De Nieuwe Sonic Youth

Klinkt alsof dit of heel erg interessant kan worden, of heel erg fout kan gaan..

maar lester, en al jouw meervoudige persoonlijkheden bij elkaar: je bent presenter dan alle zijprojecten van sonic youth en neptunes bij elkaar. en dan wordt het vervelend.
net als jij vervelend bent.

sliep=uit

wie is deze bizkut nou toch?

Natuurlijk heb ik dat album nog niet. Dat album bestaat niet en zal er vermoedelijk ook nooit komen. Want Sonic Youth heeft geen interesse in of niet genoeg geld voor de Neptunes.
Het was mijn respons op het Strokes topic n.a.v. een album dat er ook nog niet is. Oftewel: Wat ook nog niemand officieel kan horen.
C'est tout.

uhuh...

ik weet nog steeds niet wie ik voor me heb, behalve een heerschap wiens schreeuw om aandacht in zelfs door mijn glasvezelnet kan horen.

repelsteel durst

ps: geachte heer dj/ journalist: ik had het over het lezen van uw imposante opsomming van opdrachtgevers, niet over het lezen van alle instanties die uw wik aanvullen.

vergelijk het met de zin:
en als ik lester bangs, arnold scheepmakers e.a. lees, dan hoef ik niet de film memento na te spelen!

... zegt "Lester Bangs". Bovenstaande psychotische reactie wint natuurlijk wel enorm aan waarde als je jezelf verschuilt achter de naam van een dode. Ken je diens boek, "Strut in borrowed feathers"?... Zou je toch eens moeten lezen.

jos

wie is deze bizkut nou toch?

Dat is Joost Heijthuijsen. Hallo Joost!

Ik zit een beetje te bully-en. Ik baal gewoon van dat hele download fenomeen. En ik krijg he gevoel dat ik de enige ben. That's all...

Da's een heldere constatering. Hier zijn mijn 2 centavos:
Internet is wat men noemt The Great Equalizer. Zeker voor wat betreft muziekschrijvers. Popjournalisten hebben geen voorsprong meer, iedere snotaap met een kabelverbinding op zijn kamertje kan diezelfde plaat waar jij die middag nog Universal voor hebt moeten bellen meteen downloaden en bespreken. Vaak ook heel slecht. Je kan je niet voorstellen hoeveel boutrecensies ik heb gelezen in de afgelopen paar jaar. Dan kun je zeggen dat het vak sterk is gedevalueerd, maar als het niet aan internet had gelegen dan hadden we misschien nooit gehoord van een Omar Muñoz-Cremers, bijvoorbeeld. En dat, beste Arnold, zou een groter gemis zijn dan als jij morgen jouw pen aan de wilgen zou hangen, in alle eerlijkheid.

De waarde van muziek als kunstvorm is sowieso veranderd. De heren van Kraftwerk hadden gelijk toen ze zeiden dat muziek in de toekomst democratisch zou zijn. Van iedereen dus. Iedereen zou het in principe kunnen maken [met alle gevolgen van dien] en iedereen zou het, als stromend water uit een kraan, voor niets kunnen krijgen. Die toekomst is nu. Dit zijn de spelregels die we nu aan het vormen zijn. Either you're in or you're out.

Daarom zeg ik dat wanneer een plaat op internet verschijnt, de releasedatum dan en daar is. Fair game. We hebben genoeg lezers en er zijn genoeg gebruikers van P2P-software als Soulseek om een recensie te rechtvaardigen. Zelfs bij 3|12 beginnen ze het door te krijgen en wordt de nieuwe Strokes [voorzichtig] besproken.

Waarom de krant van gister lezen?

Ik neem dat terug. Met excuses. Wat niet wegneemt dat het wel geldt voor een flink aantal van jouw collega's.

Met je andere voorbeelden ben ik het ook niet eens, maar dat terzijde.

Je theorie snijdt verder zeker hout, maar ik denk toch dat ik erg aan mijn magazines hang en ze niet snel 100% zal inruilen voor journalistiek op het internet.
Al was het maar omdat de verhouding tekst/forum hier al snel 20%/80% terwijl in een gedrukt medium de brievenpagina amper ruimte inneemt.

Als collector kan ik ook beter uit de voeten met iets dat ik bij een al bestaande stapel kan voegen.Terwijl website-magazines voor altijd vastzitten in de computerbestanden. Voor mijn gevoel raak je ze kwijt naarmate de tijd verstrijkt en ik ben slecht in afscheid nemen. Uit een zelfde overweging ben ik verliefder op een officiele cd dan op een gebrand kopietje.
Maar wie ben ik, ik reken nog steeds euro's naar guldens om enkel en alleen omdat ik graag een bedrag van vier cijfers op mijn bankrekening zie staan.

als het een in or out kwestie is, ben ik in zoveel moge mijn post-frequentie toch wel duidelijk maken. Alleen ben ik bang dat het meer en meer samenscholingen van laagdrempelige ons kent ons clubjes worden, terwijl in het on-democratische verleden de schrijvende journalisten meer impact hadden dan nu het geval is.
Hierdoor ontstaat een kennis-tekort waar ik last van heb tijdens het dj'en.
Vreemd genoeg vind ik het belangrijker dat ik inhoudelijk raak draai dan dat het lekker klinkt.
But hey...that's my problem I guess...

Doorheen gelezen en ik zag wel weer een theorietje dat kant-noch-wal raakt: in New York zou iedereen ironisch zijn. Chuck D.? Lou Reed? Sick of It All?

Wordt mijn naam al weer ijdel gebruikt. Wat is dat toch?

Vandaar mijn excuses.

Met je andere voorbeelden ben ik het ook niet eens, maar dat terzijde.

Leg eens uit.

Al was het maar omdat de verhouding tekst/forum hier al snel 20%/80% terwijl in een gedrukt medium de brievenpagina amper ruimte inneemt.

Da's ook meteen ons manco. Dat krijg je met een vrijblijvende opzet als de onze: geen druk + geen deadlines = weinig updates. Maar ik klaag niet. Een heleboel sites hebben dat. Soit.

Als collector kan ik ook beter uit de voeten met iets dat ik bij een al bestaande stapel kan voegen.Terwijl website-magazines voor altijd vastzitten in de computerbestanden.

Zelf hou ik ook meer van bladen. Die zullen ook altijd blijven bestaan. Een blad is iets dat je kunt vasthouden en bewaren. Het staat mooi op je tafel en als losse stapel in je kast en je kan het naar de WC meenemen. Je kan met een blad dingen doen die op internet niet kunnen [net als andersom]. Het is dan ook onze bedoeling dat uit dit alles ooit een papieren versie erbijkomt.

Het hele punt in mijn betoog gaat echter om het feit dat het landschap constant heel erg aan het veranderen is. Voor elke nieuwe mogelijkheid kan een vertrouwde gemeenplaats verdwijnen. Bladen zullen blijven bestaan in een of andere vorm, maar de manier waarop media geconsumeerd worden is al totaal anders dan het was zo'n 10 jaar geleden. Evolutie heet dat. Je bent wel bekend met het werk van Darwin, niet?

Hierdoor ontstaat een kennis-tekort waar ik last van heb tijdens het dj'en.

Bij jou of op de dansvloer?

Uit een zelfde overweging ben ik verliefder op een officiele cd dan op een gebrand kopietje.

Artwork is belangrijk. En er is niks mooiers dan bergen cd's en meters vinyl in de kast. Maar misschien gaat ook dat een beetje veranderen...

Zelf ben ik chronisch broke, dus brand ik. Ik draai ook gebrand werk en het enige nadeel daarvan is dat het de romantiek van de DJ nogal vernaggelt. Ik leg nauwelijks meer wat op de mat en dat mis ik een beetje, net als dat ik roken mis [ben net gestopt] om het ritueel, de handbewegingen, etc. Verder doet de geluidskwaliteit [ik brand alleen maar materiaal met een minimum van 192 kb, liefst hoger] in de regel niet onder voor die van cd's. Ik let daar zelf altijd heel goed op, maar kan me voorstellen dat er een hoop lui zijn die dat niet doen.

Zou goed kunnen. Maar tot dusver geen klachten gehad bij het draaien.

Ik schrok al. Dit hoor ik ook niet. En ach het gaat om de noten (en de stilte ertussen)

Ik ging ook uit van mijn eigen beleving en ik begin me nu serieus zorgen te maken. Misschien dat al die jaren keiharde muziek hun tol zijn gaan eisen...

Reken er maar wel op.

Of slechte luidsprekers. Op mijn computerspeakertjes van 20 euro hoor ik het verschil ook niet tussen een cd een een mp3 van 192 kbps. Brand ik die mp3 op een audio cd en luister ik die over mijn Tannoys, dan hoor ik een wereld van verschil.

Zoals ik al eerder zei: Lang niet iedereen hoort het verschil direct. Maar als een dj mp3's draait houd je als bezoeker een kater aan de avond over, omdat je niet krijgt wat je zou moeten krijgen. Zoals slechte drank je ook een kater bezorgt.

Het kennis-tekort bevindt zich aan de bezoekers-kant Arien.
Voorheen kochten liefhebbers cd's en hadden ze meer kennis m.b.t. wat wat was. Nu weten ze vrijwel niets bij naam te noemen en gaat het er alleen om of het lekker klinkt. Het verschil tussen een dj die leuke inwisselbare deunen draait en iemand die up to date en met kennis van zaken draait valt dus langzaam maar zeker weg. Alles wordt aso. Ik vecht daartegen. Always have, always will.

Volgens mij proberen ze op die manier hun eigen angsten en tekortkomingen te verbergen. Ironie als substituut voor eerlijkheid en gevoeligheid. ( Bron: grofweg 150 interviews met New Yorkers ).

That's all.

Je vecht tegen een zelfgeschapen vijand, dan is het niet moeilijk te pronken als krijger voor de goede zaak natuurlijk. Wat staaft jouw opvatting dat 'ze' nu vrijwel niets meer bij de naam weten te noemen? Het lijkt mij - tenzij je me anders kunt bewijzen - slechts een loze kreet, bovendien erg hautain.
Het zou je aan het denken moeten zetten. Want vecht je niet voornamelijk tegen je eigen vooroordelen?

Te cool/zinloos, zoiets. Nogmaals: het zijn uitzonderings-situaties en ik ben verzot op New York. Maar soms voelt het als zinloze schoduerophalende ironie om je zelf een houding te geven odmat je anders de wereld niet aankunt.
Moeten ze gewoon niet doen dus.

Ik vecht niet tegen vooroordelen, maar tegen observaties, voortkomende uit de 300 dj-jobs per jaar die ik in de afgelopen 12 jaar heb gedaan, Gerard.
Vooral door de zwaar achteruit gaande programmering van 3FM en de clipkanalen en de dalende verkopen van muziekbladen ontstaat er momenteel bij het gros van het publiek een enorme kennis-achterstand als het gaat om leuke, intelligente, nieuwe muziek. Ze weten simpelweg NIET dat het bestaat. Zeker niet in ver-urban-ned Amsterdam.
Je kunt er iets aan doen or you can go with the flow....

Signing off...

voeg de daad eens bij het woord, man. beteugel je emotionele incontinentie en stop een sok in je mond. en als de tena ladies nog niet absorberend genoeg voor je zijn ga je maar naar het forum van musicfrom.nl.

Zelf heb ik maar 1 keer New Yorkers geïnterviewd (The Mooney Suzuki), maar natuurlijk wel talloze interviews met New Yorkers gelezen en gezien. Waarvan talloze helemaal niet ironische. Van The Cro-Mags to J.Lo. Van Martin Scorcese tot Rudolph Guliani. Ook Ryan Adams en de Beastie Boys hebben meer dan eens hele serieuze interviews gegeven.
Het is ook ontzettend generaliserend om op alle inwoners van een miljoenenstad een etiketje te plakken.

Zoals slechte drank je ook een kater bezorgt.

In een clubsetting met een set-up dat elke week weer snel moet worden geinstalleerd lijkt me dat ietwat overtrokken maar niet helemaal van de zotte. Anyway, tot dusver heb ik geen klachten gehoord.

Het kennis-tekort bevindt zich aan de bezoekers-kant Arien.
Nu weten ze vrijwel niets bij naam te noemen en gaat het er alleen om of het lekker klinkt.

Raar. Bij mij is het aantal specifieke [specialistische] verzoekjes juist gestegen en is men enthousiast wanneer ik iets heel nieuws draai. De kids zijn sowieso mondiger geworden en da's altijd goed. Maar dat soort egalitaire denkbeelden zijn niet aan jou besteed, natuurlijk...