Het schaduwkabinet: week 38 - 2009

Een kind van 15 in de VS schiet zijn eigen piemel aan flarden. Niet uit feminisme, maar puur uit stupiditeit. In India gooien ze een zwartrijdend jongetje van 12 uit een snel rijdende trein, omdat hij geen smeergeld wilde betalen. Zijn been moest geamputeerd worden. Verder bleek Prinsjesdag weer een genante, kinderlijke vertoning uit de mond van onze eigen miljardair. Veel beschaafder en volwassener zijn onze lijstjes uit het:

Schaduwkabinet

We luisterden naar: Loren Connors & Jim O’Rourke, Mari Boine, David Sylvian, The xx, Codes In The Clouds, Brenna MacCrimmon, Tara Jane ONeil, Yonlu, Madredeus & A Banda Cósmica, Costa Music, Mew, veel Eliane Radigue en stiekem Warren Ellis & Nick Cave. En keken naar: Los Abrazos Rotos, Mari Boine, Fanny och Alexander, Disgrace, No One’s Ark, Goodbye Solo, The Wild Bunch en The Proposition.

Ik ben gezwicht voor de limited edition van Sylvian. De recensie in The Wire (al 'gelekt') is niet best, maar ach, die zitten er wel vaker naast tegenwoordig. :)

Ja ik twijfelde maar heb toch de standaardeditie gekozen; heb dan ook weinig met dvd's...Maar The Wire zal het wel te experimenteel vinden ofzo, want het is echt bijzonder fraai, sfeervol und jetzt zo intrigerend wat de heren hier hebben gefabriceerd.

The Wire vond Sylvian te veel gewoon zijn ding doen over de improvisators die hun ding doen.

Tja, weet niet wat je dan verwacht, de Youtube clip klonk mij prima in de oren.

Ik ben gek op muziekdocu's, dus dat speelde al mee. :)

Oeh, nieuwe Wire met Broadcast (al kan dat hele hauntologygelul me gestolen worden), Lou Reed geblinddoekt in de jukebox én een kosmische primer. Nice.
De interviewer (Kopf) gaf in de vorige editie in het interview/stuk met/over Sylvian hoog op over het nieuwe album. Heb 'm gedownload maar helaas vergeten op m'n iPod te zetten. Denk dat ik ook voor de editie+dvd ga.

JW, ken je de remix-verzamelaar van Boine? Is het enige dat ik van haar ken: erg mooi. De Henrik Schwarz remix van Vuoi Vuoi Me is hypnotiserend.

Broadcast overstijgt/predates dat hele hauntology ding toch ruimschoots? Net als die Focus Group. Hier is de Sylvian review (niet van Kopf maar Penman):

The pick-up group of elite improvisors might be new, but David Sylvian’s song remains the same, says Ian Penman

Manafon is the first time David Sylvian has seriously disappointed me in (gosh) 30 years – although, if it’s any consolation, it’s hardly due to any lack of ambition on his part. The portents feel great: if you thought 2003’s Blemish went out on a limb you ain’t heard nothing yet! Where the gorgeous, thorny, nonpareil Blemish had intermittent spiky/gooey interjections from Derek Bailey and Christian Fennesz, here Sylvian’s cherry-pick pick-up group includes players from AMM (Rowe, Tilbury) and Polwechsel (Dafeldecker, Moser, Stangl), and Evan Parker and Otomo Yoshihide and Sachiko M and more.

(Answer: he doesn’t even try.) And is David Sylvian really the man for this particular go-with-your-messy-instincts job? (Answer: not on this evidence.) Like any kind of art practice you have to learn patience, sensitivity to temperature, moment, momentum and (here) the psychology of the people you play with. Sylvian appears to have plumped for Option B – taking the work of these elite players and recording his usual vocals over the top. Which could make you feel very cynical about the whole enterprise, and reignite accusations Sylvian’s faced in the past (unfairly, I’d say) about a certain boutiquey pick ’n’ mix attitude on his part towards sidemen. (And these are sidemen: it’s not like David Tibet, say, where it says: “On this album Current 93 are:...” and then a democratic list. This is A Work By David Sylvian.)

After listening the heck out of Manafon for three weeks, all I retain of its nine tracks, its dream list of free music luminaries, is exactly this: one dark arc moment of Evan Parker’s sax for ten to 15 seconds, and... and a lot of David Sylvian. His voice is mixed way up, but never for a second sounds – well, mixed up.

Hé, "Current 93" op de hoes duidt wellicht op een collectief, misschien zelfs democratisch (boeie), maar er staat toch ook duidelijk "David Sylvian", geen Sylvian/O'Rourke/Tilbury/M/Stangl/Parker/etc. :)

Lekken recencies, gelijk albums, nu ook al voor de distributie uit? Raarrr. Lijkt een stukje te missen tussen eerste en tweede alinea.
Uit de één na laatste zin concludeer ik dat hij de muziek/context die geleverd wordt door het indrukwekkende rijtje muzikanten, afgezien van een stukje sax van Parker, niet memorabel vindt. En daardoor dus teleurgesteld is in Sylvian. Hij Bailey/Fennesz tegenover de 'elite players' op Manafon waarbij hij voor het gemak maar even buiten beschouwing laat dat Fennesz op vrijwel alle nummers van het nieuwe album 'input' aangeleverd heeft. Slordig. Nou, ok. Ben nog altijd benieuwd.

@Willem: jazeker ken ik die; net als die andere remixplaat en haar overige albums :-)
Gula Gula is de doorbraakplaat en nog steeds één van de mooiste, hoewel ze geen slecht album heeft gemaakt. Dat nummer dat jij noemt staat op haar vorige cd Idjagiedas/ In the hand of the night, ook erg mooi en al voorzien van de nodige elektronica.