Draaitafel: September

Was er nog niet toch?

LP's van Anekdoten! Gravity, A Time Of Day en Waking The Dead, Live In Japan 2005. Vintage orgels, zo mooi en daarom ook vinyl. De allerlaatste exemplaren die de drummer gelukkig nog had liggen, terwijl Stefan van de postorder eigenlijk al "nej" had verkocht.

De prachtig uitgevoerde nieuwe cd van Deniz Seki, Sahici. Zoeter en minder rock dan op Aşk Denizi, zal de invloed van Hüsnü Şenlendirici en İsmail Tunçbilek zijn, geweldige (om niet te zeggen adembenemde) muzikanten qua skillz, maar wat zoetjes.

En Ideom van Dalglish, grondlegger van de IDM en een erg sterke plaat onder een nieuw pseudoniem. Getik en geruis hint naar ritmes (de ene keer wat opzichtiger dan de andere keer) en subtiele ambience doet dat naar melodie.

leuk, Chris Douglas is dus terug. toch maar eens luisteren. mijn draaitafel bevat de nieuwe Morgan Geist, Recloos, Andy Stott, de Basic Channel- reissue (de singles) en een nieuwe Villalobos EP. fijn als het regent.

Ik ben bijna klaar met een special voor de site maar deze even uit de losse pols...

http://www.kootenbie.nl/telegrafie/thumbs/koets.jpg

Mahavishnu Orchestra - The Inner Mounting Flame

Wil ik al jaaaaren eens luisteren, eigenlijk sinds Gumball op de briljante cover E.P. die bij Super Tasty zat (ultieme versie van 'New Rose') een bizarre cover deden van 'Awakening'.
Man oh man, wat een notenneukerij, brrr, en dan met van die lelijke fusion melodieën erbij. En toch, soms als het goed gaat (meestal als McLaughin even gas terugneemt) is het ook wel erg goed. Maar elke keer als ik hier naar luister zie ik een hoofdschuddende Miles voor me die iets fluistert van "je speelt 1500 noten per minuut teveel, moederneuker."

Ach, Miles. De Karnatische traditie is totaal congruent met die speedfreakerij van Mahavishnu, dhrupad is vast geen invloed geweest.

Snel is fijn. :)

Zie ook Art Metal, beetje suffe naam, maar geen suffe band. Jonas Hellborg samen met de broertjes Johansson (ex-Rising Force), Mattias IA Eklundh (kan nog niet in de schoenen van Shawn Lane, maar zeker niet mis) en Selvaganesh die een soort droge jazzmetal met Indiase invloeden spelen op Vyakhyan-kar.

Mahavishnu Hamer van de Goden: Live @ Syracuse 1972.

Daarentegen: Snel = Fijn, Billy Cobham = Goed maar Phil Rudd = God, en heeft de mooiste baan van de wereld bovendien: Nieuwe single van AC/DC (eerste sinds 8 jaar!).

Op de draaitafel:

Randy Newman Harps & Angels
Ron Sexsmith Exit Strategy Of The Soul (meh)
Calexico Carried To Dust
Bloodbath The Phathomless Mastery
Annie Don't Stop

Mahavishnu Hamer van de Goden

LOL. Vrijwel altijd een slechte teken zo'n dubbelaar (behalve in de handen van Page natuurlijk, maar die is dan ook een MNML.)

Ik heb zo het vermoeden dat Mahavishnu beter af zou zijn zonder McLaughin (ongetwijfeld dé discussie in Jazz & Marxisme jaargangen 1972-73.)

Mahavishnu Hamer van de Goden

Tja, ik weet, ik heb het aan mezelf te danken, maar deze keer was het nu eigenlijk eens niet grappig bedoeld ;) Vooral de shots van de pislink naar Cobham achteromkijkende Jan Hammer zijn onbetaalbaar: "Nog één zo'n matenlang volgehouden polyritmisch geintje en dat bekken wordt een beulszwaard!".

die mahavishnu video is geweldig :). alleen als jan hammer gaat soleren wordt het plaats erg luchtig en saai, liftmuziek-achtig. maar omar heeft wel gelijk als hij zegt dat vader miles dit nooit heeft goedgekeurd.

die single van ac/dc is net zo saai als al die andere ac/dc liedjes (is toch ook allemaal hetzelfde liedje), net als het drumwerk. verschrikkelijk.

zelf ben ik sinds het boek 'ascension' weer erg aan de coltrane tussen 1960 en 1967. goed boek trouwens, verschaft aardig wat nieuwe inzichten en hernieuwde interesses. meest opvallend is eigenlijk nog wel dat al die andere freejazzers het als protestmiddel gebruikten, met veel noise en lelijkheid, terwijl coltrane altijd het spirituele en zijn zoektocht naar god boven alles stelde, hoe vrij hij ook speelde.

Even Total 9 toegevoegd aan de Draaitafel special sep..

Ook erg goed: Kenny Larkin - Keys, Strings, Tambourines. Verrassend sterk album van de Detroit veteraan (en tegenwoordig parttime stand-up comedian las ik.) Je hoort aan alles dat hij jaren meegaat en gewoon zelfverzekerd en heel losjes kan doen waar hij zin in heeft. Past wel in de stijl van labelbaas Craig. En dus wel typisch dat de twee beste technoalbums van 2008 (andere natuurlijk van The Black Dog) komen van artiesten die al rond 1990 actief waren.

Cynic 3 track promo 2008
Geen zin om tzt een helemaal bekende cd te kopen maar toch ook wel weer nieuwsgierig. Volgt redelijk mijn vaststelling bij het live concert dat er een beetje Æon Spoke is binnengesijpeld bij Cynic anno 2008. Niet verkeerd, sterker nog, ik word er toch wel weer een beetje melancholiek van. Die cd gaat er komen.

Tzadik oogst voor deze maand:

Medeski, Martin & Wood - Book of Angels vol. 11: Zaebos
John Zorn - Filmworks XX: Sholom Aleichem
The National - Boxer
Susie Ibarra & Dennis Charles - Drum Talk

Zaebos is de winnaar. Ik ben geen fan van MM&W maar dit klinkt toch wel erg geinspireerd vergeleken met ander werk van ze. Met name het toetsenwerk van Medeski is erg gevarieerd en sfeervol. Track 7 staat continu op repeat hier. De filmworks is deze keer wat plichtmatig. Wel mooi zo'n harp.
The National kende ik niet, maar is erg mooi, vooral 'Mistaken for Strangers' en kippevelopener 'Fake Empire'.

ow alleen de eerste twee zijn Tzadik natuurlijk...

hier op de draaitafel

*The Jayhawks - Tomorrow the Green Grass (opener 'Blue' en vooral afsluiter 'Ten Little Kids' zijn errug goed, daartussen aangenaam)

*Milosh - III (loungy electronica gereutel, dacht dat ern een leuk meisje zong, is de electronica-man himself, falsetto-stijl, toch een beetje jammer voor 't beeld)

*Nightmares on Wax - Thought So... (ik vind 'm fijn, voor de fans van Koop ook wel, alhoewel veel simplistischer)

*Lindstrom - Where You Go I Go Too (luister ik toch liever naar die Tangerine Dream soundtrack van Risky Business)

*Kathleen Edwards - Asking For Flowers (blijft fijn, mooi slotnummer, die clip voor The Cheapest Key is wel 'n beetje eng)
()

hey ik denk dat gaat makkelijk dat embedden, gewoon de link plakken hm.

Voor fans van MM&W-achtige hammondjambandjazz kan ik Ibrahim Electric Meets Ray Anderson aanraden, jong Deens trio met NYC tromboneveteraan. Twee CDs gemaakt als kwartet inmiddels, met bijzonder fijne afrobeat invloeden.

The Jayhawks - Tomorrow the Green Grass

'Aangenaam', understatement van de maand... meesterwerk! Heeft iemand de nieuwe Louris/Olson plaat al gehoord? Ik niet, wel al kaartjes voor de Melkweg in december.

V/A Rembetika 3: Vassilis Tsitsanis – 1936-1940, All the pre-war recordings of the most important figure in Greek Popular Music
Na de 4-delige delen 1 en 2, nu deel 3 in maar liefst 5 delen. Jarenlang een gapend gat genaamd 'rembetika' in mijn collectie die nu alras gevuld wordt. Het kan eigenlijk niet mis gaan voor 1955, maar Tsitsanis was toch wel dé man, hier uitvoerig bewezen.

Anathema Hindsight
Lekker zwijmelen....

V/A Give Me Love, Songs Of The Brokenhearted – Baghdad, 1925-1929
Prachtige opnamen (crispy!) uit wat je zegt andere tijden.

Virus The Black Flux
Ved Buens Ende was meer dan geweldig, het vervolg Virus (album Carheart) wat wisselvalliger, maar The Black Flux (Czral heeft de bandnaam tijdens de opnamen regelmatig geswitched van VBE naar Virus en weer terug en nu toch Virus). Geweldige les in dissonantie, het geluid van de eerste Virus geperfetioneerd. Knaller!

Nuit Noire Fantomatic Plenitude
"Fäerical Blasting Punk", wazig dus. Punkig, naief en toch black.

Natacha Atlas & The Mazeeka Ensemble Ana Hina
Kippevel aan de luisterbalie, dus maar meegenomen na 'm een paar maanden geleden te hebben laten staan. Toch te veel Arabo-pop gehoord die zich kan meten aan Atlas' opgehipte stuff, maar nu dus semi-akoestisch met standards van de Rahbani broers (the Jimmy Jam/Terry Lewis van Libanese nachtegaal Fairuz), erg goed en stukken interessanter dan weer een fusie van dance en Arabisch.

the haunted - versus
geen nieuwe wegen, maar wel weer geweldig lekker. jammer dat de release ondersneeuwt door death magnetic, dit verdient beter. core-achtige energie, strakke thrash, mooie riffs trouble/paradise lost stijl, puntige machtig mooie solo's, en bovenal een intense schreeuwlelijk die ook geweldig kan zingen.

keeril makan - in sound
prachtige tip van eric van rees op de voorpagina. hier kan ik nog lang mee vooruit.

jonny greenwood - there will be blood ost
schitterende stemmige soundtrack, klassiek en dreigend. mooier dan radiohead de laatste jaren pleegt te maken. tijd voor een carriere switch.

max richter - 24 postcards in full colour
richter doet een heel album vol neoklassieke miniatuurtjes, wat op zich zou moeten werken. is ook prachtig maar echt beklijven doet het nergens. is het kunstje inmiddels te bekend?

jammer dat de release ondersneeuwt door death magnetic

Of anders wel de At The Gates reunie. Volgens mij werkt die 2-publiciteitsvliegen-in-1-klap-truc alleen maar averechts, iedereen denkt nu weer "o ja, The Haunted, die spin-off van ATG". Over Trouble gesproken, hun drummer is weg omdat hij 'van de rest van de band geen respect kreeg als muzikant' en oerzanger Eric Wagner omdat hij 'het toeren niet meer aankan'. Hate to say I told you so... Er komt een plaat met nieuwe zanger Kory nogwattes, voorheen Warrior Soul. Die heb ik ooit in het voorprogramma van Dio en Metallica gezien, maar kan me werkelijk niet herinneren of het wat was. Beetje glamgrungehardrock geloof ik.

The Haunted ís toch ook slechts een (wel erg lekkere) spin-off van At The Gates?

:)

hun drummer is weg omdat hij 'van de rest van de band geen respect kreeg als muzikant'

Van mij ook niet. Op Roadburn speelde hij met een gigantische koptelefoon met clicktrack op en nog was het een puinhoop. En ik ben echt niet de meest kritische luisteraar.

the haunted - versus
geen nieuwe wegen

Nou, 'Skuld' is toch wel een nieuw weggetje. En de basistracks zijn live ingespeeld zonder triggers op de drums. Dat is een beetje 'terug naar de toekomst'. Ze blijven in ieder geval de imitatie weer een paar stappen voor.

Van de bonus dvd bij The Dead Stare begreep ik (als ik me goed herinner) dat de drums daar ook niet getriggered waren. Waarom anders zo uitgebreid een set samenstellen/stemmen en mic-en?

euh wat is triggeren?

Het originele geluid van een bassdrum/snare/tom/bekken vervangen door een strakke sample van datzelfde instrument middels een apparaatje die (veelal) via midi werkt.

ah dus dan kun je 3900 verschillende drumkits meenemen.

niet echt rockistisch.

(ik dacht dus dat het was dat je op de basdrums tikte en dat ie dan 100 x de kick deed automatisch, idem dito voor snare, zodat je niet moe zou worden hehe)

Nee, dat is het niet maar triggeren schijnt tegenwoordig voor veel extreme metaldrummers broodnodig te zijn om zonder verlies van een regelmatig hard volume het tempo van de blastbeats hoog te kunnen houden. Het ziet er niet uit en bovendien is het meestal funest voor de dynamiek/levendigheid/'echtheid'. Rikkerdetikkerdetik. In sommige subgenres werkt het echter prima.

To wit: Infernal van Behemoth. Mijn zusje noemde dat vroeger 'appeltjes plukken' op ballet.

http://nl.youtube.com/watch?v=XdO8twzaiJ4

*Inferno* van Behemoth.

Dames en heren, dé mix-cd van 2008:

http://www.fabriclondon.com/press/beta/uploads/packshots/fabric42_ame_packshot.thumb.jpg

Niks neuzelige deephouse, gewoon house 1992 stilo, met een lome bassdrum die in en uit waaiert, fantastische monologen en van die heerlijk hakkende loops.

Vreemd genoeg ook deze week de techno track van het jaar gehoord: Mathew Jonson met Adam Beyer - 'Big Dipper'. Een monster.

om zonder verlies van een regelmatig hard volume het tempo van de blastbeats hoog te kunnen houden.

ah dus toch wel een beetje energiebesparen.

Zeker, 't is om de beweging maar zo kort mogelijk te houden teneinde de snelheid op te kunnen voeren, daarom ziet het er zo olijk uit. Damon Che van Don Caballero trok laatst in Decibel nog van leer tegen al die Xtreme n00bs die als typemiepen zitten te rikketikken in plaats van Keith Moon windmolenstijl de dierenhuiden te teisteren.

Toch heel gek, maar ik krijg van Czral op volle toeren toch een ander gevoel dan van Keith Moon.

Maar Moon's gitarist bracht natuurlijk die windmolen mee, hè, scheelt.

(misschien toch even goed om te zeggen dat ik helemaal geen metal- of zelfs maar dubbele basdrumdrummer ben, dus ik zit ook maar een beetje bewonderend te ouwenelen zoals Mart Smeets die ooit een basketbal heeft vastgehouden over wielrenners; ik wou dat ik zo olijk kon tiepmiepen)

Kempi Du Zoon
Tja... wel erg veel zoete liedjes over hoe ie z'n zoon en moeder geen verdriet wil doen (doe dat dan ook niet, denk ik dan). Nee dan:

Steen Muziek Voor Je Moeder
Misschien minder 'real' maar whatever, ik vind dit toch lekkerder en harder.

heerlijk die Italiaanse mama obsessie van die rappers. god, op Ilx is vast een hele draad te vinden met moeder-odes van de heren. 2Pac! (zouden rapsters odes aan hun vader doen, i bet not)

Vaders zijn altijd dood/kwijt.

Maar ik vind 't meestal de indutters van de plaat, die sentimentele crap.

Love - Forever Changes

de dubbeldisc re-release, al ben ik niet eens aan de bonustracks toegekomen. Eerste plaat verrassend. Anders. Ook wel goed, de liner notes hebben wel gelijk dat 't ding repeated listens nodig heeft. Eerst is 't wel erg zijig ofzo. Ik had meer een Todd Rundgren-achtige psychedelische solo-explosie verwacht, maar het is echt 'n bandje. Ergens dacht ik zelfs Waterloo Sunset te horen en Bacharach is ook wel aanwezig.

sinds dit forum een tijdje down is geweest nog maar sporadisch gekeken en vandaag geconstateerd dat ik dit forum niet meer ga bezoeken (de subs-site zelf bezoek ik al heel lang niet meer).

vond het daarom toch wel gepast om afscheid te nemen via een korte post. ik zit hier immers al sinds het prille begin ;-)

veel plezier met kletsen over muziek dus. jullie zijn meer muzieknerd dan ik. en dat is compliment bedoeld.

Jezus Theo... Hebben we al die essentiële metalplaten van de afgelopen twintig jaar voor jan-met-de-korte-lul op zitten hoesten!

haha ja eerst die hele pagina (of 80 misschien inmiddels) printen! dan laten we je gaan ;)

Gelukkig constateert Theo wel vaker dingen waar hij dan op terugkomt. Van de week zag ik bijvoorbeeld een prettige Chemical Brothers-recensie op dood hout van zijn hand. :)

ik wilde 't ook al opmerken, maar dacht ach ;)

Om maar te zwijgen van een dikke Byrne/Eno feature.

Ik mis hem nu al.

Aankondigen een board te verlaten heb ik nooit gesnapt. Gewoon niet meer komen of posten.

Secret Chiefs 3/3 was geweldig. Worm het hoogtepunt door de volle zaal. Het geluid was boven verwachting goed, de band stond in brand en de zaal ook. België was goed, maar minder uitbundig, het publiek enthousiast maar niet erg talrijk. Amstelveen was qua publieksreactie wat tam (na 2 toegiften liep iedereen gelijk weg, misschien om bussen te halen). DJ-en in Amstelveen was tof, behalve een zeer gastvrije ontvangst van de organisatie ook aardig wat mensen aan de tafel gehad met de vraag wat er speelde.

Martijn, bedankt voor de korte review. Weet je ook wanneer er een nieuwe cd komt? Die wordt al lang aangekondigd maar dat was bij Xaphan ook het geval...

na 2 toegiften liep iedereen gelijk weg, misschien om bussen te halen

Nicotine, man ;) Nog heel wat dat ze zolang blijven staan, tegenwoordig zal de Zugabe de rokers een rotzorg zijn, is mijn ervaring.

Worm het hoogtepunt door de volle zaal.

Uitverkocht! Worm! Wie houdt daar nou rekening mee?

@ Eric: meer review hier.

Nieuw plaatwerk: houd je adem niet in. Trey zit vol wilde plannen (Book of souls als 3 (!) Folio's, vinyl only en weet ik veel) maar die plannen van 'm klinken altijd aanstekelijk maar we moeten maar afwachten wat er van terecht komt. Die hele "kitab al-haqq" moest in 2 jaar volbracht zijn, volgens mij zijn we al 4 jaar verder.

Kortom: don't hold your breath.