Klopt. Plus het feit dat zo'n blad uitgeven gewoon een boel geld kost, waarvan het maar de vraag is hoeveel je ervan terugverdient. Daarnaast was het een blad dat vooral dreef op enthousiasme. Dat is bij een fanzine op zich een pre, maar het had wel tot gevolg dat de verschijningstermijn nogal eens wisselde (van twee maanden in het begin tot ruim een half jaar), evenals het formaat (van A5 naar A4, naar een dubbele 'landscape-A5' en weer terug naar A4) en de inhoud (van puur indie in het begin naar meer electronica, postrock en krautrock op het eind). Dat verstevigt ook niet de basis om door te gaan.
Jammer dat ze er niet meer zijn (het blad dan, de mensen erachter nog wel). Als ik de nummers terugblader dan valt me op dat ze (eigenlijk: we) schreven over bands waar toen niemand van gehoord had en die nu behoorlijk populair zijn. Bright Eyes bijvoorbeeld, of Mogwai.
Ik bedenk me dat ik nog wat exemplaren heb liggen van nummer vier. Zal die binnenkort maar eens verloten via Think Small.
― Martijn Grooten (martijng), Saturday, 2 November 2002 21:06 (twenty-two years ago)