2004, week 9

Zeebee - Chemistry (cd, Angelika Köhlerman)
prachtige elektronische popplaat waarop de Oostenrijkse Zeebee haar fluwelen stem rond tien fraaie, elektronische deuntjes drapeert.

Orange Sunshine - Love=Acid Space=Hell (cd, Motorwolf)
Rauw, warm en fuzzy. Voor wie de laatste Monster Magnet ook niet meer te pruimen vindt.

13 Curves - vierde voorronde Rob Acda Award (live, Patronaat)
Subliem gecontroleerde herrie die mijn mond twintig minuten lang open liet staan maar verbazing. Trans Am in een Barkmarket jasje.

Chris Carter - Xing (12", Botchit)
Klinkt als Underworld in een mix van Bushwacka! Dansbare psychedelica.

Paul Kalkbrenner - Self (cd, B Pitch Control)
Ingetogen warme techno die liefdevol tegen de Keulse sound aanschurkt.

Tom Revolver - One Of The Boys (cds, Rock Bottom)
Synthpop gespeeld met de gedrevenheid van glamrock. Electroclash zoals het hoort te klinken.

The Sheer - cd presentatie (live, Patronaat)
vrolijke maar mierzoete britpop zoals die nog niet in Nederland is gemaakt. Klinkt als Supergrass zonder de scherpe randjes. Die missen ze dus nog, die randjes.

Riep daar iemand Supersub ?

Dat kan ik me wonderwel goed voorstellen. Supersub ís doorgaans gewoon saai, al dan niet met scherp randje (volgens mij niet). De vergelijking zal wel volledig mank gaan maar hetzelfde heb ik altijd met Gitbox!. Terwijl die wat randjes betreft toch beter scoort, me dunkt.

Zelf zit ik qua nieuwe aanwinsten op één enkele plaat. En daar heb ik dan nog spijt van ook (zoals dat er nu naar uit ziet): het eerdergenoemde debuut van Belle & Sebastiaan. Mét dwarsfluit.

De komende weken zal er voor CDs ook wel niet al te veel overblijven. Wanneer je de concertlijstjes van Vera en de highlights uit die van Thinksmall over elkaar heen legt houdt je daarvoor te weinig tijd en geld over.
Ik noem: Black Forest / Black Sea, Logh, Fuck, The Mountain Goats, Shellac, Explosions in the Sky. Gelukkig hoef ik niet naar Daryll-Ann. Wel alvast mijn slaapzak opzoeken: Blonde Redhead schijnt het hoge Noorden ook aan te gaan doen begin Mei.

Aanwinsten vorige week:

Virginia Creeper - Grant Lee Phillips
Niet zo overdonderend als Mobilize maar toch een fijn plaatje. Waarschijnlijk een groeiplaatje. En het is Grant Lee. Dus met die stem zit het wel snor.

Storefront Hitchcock: Music From The Jonathan Demme Picture - Robyn Hitchcock
Eindelijk te pakken. Robyn Hitchcock live in al zijn glorie ! incl. een mooie Wind Cries Mary.

live:
Mr.AirplaneMan live in Mezz café
Geslaagd concert van de dames in het café van Mezz. Het was een fijne avond. Graag zou ik meer van dit soort dingen daar willen zien. Ook voorprogramma El Zombie was leuk.

back-in-time:
Bloodletting - Concrete Blonde
Blijft een mooi album. Tommorow Wendy raakte ineens dieper dan voorheen. De live-versie op b-kant verzamelaar Still in Hollywood er nog eens bijgepakt welke voor nog meer kippenvel zorgde.

Heeft iemand die nieuwe Sufjan Stevens gehoord? 'Greetings from Michigan' 'begreep' ik niet en ging langs me heen, maar deze komt des te harder aan. Ergens middenin de driehoek van lo-fi Grandaddy, Elliott Smith en een hi-fi Will Oldham.

Múm – Yesterday was dramatic, today is ok
Wat een melodische pracht bevat deze plaat toch. Pop, electro- en analogica gecombineerd zoals nooit eerder of later. M’n lief gaat ’t ook al leuk vinden! Benieuwd wat de nieuwe plaat gaat opleveren...

Ellen Alien – Berlinette
Ook in de categorie electro met liedjes, maar dan anders. Doet me qua grotestadsgevoel, net als bij Stadtkind, vaak denken aan Garnier’s Unreasonable Behaviour. ’t Technozusje van Morgenstern, mag dat gezegd?

Masters of Reality – “The Blue Garden”
LP, vandaag door de postbode afgeleverd, een eBay goodie! Jammie.

Joh, zou het? :-P
Maar welke van de twee heeft op dit moment *jouw* voorkeur?

Toen Timeless van Goldie uitkwam kon ik niet wachten tot ik de plaat in huis had. Achteraf gezien werkt de titel van die plaat tegen en is het album me te bombastisch, zijn de nummers veeeeeel te lang en stort de muziek in onder het gewicht van een teveel aan pretenties. Geen idee wanneer ik Timeless voor het laatst heb opgezet. Heel lang geleden, vrees ik.

Blue Lines van Massive Attack mag ik nog steeds graag draaien en Safe From Harm is nog steeds mijn favoriete nummer 1 hit aller tijden. Voorlopig ga ik ervan uit dat ik over tien jaar Telefon Tel Aviv ook nog steeds net zo graag opzet.

Ik heb die soloplaten altijd vreselijk gevonden. Hoe oud was ik toen, acht? Die plaat van Simmons was het vreemdste wat ik ooit gehoord had, toen, en maakte me alleen maar bang. Criss heb ik nooit kunnen uitzitten. Frehley & Stanley leken nog het meest op wat ik van Kiss gewend was, maar was ook niet the real thing. Gelukkig had ik ze allevier op picture disc (die hoestekeningen zijn werkelijk prachtig), wat dé uitvinding van de vroege jaren tachtig was, dus stond mijn duur uitgegeven geld (nu ja, tien piek per stuk) tenminste nog goed aan de muur. Goed vastgelijmd. Zo goed, dat toen ik nieuwe behang kreeg de platen het niet hebben overleefd ;-(

The Elder - weer een Ezrinplaat - vind ik eigenlijk interessanter dan Destroyer, maar dat houd ik maar voor me. Kwestie van normen en waarden en angst voor fundamentele Kiss-extremisten ;-)

Daarnaast zou ik nog terugkomen op die plaat van Common, maar die kon me niet boeien. Verder ook nog een beetje nederlandstalige hiphop in kleine doses. (Opgezwolle en Extince)

Hmmm, gezien de Ezrin connectie ga ik die plaat maar es uitcontroleren. Is-ie, de betrokkenheid Lou Reed erbij betrekkende, vergelijkbaar met Berlin?

The Elder zit een beetje op de overgang van Ezrin als top producer voor top artiesten naar has been voor onbekendere mensen als Lee Aaron (but how I loved her... ). Kiss wilde iets anders, Ezrin kon voor de laatste maal zijn trucje nog eens opvoeren in een grote studio. Het resultaat is een nog theatraler versie van Billion Dollar Babies, zou ik zeggen. Als je niet thuis bent in Kiss, zou ik voor het debuut gaan. Als per se Ezrin, dan toch eerst maar Destroyer.

Ach fuck it: koop die plaat voor 50 eurocent en ga ervoor! :-)

(x-post)

@Vasqueze/Vido: ik schijn de enige persoon te zijn die Timeless nog graag en regelmatig opzet, die lengte heeft me nooit pijn gedaan. Die eerste Massive Attack echter, ben ik ergens ooit express vergeten, want, ik weet heiligschennis blabla, maar los van 'Unfinished Sympathy' en 'Safe From Harm' is het eigenlijk een doodsaaie plaat (en dat laatste nummer werd ik altijd heel erg agressief, zo lelijk.)

@Theo: ik snap je punt niet helemaal. Of ontwaar ik hier zo'n je-bent- alleen-"echt"-als-je-vinyl-luistert verhaal. Ik heb jou toen niet bij Grooverider gezien, pik. ;)

@Omar: thanks. Via ilx-board 1 was ik inmiddels ook op World of Echo gewezen, daar wist men ook te melden dat Audika (ook van CooC) een reissue verzorgt.

Helemaal niets. Integendeel. Ik wilde alleen aangeven dat je niet met Berlin in je hoofd The Elder moet binnenstappen.

Verder heb ik deze week wel mijn liefde voor Six. by Seven opgepakt.

weet ik veel ik, ergens in de 90s, ik zat je te stangen. :)
Maareh ik heb Planet V nergens ultiem genoemd heh? Dat zal jouw marxistisch-hegeliaanse afwijking zijn (laatste is niet Einde is niet Vervolmaking van Dialectiek der Jungle) ;)

Reageren op typfouten is flauw, maar deze is echt geniaal. :-)

Lichtpuntje: de aanstaande release op V recordings van Ome Roni Size schijnt wel weer erg goed te zijn en dat mag ook wel weer eens, na al zijn superslechte releases op Full Cycle en dito remixen voor anderen van de laatste tijd

Ik heb Santing eens een gigantische valse versie van 'Op een Klein Stationnetje' horen zingen in een Josti-band special.
Fransje Bauer daarentegen kreeg met 'Hij was meer een clown' alle handjes op elkaar.

*sinds ik hem voor het eerst zag op een gescande flyer voor een feest op Chez Lubacov.

voor de drum&bass adepten alhier: dat hele planet V heeft mij nooit echt in vuur en vlam gezet. niet dat de releases slecht waren, verre van, maar niet helemaal 100 procent mijn stijl ;-)