Artikel van het Jaar

Message Bookmarked

Bookmark Removed

Misschien een beetje in het verlengde van de Pop Pers Prijs thread, maar welk artikel heeft je het meest gegrepen / vind je het beste / is het artikel van het jaar 2003 (dat nog niet voorbij is, maar zie je nog iets leuks, laat het hier weten).

Directe aanleiding voor deze vraag is het prachtartikel in de OOR van Tom Engelshoven over Belle & Sebastian. Een artikel dat heel veel inzicht geeft in het brein van de persmijdende Stuart Murdoch. Heel persoonlijk en verklarend. Ik ben dan zelf wel extra geinteresseerd in deze band, maar dit heb ik in 1 ruk uitgelezen en ben flink wat wijzer geworden ook nog. Dus een goede nominatie voor het artikel van het jaar.

Ook geweldig is het Leon Verdonschot stuk in de Nieuwe Revu waarin hij The Spades volgt. Perfect beschreven hoe de band mensen in Frankrijk en Brabant beledigt en over elkaar heenpist. Tevens een stuk dat je zo uit hebt.

Okay, now it's up to you.

― Norbert Pek (Norbert Pek), Thursday, 16 October 2003 08:20 (twenty-one years ago)

Bijzonder genoten van Alexis Petridis' (The Guardian) zoektocht naar Kraftwerk in Düsseldorf, en van zijn schrijnende interview met de overgebleven Musical Youth-leden.

Verder collega Verdonschot een pluim tussen de billen voor Frans Bauer en The Spades (terzijde: ziet u ze al samen op een podium?). Verdonschotfans: Leon gaat dit jaar nog een week op (Amerikaanse) tour met Peter Pan Speedrock, The Cramps en Nashville Pussy. Wordt u ook al nat?
En Onze Roger voor zijn (hier al vaak gelauwerde) Jaarlijsten-serie, die ik voor 't gemak maar even als 1 artikel zie.

Het beste (want lekker losjes opgeschreven, met oog voor detail) Radioheadverhaal van het jaar stond in het juli-nummer van Spin.

― Gzz (Gzz), Thursday, 16 October 2003 08:32 (twenty-one years ago)

beste:

kraftwerk-interview in der spiegel
verdonschot over fransje
scooter door de:bug

― joost heijthuijsen, Thursday, 16 October 2003 10:18 (twenty-one years ago)

scooter door de:bug

is dat nog online te vinden?

― guuz, Thursday, 16 October 2003 10:37 (twenty-one years ago)

dit scooter interview?

― theo (theo), Thursday, 16 October 2003 10:52 (twenty-one years ago)

Een zit-en-praat-interview met Scooter, wat een gemiste opgelegde kans zeg, met deze types moet je natuurlijk op tour, niet laten praten. Komt er alleen maar gehinnik uit. Weinig bijzonder interview, dat lange intro over de gangen in de studio is werkelijk stuitend vervelend.

― Guuz, Thursday, 16 October 2003 11:10 (twenty-one years ago)

Vond het Fransje interview eigenlijk ook de topper.
Maar het Scooter interview niet slecht.
Hoop eigenlijk dat Marcel van Roosmalen ooit eens wat muziek interviews/reportages gaat doen. Die zet ik bij voorbaat al op 1. Zijn Theo Bos artikel laatst in HP was ook hilarisch.

― AlexvdH, Thursday, 16 October 2003 11:17 (twenty-one years ago)

Als iemand geinteresseerd is in dat Frans Bauerverhaal van Leon, ik wil (een gelimiteerd aantal mensen) die Revu nog wel even nasturen

― GuuzH, Thursday, 16 October 2003 11:52 (twenty-one years ago)

Er schieten me er een paar te binnen:

In OOR 3 Calexico door Robert Heeg, vooral omdat er ruimte is voor de pijn van de heren omtrent het overlijden van een goede, Nederlandse vriendin.

Een vermelding waard vind ik het stukje over 50 cent in OOR 6 door Job de Wit, vooral door de slotregels, die de treurige staat van de hiphop anno nu fraai weergeeft.

Muse in Amerika, een tweeluik in OOR door Roger Teeling, waarbij ik vooral deel 1 erg lezenswaardig vond.

― Michel (Michel), Thursday, 16 October 2003 12:03 (twenty-one years ago)

ik heb het bauer-verhaal boven mijn bed hangen.

ook vind het scooter-interview nog steeds geweldig.
inderdaad, de vorm kan stukken beter. want zelfs arnold kan zo'n sfeerbeschrijving maken.
en de vraag-antwoord is natuurlijk ook erg afgezaagd. maar hier erg op zijn plek, omdat het een duidelijke clash laat zien tussen het intellectualistische toontje van de-bug en de blowers-logica van scooter.
veel leuker dan weer zo'n standaard tournee beschrijven met alle excessen. ik krijg af en toe genoeg van al die rock 'n roll.

― joost heijthuijsen, Thursday, 16 October 2003 12:33 (twenty-one years ago)

"Ach, weißt du. Wenn ich früher von der Schule nach Hause kam und mal wieder völlig genervt war, bin ich in mein Zimmer gegangen, hab die Tür zu gemacht, Motörhead aufgelegt und ordentlich aufgedreht. Ich mein, das ist es doch. Mehr ist es doch eigentlich nicht. Alles andere ist doch Quatsch."

Ik moet nog een hele stapel Nieuwe Revu's lezen voor ik tot een oordeel kan komen. (Ja Guuz, ze zijn aangekomen, dank, treinvoer voor de komende weken)

― Ludo (Ludo), Thursday, 16 October 2003 14:29 (twenty-one years ago)

dat is toch een geweldig citaat!
ik vind deze nog beter

DEBUG: Und die sind überraschend alt. Man stellt sich vor, dass sie im Durchschnitt 14 sind, tatsächlich sind sie aber eher 34.

H.P.: Mitunter wundere ich mich da selbst. Aber es gibt auch jüngere. Neulich lag zum Beispiel wieder ein Zettel in meinem Briefkasten, auf dem mit einer Kinderschrift stand: Mein Bruder ist der größte Scooter-Fan, aber er traut sich nicht nach einem Autogramm zu fragen. Im letzten Satz stand dann: Mein Bruder ist fünf...

toegeven dat je fans NOG jonger dan 14 zijn doet zelfs R Kelly niet!

― joost heijthuijsen, Thursday, 16 October 2003 15:33 (twenty-one years ago)

hahahaha.
:)

― Ludo (Ludo), Thursday, 16 October 2003 16:57 (twenty-one years ago)

Mooie stukken: Remko Schouten's artikel over het optreden van White Flag op de Faroër-eilanden. Bert's recensie van Rufus Wainwright's meesterwerk hier bij de Subs. Het gisteren ontdekte Sobbing Murdoch Does A Bruno.

― Martijn Grooten (martijng), Thursday, 16 October 2003 17:38 (twenty-one years ago)

Oh ja, dat Faroër-artikel stond in That Dam nummer nul.

― Martijn Grooten (martijng), Thursday, 16 October 2003 20:29 (twenty-one years ago)

1. Het Bruce Springsteen artikel in de Bruce Springsteen-special van Uncut.

2. Johnny Cash: zijn levensverhaal op www.humo.be

3. Het stuk over Wolter Kroes en andere b-muzikanten in de Metro.

― Maurice, Friday, 17 October 2003 07:50 (twenty-one years ago)

Kans verkeken op gratis Bauer-Revu, genoeg zo.

― GuuzH, Friday, 17 October 2003 11:52 (twenty-one years ago)

Niet Engelshoven doet Belle & Sebastian. Dat is veel te veel van het soort "ik interview een artiest die ik erg goed vind, dus gaan we van alles wat hij doet, zegt of denkt iets héééél bijzonders maken".

Omdat alles wat hij doet en zegt terugkomt in de muziek. Omdat we voor dit artikel gewoon niet WISTEN dat dit het geval was. Engelshoven heeft ontzettend veel uit Murdoch gekregen, en dat is bijzonder omdat het een persmijdend persoon is. Of je het nou wil of niet: Belle & Sebastian is gewoon een fenomeen en de hoofdverantwoordelijke is Stuart Murdoch. Er zijn hele sites over waar de teksten op kunnen duiden. En nu geeft hij die (vaak verrassende) verklaringen. Door dit artikel geeft Engelshoven een goede inkijk in de geest van Murdoch en dus Belle & Sebastian. En schetst ook nog eens precies de sfeer waarin hij leeft. Prachtartikel. Wie heeft hem nog meer gelezen? Wat vinden we er van.

― Norbert Pek (Norbert Pek), Friday, 17 October 2003 12:13 (twenty-one years ago)

Ik ben het met Norbert eens. Vooral gezien de penibele mediaschuwheid van weleer bij die band, vond ik het een zeer goed artikel. Iedereen die in B&S geïnteresseerd is heeft met dat artikel gekregen waarop het hoopte: informatie. Engelshoven plaatst zich nadrukkelijk op de achtergrond en laat Murdoch praten en (letterlijk en figuurlijk) de koers bepalen.
Een mogelijk tegenargument dat Murdoch - na de overstap naar Rough Trade - echt niet alleen open is tegen Engelshoven, zou geen stand houden omdat je hem nog wel goed moet kunnen benaderen. En ik geef toe, dat is Engelshoven gelukt.

― Gerard (Gerard), Friday, 17 October 2003 12:36 (twenty-one years ago)

Belle & Sebastian is gewoon een fenomeen
Nou... Belle and Sebastian was een fenomeen, Belle and Sebastian is 'gewoon' (helaas).

― Vasquesz, Friday, 17 October 2003 12:59 (twenty-one years ago)

Kans verkeken op gratis Bauer-Revu, genoeg zo.

Iedereen heeft wel een kapper of een chinees in de buurt.

― Jaap, Friday, 17 October 2003 13:09 (twenty-one years ago)

Over The Spades in Nieuwe Revu: ik vind dat echt een walgelijk stukje sensatiejournalistiek. Stomdronken met je lul uit je broek.
Maar misschien heeft die band alleen maar sex en drugs te bieden. En geen rock 'n' roll.

― Maurice, Friday, 17 October 2003 13:31 (twenty-one years ago)

uhuh

― Lester Bangs (Lester Bangs), Friday, 17 October 2003 13:37 (twenty-one years ago)

Van The Spades kun je met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zeggen dat ze ook zonder de aanwezigheid van een reporter dit gedrag vertonen - het enige wat Leon hoefde te doen was structureren (en zijn kwaliteiten w.b. stijl en vorm aanspreken). Zowel voor dit verhaal als voor de muziek van The Spades geldt: niet geschikt voor de weekhartigen.

― Gzz (Gzz), Friday, 17 October 2003 14:18 (twenty-one years ago)

weekhartig en fijnzinnig is iets anders.
Dit niet n.a.v. het artikel, maar n.a.v. de 'pose' van The Spades
( en P.P. Speedrock wat dat betreft)

― Lester Bangs (Lester Bangs), Friday, 17 October 2003 15:17 (twenty-one years ago)

Tevens een stuk dat je zo uit hebt.

Da's een argument dat je niet vaak tegenkomt over de waardering van geschreven teksten. Terwijl het wmb zeer wel geldig is.

― Jan Peter (janpeter), Friday, 17 October 2003 16:02 (twenty-one years ago)

Ik heb het Engelshoven-stuk nog eens doorgelezen. Misschien valt het ook wel mee. Het ligt denk ik vooral aan mij: ik vind B&S een hele goede band, een van de beste ooit, omdat ze zulke mooie nummers hebben. Maar ik word zo moe van het feit dat men de band, en Murdoch in het bijzonder, zo snel allerlei bijzondere kwaliteiten wordt toegedicht (in de inleiding van het stuk: "de even mysterieuze als exentrieke band" - wat is er exentriek of mysterieus aan een dromerige slungel die in een kerkkoor zingt en graag in de bossen wandelt), die zo ontzettend overtrokken zijn en die me soms een beetje doen schamen dat ik de muziek zo leuk vind. Maar dat zegt allemaal veel meer over mij dan over Engelshoven, B&S of het stuk. En het is zeker wel een leuk stuk!

― Martijn Grooten (martijng), Friday, 17 October 2003 16:10 (twenty-one years ago)

Eens met Martijn over B&S.
Ik ga voor het portret van Dinand in Nieuwe Revu, door Leon Verdonschot. Een haarscherpe karakteranalyse van de heer Woesthof, met veel humor opgeschreven (beginnen met iets van "respect!respect!-zo, hebben we dat gehad"), tussendoor veelzeggend over de regels van de muziekindustrie, en uiteindelijk geen karaktermóórd - de eindconclusie was zelfs dat Dinand dat 'respect' op een rare manier zelfs verdient. Vond ik knap, hoe de auteur de gemakkelijke conclusies vermeed en uiteindelijk zelfs de Kane-hater (en dat zijn er nogal wat, volgens mij) moest laten toegeven dat Dinand dat 'respect' op een rare manier eigenlijk verdient. Verschijnen te weinig, van dit soort prikkelende stukken.

― Harry, Friday, 17 October 2003 18:14 (twenty-one years ago)

Moeten we niet gewoon concluderen dat Verdonschot de prijs verdient van beste popjournalist? Zijn Jacques Herb interview was ook al erg goed en vorig jaar had ie ook het beste artikel met DJ Jean.

― AlexvdH, Saturday, 18 October 2003 00:17 (twenty-one years ago)

Mijn enige echte bezwaar: Jacques Herb/The Spades/DJ Jean/ Frans Bauer.....

Hebben we hier te maken met een muziekliefhebber of met een broodschrijver die journalistiek gewoon erg boeiend vindt?
Dat soort acts zijn makkelijk leesbaar te maken omdat ze 'grappig ' zijn.
Het is slechts een kanttekening....

Ik lees net zo lief Engelshoven met Belle & Sebastian als met Anouk, maar dat heeft dus weinig met POP-journalistiek te maken....Anouk had ook gewoon een interessante dame kunnen zijn die in de politiek zat.
Kunnen we hieruit herleiden dat popjournalisten naarmate de jaren verstrijken vaak meer gewoon journalisten worden. Steeds vakkundiger binnen het metier, maar minder gericht op een specialisme. Of gaat dat te ver?

Dat gevoel heb ik ook altijd heel erg bij Serge Simonart trouwens. Nog een stapje verder: Doet ie Beyonce omdat het goed verkoopbaar is (zo'n artikel) of omdat het echt zijn interesse heeft? Vooral omdat hij alleen 'de groten' doet.....

Nogmaals, ik beschuldig niemand hier, maar ben serieus geinteresseerd in achterliggende gronden en beweegredenen om iets te doen....

― Der Arnold (Lester Bangs), Saturday, 18 October 2003 02:57 (twenty-one years ago)

Ik snap niet wat je bedoelt met een "broodschrijver die journalistiek gewoon erg boeiend vindt"? Bedoel je dat Verdonschot leeft van de journalistiek? Geen idee, ik ken hem niet, maar lees de Revu en luister wel 's naar zijn interviewprogramma op Kink FM, en zou bijna zeggen: ik hóóp het voor hem, ik zou niet weten waar hij anders al die tijd vandaan haalt, hij steekt leesbaar en hoorbaar veel tijd in zijn voorbereiding. Volgens mij bedoel je meer: hebben we hier te maken met een 'algemene' journalist die af en toe de meest sensationele onderwerpen uit de popmuziek haalt? En dat geloof ik niet. Als wekelijkse Nieuwe Revu-koper zie ik dat Verdonschot ook over heel andere onderwerpen schrijft, maar dat doet de totaal onterecht niet genomineerde John Schoorl van de Volkskrant ook en dat zijn nu juist mijn twee favorieten, misschien juist omdat ze popmuzikanten niet alleen benanderen met feitjesgeneuk, maar met methoden die me uiteindelijk veel leren over de motieven van de muzikant en daarmee over de muziek. Het mooie aan Bauer vond ik dat ik op het eind van het verhaal snapte waarom die man die muziek maakt. Het rijtje dat jij opdreunt, ja, dat zijn inderdaad de 'sensationele' voorbeelden, al blijf ik erbij dat het knap is zo'n Dinand of Frans Bauer serieus journalistiek te behandelen, zonder een soort minachting (zoals laatst in dat Volskrant-interview met Frans Bauer) omdat ze kutmuziek maken. Hoewel ik zijn muzieksmaak niet altijd deel (zijn lyrische recensies over Gorki lees ik graag, die over allerlei hardcore en punk-herrie, daar kan ik wat minder mee), getuigen de recensies van Verdonschot wat mij betreft van kennis van zaken en liefde voor muziek én voor het opschrijven daarvan. Dat vind ik wel belangrijk: dat een verhaal lekker leest omdat de schrijver er blijkbaar plezier in had, niet omdat het een soort corvee was, en dat gevoel krijg ik bij OOR en FRet wel eens. En ik herinner me prachtige interviews met Iggy Pop, Elvis Costello en Michael de Jong van zijn hand, en diepgravende interviews op Kink FM met Luc de Vos, de zwaar onderschatte Frank Vanderlinden van De Mens (koop die laatste plaat, mensen, en die daarvoor en daarvoor!) en die zangeres van Zuco 103. Dat zijn op zichzelf toch geen 'sensantiejournalistieke' mensen, dacht ik zo.
Mijn bezwaar tegen Serge Simonart is dat hij zichzelf zo leuk vindt en dat zijn stukken eigenlijk over Serge Simonaert gaan. Volgens mij is dát wat veel popjournalisten naarmate de jaren verstrijken veel meer gaan doen: zichzelf opvoeren. Dat vind ik irritant: ik ben niet geïnteresseerd in de popjournalist, maar in de artiest.

― Harry, Saturday, 18 October 2003 05:43 (twenty-one years ago)

Point clearly made.
Het wachten op de overigen reacties zal waarschijnlijk wat langer duren aangezien een deel der subjectivistien voornamelijk doordeweeks en overdag post....

― Lester Bangs (Lester Bangs), Saturday, 18 October 2003 13:30 (twenty-one years ago)

Er zijn ook niet-subjectivisten die in het weekend posten.

― Maurice, Saturday, 18 October 2003 18:28 (twenty-one years ago)

Deze toch maar niet, de nieuwe The Next Big Thing van 31 okt:

"Als je de kwaliteit van Ursula Rucker af mogen lezen aan de mensen waar ze mee smane heeft gewerkt dan is haat tweede plaat Silver Or Lead vooraf al een juweeltje. Jazzanova, King Britt, The Roots, Josh Wink en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Wat zangeres/rapster Rucker onderscheidt van de concurrentie is DE bezwerende kwaliteit van haar stem die wat soepelheid BETREFT bijna die van Marvin Gaye evenaart."

Oei....

ps. kon de draad waarin the next big thing vermeld stond niet terugvinden, vandaar maar even hier.

― P. van D., Friday, 31 October 2003 16:31 (twenty-one years ago)

Dat Serge Simonart zichzelf altijd laat doorklinken in zijn verhalen vind ik juist erg vermakelijk. Om even terug te grijpen op dat interview met Beyonce: ik kan me levendig voorstellen dat ze de dingen, die Simonart haar laat zeggen over Simonart, ook echt heeft gezegd. Artiesten reageren daadwerkelijk op popjournalisten. Mijn meest memorabele uitspraak van een popartiest over mij als persoon was "The bitch didn't believe a word I said" en ik heb deze opmerking nooit neergepend.
Wat ik me wel afvraag is of dit soort uitspraken leuk is voor de lezer of alleen maar leuk is voor de journalist zelf of andere journalisten?

― monique (monique), Friday, 31 October 2003 18:08 (twenty-one years ago)

Ook voor de lezer. Ik vind het ' gevecht ' tussen journo en artiest soms juist leuk om te lezen. En dit zeg ik dus niet als schrijver maar asl...eh...consument/lezer....

― Der Arnold (Lester Bangs), Friday, 31 October 2003 18:26 (twenty-one years ago)

Ja maar Arnold, wij zijn beiden niet vies van ons eigen persoontje in het artikel te schrijven. Ik zie dat ook als een soort van stijlvorm, waarvan ik me bewust ben dat ik fans van de bands teleurstel. Die willen lezen over de nieuwe plaat en de artiest achter de plaat en niet over het gevecht tussen journalist en artiest. Dat is ook gelijk voor mij de beperking bij het schrijven van een artikel.

― monique (monique), Friday, 31 October 2003 18:31 (twenty-one years ago)

You must be logged in to post. Please either login here, or if you are not registered, you may register here.