En toen ging het licht uit voor Kosheen...

Het is allemaal wel snel gegaan. Een jaar of drie geleden had iedereen het nog over ze en stonden ze ' op het punt van doorbreken '. In retrospect klinkt het gek, maar het was toen echt een drum n bass meets pop band die heel even best wel cutting edge gevonden werd.

Maar naarmate Hide U steeds vaker echt overal gedraaid werd, keerde een deel van het leukere publiek zich van de band af en werd Catch een echte tmf-hit.
Toch had de band, als ze een goede opvolger hadden gemaakt, kunnen doorbreken naar een echte sterrenstatus. Maar toen kwam Kokopelli, een veel gitaarsongs-gerichtere cd vooral veel doet denken aan Dido, de Cranberries en soms, qua intonatie, zelfs Anouk.

Volgens mij heeft Kokopelli letterlijk niets gedaan. Ik zou de verkoopcijfers wel eens willen zien. Misschien is ie maar dertig keer over de toonbank gegaan.
Toch vreemd, ook al is de opvolger slecht, hoe een band binnen zes maanden kan imploderen om weer helemaal terug bij af te zijn.
Er waren gisteren nog wel een dikke 600 bezoekers, maar die kwamen natuurlijk vooral op de hits van het vorige album af.
Daar is niks mis mee, want we kunnen ons niet allemaal in de frontlinie van de muziek bevinden, maar de sfeer rond het optreden had wel iets tragisch.

Vorig jaar nog op de cover van Muzik (nu ook ter ziele, hoe passend) bestempelt als ' de grootste dance-act ter wereld ' en nu, ongetwijfeld na wat rushy snuifwerk, wat onderlinge ruzies en een drastische koerswijziging echt helemaal de weg kwijt.

Eerlijkheidshalve, het deed live niet onder voor iemand als Dido ( en die verkoopt nu miljoenen, wat je er ook van vindt ), maar het voelde desondanks als een anti-climax van negentig minuten terwijl de band voorheen live toch behoorlijk in haar element was.

Het kan verkeren...