wat moeten we eigenlijk met het NPI?

Alhoewel het gesundes Volksempfinden wil doen geloven dat het goed is je emoties te uiten, blijkt uit psychologisch onderzoek dat emotionele mensen helemaal niet gewaardeerd worden. Rustige, gelijkmatige mensen, daar kan je op bouwen.

Tja.. het NPI. Ik ben er niet echt bekend mee. Heb het gevoel dat ze wel goede dingen doen voor Nederlandse bandjes en de Nederlandse muziek"scene". Het lijkt me ook wel handig dat er één centraal punt is waar allerlei dingen opgeslagen zijn (zie hun encyclopedie van Nederlandse bands), dat is toch handiger dan allerlei losse punten.

De prijzen die ze uitreiken zorgen in ieder geval dat er over popjournalistiek gediscussieerd wordt. Het heeft op dit forum al twee discussies opgeleverd. Dat lijkt me zeker een positief effect. Of de winnaars terecht zijn is een andere disucssie.

Subsidies zijn echter zo gek nog niet, de gemiddelde belastingbetaler hoeft niet overal wat over te vinden.

Je kunt het zien als een soort Holland-promotie. Als het een beetje leuke band is dat positief voor ons imago. Verder kun je hopen dat men in het buitenland ook dit soort initiatieven kent, en we zo van elkanders bandjes kunnen genieten.

Wat die belastingcenten betreft, voor zover ik weet (correct me if I'm wrong) heeft het NPI geen elitaire houding. Behandelen ze alle stijlen gelijk, of dat nu goedkope boysbandmuziek of moeilijke avantgarde is. Dat scheelt wel. Organisaties (in allerlei takken van cultuur) die dat niet deden zijn door vdPloeg geloof ik nogal gekort. Deels terecht denk ik.

Het levert toeristen op. En investeringen. Dus geld. En daar gaat het allemaal om. Daarom willen steden ook altijd zo graag een Tour de France-start hebben, of het wereldkampioenschap touwtrekken organiseren.

Het afschaffen van kunstsubsidies is daarmee een progressief iets.

Volgens mij is iedere vorm van van subsidie een links iets (en het afschaffen dus rechts), omdat het een vorm van inmening van de overheid in de vrije markt is. Maar de begrippen links en rechts zijn wat vaag, ik zie het hier vooral als marxisme versus kapitalisme. In ieder geval hebben de laatste verkiezingen laten zien dat "de gewone man" niet zo links is. Waarmee de paradox is opgelost.

In het begin van de Sovjetunie liet men "het gewone volk" cultuurrecensies schrijven. Dat leverde erg subjectivistische verslagen op:
'Drie van ons - we waren met z'n zevenen vielen steeds in slaap. Die kregen af en toe een duw van de mensen achter ons: "Hé jongens, niet snurken." En wij? Wij hebben geléden.'
(uit Frank Westerman - 'Ingenieurs van de Ziel')

Rechtse mensen streven ook naar een rechtvaardige samenleving, maar dan op een andere manier. Ze pakken dus geen geld af van de meute. Vinden ze.

Dus musea worden in leven gehouden van grotendeels het geld van het gewone volk opdat datzelfde gewone volk ook van kunst kan genieten, terwijl het daar helemaal niet in is geinteresseerd.

- Wat is "het gewone volk"? Een coherente massa van mensen met allemaal dezelfde mening? Daar zitten geen operaliefhebbers tussen die een hekel hebben aan Mondriaan? Pleidooi-kijkers die nooit naar ballet gaan?
- Een deel van de gesubsidieerde kunst zal nooit een groot publiek aanspreken. Maar zie dat als fundamenteel creatief onderzoek, te vergelijken met fundamenteel wetenschappelijk onderzoek. Via via sijpelt dat door naar de hoofdstroom. En ja, er is ook een groot deel dat mislukt en doodloopt.
- Kunst geeft kennis over de cultuur van een tijd en plaats. Kennis moet vrij toegankelijk zijn vinden we allemaal.

Voor sommige mensen wel. Anderen zitten op de gesubsidieerde voetbalclub of scheuren graag over de gesubsidieerde snelweg of doen gesubsidieerd onderzoek naar zwarte gaten 3 miljard lichtjaar ver. Allemaal dingen die door de overheid gesubsidieerd moeten worden omdat het anders niet van de grond komt.
Als er nou geen hond zou komen bij het Stedelijk. Maar de loop zit er goed in. Op de volledig vrije markt moet alleen veel worden betaald voor de aanschaf van kunst en onderhoud door experts tegen vrije markt prijzen is ook niet goedkoop.

De daadwerkelijke noodzaak van subsidies komt voort uit het feit dat het grootste deel van de gevestigde kunst onbetaalbaar zal blijken, zonder die subsidie. Dit komt grotendeels ook omdat de prijzen voor kunst veel te hoog zijn (voornamelijk beeldende kunst, maar ook theater, dans etc). Dit is echter een andere discussie, over het punt dat die Mondriaan of Van Gogh misschien wel eindeloos veel waard is, maar niet eindeloos veel zou mogen kosten. Feit is echter, dat gevestigde kunstvormen en kunstwerken, waaronder een belangrijk deel cultureel erfgoed, verloren zouden gaan richting buitenland en priveverzamelaars.
Tegelijkertijd zou veel nieuwe kunstenaars, experimentele kunstvormen en -disciplines, nieuwe initiatieven etc. niet de kans krijgen om zich te ontwikkelen.
Nu denk ik dat veel van die nieuwe kunst, zich ook best zou ontwikkelen zonder subsidie, want dat doet het al eeuwenlang. Echter, als iemand subsidie verdient, zijn het wel de nieuwe kunstenaars, in tegenstelling tot de gevestigde orde.

Eigenlijk zou een professionele theatergroep of beeldend kunstenaar zonder subsidie zijn kunst moeten kunnen maken. Ik heb bij het begin van mijn theaterbedrijfje (dat zonder subsidies wil werken) gezegd in de krant dat "je pas echt autonoom kunstenaar kan zijn, als je ook echt zelf je geld verdient."
Veel gevestigde kunst, dat in musea hangt etc. heeft een te hoge prijs, juist door een teveel aan marktwerking. Subsidie blijft echter van levensbelang om deze kunstwerken voor het publiek te bewaren.

Niet als je op een of andere wijze van de maatschappij afhankelijk bent. Bijvoorbeeld als je in een huis woont, waar je huur/hypotheek voor moet betalen, of als je boodschappen doet in winkels. Je zult daar toch geld voor moeten hebben. En als de kunst je enige inkomstenbron is, dan zul je daar toch genoeg geld mee moeten verdienen en zul je je toch (al dan niet bewust) moeten richten naar we wens van de "betaler".

Eéen van de argumenten voor subsidie op kunst is om het voor iedereen toegankelijk te maken. Kunst heeft inderdaad eeuwen bestaan zonder subsidie, maar was altijd nogal elitair. Door podia, musea etc. te subsidiëren geef je iedereen de kans ervan te genieten. Het lijkt me dat het NPI geen subsidie geeft voor besloten jamsessies.

Subsidies zijn goed als garantie voor wanneer het mis gaat, of als aanmoediging en ondersteuning van nieuwe ideeën en jong talent. De groten zullen het zonder moeten doen, of althans met een stuk minder.

Die hervormingen van v/d Ploeg waren zo gek nog niet.