De Draaitafel: Januari

nieuwe rondes, nieuwe kansen. :)
begon het jaar met Paris' The Devil Made Me Do It. Uitstekend (wat vergeten?) rap-album. Fanatieke pro-black power teksten, Paris is wel zo'n type die denkt dat de white man cocaine en AIDS heeft uitgevonden om de black people uit te roeien. Beats zijn in feite slechts achtergrond voor zijn bittere, old skool flow, zeer intens.
Ook iets van ECM uit de bieb meegenomen Giya Kancheli, Little Imber. Georgische componist (residerend in Antwerpen) 2 stukken van ieder zo'n half uur. Marketa Lazarova-muziek. Niet in 2 keer te doorgronden ;)
Uit Gerard's (dronkenschip.nl) eindlijstje o.a. Ariel Pink opgepikt (een Oddities plaat, m.i niet zo goed als eerder werk, alhoewel er wel een leuk Velvet Underground pastichetje opstaat) Ook The Advisory Circle, NOG beter dan BOC in de gekke tv-samples. (minder goed in melodie, maar wel fijn op repeat)

Jaarlijst uitpluis tijd nietwaar? :) Ik ben begonnen met Withered - Folie Circulaire. Heerlijk, al snap ik niet waarom Hiram de tweede helft disst, die ratelt toch gewoon vrolijk door?

Sten - The Essence. Leuker dan ik op een of andere manier had verwacht. Inderdaad wel zoiets als de essentie, de Lawrence sound ontdaan van frivoliteiten als strijkers, etc zodat af en toe zo'n perfecte minimal cadans wordt geraakt.

Mystifier Baphometic Goat Worship
5 lp's (incl. een dubbelaar, dus totaal 6) in een mooie doos met een flink boekwerk met knipsels en oude foto's. Zo hoort het. Muziek varieert van potten en pannen demo's tot het meer professionele Göetia.

Fen The Malediction Fields
Oude Ulver worship maar veel succesvoller dan bijvoorbeeld Agalloch. De melodieuze zangpartijen laten wat te wensen over maar ik denk dat ik maar gewoon blij moet zijn dat er geen autotuner is gebruikt.

Funkadelic Toys
Collectie demo's die bijna nog meer uitgewerkt klinken dan de eindresultaten. Zeer de moeite waard.

Giovanca Subway Silence
Lekker up, doet aan die lekker donkerbruine funksould waar ?uestlove altijd aan meewerkt (Nikka Costa, D'Angelo). Misschien nog niet helemaal van die orde, maar zeker een zonnetje in deze donkere tijden.

LAIBACHKUNSTDERFUGE BWV 1080
Beetje een opgevoerde Switched-On Bach, maar toch wel leuk.

Drunkula - All New Moves
1,5 minuut ADHD soulpunk

The Dying - Triumph of Tragedy
Battalion - Welcome to the Warzone
Twee Belgische metalbands die zou foutloos degelijk zijn dat ze daardoor meerwaarde krijgen. The Dying is van de Gothenburg-school, Battalion houdt meer van het Zweden van 'the guitar plays by itself'.

Sten - The Essence. Leuker dan ik op een of andere manier had verwacht. Inderdaad wel zoiets als de essentie, de Lawrence sound ontdaan van frivoliteiten als strijkers, etc zodat af en toe zo'n perfecte minimal cadans wordt geraakt.

dat klinkt dan weer erg goed, die beschrijving. bij glitterbug vind ik het allemaal wel mooi, maar bekruipt me het gevoel van "het mag allemaal wel wat minder vol". beetje meer plastikman erdoor ofzo.

verder druk met ontdekken van andermans jaarlijstjes. bloodbath en garnd magus smaken in ieder geval erg goed, withered zit in de download. dingen uit gerards lijst gaan deze week beluisterd worden. en dat worden er aardig wat ;-)

The Devil's Blood Come, Reap
Net terug van een geweldig optreden en de plaat ligt nu op de draaitafel...

Paris is wel zo'n type die denkt dat de white man cocaine en AIDS heeft uitgevonden om de black people uit te roeien.

Zolang ie dat maar zo lekker boos voordraagt hoor je mij niet klagen. :)

Hij is na z'n vierde plaat (geloof ik) overigens op de beurs gaan werken om de Zionisten van binnenuit aan te pakken. :D Later toch weer teruggekomen met een nog steeds heerlijk boze plaat (en een hoes waarop een vliegtuig aankoerst op het Witte Huis.

Georgische componist

Georgische ideeën over 'harmonie' zijn zeer apart, net een traditionele muziek plaat gedownd en dat klinkt als een bezopen Mystère des Voix Bulgares. :)

Deathspell Omega/S.V.E.S.T. Veritas Diaboli Manet In Aeternum
Net als The Devil's Blood met terugwerkende kracht m'n jaarlijst in. Beide groepen klinken iets directer dan op respectievelijke voorgaande platen (FAS en Urfaust) maar allebei geweldige. Fraaie bombast aan 't eind van Chaining The Katechon ook, al is dat wel traditioneler dan wat zich aankondigde op:

Deathspell Omega Mass Grave Aesthetics
Daar leken toch aanzetjes tot Scelsi- en Dumitrescu-achtige klanken te worden gemaakt. Geen Manifestations 2005 met deze track en Diabolus Absconditus helaas, maar een cd'tje met alleen dit nummer van 20 minuten. Dit was ooit gemaakt voor een split (een 7", 10" en 12" met Antaeus, Mütiilation en Malicious Secrets) waar ik een beroerde rip van had, dus evengoed welkom. Nu Diabolus Absconditus nog.

Hij is na z'n vierde plaat (geloof ik) overigens op de beurs gaan werken om de Zionisten van binnenuit aan te pakken. :D Later toch weer teruggekomen met een nog steeds heerlijk boze plaat (en een hoes waarop een vliegtuig aankoerst op het Witte Huis.

ghaha.

Georgische ideeën over 'harmonie' zijn zeer apart,
deze knakker is toch wel redelijk toegankelijk. Arvo Part meets Philip Glass meets sentimenteel kinderkoor en It's a Wonderful Life kerkklokken.

Nu Woody Herman (verre familie van Benjamin?) met gezellige dansdeuntjes.

Dodsferd - Death Set the Beginning of My Journey
Meer van hetzelfde, maar dat kan ook nauwelijks anders gezien de snelheid waarmee Wrath werkt. Iets minder D-beat misschien en overdubs op de zang. Het maakt allemaal niet zoveel uit zolang de hoeveel topriffs/minuut zo hoog blijft.

Internet vondstje, viel op doordat ze zich vernoemd hebben naar een stuk wat op het repertoire van het Busink huisorkest stond, Tzivaeri:
Τζιβαέρι Με γλέντια, με γραμμόφνα, με χίλια δνο μεράκια…
Erg leuke neo-rembetika.

Ook leuk, nou ja, leuk:
Robin Gibb Robin's Reign
Robin Gibb Sing Slowly Sisters
Faxed Head, de falende zelfmoordenaars uit Coalinga, speelden een indrukwekkende black metal cover van Farmer Ferdinand Hudson, en dat blijkt begrijpelijk. "Dismal" is het woord. Kelere wat een ellende. Die rare stem van 'm moet ik nog aan wennen, áls ik er ooit aan kan wennen... maar zwartgalligheid troef die ik niet achter die discocat had gezocht. Sing Slowly Sisters is een nooit verschenen plaat die er nog een schepje bovenop, maar werd destijds verijdeld werd een reunie met ze blije-eier-broers.

…verijdeld door…

blije-eier-broers

Nou, dat valt toch wel mee? Die ouwe albums van de Bee Gees lopen nou ook niet over van de levensvreugde.
Ken je die Best Of met die gele hoes? 12 keer huilen achter elkaar.
Maar misschien was Robin wel in zijn eentje verantwoordelijk voor die deken van depressiviteit.

Ik ga eens op zoek naar die Sing Slowly Sisters.

Ik ken alleen maar die hits, volop disco en niet van het soort dat ik leuk vind (Moroder, Cerrone). En dan die rare stemmetjes... :)

Op zoek naar dat ouwe werk dan!

http://www.audiography.com.au/images/Albums/S_A061206-05_The%20Bee%20Gees_The%20Best%20Of%20The%20Bee%20Gees.jpg

Every Christian Lion Hearted Man Will Show You...

klinkt als een Sufjan-zijproject ;) is een traditional geloof ik. oh nee. http://thegonewait.blogspot.com/2006/11/omas-platenkast-best-bee-gees.html

Railroad moet je dus horen, hopelijk staat die er ook op.

Nope, deze loopt nu binnen:

Track List

Best Of Bee Gees Vol 1
01. Bee Gees / Holiday
02. I’ve Gotta Get A Message To You
03. I Can’t See Nobody
04. Words
05. I Started a Joke
06. Tomorrow, Tomorrow
07. First of May
08. World
09. Massachusetts
10. To Love Somebody
11. Every Christian Lion Hearted Man Will Show You
12. New York Mining Disaster 1941

Best Of Bee Gees Volume 2
01. Bee Gees / How Can You Mend A Broken Heart
02. I.O.I.O.
03. Don’t Wanna Live Inside Myself
04. Melody Fair
05. My World
06. Let There Be Love
07. Saved By The Bell
08. Lonely Days
09. Morning Of My Life
10. Don’t Forget To Remember
11. And The Sun Will Shine
12. Run To Me
13. Man For All Seasons
14. Alive

Perfect!
Hou je zakdoek bij de hand.

haha, die Christion Lion dinges klinkt als bona fide covermateriaal voor Type O Negative!

Hehe! Goon Moon heeft het gecoverd.
Je leest tcoh wel de goede websites?

De bezemwage 2008 gaat door:

Benge - Twenty Systems. Eerder dit jaar aangeprezen door Willem (toch?): synthesizer archeologie! Heel eenvoudig concept: 20 tracks gemaakt op 20 oude synths, van de Moog Modular (1968) tot de Kawai K5M (1987). Niet wereldschokkend maar je zet het makkelijk op en zo af en toe denk je "Boards of Canada!". En bovendien, daarna kan je ook over je sik wrijven, de synthnerd uithangen die feilloos het verschil hoort tussen de Korg Trident en Lambda. :)

Ariel Pink's Haunted Graffiti - Oddities Sodomies Vol.1. Zoals opgehemeld door Gerard. En terecht. Doldrums is nog steeds een van mijn favoriete platen van de 00's maar House Arrest en Worn Copy deden me weinig en daardoor was ik hem een beetje uit het gehoor verloren. Helemaal goed gemaakt met deze compilatie parallelle post-weetikveel...post-genialiteit superpop. Waarom het werkt blijft een mysterie, maar dat het werkt is een feit.

Hoera! :)

Op mijn beurt heb ik Sten's Essence, na er hier over gelezen te hebben, geprobeerd, en het bevalt me prima. Minimaal en deinend, die plaat moet maar eens wat kilometers op de snelweg maken ;) Plaat eindigt bovendien net op tijd om niet te eentonig te worden, waar Glitterbug wat mij betreft zijn album iets té lang laat duren.

En nu op zoek naar Benge...

O ja, dat Benge stukje viel me op in The Wire ook.

De laatste 12" van Lawrence, 'Miles' heet dat ding en dan vooral het titelnummer is zelfs nog beter dan Sten. Hij is weer helemaal terug!

Okay, de bezemwagen 2008: 12” versie

Lawrence – Miles, beste Lawrence in jaren. Een hele mooie melancholische groove.

V/A – Rabimmel With A Vengeance. Je zegt het! Areal leek spoorloos verdwenen. En daar zijn ze weer: Ada! Basteroid! En ze hebben hun vriend DJ Koze meegenomen. Alle drie leveren vakwerk af. Vooral Koze kan de laatste tijd niets meer fout doen.

Melchior Productions – Who Can Find Me. Thomas Melchior zet de lijn voort van zijn prachtige laatste album, dit keer met een 12” op Cadenza. Titelnummer is adequaat maar ‘Choir’ steelt op de B-kant met een fantastische groove hier de show.

Daniel Stefanik – The Madcap Laughs. Nee, geen technoversies van Syds droomliedjes. Gewoon rechttoe rechtaan techno op zijn Duits. Mooi spul.

Larry Heard – 25 Years From Alpha. Goeie ouwe Larry, 25 jaar na zijn pionierswerk nog steeds actief. Titelnummer is erg lang, op zich mooi maar weet niet echt de aandacht vast te houden. De andere twee tracks zijn wel aardige house gemaakt met best wel lelijke synthgeluiden.

Carl Craig & Moritz Von Oswald – Recomposed remixes. Deze moest ik al hebben vanwege de kick om een 12” met een Deutsche Grammophon label te hebben waarop dan de namen Craig, Von Oswald en Villalobos prijken. Twee remixen van het prachtige Techno-legenden-doen-klassiek album. CC doet zelf een gooi en maakt er een mooi sluimerende mix van. Losbol had weer een fijne titel in gedachte, ‘Uli, Mein Ponyhof’, voor zijn bijdrage en levert ook weer vakwerk af.

Miles is inderdaad erg mooi Omar! Dit jaar wellicht weer een nieuwe plaat van Lawrence?

No Age - Weirdo Rippers
Oude meuk uit 2007, maar wel erg fijn. Klinkt alsof Trumans Water op songschrijfles is geweest bij Broken Social Scene. Met een vleugje Lightning Bolt erbij ontploft de boel net niet.

Sightings - Sightings en Arrived in Gold
Verplichte kost voor Liars- en Neubautenfans. Live was dit toch een stuk minder schokkend dan op plaat, toen ik ze in het voorprogramma van Lightning Bolt zag. Met Scott Walker cover!

Philip Jeck - Sand
Uit de jaarlijst van The Wire geplukt. Vinylmanipulaties (?) die klinken als Basinski en Fennesz, maar dan beter.

VA - Nigeria Special
Funk, soul en jazz uit Nigeria jaren '70. Compleet met gestolen breaks van James Brown.

Heb ff 3 edities van die Nigeria Specials neergehaald en idd niet verkeerd! Meer mijn ding dan de Congo 70 Rumba Rock.

D'r is ook weer een nieuwe Sublime Frequencies LP, Guitars of Agadez vol. 2. De Euro-tour van Group Inerane met Omar Souleyman lijkt echter van de baan.

deze is trouwens ook fijn, reverb-versterkers en funk, van de fileunder.blog
http://www.myspace.com/analogafrica

Oh No Doctor No's Oxperiment
Het broertje van Madlib trekt een platenkast Turkse seventies rock om …

Moody- Det.Riot '67
Moodymann - Mahogany Brown

Tijd van de radar geweest, maar sinds zijn fantastische remix van Sascha Dive's 'Deepest America' waarop hij de euro-deephousers achteloos een lesje leerde terug met nieuw werk als Moody. Ben niet overtuigd, veel herhaling zonder dat hij dat Moodymann moment raakt (waarvan je wilt dat hij het blijft vasthouden). Zoals op zijn Mahogany Brown album, het enige wat ik nog niet kende. Is geen groot gemis geweest want duidelijk zijn minste. Komt heel traag op gang, tweede helft wordt steeds beter en dan haalt hij er weer zo'n baptistische dominee bij en is alles goed.

Agnès/Chaton/Ripperton - Plus 91 Ahead Sessions pt.2
Zwitsers supertrio waarvan ik deel 1 nog niet ken. Deel 2 bestaat uit twee remixes. Die van Ripperton is onkarakteristiek saai. Angès daarentegen komt met een van de beste technotracks van de afgelopen tijd. Voor de kenners: Chain Reaction waardig.

Nieuwe Animal Collective kom ik langzaam maar zeker in. Koptelefoon muziek. En het verzadigingspunt ligt toch echt op drie liedjes per keer. Die hele Efteling-ontworpen-door-Timothy-Leary sfeer is zware kost.

Het meest draai ik nog steeds Ariel Pink. Ook koptelefoon werk want anders lijkt het totaal langs me heen te gaan.

Franz Ferdinand - Tonight
Hier worden de bokken van de (Kaiser Chief) schapen gescheiden. Gruizige bassen, funk gitaren, overstuurde synths: zo zou Justice klinken als ze drieminutenpopliedjes konden schrijven.

dus 1 & 2 van de 2009 eindlijst van het verzamelde popjournaille zijn nu bekend? ;)

Ik denk het wel, ja. Of De Broes moet nog eens ouderwets uitpakken op zijn nieuwe album.

de nieuwe broes is trouwens ook al gelekt. fyi. begint met acht minuten over ene outlaw pete. was aangenaam verrast door de vorige maar ben bang dat ik mezelf ietwat voorbarig als broes-fan ben gaan bestempelen.

heb de nieuwe franz twee keer met een half oor geluisterd en vond hem een beetje lijden aan het derde album syndroom. oppervlakkig gezien een vernieuwende weg inslaan (electronisch!) maar in wezen zijn het toch gewoon dezelfde ideeen als op de eerste plaat maar dan met niet half zoveel fut en frisheid meer. alleen bij lucid dreams spitste dat ene halve oor van mij zich.

anyway, ik heb vooralsnog genoeg aan de nieuwe morrissey. I have decided I’m throwing my arms around all of paris because only stone and steel accept my love. Alleen Mozzer begrijpt mij...

de nieuwe broes is trouwens ook al gelekt. fyi. begint met acht minuten over ene outlaw pete. was aangenaam verrast door de vorige maar ben bang dat ik mezelf ietwat voorbarig als broes-fan ben gaan bestempelen.

ai wijdt (huh weidt, nee) daar nog even over uit, if you have the time :) As in, wat is er mis met deze (en nee ik heb 'm nog niet gehoord)

As in, wat is er mis met deze (en nee ik heb 'm nog niet gehoord)

het is niet echt dat er iets mis is met de nieuwe meer dat die vorige bij mij ineens een snaar raakte. die had een, bij gebrek aan beter woord, frisheid die ik-als-broes-slechts-uit-de-top-100-allertijden-kennende niet had verwacht. qua melodie vooral denk ik. want die vind ik op working on a dream ineens aan de lompige kant. geloof dat er op de nieuwe twee keer zo veel rijen strijkers staan als op magic. da's dan weer een pluspunt.

ach so :) ja dat lompe viel een beetje te verwachten, hij komt zo snel met iets nieuws, dat moet wel een beetje stoempen met dik hout worden.

tonight, ff zit trouwens bij nader inzien wel iets lekkerder in elkaar dan ik op het eerste gehoor dacht. het is met name het stemgeluid/manier van zingen van alex kapranos die het geheel een lichtelijk gedateerd 2002-sausje meegeeft. maar daar kan die jongen verder ook niet zo veel aan doen.

nu op NL 3 een of ander Obama concert. live nog wel. tis me wat. Broes heeft het koud zo te zien. Geen E Street Band geen Glory ook natuurlijk.

en ze hebben een bewegende Herbie Hancock-pop!
de echte is toch al lang dood zeker?

ik had het al weer afgezet, waar blijven Hiram's disneypop meisjes of zouden die niet mee mogen doen..

Jammer, dan heb je Beyoncé gemist die er in haar "het is koud en het is voor de president, dus laat ik maar iets keurig gekleed zwarts aandoen en geen bling" outfit eigenlijk nog veel beter uitziet dan in gouden hotpants. Ze zong alleen niet zo goed.

het laatste wat ik uiteindelijk zag (misschien was Beyonce daarvoor) was U2 die toch wel de ideale band zijn voor zo'n sentimentele gelegenheid :)

Ik denk het wel, ja. Of De Broes moet nog eens ouderwets uitpakken op zijn nieuwe album.

Ik bedenk nu ineens dat Anthony & The Johnsons ook een nieuwe plaat uit hebben.

De fashion award ging naar het witte ensemble met slangenleren laarzen van Mary J. Blige. De juryprijs ging naar de weer adembenemend strakke broek van Shakira.

Die nieuwe Bruce is inderdaad geen Magic. Bij Outlaw Pete moet ik steeds aan iemand anders denken.
http://www.moviemachine.nl/images/movies/piet%20piraat%20en%20het%20vleigende%20schip%20poster.jpg

gruwelijk hoesje ook.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/1c/Working_on_a_Dream.jpg

achtergrond Disney-iaans Peter Pans, letters meer iets hips en dan the Boss zelf.. kweenie. :)

Die dekselse Gerard moet echt aan zijn PR werken, ontdek ik dat hij niet alleen een top-10 op zijn blog had maar een heuze top-31.

Twee snelle ontdekkingen daarin:

Goldmund – The Malady Of Elegance
Kan me vagelijk herinneren dat ik hier wel eerder iets van heb gehoord. Dit is in ieder geval mooi verstilde pianomuziek die me soms deed denken aan Eno's Music For Airports. Intrigerende hoes ook.

Cloudland Canyon – Lie In Light
Probleem met krautrock in het heden maken is dat er paar parameters zijn waarin je moet werken die echter zo'n karakteristiek gebied vormen dat je heel makkelijk als een kopie klinkt. Maar Cloudland Canyon gaan gewoon boven de parameters zweven en zo ontstaan toch iets eigens. Mooi spul, erg psychedelisch.

verder:

Inger Lorre - Transcendental Medication
Vroegâh had je een band The Nymphs die zo rond 1990 even dreigde door te breken met hun geperfectioneerde L.A. rock sound. Was destijds erg enthousiast over hun enige (gelijknamige) album dat zoiets als het Laatste Glamrock Album vormde. Het was echter het Jaar Nul van Grunge (Lady Cobain had sowieso nog een appeltje te schillen met zangeres Lorre) en de band viel snel uitelkaar.
Kwam er laatst, in zo'n "wat zou er toch gebeurt zijn met..." bui, achter dat Inger Lorre in 1999 een soloalbum heeft uitgebracht en dat is verrassend goed. Lorre heeft natuurlijk niet zo'n goede stem maar ze heeft (komt ie dan) Passie en intelligentie met een vleugje overlevingschic. En ze kan goede liedjes schrijven in die L.A.-pijnigt-mijn-ziel traditie, alles afgemaakt met een bonusverpakking-roffe-riffs en vuige gitaarsolo's.

Ah the Nymphs, fijne fons&lotje flashback geeft die naam ;) Goeie plaat was dat inderdaad, heb ik een jaar of tien terug nog eens voor een knaak op de kop getikt geloof ik. Glam is trouwens alive and well, check vooral eens Crash Street Kids voor de betere sleazy alles-naar-de-klote rock-out-with-your-cock-out Mott The Hoople throwback. En de Living Things broertjes komen meen ik ook met een nieuwe binnenkort.

de nieuwe Lily Allen single is leuk! :) (maar hij kan wel in een draad op ILX, in de trant van songs waar de verses beter zijn dan de chorus)

ook goed Paul & Fritz Kalkbrenner - Sky and Sand, hoorde 'm maand terug al op StuBru (en vandaag weer) maar toen was ik al bijna in dromenland en de dag erna vergeten. Lekker electropop nummer. Techno met vocalen, weettiket. Staat op de soundtrack van Berlin Calling een film over een DJ die een xtc-pilletje teveel slikt. Een rol gespeeld doro.. Paul Kalkbrenner. Jawel. Heb mijn twijfels over de film, maar dat dit een hit is moge duidelijk zijn. Ik weet niets van house haar het heeft die old school sfeer zeker, met soulvolle vocalen.

(moest even puzzelen op de naam maar het is er een voor de J-nogwat Kohncke fans denk ik, maar die heb ik 0.21 x gehoord)

Neil Young - Trans
leuk natuurlijk, bizarre mislukkingen altijd goed. nou ja een mislukking, commerciele flop. De vocoder valt me eigenlijk reuze mee, misschien waren de mensen in die tijd er minder op voorbereid, alhoewel Kraftwerk en tig andere electronische acts moeten 'm toch voor zijn gegaan. De houthakkers-hemdjes trokken 't niet, I guess. Het is een lekker repetitieve plaat, beetje jammen, liedjes vrij redelijk, al heeft ie toch nog ergens een geniaal harmonietje als Laurie Anderson's O Superman.

die hoes!
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c6/Neil_Young_-_Trans.jpg

toch nog ergens
= nergens

Kalas - Kalas
Doommetalproject uit 2006 met Matt Pike (van High On Fire) op zang (maar niet op gitaar!) Meer traditioneel doom dan High On Fire, beetje een Down-achtige sound, maar minstens net zo goed. Het rare is dat ik bij HoF de zang altijd het zwakke punt vind, terwijl ik bij Kalas Pike fantastisch getormenteerd klinkt. Prijsnummer: 'Monuments to Ruins'.

Bible Of The Devil - Freedom Metal
Amerikaanse traditionalisten. Thin Lizzy dubbele leads, Iron Maiden galop, maar vooral veel Priest-in-de-commerciële-British-Steel-periode, terwijl het ook wel aansluit bij andere revivalists als Early Man en vooral Diamond Nights.

D'r is een nieuwe Sólstafir, Martijn. Köld heet ie.

Weet ik. Maar om technische reden (volle harde schijf) kan ik voorlopig niet echt veel downloaden. Misschien duikt-ie op bij de KM promo's.

Ja, Trans en die andere wil ik ook altijd nog eens checken. Coole hoes, wat wil hij er nou mee zeggen? Ouwe auto's, natuur, rock zijn passe; KIT, liftende robots en moderne architectuur zijn de shizniz?

Ik heb die Cloudland Canyon en Sten trouwens vandaag eens geroadtest. Die eerste is levensgevaarlijk in de auto, ga ik op een gegeven moment van staren. :) Sten lijkt voor de auto gemaakt.

Coole hoes, wat wil hij er nou mee zeggen?

http://lineout.thestranger.com/files/2008/01/DSC03888.JPG

De achterkant.

stukkie over de nieuwe Broes:
http://subjectivisten.typepad.com/de_subjectivisten/2009/01/working-on-a-dream.html#more

eerst Brand van Club Diana en dan dit weer:
http://www.johnmartyn.co.uk/images/%20JM%20willing%20to%20work%20350-75%25.jpg

(al moet ik toegeven nooit verder te zijn gekomen dan Solid Air)

Club Diana zanger Marcel Brand is onlangs overleden. Brand van Club Diana verschijnt wel. Het is wederom weer een mooie plaat.

Best raar. Brand van Club Diana staat in de Moordlijst. Zou men dan eindelijk weer eens de moeite hebben genomen om naar Club Diana te luisteren?

Kreeg de promo ook net deze week in de bus. Eerste twee nummers dacht ik "bah!", daarna dacht ik "yeah!"

Als je dood bent ben je binnen schijnt Hendrix te hebben gezegd.

Het is zo cynisch. Bedoel: het lijkt of Nederlandse bands die niet geheel zijn doorgebroken bij de release van hun vierde cd de aandacht van de pers verliezen. En dan gaat er iemand dood... wellicht is gewoon een manier van eer betuigen, maar toch.

we hebben 't ook niet meer over een gezaghebbend instituut verder he.. de Moordlijst.
als ze nou de Album Top 100 binnenkwamen. :) (moet 'm zelf nog aanschaffen)

De album top 100 kom je gemakkelijker in dan de moordlijst. Zelf aanschaffen? Vind je die plaat zo goed? Je mag de mijne wel hebben.

ik heb al die andere platen van Club Diana ook. en ja die zijn goed :)
maar een freebie is nooit weg natuurlijk, of is 't 'n echte promo in een kartonnetje? (want bij Club Diana zijn ook de hoesjes zeer belangrijk)

Het is een echte. Alsof er promo's zijn van Club Diana. Maar is het niet tijd dat jij de bron zelf gaat benaderen?

ik krijg 't interne ILX-mailsysteem nooit lekker aan de praat, maar zal 't eens proberen.

tegenwoordig doen de kleinste labels nog aan promo's waar dan heel streng NIET IN JE PC DOEN opstaat. volgens mij.

De album top 100 kom je gemakkelijker in dan de moordlijst.

hmmm. weet niet hoor. hoeveel muziekscribenten doen er vandaag de dag mee aan de moordlijst? geloof dat als je plaat er door twee genoemd wordt je al aardig richting de top10 stiefelt.
(jammer dat je op de oor-site de individuele lijstjes van de instuurders niet meer kunt nalezen)

@ Ludo, we praten wat langs elkaar heen. Met bron bedoelde ik mail de platenmaatschappij/distributeur. Wellicht was dit ooit mijn raad aan popjournalisten, maar wacht niet af wat de redactie je stuurt, leg zelf contact.

@joris: zie Antony

Ludo, we praten wat langs elkaar heen. Met bron bedoelde ik mail de platenmaatschappij/distributeur. Wellicht was dit ooit mijn raad aan popjournalisten, maar wacht niet af wat de redactie je stuurt, leg zelf contact.

o zo :) op File Under is ie al gerecenseerd, ik zou niet weten waar ik 'r anders over moet schrijven :) (de Subjectivisten, maah wie weet, maar daarvoor ga ik niet daar om een promootje bietsen)

Nou dan krijg je de mijne. Google me maar en nee ik ben dat meisje dat paardrijd, veldrijd of lid of van Vlaams Blok. Maar hoe zit dat nu bij file under? Krijg jij alles via de redactie of mag je ook zelf cd's aanvragen? Vind ik een interessante vraag vanwege veel redenen.

Niet dat meisje dat paardrijdt, veldrijdt of lid is van Vlaams Blok bedoelde ik dus.

ik heb je net een mailtje gestuurd via de ILX mail-systeem, maar zoals ik al dacht werkt dat niet. dan maar via de uni.

File Under's boss Coen verdeelt de promo's, je kunt wel roepen als een voorkeur hebt en als 't meezit krijg je die dan nog ook.
maar lang niet alle distro's sturen hun promo's naar File Under (helaas!) en weer andere sturen wel hun kleinschalige releases, maar niet de "grotere". Dat eerste weet ik zeker, dat laatste is een vermoeden. Coen zou er meer over kunnen zeggen, maar weet niet of ie hier (nog) lurkt)

of mag je ook zelf cd's aanvragen?
dat ik als representative van File Under een cd bij een distro aanvraag.. hm. Nooit gedaan in elk geval, denk niet dat Coen er heel erg voor zou zijn.

Natuurlijk ben ik je nu aan het opstoken, maar ik vind het dus helemaal niets dat je van de redactie als schrijver nooit direct een interview mag regelen of een recensie of gastenlijstplaats. Ik snap de redactie wel, maar hoe groei je dan als schrijvertje?

noem je me nu schrijvertje ;)

of gastenlijstplaats
hmm de fotografen doen dit trouwens wel denk ik, denk niet dat ze elke keer bij Coen gaan vragen of ze naar dat & dat concert mogen namens File Under.
voor 'n interview zal 't zelfde gelden.
maar een promo is een ander verhaal.
stel ik vraag promo x aan uit mezelf. en die komt ook, terwijl die dan ook nog bij Coen blijkt te liggen, die 'm voor 'n andere recensent had gereserveerd...

Ik vind mezelf alweer tien jaar een schrijvertje. :)

Het is een dilemma. In mijn hoogtijdagen keek ik raar op dat gasten die deelnamen aan de moordlijst in die lijst de platen aankruisten die ze nog niet hadden ontvangen. Dat is het andere uiterste.

ja Nescioaans zullen we maar zeggen (Titaantjes, Dichtertjes)

Precies. :-)