Live recensies

Laat ik het wat sterker stellen: het is een belediging voor de mensen die zo'n festival samenstellen en de mensen die zo'n festival bezoeken. De vraag is eigenlijk of de journalisten niet te ver verwijderd raken van hun doelgroep? Moeten journalisten niet verslaggeven in plaats van hun mening geven over 1 band?

Een recensie van een festival of concert is een weerslag van een persoonlijke mening en ervaring, waarbij je ook nog rekening moet houden met ruimtegebrek. Wat London Calling betreft: ik ben alleen zaterdag geweest en The Darkness, momenteel ook een band die enorm in de belangstelling staat, sprong er duidelijk uit. Dat daarover hoofdzakelijk wordt geschreven in de recensies die ik gelezen heb, verbaasd geenszins. Overigens werden in die recensies (zowel op weblogs als in de kranten) meerdere bands behandeld.
Wat Amsterdam Dance Event betreft: tenzij je een hele krantenpagina tot je beschikking kreeg, en met vijf man erop zat, was het onmogelijk om een compleet verslag te maken van dit festival. Net zoals je geen 2000 cd's tegelijk kunt draaien, kun je niet op vijf plekken tegelijk zijn, en is ook lang niet alles even interessant, zowel objectief als subjectief.

Maar dat is mijn mening.

in dit geval viel er op de London Calling-zaterdag behalve de Darkness overigens weinig te beleven. Behalve een fenomenale opener in de persoon van Patrick Wolf was het verder bar en boos en gewoon niet interessant genoeg.

Nou, Patrick Wolf vond ik een drama. Maar The Electric Shocks wel en The Sluts of Trust waren ook wel ok. De rest was inderdaad niet veel bijzonders (veel dertien-in-een-dozijn punk). Daarmee was het zaterdag al wel leuker dan vrijdag.

Het is maar net wat je journalistieke gevoel je zegt.

Overigens is het wel een open deur: in feite is het in het algemeen de bedoeling dat je als journalist hoofdzakelijk over het meest relevante schrijft.

Toch zou ik het niet gepast vinden als bij een compilatierecensie het overgrote deel van de bespreking aan één van de artiesten gewijd zou zijn.

Bij een festivalbespreking heb ik daar minder moeite mee. Dat heeft er mede mee te maken dat een optreden bij een festival (doorgaans toch) meerdere nummers omvat, waardoor zo'n optreden een ander gewicht heeft.

12.01 The Rowdy Men we're playing, bu we were still waiting to....

13.10 Finally! Running onto the field and hearing the second song of Pelvin Magic...

Dan bespraak je dus verslag woorden en kun je iedere band de hoeveelheid aandacht geven die ie verdient.
Maar in een krant kan dat niet, want bij dit vb. heb je sowieso wel eerst een algemeen intro-stukje.

Het gebrek aan kennis bij de lezer zorgde er ook voor dat ik schrijven voor het Parool in retrospect soms wat droog vond.

is dit geheimtaal?

bespaar je verslag woorden

bespaar je woorden m.b.t. je live-verslag.....

Maar he...ik zeg geen Revue meer he....

daar begrijp ik dus echt oprecht he-le-maal niets van...

nee, dat is niet waar. het enige wat ik me hierbij MET HEEL VEEL INSPANNING kan voorstellen is dat het wellicht als sensationeel zou kunnen worden ervaren om een groepje te zien dat uitblinkt in repertoire waarvan jij dacht dat je er veel te jong voor was om het ooit meegemaakt te kunnen hebben.

ik zou ook graag the stooges of the new york dolls gezien hebben in de tijd dat zij relevant waren.

verder dan deze uiterste poging tot inlevingsvermogen kom ik niet.
London calling?! fuck that! Lagos of Accra of Bamako of Santiago de Cuba of Sao Paulo calling .... dat lijkt me honderdduizend keer interessanter...

verder niet dan hartelijkheid, uiterst gebalanceerde groet

afro_latin

Ik durf het haast niet toe te geven maar ik snap het ook niet helemaal. Ironie? Of hebben we toch stiekem allemaal een inner-Freddie die zorgt dat we op onverwachte momenten een sterke behoefte voelen om "Highway to hell" te bleren? Ik maar balen dat ik 1987 niet meteen aan de acidhouse ben gegaan terwijl ik de Koning Van Hip was met al die Queen, Scorpions, Van Halen en AC/DC platen. ;)

The Darkness: "In de jaren '70 had iedereen het een derderangs Slade gevonden, nu is het helemaal Spinal Tap, maar het is nog steeds geen Led Zeppelin....etc."

Slechte recensie, ik geef het toe, maar ik geef teveel om hardrock om dit soort novelties te kunnen waarderen. Natuurlijk is het grappig en degelijk gebracht, maar het staat niet in verhouding.