Frank Zappa : 21-12-'40 (Baltimore) - 04-12-'93 (L.A.)

zijn er trouwens mensen die hem ooit live gezien hebben ... laatste Belgische concert was in Gent (voorjaar 1988) ...

vorig jaar ook heel interessante docu gezien op VPRO of EO .. was ergens een zondagmorgen ...

zappa.com speelt vandaag 'Beat The Reaper' van de cd Civilization Phase 3.

Blijkbaar is er op dit forum ruimte voor zappa, dat doet mij deugd. Vooral omdat ik weinig lieden ken die er uberhaupt iets mee te maken willen hebben. En kom bij gitaristen niet aan met zijn solo's. Ik krijg sterk de indruk dat zappa uitgroeit (of dat al reeds is) tot 'acquired taste' voor een aantal liefhebbers en daarbuiten nauwelijks waardering krijgt, en das niet terecht volgens mij. Daarvoor heeft ie teveel goed spul gespeeld, geschreven en gereleased. En bovenal: humor, relativeringsvermogen, iets wat ik erg mis bij al die gitaarbandjes met getergde zangertjes/zangeressen...

voor iedereen die een poging wil doen zich aan iets van de man te wagen kan ik zijn boek aanraden dat in vertaling in pocket-vorm verschenen is, nl. 'Het echte Frank Zappa boek'.

Die docu vorig jaar was erg leuk, maar volstrekt onbegrijpbaar voor wie niet bekend is met zijn werk. Heb ook erg genoten van de uitgebreide versie ervan in de bioscoop, vooral toen er Varese op ZEER LUID volume werd gespeeld (zo moet je die muziek ook horen, en niet anders) met beelden uit de woestijn erbij. Wauw.

En nu de HUMO scoren.

Dat moet de VPRO zijn geweest, Dieter - het programma Vrije Geluiden (de afkorting EO staat voor Evangelische Omroep, en je weet dat de relatie tussen Frank en het gristendom niet bepaald warm was).
De VPRO heeft een nabestelservice, dus als je een tape van die docu in je bezit wilt krijgen, loont het allicht de moeite om ze even te bellen of te mailen via www.vpro.nl.

Heb 'm ook een paar keer live gezien, maar veel te weinig. (En niet in mijn favoriete tijdsgewricht.)

Een interview met Gail? Even mijn artsen raadplegen of ik dat lezen mag.

wat is er moedig aan zwijgen over je ziekte?

Was het juist niet dat hij veel eerder zich had moeten laten behandelen?

Maar ik herinner me ook hoe het NOS-Journaal van 2000 uur er aandacht aan besteedde: Een paar Bekende Nederlanders Die Hem Ooit Hebben Zien Optreden kwam voor de camera. Maar niemand kon uitleggen wie of wat Frank Zappa nu eigenlijk was. Barry Hay kwam niet veel verder dan "Frank is OK", en de verslaggever leek ook al niet veel met het itempje te kunnen.

Dit illustreerde dat - afgezien van fans en muziekkenners - er in Nederland nauwelijks belangstelling leek/lijkt te bestaan voor zijn muziek. En dat terwijl Zappa toch wel meer deed dan alleen maar "rare" rockmuziek maken.

Een Groot Componist was het, en dat wou ik eigenlijk maar even zeggen!

zappa past niet echt in die gitaristentraditie die je zelf noemt. 't blijft een vreemde eend in de bijt tussen de Vai's, Satriani's en Van Halen's. Wat betreft speelstijl past ie beter in de muziek uit het Midden-Oosten wat mij betreft (eindeloos variëren op een thema, op een simpele, eindeloos herhaalde akkoorden-progressie, vaak maar 2 akkoorden gebruikend, en, niet minder belangrijk, geen foefjes zoals frettapping). Maar er zit aan de andere kant ook weer veel blues in, zoals op bijv. Willie the Pimp, een solo die mij uiteindelijk deed besluiten te stoppen met gitaarlessen nemen, want mijn gitaarleraar zwoor bij Vai, en die muziek vond en vind ik zo bloedeloos. Zappa was the place to go.

En ze hadden Robert Jan Stips over Zappa moeten vragen. Diens Supersister was een leuke rip off van the mothers ooit.

Jongens (van vijftig?) maken daar moeilijker grappen over dan vrouwen (vanaf vijftien), denk ik, Pien.

het is precies de stijl die jij beschrijft die Satriani en Vai op hun eerdere soloplaten laten horen. pas rond 1983/1984 gaan zij de hardrock kant op. Vai's flexable is nogal geïnspireerd door de twee (zappa en satriani). overigens fantastische plaat. misschien had die in mijn top25 moeten staan. hij is uit 1980 toch?

*nieuwsgierig*
waarom denk je dat?

overigens van de ruim 80 origineel uitgebrachte platen, de helft ware bagger, maar ach, om daar nu over te zeiken?:))

zo, en nu 'Guitar' in de cd speler, heb wel behoefte aan wat 'freaky' herrie:)

"Wat betreft speelstijl past ie beter in de muziek uit het Midden-Oosten wat mij betreft."
Helemaal mee eens! Kwam volgens mij vooral doordat hij altijd op één positie soleerde, zoals Oud-spelers dat ook doen.

Dat leert mij de ervaring eigenlijk.

Flexible is erg Zappa-minded inderdaad (misschien ook wel Satriani-achtig, weet ik niet want ben niet bekend met zijn werk). volgens mij komt die plaat uit '83 (ergens).

@peter. dat zappa speelde op-1-positie wist ik niet. ik heb nog nooit iemand oud zien spelen. Sterker nog, tot voor kort wist ik niet eens wat een oud is. Maar nu heb ik een cd met improvisaties op het werk van Munir Bashir en weet ik hoe dat klinkt. Maar wat bedoel je precies met 1 positie? Grondtoon op bepaalde plek? ikzelf soleer het liefst diagonaal een gitaarhals over, maar daar heb ik niet echt een tactiek voor.

ik wil nog even proberen een andere bal op te gooien. Zappa werd vaak verweten weinig emotie in zijn muziek te stoppen. Ik voel aan wat daarmee bedoeld wordt (platen klinken 'kil', bijv. de digitale drumset van Wackermann in de jaren '80), maar die zappa-muziek in zijn algemeenheid gaat voor mij veel verder dan genregebonden muziek in het algemeen (muziek op de radio bijvoorbeeld, wat komt omdat ik weet WAAROM de radio bestaat en wat DE FUNCTIE is van die muziek - en het medium radio-. Wat vooral iets zegt waarom bepaalde muziek NIET op de radio gedraaid wordt. Reclame-inkomsten, daar draait t om).

Is zappa's muziek emotieloos of zegt t meer over degene die die mening uit? (ik weet t antwoord wel, ik wel het graag ns bevestigd zien :)

Inderdaad! Hij pakte zijn noten (vaak) minutenlang zonder zijn hand over de hals te bewegen. Gek genoeg moest ik het ooit in een interview met lezen voor het me opviel. Of stond het nu in The Real Frank Zappa Book?.
(Even een tip tussendoor: probeer eens een cd van Anouar Brahim, fenomenale oud-speler - vooral Thimar met jazzgrootheden John Surman en Dave Holland is een juweel.)
Dat bezwaar van emotieloosheid kan ik wel begrijpen, al deel ik het net zomin als jij. Tegenover de dampende rock en swing van nummers als Doreen, Fine Girl of Wind Up Working in a Gas Station staat natuurlijk veel muziek die ontzettend streng en afgemeten klinkt. Hij was nu eenmaal een maniakale perfectionist en wilde zijn noten exact zo gespeeld hebben als hij ze had uitgeschreven (ik sta niet voor de waarheid in, maar herinner me een anecdote waarin hij een gitarist tijdens een concert een solo voor straf helemaal liet overspelen - als het niet gebeurd ís, had het kúnnen gebeuren). Daarnaast was er zijn voorliefde voor technisch machtsvertoon, zoals de uitvoering van Stairway to Heaven op The Best Band You Never Heard, waar Jimmy Page's gitaarpartij tot in de kleinste details wordt nagespeeld door de blazerssectie. Knapheid om de knapheid. Ik kan me er geweldig mee vermaken, maar kan ook wel snappen dat anderen er hun schouders bij ophalen.
Voeg daar zijn cynische humor nog bij, en je hoeft er niet van op te kijken dat veel mensen hem kil vinden. Wat nog niet wil zeggen dat die mensen ook gelijk hebben. Ik slaag er altijd wel in om een oprechte woede en verontwaardiging in al dat cynisme te bespeuren. Hij uitte zich kil en cerebraal, maar aan overtuiging ontbrak het hem niet, en aan hartstocht evenmin.
Als ik een Zappa-hater het licht wil doen zien, zet ik altijd Joe's Garage op en laat dan die ontroerende monoloog van "the girl from the bus" in Packard Goose horen: knowledge is not wisdom, wisdom is not truth, truth is not beauty, beauty is not love, love is not music, music is the best - gevolgd die hardrock passage. Heb ik weleens een zieltje mee gewonnen...

Flex-able, 1984 - hoe kan het ook anders, Vai is immers zon beetje ontdekt door Zappa,en ded het stuntwerk bij zappa

ik vind die paralellen tussen flex-able en zappas werk geen probleem, vai hoeft zich totaal niet te schamen voor dat leenwerk, immers erg origineel uitgevoerd, de enige echt leuke plaat in mijn ogen van vai,
de pest met Vai is, He knows how to play (Flex-able leftovers - Fuck Yourself)en hij heeft nog gelijk ook!
hij legt het er alleen te dik bovenop ,zodat zijn gedrag erg irritant wordt, maar dat zal wel amerikaans zijn

Joy

ik heb Vai in een interview (dat te vinden is in audio-formaat op www.nps/4fm) dat ie in een identiteitscrisis terecht kwam na gewerkt te hebben met Zappa omdat de adoratie zo ver ging dat 'ie daadwerkelijk Zappa wilde ZIJN. Toch is Flexable zijn leukste plaat omdat ie zo Zappa is. lullig maar waar.

http://www.cs.hut.fi/~pno/Music/Zappa/Interview.html

http://home.online.no/~corneliu/interviews.htm

met name het bovenste interview is erg vermakelijk

En dan nog: ach ja, de jaren 80 met al die pyrotechnici! Yngwie Malmsteen, hoor je daar nog weleens wat van? Ik heb wel wat van die dingen geleerd toen, maar ik verveelde mijn leraar liever met Prince (toen al).

Uitgerekend op zijn zwakste plaat, Timmy: Them or Us. Ik heb dat ongeïnspireerde ding nooit op cd teruggekocht (en al mijn vinyl heb ik ooit verpatst), maar ik meen me te herinneren dat hij er zelfs nog een moppie op zingt.

verder doet Watson nog mee op One Size Fits All ('San Berdino') en ook op Thing Fish.

--------dat zegt genoeg over vai zelf:) kweenie maar als je zowat alles kan met je gitaartje kan word het dan niet eens tijd het eens over een ander boeg te gooien ipv jezelf te gaan herhalen? hendrix was na 4 platen ook bezig met klassieke muziek,en da salle we helaas nooit horen,maar hij begreep dat waar ie mee bekend werd geen uitdaging meer was

vai's ego overstijgd dat besef, zou denk ik op totaal andere gebieden mooie dingen kunnen doen

enne, om nu prince met zappa over 1 kam te scheren gaat mij ff te ver, pince is een ' lick' guitarist, weet mooie dingen uit zijn gitaar te toveren, maar het blijft een truukje,net als santana, leuke stijl, maar trukendoos idem

overigens vond zappa zelf dat ie in zijn hele leven maar zon 8 soloos echt goed had gespeeld, die hij de moeite waard vond, de adoratie mbt zijn soloos komt vooral van de fans:)

malmsteen was 1 plaat verpletterend, rising force, daarna herhaling natuurlijk,maar je zal mij niet horen zeggen dat hij niet kan spelen:)

tot slot satriani, de voormalig leraar van vai, qua spel is vai beter, maar satriani maakt nog steeds platen die telkens weer toch redelijk vernieuwend klinken, er zit gelukkig nog groei in,zijn beste werk , ook uit de tijd van vai, surfing with the alien of course:)

zo, iemand nog wat leuke namen van guitaristen die hezelfde niveau behalen?:)

oja, dat gastje van pantera, niet slecht:)

Joy

ik zou Vai wel eens een acoustische cd willen zien maken. 's kijken wat er dan overblijft van zijn virtuoziteit.

@timmihectic

het blijft ook een kwestie van smaak bij het waarderen van gitaristen en hun muziek. techniek is iets wat je hebt of niet, maar iemands expressie bepaalt wat ie er uiteindelijk uit zo'n ding komt (techniek is daarbij het middel, expressie het doel. zo zou het voor mij idealiter moeten zijn).

Zappa had weinig tot geen techniek, maar wel lef. Wanneer ik bepaalde jazzgitaristen luister, hoor ik alleen maar techniek maar geen expressie......kwestie van smaak. techniek is vind ik vaak een doel bij jazz (vooral bebop kent dat euvel, ik bedoel hiermee vlieg al die accoordenschema's door en laat zien hoe goed je de toonladders beheerst. Knap, jazeker. Roept t emotie op bij mij als luisteraar? vaak niet. Er zijn uitzonderingen gelukkig) en gitaristen in zijn algemeenheid zijn egotrippers die willen laten zien wat ze kunnen (i am one, i know).

Ben het met je eens over de expressie/techniek van gitaristen buiten de rock, maar het is niet even makkelijk behapbaar altijd. Er zitten ook binnen de rock nog genoeg krenten in de pap die het luisteren ernaar leuk maken, ondanks de cliché's die het gitaarspelen onherroepelijk met zich meebrengt.

Peter Buck van R.E.M. had ook een mooie uitspraak over muziek (en gitaarspelen): 'ik hou van muziek die me raakt. dat kan op een miljoen akkoorden en op 1 akkoord'. Ik ben het met m eens. Virtuositeit hoeft expressie niet in de weg te zitten maar kan het wel versterken/vergroten.

Kun je me iets vertellen over Sonny Sharrock? ik ken/heb niks van hem....weet alleen dat ie op die Jack Johnson-plaat van Miles Davis meedoet...