Het schaduwkabinet: week 47 - 2009

Poederbrieven vinden we zooooo 2006. Waar we onze neuzen ook niet voor ophalen zijn onze lijstjes uit het:

Schaduwkabinet

We luisterden naar: Deerhunter, Atlas Sound, Jessica Pavone, Cindytalk, Yello, Soap&Skin, Alela Diane & Alina Hardin, Atesh & Venera, Ikadem Orkestar, Коста Колев, Кристина Лютова en Kayno Yesno Slonce. En keken naar: The Brothers Bloom en Buffy The Vampire Slayer (4e seizoen, mind you!).

Fijn trouwens dat 22Tracks, met o.a. 'Cousins', een geweldig up-tempo nummer van de nieuwe Vampire Weekend. En een nieuwe Tindersticks-track. En check die track van Louis Andriessen, en Fela Kuti's 'Sorrow Tears and Blood' in 'Originals'.

Ja, ja die Buffy toch...weet nog dat ik dat begin van het universiteitsseizoen een beetje een tegenvaller vond maar dat het inderdaad door Spike's perikelen toch weer groots werd. mijn favoriete scene: Spike doolt met kerst depressief rond en tuurt als een Dickensiaanse wees door de ramen waar een vampierfamilie zich vrolijk te goed doet aan een "kerstmaaltijd".

de nieuwe mount eerie plaat is de eerste die ik ooit van die band (of van the microphones for that matter) hoorde, en als de rest net zo is als wind's poem dan heb ik aardig wat werk te doen. prachtige plaat die (black)metal koppelt aan lofi-pop en ambient. prachtig.

net pas ontdekt maar al uit sinds januari: the end of trying van dakota suite. ergens tussen max richter en de eerste silver mount zion is het een en al schitterende droefenis met piano en cello. pijnlijk mooi.

leyland kirby - sadly, the future is no longer what is was is een machtige driedubbele drone/ambientplaat die eigenlijk per direct 'klassieker' genoemd kan worden. valt voorlopig nog veel in te ontdekken, want dit eist nog vele luisterbeurten.

ook geprobeerd: grizzly bear en the xx, en beiden niets voor bas bevonden.

dakota suite en leyland kirby zijn inderdaad schitterend! beide heb ik ze mogen recenseren...op die momenten prijs ik mezelf altijd weer gelukkig :-)
the xx vind ik ook geweldig, maar de band waar je niets over hoort en ik gewoon beter vind is "we fell to earth"; een stuk gruiziger dan the xx...

Tip voor de Utrechters deze herfstige vrijdagavond: Kilimanjaro Darkjazz Ensemble speelt in De Helling. Keywords: doomy, gloomy, goth. Het volgroeide nieuwe triphop-zonder-beat-ding van Celestial Season's/Bong Ra's Jason.

De remixen van Dakota Suite's The End Of Trying op de cd The Night Just Keeps Coming In zijn bijkans nog mooier.

Ja daar staan een paar hele fraaie mixen op....van niet de minsten

Eindelijk eens een Köhnen project wat niet al te opzichtig op een bandwagon springt (of ík mis iets). :)

net schoot me Moondog te binnen die rare Amerikaanse viking-zwerver, laat iemand daar iets van tippen. (Eigenlijk zou de man gewoon een 3cd-overzicht van zijn hele carrière moeten hebben)

http://www.mixtaperiot.com/wp/wp-content/media/moondog-not-spot/moondog-cbs1.jpg http://www.dolphinmusic.co.uk/shop_image/uploads/Image/moondogalbum.jpg
Moondog (1969) + Moondog 2 (1971)

Deze twee-in-een is handig hoor.

thx. die hoezen! fantastisch. volgens mij is dat de reden dat ik 't tot op heden nog niet heb gedraaid (of durven draaien) het kan eigenlijk niet beter worden dan dat + het achtergrondverhaal.

Goeie shit hoor, met van die rare monologen/verhalen en dan af en toe een scheepstoeter nadoen.

@Martijn B.: Als je kwaad wil zou je kunnen zeggen, dat Jason op de treeplank hopt van de boemels Bohren en Portishead. Als goedwillende geloof ik dat hij zijn vorm heeft gevonden met een mengvorm van de donkere zijden van metal en dance. Wat nog ontbreekt is spanning.

Ja, maar Bohren en Portishead (anno triphop, 3 is toch wel andere koek) zijn toch nauwelijks meer hedendaagse trend, hij loopt achter (ouderdom?).

Maar het is niet slecht.

Doet ook denken aan Perdition City van Ulver, maar da's ook geen recente plaat.

Kilimanjaro Darkjazz Ensemble vond ik een indrukwekkende ervaring op Noorderslag dit jaar. Was onbetwist hoogtepunt, en niet dat strontvervelende, nikserige Kyteman's hiphoporkest. Wat zogenaamd hun doorbraak was.

De remixen van Dakota Suite's The End Of Trying op de cd The Night Just Keeps Coming In zijn bijkans nog mooier.

inderdaad! wat een verschrikkelijk mooie plaat is dit. minstens even mooi als de originele, en die vind ik echt adembenemend. dank voor de tip, vido :)

had je al 37 weken eerder van kunnen genieten: week 10 :-)

ja, wrijf het er nog maar eens in ;-)

haha...maar het blijft prachtig! dat is het belangrijkste

Moondog 1 & 2 inmiddels geluisterd. veel serieuzere muziek dan ik dacht, geen zwerver met zelfgemaakte potten en kettels muziek a la Bruno S (uit Stroszek) Moondog 1 is 'gewoon' ekte ekte klassieke muziek, symfonisch en al. Net Sufjan's The BQE van laatst, eigenlijk. (en misschien nog wel wat beter)
Moondog 2 is er eentje voor de kerstdagen, Moondog zingt met dochters canons. allemaal een minuutje, mooie ritmes, maar na een tijdje wordt het wel wat weeiig, toch is al die herhaling ook wel uitnodigend. En dan is er nog de afsluiter Pastoral, niet meer dan een prachtig harpje. Kan ik ook wel als canon 20 keer horen. (ik hoor trouwens ook wel een idm tribute erin met types als Kettel die dit door de mangel halen)

Die 2-in-1 van Omar staat ook klaar.