The Problem With Music by Steve Albini

Inderdaad klinken al zijn platen zo, ook degenen die vet en vol moeten klinken.
Maar goed, dat is de meer de fout van de bands die vet en vol moeten klinken en toch voor Albini kiezen dan van Albini, want die is gewoon consistent in wat hij doet.

precies
en daarom waardeer & respecteer ik 'm wel
hij legt al 15 jaar muziek vast op de manier zoals hij vindt dat t moet, en wijkt daar geen millimeter van af

Maar goed, dat is de meer de fout van de bands die vet en vol moeten klinken en toch voor Albini kiezen dan van Albini, want die is gewoon consistent in wat hij doet

Het is niet handig van die bands. Anderzijds moet een producer ook begrijpen hoe een band moet klinken. En dan desnoods weigeren de plaat te produceren omdat het niet in zijn straatje past.

Ik heb geen verstand van producties en let zelden op producers, maar Albini als producer (of hoe we hem ook moeten noemen) is toch vooral voor in de bio bij de cd omdat het nu eenmaal interessanter gemaakt dan opgenomen door de buurman van de oom van de drummer. Ik las deze week een biografie waarin de naam Alan McGee meteen opvie, bleek dat de hoesontwerper ook weleens een klusje voor McGee had gedaan. Zoiets zeg maar.

mee eens. en omdat ie zo vasthoudend (negatief: rechtlijnig is) wordt ie zowel geroemd als verguisd.

Maarrr, in deze thread mag alleen on topic worden geluld, dus ik ben al weer gediskwalificeerd. Damn!

Kan het een mate van vermoeidheid zijn? Want van Big Black, de eerste Shellac of een plaat als Wrede/The Cruel Peace van Gore kon ik indertijd (en nu nog) geen genoeg krijgen. Een goede producer/opnameman lijkt mij toch iemand die het maximale uit een band haalt. Op deze platen deed ie dat of werkte het gewoon wel.
Ik meen begrepen te hebben dat Albini inmiddels zelf kan verkiezen met wie hij in zee gaat. Sommige bands heeft ie duidelijk niet geweigerd, terwijl dat, mijn bescheiden mening uiteraard, bepaald beter zou zijn geweest.

Meningen over In Utero?

Neurosis is inderdaad een band die niet door Albini geproduceerd opgenomen zou moeten worden.

Wat een puurheid!

@ Roger: Nou ja zeg. Beter heeft die band nooit geklonken.

Volgens mij klinken de dingen die Albini opneemt zo goed als de band zelf heeft gewild. ' In Utero', waarnaar wordt gevraagd, klinkt, ook in dat opzicht, armoedig.

The band hired R.E.M. producer Scott Litt to remix "Heart-Shaped Box" and "All Apologies," their favorite songs. "Just as a litmus test," Cobain says. "To remix any more would’ve destroyed the ambience of the whole thing." In the mastering plant Nirvana boosted the bass and vocals on the other tracks. "As soon as we’d done that, we knew we’d made the right decision, it was over."

Met dat 'over' doelt Cobain op het onbestemde gevoel dat hij kreeg nadat hij de mix van Albini had gehoord.

@Roger: Hoe zit dat met dat contactgestoorde van Low in verband met, of misschien: ten opzichte van, hun voorgaande werk. Wat bedoel je? Dat ze voorafgaand aan Secret Name allicht een soort onschuld, verwondering etc. uitstraalden die vanaf Secret Name in duisternis wordt gesmoord? Iets van die strekking? Of een andere boeg?

Even gegoogled :

http://www.electrical.com/

Nu ja, dat onderstreept dus precies mijn kritiekpunt inzake Albini: Ik vind het te droogkloterig en klinisch geproduceerd allemaal... Blij dat ie weg is bij Low. Nu Neurosis & Nastasia nog.

Klopt. Maar de Albini-tapes zijn nog in de omloop. Check hier zijn [mijn insziens superieure] mix van All Apologies.

The Ex, potdorrie een band die hoog bij me zat, vind ik, het faalt nooit, ook niet veel soeps meer sinds Albini achter de knoppen zit. Te gepolijst, naar mijn smaak.

Ik geloof dat Albini zichzelf geen producer noemt. Hij zit slechts achter de knoppen en neemt de band op. De geluidsband is dus een linea recta weergave van hoe de band werkelijk klinkt. Of zou dat moeten zijn. Want leg mij eens uit hoe het komt dat al die bands - hoe afwisselend ook van elkaar - ineens Het Typische Albini-geluid hebben. Ik was een groot liefhebber van Low, maar Secret Name & Things We Lost... vind ik amper te vreten. Neurosis zou helemaal mijn band moeten zijn, maar noppes. Nastasia? Helaas, terwijl ook die in mijn straatje zit, etc.

... suggereert wel enigzins dat Albini hoofdverantwoordelijke zou zijn, of begrijp ik je wederom verkeerd/niet?. Ik probeerde slechts een nuance aan te brengen, ik denk niet dat het enkel aan Albini hoeft te liggen dat je Secret Name nauwelijks te genieten vindt. Het gepolijste geluid waar je op doelt - ik neem aan ook bij Low - kan net zoveel met Low's aspiraties van doen hebben dan met Albini's invloed.
[Terzijde: op de hoes van Secret Name staat inderdaad enkel "recorded by Steve Albini at Electrical Studios, november 20-28]

Van Albini heb ik begrepen dat hij enkel de opnameknop indrukt. (Al worden zijn opnames wel sterk bepaald door zijn specifieke manier van opnamemicrofoonopstelling, als ik het wel heb.) Juist als je zo'n terughoudende instelling hanteert, moet je, denk ik, goed voor ogen hebben of een band daar wel klaar voor is, of hun muziek er niet door in elkaar klapt. Albini kiest zelf met wie hij samenwerkt. Ergo: hij achtte Low er klaar voor. Ik zeg: de band was er niet klaar voor. Ik heb ook uit eerste hand, van Alan S., dat de band het heerlijk vond voor Trust weer een leidende hand te hebben, iemand die hen continu tegensprak. Wat overigens niet betekent dat ze ontevreden waren over Albini's geluid, eerder dat ze geleerd hadden dat totale vrijheid niet hun ideale manier van werken is. Secret Name was de eerste oefening. Things... een tweede poging. Een plaat die Low zelf zijn minst favoriete noemt...

The Ex vind ik er ook niet op vooruit gegaan. Maar gezien dat een D.I.Y.-band is, die al jaren zijn eigen boontjes met succes kan doppen, kan worden aangenomen dat hun Albini-platen extact zijn wat ze voor ogen hadden. Fijn voor hen, maar ik houd er niet van. Te strak en te gepolijst. Uit elkaar gegroeid heet dat dan. :-)

Ik zeg:
Je bent in de war met Ceasar. Low heeft nergens volmaakter geklonken. Omdat het geluid op Secret Name je langzaam maar zeker, en steeds onherroepelijker, naar binnen zuigt. Kun je ook veel langer mee vooruit. Terwijl je op Trust een dikke deken overgegooid krijgt, zo monumentaal dreunt het zich de huiskamer binnen. Kan ook mooi zijn, doet mij veel eerder afstompen. Voelt als verzuipen in logge stroop. Secret Name is als een kouwelijk abbatoir waar bij nader inzien de kachel hartverwarmend blijkt te branden, met nog een mooi bosje bloemen in de hoek ook.

Dat eerste is wat te weinig eer, het tweede is absoluut waar.
Ik heb, t.b.v. een reportage, eens een dag of drie in 's mans studio in Chicago doorgebracht (toen hij met Caesar opnam) en ik geloof dat hij een volle dag nodig had om zijn - overigens unieke collectie - microfoons aan te brengen rond het drumstel. Dat was een fascinerend schouwspel: vele soorten, maten en types microfoons werden met chirurgische precisie op de meest onwaarschijnlijke plaatsen neergelegd, -geplakt en -gehangen. Hij legde daarbij uit dat hij dat deed om verschillende "opnamedimensies" aan te brengen: een serie microfoons pal óp de trommels, een serie op korte afstand en een serie op grote afstand (bv. in een verre uithoek van de studio). "Geeft een mooi, organisch, ruimtelijk geluid".

Hij vertelde ook dat 't hem, als engineer (inderdaad weigert hij zich producer te noemen), alleen maar gaat om het zo natuurgetrouw mogelijk opnemen van bands. Niets meer, niets minder. Geen toeters, bellen of andere poespas. Behalve dus die minutieus geplaatste microfoons: zijn trots én signatuur.

Voor het overige stelde hij zich inderdaad 100% dienend op ("zij moeten tenslotte betalen, niet ik"), tenzij de Caesars hem specifiek om zijn mening vroegen. Dan gaf hij die. Het was vervolgens aan de bandleden of ze er iets mee deden. Albini drong zich nooit op.
Ik vond dat wel een mooie, pure houding. Voor een technicus.
Zou Albini zichzelf "producer" noemen, dan zou ie inderdaad een slechte zijn...

Albini drums ruimtelijk? Ze klinken altijd of er op kartonnen dozen wordt gemept. Vooral bij Neurosis is het erg.
Bovendien vind ik dat gemierenneuk met die microfoons altijd een soort alchemie. Play 9 Songs with Mr. Quintron is gewoon in 1 dag opgenomen en dat klinkt perfect.

(Even voor de duidelijkheid: ik vind dat Albini ook erg goede dingen heeft gedaan. Bijvoorbeeld 'There is No-One what will Take Care of You': net of je er bij bent, of 'Mclusky Do Dallas': lekker rauw en droog.)

Heeft Albini dat gedaan? Dat wist ik niet eens. Maar dat is ook zeker geen typisch Albini-album. Dus dat je dat goed vindt zegt meer over McLusky dan over Albini.

Van wie is There is No One....ook alweer?
Ik heb hem hier staan, maar ben het vergeten...

http://archive.salon.com/tech/feature/2000/06/14/love/print.html

i.v.m. opnametechniek en stand van zaken in de muziekindustrie is dit ook wel een leuk interview :

http://www.recordproduction.com/fran_ashcroft.htm

Vooral blijven doen hoor...
Ik zal de speurtocht die monopoli heeft uitgezet eens starten.