Het schaduwkabinet: week 6 - 2010

In het nieuws: “Contant geld verdwijnt.” Dat is al jaren de keiharde realiteit bij de Subjectivisten. Wel hebben we daardoor elke week van die fraaie lijstjes in het:

Schaduwkabinet

We luisterden naar: Savoy Grand, Autechre, Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra, The Soft Pack, Massive Attack, Philip Glass, Daníel Bjarnason, Nest, Seasons (pre-din), Celer, Mycale, Lichens en OM. En keken naar: …voor 1 maart komen we daar per brief op terug.

@ eric: als je de nieuwe silver mt. zion vergelijkt me hun tweede ben ik wel erg benieuwd. vind je die tweede trouwens echt beter dan de eerste? moet bekennen die tweede al een tijd niet meer te hebben geluisterd (heb hem op dubbel 10" vinyl en mijn platenspeler doet het niet meer naar behoren), maar de eerste heb ik toch altijd beter gevonden.

Joh, alweer een nieuwe Autechre, klinkt wel als een aanrader. Hoe ver "terug" is hij te plaatsen?

nieuwe autechre pas eind maart zie ik....fijn die "updates" :-)

chiastic slide, ep7, dat soort dingen. wel wat minimaler, best veel ruimte in het geluid.

@Bas: Die eerste van SMZ is ook niet verkeerd, maar ik vond het wat dun aangezet. De tweede heeft een wat voller geluid.

ik durfde mijn weeklijstje niet in te leveren want 't draaide deze week om de guilty pleasure Meat Loaf - Bat Out Of Hell, die ik klaarblijkelijk nog nooit had gehoord. Would you offer him your throat? YES.

ehm, tja, ik werd ermee doodgegooid in mijn jeugd...allemaal de schuld van de vara die dachten een leuk pauzemuziekje in te lasten...linkse rakkers ;)

Nieuwe Mt. Zion sluit toch vooral naadloos aan op de vorige; die briljant is, als je tegen de zang kunt, wat bij mij het geval is. Enige verschil is dat de band wat puntiger is nu, wat meer gericht op de song, waardoor het wat conventioneler klinkt allemaal. Geen slechte zaak.

Meatloaf. De eerste tv-uitzending van Paradise by the Dashboard Light werd door heel Nederland gezien - want precies tijdens de pauze van een belangrijke sportwedstrijd, als ik me wel herinner - en was het gesprek van de volgende dag. En terecht.

En dat was deze clip:

https://www.youtube.com/watch?v=ZK-FRac7m58

Oh ja, dat zouden we bijna vergeten. :/

Het nummer zelf soit, maar al die school- en dansfeestjes waar de vervelendste mensen dat nummer dan helemaal na gingen spelen. Traumatisch.

een van de mindere nummers op 't album (wijsneus-opinie)

Traumatisch.

Amen.

maar al die school- en dansfeestjes waar de vervelendste mensen dat nummer dan helemaal na gingen spelen.

Dat onderschrijft alleen maar de grote indruk die het maakte, niet? Wuthering Heights van Kate Bush was ook zoiets. Alle meisjes waren ineens heks.

Komt dat tegenwoordig ook nog op zulk grote schaal voor? Ik ben er qua hitparade & clips nogal uit tegenwoordig.

Tja, concentratiekampen maken ook indruk. Oeps. :X

Allemaal nogal versnipperd geraakt, volgens mij de hoofdzaak van het ontbreken van Supersterren zoals Jackson en Madonna.

Don't You van de Simple Minds is er ook zo één...afgrijselijk door al die schoolfeestjes...

zouden meisjes Lady GaGa willen zijn?

volgens mij willen de kids nu de New Kids zijn! (en niet die On The Block)

Ik merk dat schoolfeestjes hier een trauma zijn. Gelukkig dat ik daar nooit naartoe ben gegaan.

Maar er wordt niet gedanst als Shakiri op huidige schoolpartijtjes? Damn...

Of als Shakira, zelfs.

Relight My Fire, nóg zo een. :)

Toen op de Grafische School eens gevraagd voor te dj-en, al m'n Parliament/Funkadelic, The Time en Zapp meegenomen, maar dat was geen dansmuziek. Nee, Relight My Fire en meer van die gheigh disco. >:[

Daarna ook nooit meer gedaan, enkel op verzoek van Secret Chiefs 3 (twee keer nu). Oh, en toch ook een keertje in W2 voor Anathema en eh, ik geloof Tiamat, maar toen vrij veilig gedraaid.

Pantha Du Prince - Black Noise
Kreeg deze in de bus, dacht bij het zien van de hoes knorrend iets van "weer zo indieband met ironisch kitsch schilderijtje als hoes" om de dag erna pas achter te komen: de nieuwe PATHA DU PRINCE! Moet er even inkomen maar ik heb zo het vermoeden dat ik hier veel luisterplezier aan ga beleven. Panda Bear doet ook mee op een mooi, vreemd liedje.

Lindstrøm & Christabelle - Real Life Is No Cool
Leuk begin maar uiteindelijk gewoon slecht. Een soort samensmelting van alle disconummers die bij Top Pop niet voorbij nummer 35 kwamen.

The New Earth Group - Eurafricarabia

http://image.listen.com/img/356x237/0/3/8/4/654830_356x237.jpg

maar dan op...jegeloofthetniet...Excelsior. (wel leuk trouwens)

Mahavishnuworship? Op Excelsior?

die nieuwe Lindstrom is lilluk ja, kon nog net vermijden dat ik OMC over Prince du Pantha las, want moet ik ook nog over pennen (ligt wel ergens halverwege de stapel en wie bedacht dat ik iets over techno moest weten sowieso)

Mahavishnuworship? Op Excelsior?

Mozes Kriebel indeed.

Die Pantha Du Prince zou zo maar in je straatje kunnen liggen Ludo. (gok ik)

Morgen mijn recensie online :-)
Soort gamelan idm...bijzonder

weer zo indieband

Solide plaat, qua geluiden niet zo verschillend tov This Bliss, maar door de bank genomen een stuk minder indrukwekkend: een eerste indruk maak je echter maar één keer en daarom heeft This Bliss bij mij waarschijnlijk een niet in te halen streepje voor.

Lindstrøm & Christabelle is heel niet gewoon slecht of lilluk, ga snel jullie oren uitspoelen.
't Is gewoon een vette verzameling gozers: oudere singles als "Let It Happen" en "Music In My Mind" (uit 2003, reeds), een ongelofelijk aanstekelijke Michael Jackson pastiche in de vorm van "Baby Can't Stop", een vertraagd "Eye of the Tiger" dat de basis lijkt van "Lovesick" (m'n vriendin vindt 't vergezocht maar ik meen 't toch echt te horen), toffe bonus-cd met remixes van Prins Thomas (binnenkort met een eigen plaat, voortekenen zijn zeer goed), Aeroplane en Dølle Jølle) enz..... :)

bovendien heeft heel veel goede disco toppop überhaupt niet gehaald natuurlijk (beetje flauw argument, ok)

Mmm, ik vond This Bliss, hoe zeg je het, onevenwichtig, met vooral een briljante track. Black Noise intrigeert veel meer, JW slaat den spijcker op den kop in zijn recensie.

bovendien heeft heel veel goede disco toppop überhaupt niet gehaald natuurlijk (beetje flauw argument, ok)

Nee, dat klopt eigenlijk wel. :) Ik heb het gewoon een beetje gehad met zijn flauwiteiten en zijn DX7.

Alright, ik ga me wat meer verdiepen in Black Noise van de nieuwe posterboy - 't kwam mij wat eenvormig over, maar 'eenvormig' kan na een paar luisterbeurten heel goed 'coherent' blijken.

Current fave is Blues Control's Local Flavor. Vorig jaar de mp3 "Tangier" ergens vandaan gehaald (20jfg blog denk ik) en dat is een track die me elke keer als-ie op de shuffle voorbij kwam deed checken wat 't was om vervolgens heerlijk verder weg te dromen. Een steady doffe drumcomputer, (very Cluster/Harmonia), een ijl synthesizer motiefje, wat trillende gitaarsnaren en niet veel meer. Maar zooo verslavend. Een beetje 't zelfde gevoel als "Epicurianism" van Oblio op hun ep van vorig jaar (Principle of Discovery) - een soort vertraagde, pastorale motorik. Op de BC plaat nog drie andere nummers met lekkere texturen en fraai geplaatste accenten (rammende piano-akkoorden, dreinende synths, vvvvette gitaren). Superplaat.

Ik heb PdP een stuk of vijf keer gedraaid voor ik besloten had er grif een recensie over te schrijven. Het is een cd met incubatietijd...maar nu hoor ik steeds gamelan en belletje in mijn hoofd.

Blues Control is fijn ja; niet echt een vinger op te leggen, alsof ze muziek produceren met kartonnen dozen en gesmolten lp's...maar wel rete-intrigerend