Het schaduwkabinet: week 50 - 2009

Message Bookmarked
Bookmark Removed

Laag Sammy, kijk omlaag Sammy. Ook aards zijn onze lijstjes uit het:

Schaduwkabinet

We luisterden naar: Fedaden, Glissando, Jóhann Jóhannsson, Edward Ka-Spel, Nine Rain, Jessica Pavone, Osso doet een Sufjan Stevens-je, Yellow6, Broadcast & The Focus Group, Diminished Men en Urfaust. En keken naar: Moon.

Jan Willem Broek, Tuesday, 8 December 2009 21:23 (fifteen years ago)

Ook al reageer ik er niet op; jullie lijstjes worden (nog steeds) gewaardeerd.

Heb in weekend 50 eindelijk (één van) mijn favoriete band(s) live gezien. Drie avonden achtereen maar liefst op ATP gecureerd door henzelf. Driemaal My Bloody Valentine. Driewerf ge-wel-dig.

Maar wat een rare band is dat, zeg. Toch totaal anders dan voorgesteld. Dat Kevin Shields, de controlefreak/neuroot/perfectionist, tussen elke twee nummers een paar minuten zou soundchecken... à la, daar hadden Eindhovenaren me op voorbereid. Dat Bilinda Butcher, de sirene (in Loreleizinne), op haar 48ste nog steeds een wonderschone vrouw is... okay, dat gaven recente foto's al prijs.

Maar dat drummer Colm Ó Cíosóig en bassiste Debbie Googe (zonder al te veel sample-hulpmiddelen, zo te zien) zouden klinken als de doordampende ritmesectie van pakweg Metallica, Slayer of Muse... Dat had ik me in mijn natste dromen niet voorgesteld. Dat ze met zijn vieren ueberhaupt de zuigende (in Doppler-zinne) sound live zouden kunnen reproduceren; die hoop was door ooggetuigenverslagen van vroeger en nu al sterk bijgesteld. Onterecht dus, want Bilinda en Kevin tremoloden de shoegaze-gitaarmuur ambachtelijk bij elkaar. Af en toe ondersteund door een zwangere walvis die onder het podium doorzwom.

Maar contactgestoord zijn ze wel. Als curator bij iederereen het podium opspringen, zoals Thurston Moore deed, is één ding, maar helemaal niet, niets en niemand bedanken op je eigen feestje, een ander. En met zijn drieën een nummer inzetten, terwijl je zangeres haar gitaar nog niet omheeft, vervolgens haar ho-ho-handgebaren negeren en ergens anders naar kijkend (het plafond, je drummer, je schoenpunten) veertig maten doorspelen, totdat ze het met de roadie zelf heeft uitgezocht, neigt naar niet helemaal normaal.

Gek, maar geniaal.

Mic, Wednesday, 9 December 2009 00:48 (fifteen years ago)

En met zijn drieën een nummer inzetten, terwijl je zangeres haar gitaar nog niet omheeft, vervolgens haar ho-ho-handgebaren negeren en ergens anders naar kijkend

lol! nu wordt het toch echt tijd voor een nieuwe plaat. en zo te horen wordt ie onvermijdelijk metaal.

Ludo, Wednesday, 9 December 2009 07:50 (fifteen years ago)

Ja, die MBV drum&bass kwamen ook in Eindhoven retegoed door ja. Re: Shields: Werd in het rookhok van de Effenaar toevallig aangesproken door de zus van Googe, die niet alleen spontaan mijn halve pint opdronk en peukjes bietste, maar al even ongevraagd steen en been klaagde over Shields en hoe onbeschoft, inconsiderate en bonkers die wel niet is. Ben maar snel weer naar boven gelopen, had niet zoveel zin in klaagzieke Britse vleermuizerij.

Maareh, wat waren verder de hoogtepunten op ATP, Mic?

Chuffed Wiff Morrisound (Thijs), Wednesday, 9 December 2009 08:42 (fifteen years ago)

Bij de veteranen Sonic Youth met vooral veel The Eternal en Evol. Heb ze nog nooit zo zuiver, strak en overtuigend gezien. Na dertig jaar spelen ze eindelijk allemaal tegelijk de juiste akkoorden. En bij de jonkies The Pains Of Being Pure At Heart. Geen echte verrassingen dus...

Mic, Wednesday, 9 December 2009 08:58 (fifteen years ago)

@ludo: helaas nog geen zicht op nieuwe liedjes.

Mic, Wednesday, 9 December 2009 09:07 (fifteen years ago)

ATP was dus in ieder geval beter dan Bazar Curieux. Ik moet erbij zeggen dat ik Beak> beter vond dan Maurice. Pure krautrock, Geoff Barrow doet een heel goede Klaus Dinger. Casablancas was echt een enorme aanfluiting.

NP: Dommin - Love Is Gone
New wave gothpoprock met Glen Danzig soundalike op zang, waarmee Roadrunner hoopt te gaan scoren bij Twilight meisjes. Gaat lukken, want het zwijmelt ontzettend, maar rockt toch wel en ik heb al vier of vijf goede radiosingles voorbij horen komen.

Martijn ter Haar, Wednesday, 9 December 2009 17:20 (fifteen years ago)

Dommin klinkt ook wel een beetje als Type O Negative, maar dan gewassen, keurig gekapt, tanden gepoetst, nagels door de manicure gedaan, make-up strak en een fris gebleekte anus. Of een Rammstein maar dan zonder Duitse humor. Het heP wel wat, dat dan weer wel.

Jan Willem Broek, Wednesday, 9 December 2009 18:49 (fifteen years ago)

De week waarin ik een nieuw account aanmaakte voor de Subjectivisten. Jeugdsentiment!

Verder werd geluisterd naar Sharon Van Etten - Because I Was In Love en de mono remasters van The Beatles. Boem.

jeroen, Tuesday, 15 December 2009 12:57 (fifteen years ago)

Jeugdsentiment: vorige week Scary Monsters (and Super Creeps), voor een trip abroad naast andere ouwe liefdes (dus ook Der Katalog ;-) op de iPod gezet maar verder dan deze Bowie kwam ik vaak niet. Vette plaat, Bowie vocaal nog altijd op z'n top, hier en daar woorden en/of lettergrepen als oorwormen rondstrooiend, glam/hardrock gitaren, typisch doorstuiterende bas, maffe geluiden in de verte. Briljante opener ook: "(It's) No Game Pt. 1" met die japanse vrouw/meisje vocalen die zo lekker fonetisch mee te zingen zijn ("Kyo huwa masu!"). Kant twee vond ik vroeger altijd minder maar "Teenage Wildlife" en zelfs "Because You're Young" en "Scream Like A Baby", hoewel die laatste twee mindere songs zijn, blijven fier overeind met/door puike riffs en eerdergenoemde vocale snuisterijen. De titelsong is een scream-a-long kinderliedje met vet doorpummelende beat en hardrockgitaren.

willem, Tuesday, 15 December 2009 14:23 (fifteen years ago)


You must be logged in to post. Please either login here, or if you are not registered, you may register here.