Oude Doos

dit naar aanleiding van het lezen van the last party. de schrijver heeft, voor een lezer in een land waar elke hype en zeker britpop als overdreven wordt afgedaan, een behoorlijk rooskleurige kijk op de muziek uit die dagen - en terecht! - met uitzondering van daydreamer van menswear, dat elke keer als het genoemd wordt een flinke veeg uit de pan krijgt. was het echt zo'n slecht nummer, dan?* ik kan me herinneren de lol van een één-dimensionale (want op één akkoord gebaseerde) elastica rip-off toendertijd ook niet helemaal (muzikaal) te begrijpen, maar je ging mee in de stoere verhalen enzo dus je dee alsof je het fantastisch vond. i'll manage somehow enzo waren betere, want met melodie enzo, popliedjes.

* antwoord: ja.

heeeeerljk

Mijn oude doos-vondst van de week was een stapeltje Mad Professor en Lee Perry cassettes! Dub me crazy, maar dit is nog steeds geweldig!

btw Black & White en The Raven van the strangs zijn essentiele platen voor iedereen overal altijd :-D

maar uit _de_ oude doos draaide ik onlangs die blauwe van Weezer en die eerste van Sunny Day Real Estate. 'milez is dead' is ook een goede suggestie. dat ga ik zo ook maar eens doen. ooh baby.

pien

ik heb meer een puberende doos denk ik

Vroeger-hekel-nu-goed: The Auteurs.
De eerste keren dat ik "Showgirl" op MTV zag/hoorde voorbijkomen wist ik niet of ik moest lachen of huilen. Die foute softie met zn akoestische gitaar. Terwijl ik net Dirty of Sugar's Copper blue uit de speler had gehaald. Rot toch op met je sixties-obsessie.
Een dik jaar later was mijn houthakkershemd ingeruild voor een old school adidas-trainingsjekkie natuurlijk.

-Drivin' n' Cryin', die derde met ain't it strange en honeysuckle blue. Country en hardrock zij aan zij.

-eerste gedocumenteerde optreden van mijn eerste bandje (Slurf geheten) waar andere zanger de helft van zijn tekst vergat en het verder maar inkleurde met een hartstochtelijk gezongen "Jaaaanana jaaanana...". Nee, niet de impact van 'Berlin'.

Klopt, 't was in Glasgow. Nice 'n Sleazy in The Nice 'n Sleazy ;-) 't was niet zo druk, de entreeprijs was niet zo hoog, dus ik dacht aan 'zomaar' een bandje. Ik zag op hun site dat ze ook veel spelen.
Vind jij de zanger wel goed?

redelijk... maar voor een avondje ouderwets springen op de ouwe strangs acceptabel :-) ben vooral gecharmeerd van het spel van de toetsenman, komt er akelig dichtbij (beter dan dave greenfield zelf tegenwoordig) (al wordt de nieuwe cd in feb. erg goed)(als je een kopietje van de four more heroes cd wil als herinnering let me know)

Afgelopen week nog een greep uit de oude doos gedaan en twee juweeltjes opgepikt:
Prong - Beg to Differ
Big Daddy Kane - Long Live The Kane

N.a.v. Ryan Adams nieuwste dwalingen ook weer eens The Smiths opgezet. Viel zeker niet tegen. Sterker nog, ik draai ze al dagen.

Op de platenbeurs twee cd's gekocht van de Blue Guitars. Deventers trots. Niks mis mee hoor.

Oude dozen in de huiskmaer kan ik wel tolereren, omdat het niet slecht is om je historisch besef enigszins te updaten. Is de conclusie omtrent het hier en nu op basis van de ' oude schat ' echter negatief, dan neem ik de luisteraar echter niet meer serieus.

Ik geloof dus wel in oude dozen ( het is een feit dat die tijd bestaan heeft en je mag je daar best nog wel eens op richten), maar mijmerende oude dozen heb ik een teringhekel aan.

If you're not in, you're fucking out.
Als het hier en nu niet meer telt kun je sterven.
opgroeien bestaat niet
nostalgie is de kanker van de ontwikkeling

Ontdekt mbv de Popquiz A Gogo (via de CSNY route), maar vele malen beter dan een Deja Vu oid...

Vroeger niet, nu wel: Tindersticks. Ik snap er nu niks van dat ik dat zo haatte. Het geneuzel denk ik.. En het feit dat ik nog niet zo oud ben(Tinderstick op TV, 12 schat ik).

Nostalgie is ook al niet meer wat het geweest is. Ach, die goeie oude Bakkerij en Effenaar, eind jaren tachtig/begin jaren negentig. Oh, en om de zoveel tijd ben ik weer helemaal van de kaart hoe fraai de eerste cd van The Stone Roses wel niet is.

Hmm, niet zo heel erg off-topic... In de oude doos zitten naast vinyl, cassetteband en cd ook mooie Dagmarktherinneringen. Nostalgie, zo moeilijk nie!
Nog meer Nostalgie, met een hoofdletter N: The Knack - My Sharona!

The Smiths

Duran's "Seven and the ragged tiger" of Japans "Gentlemen take polaroids" of Roxy's "Avalon" komt qua muziekhistorisch oogpunt uit een oude doos maar ik ontdekte het pas redelijk recent.

Oude Doos is voor mij Blur & stone roses en ik heb 'r geen mallemoer meer mee.

Toen ik van Broadcast thuiskwam moest ik twee ceedeetjes van Stereolab wegspoelen om me weer fris te voelen.

en over oude doos gesproken: een jaar of 8 geleden gehuurd bij de bieb en op tape gezet, al jaaaaren niet meer geluisterd en vandaag voor 5 euro gekocht en weer helemaal enthousiast: The sultans of ping fc - Teenage drug.

cp: New Order - Low Life
[Wat een lachwekkende teksten trouwens. Dat ik me daar nooit eerder aan gestoord heb.]