wint, maar Neonbelle moet natuurlijk winnen. Ook als triomfering van albums als mp3, dit is de 21e eeuw. ofzo.

De Jeugd moet winnen.

veel verder dan standaard pop/rock/hiphop komt 3voor12 na al die jaren nog steeds niet.

als 't dan toch moet: Neobelle eerste, Philly tweede.

de Jeugd ten tijde van het debuut al een gimmick. gezien de voorliefde van 3voor12 voor aardige lach-of-ik-schiet-muziek (vorig jaar won Aux Raus) zullen die wel winnen.

Wie er moet winnen weet ik niet, daarvoor heb ik te weinig gehoord. Van wat ik heb gehoord vond ik alleen De Jeugd goed en Lucky Fonz III aardig. Textures en Pete Philly is niet mijn smaak, Gem wordt na de eerste aardige plaat alleen maar slechter en de nieuwe Voicst viel ook tegen.

Als de 3voor12-redactie zelf beslist, wint Lucky Fonz III. Daar zijn ze daar helemaal gek van.

Nog even gecheckt wat ik verder sterke Nederlandse releases van het afgelopen jaar vond:
Hail of Bullets - ...Of Frost and War (maar die is waarschijnlijk nog te kort uit)
Baraná Trio - Gül ve Bülbül (DAAU-achtig iets, misschien meer radio 4 dan 3)
Severe Torture - Sworn Vengeance (maar death metal gaat nooit winnen)
The Madd - Ongeneeslijk Beat (geen eigen liedjes)
The Quotes - The Quotes (vind ik eigenlijk wel een echte 3voor12-plaat, misschien al te oud?)

ik zag tot mijn verbazing The Madd op TMF. mooi :) die hadden best genomineerd mogen worden, of zou dat "geen eigen liedjes" een diskwalificatie-criterium wezen..? Waarom zit Gem er dan nog bij? ;)

Severe Torture - Sworn Vengeance (maar death metal gaat nooit winnen)

Dan veel liever Prostitute Disfigurement (maar die bestaan al niet meer en hebben denk ik ook hun naam niet echt mee (zou wel wat zijn, And the award goes to...).

Afijn: Yay Neonbelle!

Duidelijke zaak.

http://www.pozerscene.nl/images/library/pictograms/jvt21.jpg

Ik zag net Jordan Sparks featuring Chris Brown - No Air op TMF. Die vocalen in de coupletten, ligt dat nou aan mij of zijn die gewoon in post production en bloc een halve tel later ingeprikt voor het vervreemdende effect? Kan me nauwelijks voorstellen dat je die zonder bliken of blozen zó keihard gesyncopeerd kan intoneren. Wel spannend, eerlijk gezegd. Zijn hier meer voorbeelden van bekend?

Hmm, dunno, misschien hebben ze er toch gewoon goed op geoefend, maar live gaat het al een stuk lastiger.

Ha, zelfs de country versie moet door een sister gedaan worden, maar die krijgt hulp van de basdrum. Nice :)

OMC, niet zozeer voor de draaitafel, als wel oog- en breinsnoep: ik weet dat je er nog niet dood gevonden wilt worden, maar ben je op de hoogte van de Ballard expositie in Barcelona, El Futur Sera Avorrit?

Chris Brown is zo te horen wel behoorlijk geautotuned.

LOL, Barcelona is een prima stad, niet zo cool als Madrid natuurlijk, maar dat lees je tegenwoordig ook overal (dus San Sebastian is het nieuwe Barcelona. ;) Maar idd ik had het gelezen, zat te spelen met het idee om daar al jetsettend even langs te wippen. Tegenwoordig doen we dat gewoon hè MBV-in-Parijs kijken, Flipper-in-LA doen. Moet alleen nog even de juiste zonnebril bij mijn outfit matchen. ;)

Doe mij die country versie maar (zei hij die ooit ivm voornoemd genre graag de anekdote aanhaalde van Buddy Rich die in het ziekenhuis voor een operatie de vraag kreeg of ie nog ergens allergies voor was, waarop hij antwoordde: country 'n' western).

Met die geluidskwaliteit van Youtube vind ik het soms maar lastig te horen wat nu bitratedamage is en wat autotune. Bij die Billy Joel weet ik het ook niet eens... het zou toch zuiverder moeten wezen met dat ding aan. :)

Doe mij die country versie maar

Yo, pedal steel solo >>> autotuner én Buddy Rich.

"(dus San Sebastian is het nieuwe Barcelona. ;)"

Bilbao hoorde ik ook al gehypet worden. Beiden steden hebben dan weer tegen dat het er altijd regent (komen er geen goede blackmetalbands vandaan, net als uit het ook zo natte Noorse Bergen?)

"Dan veel liever Prostitute Disfigurement (maar die bestaan al niet meer en hebben denk ik ook hun naam niet echt mee"

Sowieso niet, want ik dacht altijd dat het porngrind was (of wigger slam natuurlijk ;)) tot ik ze een keer live zag op een festival en ze de hele buitenlandse deathmetalcompetitie van naam wegspeelden.

Yo, pedal steel solo

Dat is wat me uiteindelijk m'n ziel deed verkopen. :)

wtf is "wigger slam"?

Kort antwoord: Dying Fetus x 1000.
Lang antwoord: Metal Inquisition.

Doe jezelf een plezier en ga voor het lange antwoord :)

(jongens, andere draadje!!!)

@OMC, haha, zeer juiste observatie. Jetsetten mág weer ;) (wij 'doen' dit weekend het Mark Rothko retrospectief in Hamburg, ik ben nu al completely over the moon!). En die foute zonnebril koop je gewoon op de Ramblas of op het strand natuurlijk, the new nonchalance hipness ;)

Een Rothko retrospectief, wauw. Tot 14 september. Ai.

Nu we toch bezig zijn, gaat er nog iemand naar Gas in Leipzig?

Ook dat nog! :)

Nee, wel naar Section 25 in Oss.

ben wel van plan naar Leipzig te gaan, maar zo ontzettend druk. wordt strak plannen. misschien samen met ARS Electronica in Linz.

Section 25? dat wordt dan ook Oss ;-)

lekker off-topic: volgens mij is Rothko na september in Tate Modern te zien...tenminste daar stond laatst een mooi stuk over in de kunstbijlage van NRC.

Check! Vanaf 26 sept. tot 1 februari 2009. Smullen...

In De Groene Engel komt Hooky himself ook nog een moppie Joy Division-nummers meespelen. Ik bedoel... als er al mensen voor Flipper naar LA vliegen ;)

Eric, dat inderdaad prachtige stuk ging voor het merendeel over de expositie in Hamburg. Het is wel zo dat Rothko's 'Seagram-murals' later in Tate te zien zullen zijn geloof ik, maar de schrijver laakte vooral de belichting daar. De expo in Hamburg is volgens de NRC-scribent waarschijnlijk een soort 'laatste kans', omdat het bijeenbrengen, vervoeren en verzekeren van al die doeken in rap tempo onbetaalbaar aan het worden is.

Rothko is wel iets wat je 'live' moet ervaren. Zo'n verkleinde afbeelding uit een boek komt totaal niet over.

Ja, dat is een beetje dub-op-mp3. :(

Eric: exact! Het 'leeft' op de vierkante centimeter. Daar kan geen poster of print recht aan doen denk ik.

xpost haha

De Seagram-murals hangen toch permanent in Tate? of vergis ik me? Hamburg is een uitstapje. bij de abstract expressionisten geldt overigens allemaal dat het werk in het echt gezien moet worden. replica's don't work, zeg maar.

Theo, je hebt gelijk, ik heb me vergist. Ben je in de Hamburger Kunsthalle geweest?

Maar die Seagram-murals zijn verplaatst in het Tate, naar iets wat op de Rothko Chapel (Houston) moet lijken. En dat is volgens Raymond van den Boogaard in ieder geval compleet mislukt, qua setting en licht.

nee, niet in de Hamburger Kunsthalle geweest, Le Bateau Ivre. tenminste niet dit jaar. weet ook niet hoe ze hangen in Londen. misschien een leuk uitstapje met mijn studenten om het werk in Hamburg te gaan bekijken ;-)