Het schaduwkabinet: week 6 - 2011

Om nou alle belangen met Iran aan één conflict op te hangen. Wat we wel aanhangig willen maken zijn onze lijstjes uit het:

Schaduwkabinet

We luisterden naar: Caroline, Esben And The Witch, Yael Naïm, Rauelsson with Peter Broderick, Gareth Davis & Machinefabriek, Juv, Stephan Mathieu, Johan Borger, Dariush, Sattar, Nilüfer, Deaf Center en *AR. En gingen naar: Johan Borger. En keken naar: The Warriors.

Die Dariush heb ik ook, fijn materiaal allemaal! *AR is besteld, dank voor de tip! En die Gareth Davis & Machinefabriek en Deaf Center verschijnen binnenkort pas toch?

Op disc 8 na, die zal ik niet veel draaien. En cd 3 sloeg zelfs over van die eennalaatste track.

Maar het overige, kelere, wat een drama. Ga eens wat vertalingen van de teksten opzoeken. :D

overslaan als in de opname? of zit er gewoon een kras op?
enne waar zoek je dat soort vertalingen?

Nog niet eens gekeken, maar hij sloeg over. Op disc 5 kwamen wat cheesy synths voorbij dus vanaf toen was ik op mijn hoede. Net toen ik dacht, nu zal het toch niet meer misgaan ging ie dus toch. Toen ze van 48 Golden Hits er 2 x 40 van maakten blijkbaar toch door de voorraad heen geraakt.

Gewoon met Google. Songtitel + Dariush + translation English, zoiets … heb al eens wat dingen opgezocht. Meestal privé initiatief van jonge Iraniërs, soms in zeer gebrekkig Engels maar de strekking is wel helder (een onbereikbare liefde natuurlijk :) ).

Misschien dat ik een vriendin nog eens vraag om een hoogte(diepte)puntje voor me te vertalen.

Er staan er ook een paar ondertiteld op Youtube trouwens (Be man nagoo doostet daram volgens mij)

Moebius & Neumeier - Mango Solo (123 Villa remix)
Weer eens een Villalobos epos, dit keer een remix van de oude Krautrockers Moebius & Neumeier die 33 minuten duurt. Natuurlijk weer veel boze menschen op de interwebz want heel schofterig herhaalt hij een half uur lang dat "one, two, three" sampletje. Net als je er knettergek wordt dubt Villalobos vijf minuten voor eind de boel compleet uit elkaar. Fantastisch.

Daft Punk - Tron: Legacy
Nog meer boze menschen. Je hebt tegenwoordig zoiets als de wil-om-teleurgesteld-te-worden, mensen verlangen naar boosheid en om een of andere reden trekt Daft Punk dat soort types aan. Nu ik de film eerst heb gezien (en blij verrast werd) nog eens naar de soundtrack geluisterd en daar is weinig mis mee. Mooi melancholisch thema dat precies in de donkere sfeer past en dat vervolgens op de klassieke soundtrack manier (denk Assault on Precinct 13 of The Virgin Suicides steeds terugkeert. Dat plus een aantal fijne electronische stukken die je nooit eerder in ene film hebt gehoord. Je hebt denk ik twee extremen wat betreft soundtracks: de Williams/Zimmer bombast (al heeft die laatste werkelijk fantastisch werk geleverd voor The Thin Red Line, zie met name de aanval in de mist op het Japanse kamp) en de radicale nadruk op ambient waar de herhaling met thema's wordt losgelaten, denk Satyricon, Il deserto rosso en Blade Runnert. Net als Assault on Precinct 13 zit Daft Punk daar ergens tussen in.

Ennio Morricone's soundtrackles is: één thema is genoeg.

Leuk voor de film maar niet altijd voor de CD. Zelfs Il clan dei Siciliani, hoe mooi ook, gaat toch danig de keel uithangen. :)

Persoonlijke favoriet van Morricone is toch The Good, The Bad & The Ugly maar daar wil ik toch ook de highlights van horen zoals het briljante The Ecstasy of Gold (nog mooier met die mexican stand-off erbij natuurlijk):

https://www.youtube.com/watch?v=wV0wPBYDQ6Y

Die stand-off is daarna :)

https://www.youtube.com/watch?v=ObKgCaWyAig&feature=related

Morricone waardeer ik het meest voor zijn giallo en thrillerwerk. Bij dat jengelende mens haak ik juist af. :)

En dit:
https://www.youtube.com/watch?v=SE1u7vZYbn4

Glasorgel http://home.zonnet.nl/twixta/wuv.gif

Hier is trouwens Alan Bishops (van Sun City Girls) lijst van western hoogtepunten: Morricone Redux.

This is the most fertile of all Western soundtracks with "The Ecstasy of Gold" as its crowning achievement.

Ik mag die Bishops nu al. ;) (dat goud moet natuurlijk een stem hebben.)

Die Lolita is mij te kitsch, mijn favo ingehouden Morricone is The Thing.

Il Grande Silenzio!

https://www.youtube.com/watch?v=qQZfk2_tsKw

(best een mooie amateur-montage ook)

Mooi hoor...en dan staat opeens de grijnzende Kinski voor deur. :) [van die montage wilde ik ook al zeggen ;)]

Die Lolita is mij te kitsch, mijn favo ingehouden Morricone is The Thing.

Maar daar doet ie gewoon John Carpenter na.

Lolita is idd kitsch, maar da's ook wel 'ns lekker. :)

Ken je die Crime & Dissonance compilatie? Da's door Bishop samengesteld en een leuke primer op giallo gebied.

Interesting blogje

Maar daar doet ie gewoon John Carpenter na.

Dat zal het zijn. :) (heb er sowieso altijd over verbaast dat Carpenter na toch een lange reeks puike soundtracks van eigen hand opeens met Moriconne op de proppen kwam, zal wel overwerk met special fx in barre omstandigheden zijn geweest.)

overigens wel een interessant filmnerd dingetje. regisseurs die ook de soundtracks schreven voor (sommige van) hun films. Eastwood, Chaplin, Carpenter, hm

Waarom je idd Morricone inhuurt, wat niet echt goedkoop zal zijn, om dan je eigen lowbudget soundtracks te emuleren is wonderlijk. :)

regisseurs die ook de soundtracks schreven voor (sommige van) hun films. - Dick Maas :-)

Ja, ik heb een rip van De Lift met curieuze titels als: De blinde mens, Komst aan de firma Rising sun en Onverwacht kadaver. Of iemand mbv Google Translations authenciteit heeft proberen te veinzen. :)

Dick Maas :-)

Wat!? Held :)

off-topic
moeder: ik hoorde een fan-tas-tisch nummer op de radio, net Antony, maar kon de artiestnaam niet onthouden
ik: James Blake. There's A Limit To Your Love
moeder: jaaa

dan weet dat iets groot gaat worden (of al is)

Van Ennio Moricone vind ik deze het mooist:
https://www.youtube.com/watch?v=iHPGD2aDzvU

Waarom je idd Morricone inhuurt, wat niet echt goedkoop zal zijn

Hal Hartley en David Lynch doen toch ook regelmatig delen van hun eigen soundtracks?

enne van Morricone is die Crime And Dissonance ook wel erg fijn...meer experimenten voor dacht ik onder meer pornografische werken?

Als je giallo als pornografisch wil zien, maar zo ver wil ik niet gaan. Een paar boobies maken het nog geen porno. Het is muziek voor als de dame een bad neemt en een gemaskerd persoon (meestal zijn er meerdere verdachten) wacht op zijn kans het mes erin te zetten of een ander snood plan ten uitvoer te brengen. :)

joymobil!

Nieuwe Liturgy track!

tieten zijn de porno van de jaren zestig man :-)

mááááááhn

moeder: ik hoorde een fan-tas-tisch nummer op de radio, net Antony, maar kon de artiestnaam niet onthouden
ik: James Blake. There's A Limit To Your Love
moeder: jaaa

Er is ook al een concurrent soulzanger-met-hippe-beats, die ik zelf vele malen spannender vind: Alex Clare
https://www.youtube.com/watch?v=boOG4pUR83Q

Ik bewaar James Blake nog even voor het volgende kabinet, maar ik ben er wel enthousiast over. Met name omdat het ene uitgelichte nummer helemaal niet de hele plaat vertegenwoordigt. Het vreemde is wel -en het zou er helemaal niet toe moeten doen- dat als Giel Beelen ermee komt de intimiteit die ik met het album heb toch een deukje oploopt...en ik ben helemaal niet tegen breed gedragen platen, maar toch....

Met name omdat het ene uitgelichte nummer helemaal niet de hele plaat vertegenwoordigt.

ja de rest van de plaat viel bij smoeder dan weer aanmerkelijk minder in de smaak.. goh :)

Alex Clare is ook wel.. apart. Apollo 440 riff, meets dancehall beat (of weet ik veel), tof, maar dan die zanger, die trek ik geloof ik niet.

Apollo 440 riff

jij bedoelt die van halen-riff ;) ?

De nwe Lady Gaga anthem streamt bij Perez Hilton (giddinessalert!): http://perezhilton.com/2011-02-11-lady-gaga-born-this-way-single-premiere-debut Nogal posi, voor haar doen, zou'k zeggen, maar lekker weer hoor.

^^^ Iedereen schijnt "Born This Way" op "Express Yourself" te vinden lijken, maar ik hoor vooral een doorgesnoven "Waterfalls" in het couplet.

jij bedoelt die van halen-riff ;) ?

hehe, officieel ingepikt :) ik zal altijd eerst aan Apollo denken in dat geval (eigenlijk... belachelijk)

over vroeger gesproken

If We Don't Remember Me heeft wat gedaan met mijn suggestie :) (cool!)

http://28.media.tumblr.com/tumblr_lgb7jbEtRq1qe0eclo1_r2_500.gif

http://iwdrm.tumblr.com/

(uit How To Steal A Million)

tv-tip:

http://www.bbc.co.uk/tv/seasons/reggaebritannia/images/promo-20110208.jpg

BBC4 :(

Zo veel leuke docu's daar (BBC Radiophonic Workshop, Prog Britannia, Krautrock?)

Nieuwe Liturgy track!

Fugazi-esque titel wordt nog waargemaakt ook. Erg goed hoor, gewoon wéér een stap vooruit.

random gezeik, platen die je nooit meer wil horen na anderhalf keer: nieuwe Joan of Police Woman. wat een zeikerige slome zut.

De nieuwe van PJ Harvey krijgt overal juichende kritieken vanwege (anti-)oorlogs-concept en -teksten... en het engagement is zeer zeker te prijzen... ik bedoel, hoeveel musici spreken zich tegenwoordig uit over oorlog en vrede... wie neemt er nog stelling... maar als je nou niét naar de teksten van Let England Shake luistert, maar 'gewoon' de muziek wilt ondergaan (wat bij mij bijna altijd het geval is) dan blijft er naar mijn mening een wat erg brave, en voor Harvey's doen nogal conventionele plaat over. Hoe valt-ie hier bij de Subs?

over Harvey heb ik geen mening, maar zit nu eindelijk aan die James Blake (die single natuurlijk wel al gehoord)
maarr eerste reactie is WTF autotune, dat is wel het laatste wat ik had verwacht. (van iemand die zogenaamd als een Antony meets zwarte katoenplukker moet klinken)

interessant is ook dat Wikipedia bij de search me rechtstreeks naar een nooit echt helemaal zijn talent waargemaakte Amerikaanse tennisser stuurt.

(natuurlijk vind ik mijn eigen mening interessant ;) )

eerste reactie is WTF autotune

Precies! Prachtige, spannende, aandachtvergende muziek, en ik zal 'm nog regelmatig draaien (The Wilhelm Scream is vooralsnog favoriet) maar heel jammer dat Blake geen zanger is.

Hoe valt-ie hier bij de Subs?

Beter dan White Chalk, maar dat zegt niet veel, want dat vond ik echt een draak. Ik moet er nog meer naar luisteren, maar ik denk niet dat er een tweede Rid of Me of To Bring You My Love in schuil gaat. Vooral dat kirrende zingen staat me tegen. Het is niet zo erg als op White Chalk, maar ik snap nog steeds niet het idee achter zwalkend en piepend zingen op de top van je bereik als je een paar tonen lager een stem als een orkaan hebt.

White Chalk vond/vind ik geweldig....ook hoog geëidingd in mijn top20'07
Jij houdt van rock en op die en deze nieuwe cd (die ik nog moet ontvangen) is ze meer bezig met een bepaalde sfeer neer te zetten. Ik vond White Chalk juist een zeer welkome afwisseling....dit schreef ik erover: Dat PJ Harvey ooit nog in mijn TOP20 zou belanden, is een verrassing te noemen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben een grote fan en heb haar hoog zitten. Maar tot nu toe is ze steeds één van de mooie 21 geweest. Dit nieuwe album, haar zevende, is echter van een zo uitzonderlijke schoonheid. De ingetogen klanken zijn gedompeld in een breed om zich heen grijpende melancholie en desolaatheid. Op fragiele, haast etherische wijze zingt ze de luisteraar toe. Het zijn strelingen vol pakkende emoties. PJ geeft haar ziel op weergaloze wijze bloot en weet me daarmee op eenzelfde plek flink te raken.

nou dat dus...maar het moet je raken, anders vind je het uiteraard niks

Ik sluit me graag bij Jan Willem aan, op John P.'s vraag, dat 'Let England Shake' van uitzonderlijke schoonheid is.

Wel om andere redenen, maar dat onderschrijft zijn conclusie alleen maar. Zelf heb ik exact hetzelfde dat PJ Harvey voor mij hele mooie muziek maakte, ze mij dierbaar is, maar dat ze potverdomme nog zó'n plaat zou maken. Of beter: dat die plaat bij míj nog zo zou binnenkomen... Vind ik inderdaad, net als JW, verrassend.

De nadruk op de teksten in de recensies is hoe dan ook terecht, maar mag ook weer niet alles overheersend worden. Tenminste niet de al te letterlijke (makkelijke) interpretatie ervan: oorlog, engagement... Het speelt een zeer grote rol, het is het thema, maar om de plaat er tot te reduceren doet het geheel weer tekort. Die kant lijkt het een beetje op te gaan in de diverse recensies.

Voor mij (en daar is JW's eindconclusie, de "het moet je raken anders vind je het uiteraard niks") is het de diepe connectie met Engeland - in woord en geluid - die zo een diepe snaar raakt. Het tekstuele engagement vind ik zeer chique en stijlvol gedaan, en met veel Eerste Wereldoorlog-verwijzingen ook al heel Engels. Maar de muziek is net zo, een intieme ontdekkingstocht naar haar wortels. En dat wordt zo tastbaar en gevoelig, zo naakt, verklankt. Heidense en mystieke symboliek in een soort vervreemdende folkmuziek die terug uit het verleden lijkt te zijn gehaald. De mannelijke, staccato achtergondzang in "The Words That Maketh Murder" klinkt als een bij het opnemen van de soundtrack voor The Wicker Man verloren gegaan nummer. Dát dus, dat gevoel. De vervreemding van de zoekende die zo in het verleden, niet enkel van haar persoon, maar het verleden van dat land waaruit ze ontsproten is, met zoveel geschiedenis en diversiteit... en die zoektocht vervolgens zó mooi en eerlijk en schaamteloos te verklanken en te delen... Ja, prachtig.

Precies! Prachtige, spannende, aandachtvergende muziek, en ik zal 'm nog regelmatig draaien (The Wilhelm Scream is vooralsnog favoriet) maar heel jammer dat Blake geen zanger is.

jeps, al blijft die single wel duidelijk (en vooral) het meesterwerkje. maar als James in die 2-delige track de autotune min of meer vervangt door een 'normale' vocoder, vind ik het wel ok trouwens, Laurie Anderson-stijl zeg maar.

dit vind ik trouwens ook best lollig

https://www.youtube.com/watch?v=j6SSTMpIRFI

misschien was ie 't altijd al maar ik vind Busta Rhymes hier net Def Rhymz. (en Tiesto probeert Galvanize van de Chemical Bros) clip vind ik trouwens erg geslaagd, melig party-sfeertje.

Yuk, slechte ontwikkeling, die rappers die op die house-bandwagon springen.

Beste wat Tösti ooit gedaan heeft (al zal het wel zo'n Diplo mash-up zijn.) :) Ik mag het wel, eindelijk die verlaten weg van 'I'll House You' verder bouwen (gaat dat nou eens vragen tijdens zo'n popquiz ;). Hiphop was toch vastgelopen. En die boze straatnegers hadden altijd al E. moeten slikken.

Ik ga pardoes op de sociologische toer. Is die hiphouse revival (als die er al is hè) niet een logisch gevolg van Obama-als-president. Hoorde laatst dat verschrikkelijke Gangsta Paradise op de radio waar Coolio iets rapt van "wanneer ooit een zwarte president" of zo. Ouwe shit, ouwe, je rapt geschiedenis. Dus er moet een hele heroriëntatie komen want die "we komen nooit weg van de Straat" mythe kan je niet meer mee aankomen. Ergo house (die hele apolitieke na-de-revolutie-vibe van Europa '89 dig?) Zie ook Kayne, middelmatige rapper maar met zijn Acne/Margiela combo's tiptop Europees house-hipster gekleed. Klopt als een bus. Nederrap komt er over 20 jaar nog wel achter. ;)

dJvT met Bas Bron is toch ook een soort van hiphouse? En Obama zat toch ook (zogenaamd) in een Coolio clip?

<< Oh nee, dat was "Whoomp (there it is)".

dJvT met Bas Bron is toch ook een soort van hiphouse?

Absoluut (maar die zijn op een of andere manier moeilijk na te doen...ik neig steeds meer na het idee dat dJvT een soort vloek is voor de Nederhop, veel te goed, niet na te doen en ze zagen nog aan alle fundamenten van hiphop, door gebruik van hiphop, waardoor de concurrentie er opeens heel flets van afsteekt.)

Bas Bron is geen house, dat voer ik tenminste terug op elektrofunk en hiphop van de jaren tachtig.

Maar idd zit daar afentoe iets houserigs in maar toch wel met meer funk. Het doet me vooral denken aan Zapp en omstreken, en Prince natuurlijk.

Misschien is het logisch na die filmische Eminem/50 Cents (Basil Tampelouris/Conan) bombast om door te stomen naar trance. Maar dat Jungle Brothers nummer vond ik toen al niks. Done By The Forces Of Nature daarentegen … later ging het weer helemaal mis alhoewel we misschien maar blij moeten wezen dat het geen Black Eyes Pees-achtige monstrositeit is geworden. :)

Nederrap heeft Yes-R al he, voor die hiphouse. :)

Bron is wel een beetje house dus, bedoel, Cybotron, Afrika Bambaataa enzo. Toen het nog niet zo 4-to-the-floorderig was. Voor ik daar allergisch voor werd begin jaren negentig. :)

Het is een beetje zo'n mengvorm. De invloed van Drexciya op Bron is onmiskenbaar (electro-tegen-house zeg maar.)

Ik ben niet bepaald 'n deskundige op dat gebied.

Ik weet inmiddels wel dat er ook best funky house is. Ooit toch gezwicht voor Basement Jaxx om maar wat te noemen. Maar ons Thijske … daar verwacht ik dat niet van. :)

Drexciya wel gedownd laatst na die Wire Primer …

in 2Pac's Changes zat dat ook al he "We ain't ready, to see a black President"

er is zelfs een Facebook groep: http://www.facebook.com/pages/We-aint-ready-to-see-a-black-President-Sorry-Tupac-but-it-seems-we-are/282927066497

en wat ze eerst hiphop noemde was altijd al een soort dance/house/electro toch, althans in het prille begin.

en als we toch over rap bezig zijn de laatste weken, via het onvolprezenMusicmeter dus dit ontdekt:
http://www.hotrapalbums.com/wp-content/uploads/2010/11/Masta-Ace-A-Long-Hot-Summer.jpg

hoes is wack, plaat is niet eens meer te krijgen (dus legaal downloaden maar) extra sneu want Masta klaagt over gebrek aan erkenning en hij wil zo graag fame. Maar zeker de eerste helft (van de 22 tracks) zijn flawless.

https://www.youtube.com/watch?v=RIlgbfC6L60

Maar ons Thijske … daar verwacht ik dat niet van. :)

Wat, dat'ie weet wat (hip)house is? tsk.

en wat ze eerst hiphop noemde was altijd al een soort dance/house/electro toch, althans in het prille begin.

Inderdaad. Zelfs tot Mantronix. En Armand Van Helden heeft het altijd heel trouw volgehouden.

Oh ja, Mantronix. Nooit een fan van die rapper geweest, vernaggelde de boel nogal naar mijn mening. Simple Simon heb ik evengoed wel grijsgedraaid … geen idee meer hoe 't klonk (kickstart Youtube) …

Heh, smileys op die jeep. :)

https://www.youtube.com/watch?v=t9TeOJnWeu4

Met dat gitaartje hè. Die platen daarvoor zijn beter. "Needle to the groove". Die rapper werd idd altijd afgekraakt, nu denk ik "ach, tegenwoordig heb je slechter."

'Bassline'...acidbliepje erbij.

https://www.youtube.com/watch?v=DgD4x_SfyD8

Die rapper valt me idd nog best mee.

Dit blijft twijfelachtig echter:
https://www.youtube.com/watch?v=GVYcIYtuAnc

Wat een asociaal lelijke spijkerjassen. :) Die fluitjes. :)

maar het moet je raken

Het raakt me zeker: die stem waarmee ze zingt op White Chalk is nagels over het schoolbord voor me. Echt zo een plaat waarvoor je naar de stereo sprint om hem uit te zetten. Uh Huh Her, die raakte me niet; veilige herhalingsoefening.

Een nieuwe PJ Harvery? Great!
Ik vind White Chalk overigens ook erg goed.

@Martijn: ik gaf alleen maar een uitleg aan "maar ik snap nog steeds niet het idee achter zwalkend en piepend zingen op de top van je bereik als je een paar tonen lager een stem als een orkaan hebt."
O, ik had natuurlijk moeten zeggen "je emotioneel op een prettige manier raken"? Dit was zooooo onduidelijk 8)
Ook dat jij de plaat niet goed vond trouwens...

Vandaag 'Let England Shake'nog eens de revuw laten passeren.
Zitten mooie liedjes tussen, zoals Battleship Hill (met hoog zwalkend piepstemmetje op de top van haar bereik:-)) en Writen On The Forehead met dat vreemde calypsoritme.
Maar als geheel blijf ik 'm -los van de teksten, dus puur qua muziek- toch wat gewoontjes vinden voor Harvey's doen.

Ik heb hem/haar vandaag binnen...volgende week in het schaduwkabinet, maar zo op het eerste gehoor een fijne gevoelige plaat waarbij de nagels over het schoolbord echt minder zijn dan op white chalk...

john p heeft gelijk, Let England Shake klinkt 'gewoontjes'. gewoontjes als in weinig radicaal muzikaal, of iets. comfortabel.
echter, dat maakt helemaal geen bal uit. Let England Shake klinkt namelijk zo comfortabel, zo fijn, zo warm, misschien wel zo 'natuurlijk', of vanzelfsprekend, dat het hele ding aandoet als een heerlijke warme deken waar je onder wegkruipt. al de hele week draait Let England Shake op herhaal en ik moet bekennen dat gedurende die hele week het onderwerp van de plaat mij volledig ontgaan is (waarschijnlijk worden teksten voor mij waarschijnlijk pas interessant worden wanneer een plaat al geslaagd is). pas gisteravond las ik in de Guardian recensie waar de plaat over gaat. een vreemde gewaarwording, het onderwerp vormt voor mij eigenlijk nogal een contrast met het fijnzinnige en sublieme (ja, echt) geluid.
ik vind deze plaat bovendien HEEL ERG GOED passen bij de levensfase die ik in mijn verbeelding aan Polly Jean toedicht..
nu ja, was altijd al een fan.

Het album doet mij bij tijd en wijle denken aan Solex...

nou dat is de eerste aanbeveling die ik zie die me dat album alsnog doet gaan checken :)

… en mijn interesse, zo die er al was, verder doet dalen. :)