Het schaduwkabinet: week 15 - 2012

Wij weten wel echt heel veel over Jaël Jablabla, met de nadruk op blabla. Nog meer waarheden in onze lijstjes uit het:

Schaduwkabinet

We luisterden naar: A Naifa, Ceremony en Kathleen Edwards. En gingen naar: Moğollar. En keken naar: One, Two, Three.

Komt ie weer aan met zijn klassieke muziek hoor...
Philippe Herreweghe heeft Bachs's Mass in b voor de 3e maal geregistreerd!
Zijn eerste opname dateert uit 1989 voor het label Virgin, daarna is in 1998 op het label Harmonia Mundi zijn tweede universeel geprezen opnamen uitgebracht en nu op zijn eigen label Phi dus zijn derde.
Spotify is ook deze keer weer mijn vriend.

http://open.spotify.com/track/70kt6dzA5vmBOLE2e1IrJh

En ja, ook deze opname is weer erg goed.
Opnametechnisch wat beter dan zijn Harmonia Mundi opname die - ondanks de mooie ongeëvenaarde mooie diepe klank ook nogal vervormde/kraakte tijdens crescendo's en de hogere sopraan-uithalen.
Deze kraakjes blijven in de laatste opname weliswaar achterwege maar het levert tegelijkertijd ook wat sfeer in...de laatste opname is zogezegd nogal clinisch en te perfectionistisch.
Nu is de koorklank bij Herreweghe altijd al fijn gepolijst, maar bij deze laatste opname, en dan eigenlijk vooral in vergelijking met zijn eerdere opnamen is het naar mijn smaak allemaal net iets te gladjes.
Zijn eerste opname op Virgin blijft mijn favoriet, en voor wie nieuwsgierig is, Spotify blijkt alweer een vriend, vergelijk beide opnames maar eens.

Mass in B / Herreweghe (Virgin, 1989)
http://open.spotify.com/track/7JqYCZyiK10QY0FyXE5e2F

Mass in B / Herreweghe (Phi, 2012)
http://open.spotify.com/track/70kt6dzA5vmBOLE2e1IrJh

Komt ie weer aan met zijn klassieke muziek hoor...

wordt altijd gewaardeerd. morgens eens luisteren.

Ik heb de Messe in H-Moll BMW 232 / Mass in B-Minor van Ton Koopman...ook niet bepaald verkeerd!

de nieuwe opname luisterend vind ik het koor zeer fraai, het is hier wel hoe harder hoe beter, de massale/luide cum spiritu stukken zijn het sterkst. Instrumentatie (blazers, of heb ik die gefantaseerd?) heb ik wat meer moeite mee. Maar goed, toch al niet de grootste Bach-fan. :)

Yep Koopman is zeker niet de minste :) Hij is wat 'nuchterder' in zijn aanpak...althans zo doet het klinken, ik ken de man zijn diepste intenties niet natuurlijk :)
Koorklank is bij Herreweghe overigens altijd erg goed, gepolijst maar niet kitscherig of in haar perfectie 'koud', wat Engelse koren wel eens kunnen hebben.

Overigens is op Youtube Herreweghe's Harmonia Mundi opname van de Mass in b minor volledig te luisteren (helaas niet op Spotify, het lijkt erop dat Harmonia Mundi Spotify boycot, maar ach ik heb 'em toch op CD)
Het openingsdeel, de Kyrie Eleison blijft bij deze opname echt het allermooist, met name door de grote dynamiek die langzaam opbouwt, zich vrijgeeft en weer langzaam opbouwt..(aan het einde blijkt het nog luider te kunnen) het werkt heel bezwerend.
Misschien is deze registratie uiteindelijk toch beter dan de Virgin uitgave...

https://www.youtube.com/watch?v=t66oD-Y1GhA

Ok, de rest van de week maar weer eens pop, zit de nieuwe Sun Kil Moon er niet aan te komen? :)

Ik vind het onderscheid erg lastig te maken. De enige keer dat ik het verschil goed hoorde was bij een live uitvoering van de Matthäus Passion -wat een zit, vechtend tegen de slaap (maar dat heb ik vaker als ik ergens moet zitten)- waarbij de zang bijna meer gesproken werd. Dat was een vrij vervelende uitvoering...

Van Bach vind ik ook zijn werken voorafgaand hieraan ook erg mooi:
Ich will den Kreuzstab gerne tragen BWV56 / Ich habe genug BWV 82 (Dietrich Fischer-Dieskau sings Bach) en
Magnificat, Kantaten BWV 51, 59

vechtend tegen de slaap (maar dat heb ik vaker als ik ergens moet zitten)

oh, wat een opluchting, ik dacht dat ik de enige was die hier last van had. :) Daarna kan ik nooit meer een goed voorbeeld voor de geest halen waar het gebeurde.

:-)

Laatst ook weer: het Nederlands Blazers Ensemble & Iva Bittová...Iva vermaakte de boel en hield je bij de les, maar die blazers die dan soms 10 minuten lang hele knappe dingen doen deden me toch knikkebollen. Dat je soms ook zo'n spastische beweging maakt omdat je in een halfslaap was geraakt...

Ik houd de Matthaus ook niet 3 uur vol hoor, thuis kun je het gelukkig in delen draaien...
Van alle barokopera's en oratoria die ik thuis heb, veelal 3CD boxjes draai ik meestal alleen de allereerste keer het werk volledig...daarna alleen nog mijn favoriete aria's.

http://www.subjectivisten.nl/de_subjectivisten/2012/04/bruce-springsteen-wrecking-ball.html

en om nog terug te komen op OMC's einde der popmuziek-artikel, had dat nou niet in de NRC next moeten staan. (groetjes, Colonel Parker)

Wellicht, maar ik had niet zo'n zin om er mee te leuren (en dan "kan je dat niet veranderen", "en ouwe lul misschien ook niet" en "wie is William Gibson?") Maar bij een volgende hamerslag toch eens proberen (het schijnt de gemoederen bezig te houden, dusss...)

http://3.bp.blogspot.com/_CbZD4EjNn5E/TTqkDjpnJWI/AAAAAAAAAL4/Q47ON9wFa6k/s1600/elvis-presley-tom_parker-cigars.jpg serieus. don't undersell yourself man. Money! Fame! Ofzo.

LOL.

http://www.elvisspecialties.com/New%20Items/Elvis%20Memorabilia/Hasbro%20Collectors%20Doll%2068%20Comeback%20Edition%20Front%20Cover.jpg

Meer fame dan money waarschijnlijk. ;)

Mijn favoriete uitvoering van Stravinsky's 'Firebird', Pierre Boulez op DG heeft concurrentie gekregen van Andrew Litton op Bis.
Ik werd bijna letterlijk van mijn stoel geblazen, het orkestspel is fenomenaal en veel persoonlijker en individueler dan onder Boulez, die toch meer voor een totaalklank gaat.
Onder Litton zijn de klankkleuren die Stravinsky in zijn 'Vuurvogel' schildert nog feller en raker, de opname werkt ook in zijn voordeel, klinkt voller en directer.
Boulez blijft echter meester in frasering (en gebruik van rubato) en hij heeft een betere timing, ritmische figuren zijn onder hem scherper en tegelijkertijd subtieler. En alles vloeit net wat meer, er is meer samenhang.
Dit is ook goed hoorbaar in zijn lezing van Stravinsky's Petrouschka in vergelijking met Litton's, hier gaat mijn voorkeur echt uit naar Boulez.
Bij de Vuurvogel weet ik nog zo net niet...ik neig meer naar Litton's opname.

Litton
http://open.spotify.com/track/52HkGRxh9K6aJAn5FeNJOA
Boulez
http://open.spotify.com/track/1dpSGSzUKbMNsplwvJ5Gc1

ik zet er even dit tegenover

https://www.youtube.com/watch?v=bqpRoVxH2jc&feature=youtu.be

wait for 3.37

de drumster is een natuurtalent.

Boulez is wel wat wat spiritueler in zijn Vuurvogel (oordeel ik op 2x 1 minuutje). Meer heksen meet Macbeth, ofzo.

Ik begrijp denk ik wel wat je hiermee bedoelt, maar critici noemen deze 'spiritualiteit' bij Boulez gevoelloos, "Boulez the iceman cometh"
Onder Boulez hoor je vaak de uitvoerders niet meer, je hoort alleen nog klank en melodie, wat ik in de meeste van zijn uitvoeringen heel goed vind werken (ik moet nog een betere Daphnis et Chloe (Ravel), Miraculous Mandarin (Bartok) en Mahler 6 horen), maar eenzelfde aanpak bij een Beethoven of niet-religieuze Barok muziek werkt dan weer niet.

Die Rammstein cover is overigens cool :)

ik zal dat Litton album nog eens in zijn geheel tot me nemen.

ik ben nog altijd herstellende van de keer in 2005 dat ik Boulez met Marteau's Sans Maitre en Messiaen's Sept haikai hoorde... ;)

Zeg je met "herstellende" iets positiefs? Of vond je het helemaal niets?
(Boulez die Messiaen doet klinkt mij goed in de oren, ik heb zijn Chronochromie op CD)

gheh, nah ik snapte er toen geen bal van. En dat is tot op heden mijn eerste associatie met Boulez gebleven. Maar goed, van Mahler naar pieppiep Messiaen is ook wel een erg grote stap, om zo ineens te maken.

Verder dan een enkele CD van Boulez die Messiaen doet, een van Boulez die Boulez doet en wat cd'tjes van Lutoslawski kom ik ook niet hoor.
Messiaen en Lutoslawski (en Alban Berg) trek ik dan nog net omdat die muziek tonaal is.
Er erg van houden is een tweede.
Maar Boulez als dirigent van toegankelijke(re) tonale muziek (Stravinsky, Bartok, Debussy en Ravel) moet je je niet ontzeggen hoor :)

Ook toevallig, ik klik deze Boulez discussie aan op 't moment dat een item op Nederland 2 aan 'm gewijd is. :)

Pli selon pli
Lukte me ook deze keer niet het mooi te vinden of het mij te laten raken...

Ik ben niet zo'n fan van sopraanzang, dat maakt het al lastig.

'Rituel' is wel een toegankelijk stuk van Boulez.

Xiu Xiu @ OT301
Het voorprogramma heette Ensemble Economique. Goeie naam want maar één man. Minimale, trage, bijna 'stilstaande' maar niet onaardige synthesizerd(r)eunen met wat flarden tekst. Oh ja, en véél galm))))))

Dan Xiu Xiu. Na het breekbare, magnifieke eerste nummer Fabulous Muscles gaat de beuk er in: aangevuld met een bassist en drummer rockt Xiu Xiu dit keer. Het swingt, het klinkt allemaal lekker, maar ondertussen gedraagt de band zich extreem afstandelijk: er kan geen woord, geen glimlach vanaf; alleen bozige, verstoorde blikken. Het is zware thematiek en dat zullen we weten ook. Daardoor duurde het wel een tijd eer ik er 'in' kwam, maar de tweede helft van de set was erg goed, met o.a. een gedreven Luv The Valley OH! en een heftige Suicide-cover als (abrupte) afsluiter. En geen toegift.