Week 49

@bas>ik ben wel benieuwd naar lawn....niet te vinden op slsk kun je me een kopietje bakken?

Hele wijze woorden Jan Peter!

haha subtiel!

Toch grappig: De muziekliefhebber/koper in het voornamelijke witte, hoger opgeleide en onbegrepen 25+ getto van Nederland.
Vreemd.

Begrijp me goed, dit is een moreel bezwaar. Hierdoor zijn er ook minder dj's die breed kunnen draaien bv. waardoor ik financieel redelijk snel binnenloop.
Maar toch...

aan de artiest om mij onderste boven te slaan...zwartwit gezegd...dan koop ik het plaatje ongetwijfeld en daar gaat het toch om

@Jan: die "lovende woorden elders" over The Clientele, die waren toch niet van mij he. Want die Lost Weekend-EP is met voorsprong het minste dat de band ooit uitbracht.

jij zou de eerste zijn die mij verteld wat ik zou moeten doen...

jij bent hier de grote vent guus.....pfff een beetje iedereen afzeiken op een forum als ze iets zeggen dat niet met jou mening strookt

erg volwassen...

Oh sorry, ik hield dit voor een kinderachtige opmerking naar Martijn toe, ik zag even niet in dat je hier je aanhangersschap van Bakoenin en consorten, je nonconformisme en je afkeer van autoriteit mee tentoon spreidde. Hulde.

ik ga hier niet eens op in....

-- Koos (koosmatroo...), September 19th, 2003.

Opeens van Der Arnold stil. Wat is er jongen, durf je nu geen chille uitspraken te doen nu een onderwerp waar je zelf aan meewerkt wordt besproken?
Laat zien dat je een man bent(hoewel je er gisteren te stijvol uitzag voor een normale man, dat geef ik je na)!
-- Koos (koosmatroos...), December 9th, 2003.

Ik bedoel, dit gáát toch ergens over?

Lees ik net op de Kindamuziksite, in een stuk van Bas I. en Joris H., ben wel benieuwd. IS dat Selenography een beetje een prettig instapalbum? En is deze muziek moodgebonden, maw kan het ook op de achtergrond, of is het zitten en luisteren - iets wat ik bij Reich wel heb (en daarom dus ook zo weinig draai, ik bedoel, kent ú mensen die Music For 18 Musicians zomaar uit de kast trekken, hoe prachtig deze plaat ook is?)

[crosspost; prima achtergrondmuziek wat mij betreft]

Rachel’s
Systems/Layers
Speelduur: 62 minuten
Aantal tracks: 19
Label: Quarterstick/Konkurrent
Door: Roger Teeling
Waardering: 7

Het is boeiend hoe je vaak enkel door terugkijken kunt bepalen wanneer een bepaalde periode begon of ophield. De term postrock valt tegenwoordig te pas en onpas. Begin jaren negentig hoorde je hem amper, maar toen was zijn tijd dus al wel aangevangen. Rachel’s was onderdeel van de eerste uitingen. Instrumentale muziek, klassieke passages vol viool en piano die werden aangevuld of afgewisseld met drums en omgevingsgeluiden. Vier cd’s verschenen er, vrij rap op elkaar. En toen was het stil. Voor jaren. Nu is dan een nieuwe plaat verschenen. Muziek die onderdeel is van een theaterstuk waarin we acht verschillende karakters een hele dag apart volgen. Wie open staat voor beeldende muziek ziet de films voor zich. Metro’s, koffie, verkeersopstoppingen. Ja, Systems/Layers is een mooie plaat. Maar het is wel een plaat die doet denken aan het verleden, aan een periode die ik eigenlijk al afgesloten had. Want iets toevoegen aan het oeuvre van de band zelf of aan het genre, nee. Was deze plaat daarom in zijn eigen tijd verschenen, ik had hem, denk ik, veel mooier gevonden. Nu lijkt het een beetje een van de zoveel. Maar wie weet concluderen we over jaren wel dat vandaag het begin was van een nieuwe tijd…

Martijn, ik weet niet meer precies wie het schreef maar toen de plaat uitkwam heb ik heel wat positieve recensies gelezen. Ik had er dus een hoop van verwacht en dat viel vies tegen ...

@Guuz: Om Rachel's te plaatsen tussen GYBE en klassiek lijkt me niet verkeerd al moet ik je toegeven dat ik weinig bands ken die zich daar begeven. Ik las ergens over vergelijkingen met Kronos Quartet en Gubaidulina, maar of dat terecht is weet ik niet ...

Wie helpt ons verder? JW?

ja, ikzelf. niet echte regelmatig, maar een paar keer per jaar zet ik hem toch op. meestal samen wat andere werken van reich. geweldig.

Of hoe E op de weg terug is en ik toch begin af te haken. Het is een plaat van een zeer acceptabel niveau, maar ik begin me aan de teksten te ergeren. Op dat vlak is E zeker niet in vorm. Niettemin qua liedjes slaat hij de plank nergens echt mis, hoewel het ook niet echt sprankelend goed wordt. Numbered Days is mijn favoriet.

B. Fleischmann - Welcome Tourist
Het postrockambientwhatever snoepje van de week. Volgende week waarschijnlijk weer vergeten, zoals het ook Kammerflimmer Kollektief, Schnauss etc. etc. verging. De teksten op de plaat zijn wel heel knullig. Maar het 45 minuten lange Take your time is wel buitengewoon fraai.

Built to Spill - There's Nothing Wrong With Love
Pas 1,5 keer geluisterd en dat is te weinig voor een oordeel. Built to Spill is zo'n band waarvan je pas na weken, maanden misschien wel erachter komt hoe goed hun albums wel niet zijn. Groeibriljantjes. Ik heb er met deze zeker vertrouwen in.

Elbow - Cast of Thousands
Ik wordt hier voorlopig enkel chagrijnig van.

vandaag een vrije dag: breedband installeren! jottum!

tijdens de installatie en daar buiten om vandaag genoten van:

M83 - Dead Cities, Red Seas & Lost Ghosts
Lilium - Short Stories
Cluster - Zuckerzeit
Brian Eno & Robert Fripp - No Pussyfooting
Todd Rundgren - Something/Anything
Motorpsycho - Angels and Daemons at Play
Salvatore - Tempo
Miles Davis - Pangaea
Slapp Happy - Casablanca Moon & Desperate Straights

Was ik maar nooit in de zorg gaan werken...

overigens vin ik die rachels' plaat wel iets meer waard dan een 7-tje.. ;-)

Wat maken die paar gebrande cd's nou uit? Die groningse bands hebben toch allemaal van die belangrijke banen tegenwoordig.

Ik schreef toen "Een 60-procents score dus, lang niet slecht, maar The Clientele kan beter" en dat is teruglezend positiever dan ik dacht. Er staan vijf nummers op en twee daarvan zijn het minst dat ik ken van de band. Je verwart 'm toch niet met de nieuwe plaat he?

Kittie, Bottom?

The eye of the beholder. De persoonlijke opvatting van iemand over de verschillen tussen man en vrouw, qua intensiteit of warmte of manier van spelen en spreken. Zoals ook duidelijk blijkt uit JW Hoek's reactie (Het is meer dat ik me niet kan voorstellen dat een man deze gevoelige originaliteit aan de dag kan leggen.)
Ook ik heb muziek die ik voornamelijk 'vrouwelijk' of 'mannelijk' vind, maar dergelijke kwalificaties hangen af van mijn perceptie op wat mannelijk en vrouwelijk is. En dáár ga ik nu niet verder op in :-)

Mijn mannen en vrouwen van deze week:

Dusty Springfield - "If You Go Away"
Air - Talkie Walkie (Erg mooi. De 'rust' van Moon Safari zonder dat übermodieuze trekje. Probeer het eens op zondagochtend als de zon fel schijnt.)
A Perfect Circle - The Thirteenth Step
Terrie Callier - What Color Is Love
Khanate - Things Viral
Young & Sexy - Life Through One Speaker
Pluramon - Dreams Top Rock
Dr. John the Nighttripper - Gris Gris
Daft Punk - Daft Club The Remixes

KOOP die plaat van lawn nou maar gewoon. zul je geen spijt van krijgen.

De grunninger's banen gaan inderdaad wat verder dan het tot vervelens toe uit de sloot trekken van oude koeien..next!

Rachel's.. ik kan me vergissen maar volgens mij maken die al een decenium platen en was het eerste werk toch meer rechtoe-rechtaan indiepop. Ik heb weleens wat geluisterd (maar niet gekocht, noch gebrand, noch geteept).

Roger, zelf ben ik geneigd te zeggen dat 'vrouwelijke' muziek niet door een vrouw gemaakt hoeft te zijn, datzelfde geldt voor 'mannelijke' muziek. Het hangt denk ik gewoon af van waar de muziek je persoonlijk op aanspreekt. In alles klinkt Arvo Pärt's Alina mij heel vrouwelijk in de oren, bijvoorbeeld.
Omdat het een gevoel is is er het vaakst sprake van een kruisbestuiving: een zelfde muziekstuk kan afwisselend mannelijk als vrouwelijk klinken.
Ik denk dus dat het een vrij subjectivistische en persoonlijke aangelegenheid is, maar ik zal nog eens nadenken of hierover een soort van algemene definitie of 'waarheid' bestaat.

Kweetnie, ik vond het behoorlijk saai in Paradiso.

De grunninger's banen gaan inderdaad wat verder dan het tot vervelens toe uit de sloot trekken van oude koeien..

Inderdaad, verder met de hoogst originele discussie over kopen versus branden. Dat niemand daar ooit eerder over is begonnen hier.

Nee hoor, lees o.a. hier en hier toch vrij lovende recensies over The Lost Weekend van The Clientele.

maar deze discussie wou ik niet aanwakkeren, het ging er even om dat men op een forum als deze in kopietjes aan het handelen is onder de ogen van de betrokken muzikanten zelf. kon het niet nalaten dat ff te melden. ;-)

@Guuz: Ik kende Rachel's ook niet tot deze plaat en schreef dit:
Rust Reinheid en Regelmaat
Soms gebeuren er grote wonderen (ik noem maar een geboorte) maar er zijn ook genoeg kleine wondertjes. Dan krijg je precies op het juiste moment de juiste Cd's voorhanden. Die stop je in je Cd-speler en geven je exact wat je nodig hebt op dat moment. Dat gebeurt nu dus met Rachel's - Systems / Layers. Met haar ambient neo-klassieke post-rock weet het kleine kamerorkestje (bestaat eigenlijk uit twee man en één vrouw, pianiste Rachel Grimes) precies te bieden aan deze jonge vader wat hij net als zijn pasgeborene nodig heeft, de drie Rs: Rust Reinheid en Regelmaat. En dan niet van die platgestampte muzak zoals Sky Radio je kan leveren, maar wonderschone sobere melodieën (denk aan Philip Glass, Chopin, maar ook aan een up-tempo Canto Ostinato in "Arterial") die Rachel's in samenwerking met de Siti Company uit New York opnam. Raar genoeg beschrijven de 19 tracks het leven van verschillende New Yorkers. Ik dacht dat dat zo´n hectische stad was, maar dat komt eigenlijk nergens tot uiting. Hooguit in het vervreemdende percussie experiment "Reflective Surfaces" komt onrust tot uiting. Voor de rest is het bijna overal een oase van hypnotiserende rust.
File: Rachel`s - Systems / Layers
File Under: Chillen voor jonge vaders

Aan wie kan ik binnenkort een cdtje sturen, distributie onder de subs volgt vanzelf.. ;-)

Als ik eens iets zie, zal ik het zeker kopen. Maar ik ben Värttinä nooit onder de acht euro tegen gekomen, en dat vind ik nog iets te veel.

KK5 van 15 (deel 29)
dd vd
01 -- - Gary Jules - Mad World
02 02 - A Perfect Circle - Weak and Powerless
03 -- - Explosions In The Sky - First Breath After A Coma
04 03 - El columpio asesino - Vamos
05 04 - The Cooper Temple Clause - Promises, Promises