Het schaduwkabinet: week 30 - 2012

Nu de zon is doorgebroken, je weet wel dat gele ding dat pijn aan je ogen doet, kruipen wij voor 3 weken even in onze donkere holletjes. Fijne vakantie en tot 21 augustus. Hier onze lijstjes uit het:

Schaduwkabinet

We luisterden naar: Caught In The Wake Forever, Library Tapes, Lost Harbours, Misophone, OM, The Baird Sisters, Dead Can Dance, Цветелина Янева и орк. Орфей en Speed Caravan. En keken naar: Jeder für Sich und Gott Gegen Alle.

Can - The Lost Tapes
Toen ik de YouTube trailers zag voor deze 3cd set met verloren gewaande tapes hoorde ik opeens een klein cynisch stemmetje in mij opkomen die de euforie doorprikte en zei "ja, deze nummers klinken waanzinnig goed zal je zien dat de rest bestaat uit eindeloze jams met Suzuki die er onzin doorheen krijst." Die stem heeft uiteindelijk wel enigszins gelijk gekregen. Nummers als 'Millionenspiel' en 'Midnight Sky' behoren tot het beste uit het oeuvre, onbegrijpelijk dat die nooit op een officiële LP zijn terecht gekomen. En zo zijn er genoeg ontdekkingen om een spectaculaire cd mee te vullen. Maar er staan ook veel live jams en nummers op, van wisselende kwaliteit, al is de lange versie van Spoon, dat ik nooit echt goed vond, een ooropener. Voor de rest toch veel "zoekende" tracks, ideeën die niet uitgewerkt zijn of protoversies van bekende nummers en in een fraai staaltje (zelf)kritiek (?) op het hele gebeuren een opname van twee Can leden die staan te pissen en ondertussen een beetje discussiëren.

The House of Love revisited.
Destijds een haat/liefde verhouding mee gehad, want net ietsjes te goed klinkend, te glad geproduceerd en de 'rockist' in mij woog toen alles af aan bands als Sonic Youth.
Love in a Car vond ik het mooiste liedje en dat is het nog steeds, 'teenage angst' in optima forma.
https://www.youtube.com/watch?v=P_n2fPLK9sQ

Suicidal Tendencies revisited hier. Ben een beetje sceptisch over dit soort oude koeden. Maar de show was goed al was het geluid weer crap zoals we wel gewend zijn in Tivoli. De nadruk had van mij ook iets meer op How Will I Laugh… en Lights, Camera … mogen liggen i.p.v. dat allervroegste werk. Muir heeft allemaal jonge gasten om zich heen en zijn geouwehoer is onverstaanbaar maar gelukkig ook vrij bondig.

In de zaal een hoop oude gezichten die ik al jaren niet meer bij concerten ben tegengekomen. De dj draait ook allemaal hardcore/crossover klassiekers die vrijwel allemaal snel herken, tot mijn eigen verrassing. Zo'n fan was ik toch niet van Biohazard, Life of Agony e.d. Ik merk dat ik toch niet zoveel naar dit soort 'nostalgiagasms' ga. Niks tegen old school, maar ik vind het toch een beetje oubollig, eigenlijk.

ik ben stiekem een Radio 2-er, laatst al die nieuwe Golden Earring gedraaid (duurt veel te lang, handjevol ok nummerkes)
nu
http://wac.450f.edgecastcdn.net/80450F/ultimateclassicrock.com/files/2012/06/Joe-Walsh_Analog-Man.jpg

het beste nummer (eigenlijk beter: het beste refreintje) is een covertje van Tim Armstrong (van Rancid enzo)
http://open.spotify.com/track/2gAPHYArrcDeWYkea97reX

Ali B. op de Parade. De tv-shows waren altijd op z'n minst vermakelijk, soms een stuk meer. Het tweede seizoen was ook weer geslaagd. De live-shows vond ik (op tv) toch ook weer leuk al verwachte ik er weinig van. Een show op de Parade, ik had lage verwachtingen. Deze keer wel enigszins ingelost, want de waar in Paradiso de balans tussen rappers en showartiesten goed was is deze show duidelijk voor inhaakgrage kaaskoppen. Hoewel hij met een foute grap hier en daar ervoor zorgt dat het net niet té zoetsappig wordt zijn de uitgevoerde songs bepaald niet de hoogtepunten: Rosamunde en die joint met Ronnie Tober. Wel blij dat de laatste komt opdraven en niet Yes-R.

3voor12 Classic - zomaar 3 Fugazi-sessies online, en nog veel meer moois (No New York docu, radiosessies van The Ex met Tom Cora, Primus, Bad Brains). Dat er veel meer moois mag volgen (met interviews ook, svp).