3voor12 wint Pop Pers Prijs

Geef je zo'n prijs aan een collectief (een collectief dat nog duidelijk in de kinderschoenen staat en evenveel kritiek als complimenten oogst), dan zeg je eigenlijk dat er geen journalisten meer zijn die boven de rest uit steken en de rest tot voorbeeld kunnen dienen.

Hier nog wat azijnpis: het geven van een pop PERS prijs aan iemand die televisie maakt, is dat niet een beetje raar? Kun je een lola-aflevering drukken op een pers? En is het niet ook een beetje raar dat je de prijs niet twee keer achter elkaar kan winnen? Je kijkt toch naar de betekenis die iemand of iets heeft geleverd in een bepaald jaar. Waarom zou iemand niet twee achtereenvolgende jaren het meest belangrijk/invloedrijk/ betekenisvol voor popjournalistiek kunnen zijn? Kunnen we die prijs daarom niet gewoon elk jaar aan Anton, Golsteijn of 2VOOR11 geven? Hoeven we er verder ook niet meer zoveel woorden aan vuil te maken.

PS: Ik heb gehoord dat er in Zuid Afrika ook nog een heel bijzondere popjournalist zit die in oud Nederlansch ongelofelijk boeiende reportages schrijft over junglemuziek in de stad. Lekker correct, iedereen blij!

Nou Erik vd Berg, jij verdient hem, maar volgens mij overschat je dan het gros van je collega's. Ik zou maar egoistisch zijn en voor je eigen kansen gaan!

Het zou inderdaad onzin zijn om de prijs elk jaar aan een collectief te geven, daarmee zou je ontkennen dat er een paar individuen die eruit springen en/of een voortrekkersrol spelen. Maar om 'm nu per definitie aan individuen te geven. Daarmee overschat je het belang van de individuele journalist. Natuurlijk zijn er mensen die stukken van de een (bijna) altijd goed vinden en van de ander altijd helemaal niks, voor veel lezers geldt toch dat ze de individuele medewerkers van (bijvoorbeeld) OOR nauwelijks uit elkaar kunnen houden. Een recensie/interview van (bijvoorbeeld) Koen Poolman is toch vooral een stuk in OOR. Wordt een band afgekraakt, dan heet het "Oor vindt het niks". Mocht Erik van den Berg morgen besluiten over te stappen op Panorama, dan zullen echt nauwelijks mensen hun Oor-abonnement verruilen voor een op Panorama.

een collectief dat nog duidelijk in de kinderschoenen staat en evenveel kritiek als complimenten oogst

Natuurlijk valt er op 3voor12 een boel aan te merken. En natuurlijk was het rapport van de jury op sommige punten enigszins overdreven. Maar 3voor12 is nu al vijf jaar bezig, dat is echt lang genoeg om te bewijzen meer dan een probeersel te zijn. Juist door alleen lang meelopende media/journalisten te bekronen wordt de prijs een soort volhoudersprijs.

Excelsior blijkt geen vriendelijk knuffellabel, maar een slinkse major met alternatief geüniformeerde fans. De VPRO-redactie gaat op de blote knieën naar Canossa voor doorgeefluikinterviews en Erik "J'Accuse" van den Berg stoft alvast de schoorsteenmantel af voor de PopPersprijs 2004, om terstond een draai om de oren te krijgen vanwege een vermeend gebrek aan standvastigheid.

Ach, het zijn niet de harde feiten, maar je krijgt wel een goed inzicht in dat rare nederlandse popwereldje.

Kortom, gewoon die prijs uitdelen aan iedereen die wel eens een mening heeft op deze plek. Behalve aan Monique Aerts dan, want je als in een recensie Rancid's "And Out Come The Wolves" bijkans de beste punkplaat sinds Never Mind The Bollocks durft te noemen, dan kun je wat mij betreft beter de muziekpagina van de Yes gaan volbeppen. : )

Ik gun het ze puur vanwege het feit dat zij een voor het internet unieke pioniersrol hebben vervuld en nog steeds vervullen. 3|12 is wat een webzine in een perfecte wereld zou moeten zijn.

Een andere keer zijn de mannen Erik vd B of Koen Poolman misschien wel aan de beurt.
Misschien hebben ze Employee Van De Maand bij NTG? ;-)

Nu zijn echt de sluizen opengezet voor een collectieve redactieprijs voor OOR of LXS en dat wil menig popjournalist dus niet. De Pop Pers Prijs is/was een soort van prijs die door journalisten en andere betrokkenen aan een opmerkelijke journalist werd uitgereikt. Het is een prijs die de beroepsgroep aan een van haar leden uitreikt. Niets ten nadele van 3 voor 12, maar ik vind het jammer dat de prijs voor het eerst naar een collectief is gegaan. Daarbij heb ik nog nooit een taart gegeven aan in willekeurige volgorde Jip, David, Bert, Tom, Herman, Martin, Anton of Gijsbert, wel hartelijk gefeliciteerd als ik ze persoonlijke ken.

Ook geinig is dat er kritiek wordt gegeven op een recensie van mijn hand uit 1998 (groot compliment dat Klaas nog weet dat ie die recensie niet vond kunnen), maar zet er dan wel de juiste plaattitel bij, zeg. Die recensie ging over Life Won't Wait van Rancid ipv over And Out Come The Wolves.

Tot slot... popjournalisten zijn dol op dat soort negatieve opmerkingen, want het enige wat het zegt is dat je iets hebt los weten te maken bij de lezers. De allereerste keer dat me dat overkwam bij Opscene met een recensie over Motorhead en vervolgens bij OOR met een recensie over Rammstein, kreeg ik complimenten van de redactie. Lekker, vooral zo doorgaan.

Ha, helemaal gelijk. Geen flauwe dooddoeners over Rancidplaten die volstrekt inwisselbaar zijn, maar het is ook al weer vijf jaar geleden en bovendien was het een plaagstootje. He gatver, eerst een kat en dan een kusje erop, nou doe ik het zelf ook. Kees, waar ik zei "Monique mag geen prijs hebben", dat moet zijn "Klaas moet zijn huiswerk beter doen". En ik wil graag drie jokers inzetten.

En volgens mij is het inderdaad een compliment dat ik me na al die jaren nog kan herinneren dat ik het als liefhebber van het genre hartgrondig oneens was met de strekking van die recensie. Heeft blijkbaar toch meer beklijfd dan recensies van platen die ik destijds wel goed vond.

daarbij heb ik nog nergens iets gelezen over het juryrapport. waarom heeft 3voor12 gewonnen? wellicht zijn er erg goede argumenten gegeven. Monique suggereert alsof de pop prijs principieel niet een een collectief zou kunnen worden toegekend. ik vraag me nog steeds af waarom.

een voorbeeld: Opscene heeft als collectief en als blad iets gedaan voor de nederlandse popjournalistiek. dat geldt ook voor individuele schrijvers van het blad, maar dat is iets anders. Opscene als collectief heeft een heel andere impact. je praat dan over andere grootheden. waarom zou in die optiek niet bijvoorbeeld Opscene postuum de pop prijs kunnen krijgen? let wel: dit is slechts een voorbeeld.

iedereen die in een redactie heeft gewerkt weet dat het opstellen van een tijdschrift of website nooit de verdienste is van één persoon maar van een bepaalde magie. een magie die loskomt wanneer je de juiste mensen bij elkaar zet. en waarom het losmaken van die magie niet belonen? ik zou het eerlijk gezegd niet weten.

En verder vind ik het vooral heerlijk om over dit soort volstrekt onbelangrijke zaken lange lappen tekst te schrijve.

Was het niet zo dat de regelementen van de Poppersprijs dit jaar zijn veranderd zodat ook collectieven 'm kunnen krijgen. Verder heeft volgens mij niemand gepleit om de prijs louter aan collectieven te geven. Als iemand daadwerkelijk boven het maaiveld uitsteekt, dan verdient hij/zij die prijs. Maar het zou wat raar zijn om de prijs aan bijv. Erwin Blom te geven met als motivatie "3voor12 doet zulke leuke, goede dingen".

met zijn boeken schreef hij een beetje nederlandse literatuur geschiedenis. een voor de literatuur belangrijk man dus. dat kan ook gezegd worden van een Kamer. alleen dan op het gebied van de popmuziek journalistiek. de krant waar hij voor schrijft, De Volkskrant, draagt echter niet heel veel bij aan het landschap van de popmuziek. het is krant zoals er velen zijn. met een aardige aandacht voor kunst en cultuur. ik bedoel, het is The Guadian niet.

dat is anders voor veel popbladen en popwebsites. Oor, om nog een voorbeeld te noemen, heeft een bepaalde impact op de popmuziek en de journalistiek op dat gebied die verder reikt de dan impact die de individuele schrijvers van Oor hebben. dat komt omdat Oor een begrip geworden is.

hetzelfde geldt voor 3VOOR12. Leonieke en Erwin dragen een belangrijk steentje bij aan de popjournalistiek, maar 3VOOR12 is nu juist zo relevant door het concept, door de manier waarop 3VOOR12 als geheel werkt en als geheel in elkaar zit. dat maakt 3VOOR12 zo relevant. het zijn dus niet individuele schrijvers die ervoor zorgen dat 3VOOR12 van belang is, nee het is het geheel, het collectief dat van 3VOOR12 een organisatie maakt die het landschap van de popjournalistiek beinvloedt.

blijkbaar wil de jury die impact belonen. en daar is volgens mij volstrekt niets mis mee.

en ohja guuz: ik vind het ook heerlijk om over dit soort onbelangrijke zaken van mening te wisselen. maar dat weet je best.

Weet je trouwens hoeveel interessante popjournalistieke verhalen geschreven kunnen worden met de energie die in dit soort betogen wordt gestoken?

Dat vond ik dus ook al zo'n belachelijke keuze. Laat het publiek dan ook maar voortaan de BV Pop Prijs bepalen.

Plopperdeplop, ik vind het nou niet echt een bijster avontuurlijk argument om de prijs niet aan een collectief te geven omdat in de voorgaande jaren uitsluitend individuen zijn onderscheiden. Tradities zijn er om mee gebroken te worden, en bovendien is het ene collectief het andere niet. Bij een dagblad zoals de VK draait het toch vooral om 1 of 2 individuen die verantwoordelijk zijn voor popmuziek, dus het lijkt me logisch dat de Kramers, Potten en de rest van het ouwejongenskrentenbrood dan ook als individu wordt gelauwerd. 3voor12 presenteert zich veel duidelijker als een muziekcollectief en niet als een kapstok waaraan een persoonlijke smaak wordt opgehangen.

That said, ik weet niet of het nu al een geschikt moment is om 3v12 meteen een *journalistieke* prijs te geven. De site heeft zich weliswaar al bewezen als informatiebron, maar ik heb toch ook de indruk dat het journalistiek allemaal nog een beetje in de kinderschoenen staat. Persoonlijk ben ik wel benieuwd naar het spanningsveld tussen kritische berichtgeving en 3v12s afhankelijkheid van bandjes en labels waar het informatie, interviews en optredens betreft. Ik proef dat nu al een beetje in Jaap Boots' stukjes wanneer hij zich afvraagt of hij wel bandjes moet affakkelen die hij zelf heeft uitgenodigd. En wil ome Fer überhaupt nog wel de telefoon aannemen nu hij niet meer leeg mag lopen over de nieuwste Excelsiorplaat?

Als beginnend journalist vind ik dat JUIST interessant. Dat een journalist zijn twijfels, vragen en afwegingen inzichtelijk maakt. Bij Oor lees ik niet dat advertenties (of afzeggingen van advertenties) voor afwegingen zorgen. Of lees ik niet dat een platenmaatschappij druk uitoefent als ze betalen om een nummer op een Oorgasm cd te krijgen. Terwijl die druk er natuurlijk wel degelijk is. En bij de Revu van Guuz lees ik niet dat ze in de zomer maar weer blote borsten uit Marbella op de voorpagina gaan zetten omdat dat nu eenmaal belangrijk is voor de losse verkoop. Ik vind het JUIST goed dat een journalist zijn twijfels en de krachtsvelden kenbaar maakt. En niet te beroerd is om in het openbaar duidelijk te maken dat hij (zij) ook fouten maakt of inschattingsfouten. Dat is des internets en 3voor12 vindt dat kennelijk ook als ik het boetekleed elders tenminste zie en de twijfels die Jaap Boots kennelijk openlijk heeft. Als ik me goed herinner was er rond Lowlands ook een serie in 3voor12 over alle aspecten en belangen rond zo'n festival. Meer daarvan zou ik zeggen. Goed voor de duidelijkheid en afbraak van de arrogante journalistieke houding die ik te vaak zie. Op naar de NIEUWE journalistiek.

Monique zegt: "Het valt wel mee met die arrogante journalistieke houding, alleen schrijven bladen als OOR, Nieuwe Revu en zelfs LiveXS niet alleen voor beginnende journalisten, maar ook voor mensen die gewoon van muziek houden. En om die nu te gaan te vervelen met die verhalen over hoe platenmaatschappijen en adverteerders een redactie onder druk zetten. Lijkt me erg vervelend worden. En dan is het voor vele muziekliefhebbers snel gedaan met de romantiek die toch een beetje bij popmuziek hoort."

daarin heb je volkomen gelijk. het probleem met media is echter dat er ook een mono-cultuur kan ontstaan. een cultuur waarin de popjournalistieke media nog maar één verhaal laat horen, één romantiek vertegenwoordigen. dat lijkt mij niet de bedoeling. daarom is riemstra's idee van nieuwe journalistiek ook niet eens zo gek. er dient eenvoudig weg een andere journalistiek naast de heersende te zijn om zo een tegengeluid te laten horen. want op zich is er natuurlijk niets mis met Oor, Nieuwe Revu en LiveXS.

daarbij komt dat de nederlandse journalistieke traditie nogal ontdaan is van kritische geluiden en diepgang(zie mijn eerdere reactie op de popjournalistiek) en daar mag ook wel eens iets aan veranderen.

Dus een journalist is er volgens Monique onder meer om romantiek (tegen beter weten in) in stand te houden? Opmerkelijk.

Een ding: je schrijft nooit voor jezelf of je collega's, maar altijd voor een lezer. Die lezer onderschat noch onderschat je niet. Daartoe probeer je in te schatten wat die lezer ongeveer zal willen lezen.

De meeste lezers van muziekbladen willen helemaal niet weten wat platenmaatschappijen allemaal wel niet doen om een band aan de man te krijgen, die wil gewoon over die band lezen. Dus schrijf je gewoon een mooi en informatief verhaal over die band, dat best kritisch kan zijn, dat diepgang kan hebben, maar ook grappig of ontroerend mag zijn,

Dat steekspel met de platenmaatschappij/adverteerder houdt je buiten een interview met een artiest, maar je onthoudt alle gedonder wel om er later eens een vlammend dossier over te schrijven dat je dan verkoopt aan een serieus opinie-blad.

Die concurrentiestrijd tussen de bladen (in opscene of willekeurig ander blad op oor) bestaat niet of nauwelijks. De meeste schrijvers van die bladen kennen elkaar en mogen elkaar. Daarbij zijn de verhoudingen erg duidelijk. Oor heeft gewoon het grootste marktaandeel. Dat maakt ze niet het beste blad maar wel het meest gelezen blad. Simpel.

Die druk van platenmaatschappijen op redacties komt voor. Zeg je als redactie gewoon nee (dat komt even zo vaak voor) is iedereen nog steeds even goede vrienden. Daarbij lezen de meeste platenmaatschappijen niet eens wat je schrijft.

Saai he.

Die druk van platenmaatschappijen op redacties komt voor. Zeg je als redactie gewoon nee (dat komt even zo vaak voor) is iedereen nog steeds even goede vrienden. Daarbij lezen de meeste platenmaatschappijen niet eens wat je schrijft.

hahahaha, een voltreffer! was het maar zo saai..

Dat kan zo zijn. Maar de meeste lezers van muziekbladen willen ook niet dat je een cd van hun helden afkraakt. Schrijf je dan dus alleen positieve verhalen? Vindt Monique dat je moet schrijven waar het publiek om vraagt? Dat is geen journalistiek, dat is Joop vd Ende.

"Dat steekspel met de platenmaatschappij/adverteerder houdt je buiten een interview met een artiest, maar je onthoudt alle gedonder wel om er later eens een vlammend dossier over te schrijven dat je dan verkoopt aan een serieus opinie-blad. (Monique)"

Dat vind ik nou belachelijk. Kritisch lopen doen in een tijdschrift waarvan je denkt dat de lezers het verwachten en dat verhaal achterwege laten in een ander tijdschrift omdat je denkt dat de lezers er daar niet op zitten te wachten. En het volgens jou dus ook niet hoeven weten. Oftewel: Monique vindt kennelijk dat je de lezers naar de mond moet schrijven. Nogmaals: dat is geen journalistiek.

Ik denk La Aerts haar beroepsgroep iets teveel eer toeschuift als ze denkt dat de romantiek van de popmuziek staat of valt bij wat journalisten hier over te melden hebben. Misschien kom ik nauwelijks boven de aanzwellende violen uit, maar dergelijke romantiek heeft volgens mij toch nog altijd veel te maken met de muziek zelf. Los daarvan zou ik me toch bekocht voelen als ik een lovende recensie lees en later in een "serieus opinieblad" moet vernemen dat er ook nog wat minder verkwikkelijke dingen op de achtergrond speelden. Ik zeg niet dat dit altijd het geval is, maar ik vind het wel saillant dat u zelf de suggestie wekt.

Die druk van platenmaatschappijen op redacties komt voor. Zeg je als redactie gewoon nee (dat komt even zo vaak voor) is iedereen nog steeds even goede vrienden

Dat is ongetwijfeld één van de vele verworvenheden van het nederlandse poldermodel waar iedereen elkaar kent en mag, maar volgens mij worden in een land als Amerika de verhoudingen toch iets sneller op scherp gezet in zo'n geval.

En nu is het wel weer mooi geweest met deze thread, voor mij.

't heeft wel even geduurd, maar goed...;-)

Hè Monique, niet dat bozige.

Ik weet ook wel dat alle geloofwaardigheid als dunne stront de berg afglijdt wanneer je iemand verkeerd citeert, maar dat geef ik dan ook ruiterlijk toe. Ik zit trouwens nog wel te wachten op een verontschuldiging voor een recensie waarin kleurloze winkelcentrumpunk meteen in de categorie NMTB wordt ingeschaald :)

Daarnaast ben ik absoluut geen journalist, dus als dat stukje research naar de lezer toe er soms bij inschiet, dan moet u mij dat maar niet euvel duiden.

Het begint met een aanvraag van een CD. De platenmaatschappij, die sinterklaas niet is, wil weten waarom ik die CD wil hebben dus vraag ik gelijk een interview aan. Immers: goede band die ik al jaren volg en interview.
Nu vindt iets onduidelijks plaats: platenmaatschappij legt contact met redactie en het resultaat is een coververhaal.
Steekspel begint: platenmaatschappij wil verhaal een maand eerder op de cover want dat past beter in hun promotieschema. Redactie zegt nee, want hebben al een andere cover. Platenmaatschappij wil vervolgens ipv deze band een andere band op de cover want die maand heeft die andere band prioriteit. Redactie zegt nee, want die andere band is niet geschikt voor het blad.
Interview vindt plaats. Coververhaal is geschreven. Komt het telefoontje van de redactie met de vraag of ik het verhaal wil inkorten, want ander blad van dezelfde uitgeverij wil ook een groot verhaal met die eerste band. Ik ontplof aan de telefoon. En redactie zegt nee tegen de uitgeverij en coververhaal wordt alsnog geplaatst.

Nu het gaat me echt te ver om deze voorgeschiedenis mee te nemen in het betreffende artikel.