Belle & Sebastian

Ooit zal ik stoppen met het lucratieve plaatjes draaien, Mic.
En wellicht word ik dan een echte.....schrijver.
Maar een ' algemene verhalende ' want van (over) muziek (schrijven) alleen kan een mens niet (riant) leven.
Deal?

Het zegt in ieder geval dat jonge mensen minder snel oud worden :)

Wat B&S betreft, het werd steeds genoemd door mensen met eenm enigszins vergelijkbare smaak en dus werd ik nieuwsgierig. Single gekocht, album gekocht en ik vond het erg mooi. That's all.

zucht....

Aantal jaren later hoor ik de single The Boy With The Arab Strap op de radio, en Mug was verkocht. Dus ook erg laat ontdekt in mijn mid-twenties zeg maar.

Hun optreden in de Schouwburg van Rotterdam staat nog steeds in de top3 van mooiste concerten. Daar heb ik toen ook een t-shirt gekocht.

Dat t-shirt trek ik niet meer aan als ik ga stappen of naar een festival ga, omdat er altijd wel ergens een freak rondloopt die alles weet van B&S en denkt dat jij dat ook allemaal weet. En maar door blijft zeuren en mekkeren. Afgrijselijk.

If you're feeling sinister, Tigermilk en The Boy With The Arab Strap zijn en blijven meesterwerkjes, net als een aantal nummers op de verschillende ep's en resterende albums.

Mietjespop, you love it or you hate it. [een middenweg? neuh]

ook voor mij was 'it could have been a brilliant carreer' op 3voor12 de eerste kennismaking met b&s. voor mij ligt/lag de aantrekkingskracht van de band in de eerste plaats in de muziek, maar de secundaire voorwaarden maakt(e) b&s echt bijzonder: meelevende teksten (bij vlagen pure empathie, kent iemand hier de hyperion/endymion cyclus van dan simmons?), een trouwe schare fans die elkaar helpen en opzoeken waar mogelijk en het feit dat, in ieder geval in mijn directe omgeving, vrijwel niemand ze kende. maar het meeste is wel over nu, vrees ik.

ik zal in die vier jaar ook wel zes jaar ouder zijn geworden.

Daar heb ik B&S ook voor het eerst gezien. Ik weet de titel nog wel, het had nl. een nogal opvallende titel: 'Poupee de Cire, Poupee de Son'. Van die typisch Franse loungepop. En er kwam geen einde aan. Sindsdien is B&S voor mij ook altijd "de band van dat saaie Franse nummer" gebleven.
Dus helemaal niet gek dat je in slaap viel.

a. een lekker liedje
b. ook verkrijgbaar op de B&S dvd

die saga vind ik erg goed, maar leg me eens het verband met b&s uit?

overigens heb ik de link met the smiths ook nooit echt begrepen, met uitzondering van het feit dat stuart murdoch een groot fan is/was van the smiths.

Ik betwijfel ten zeerste dat dit in Nederland voorkomt.

Ben ik nu ook een afgrijselijk freak?

En Koos, geloof me, dit komt ook voor in NL. Wijzende en gillende tienermeisjes die je aanklampen alsof je God bent. Leuk hoor, vrouwelijke aandacht, maar zelfs bij mij zijn er grenzen. En dan die blikken als je rustig probeert uit te leggen dat jij geen "fan" bent, maar liefhebber van Belle & Sebastian, en dat je niet alle cd's en ep's etcetera hebt. Vermoeiend. Die meisjes zien er ook allemaal hetzelfde uit trouwens, ze hebben altijd een pony (qua haardracht).

Neen! Het is namelijk een heel leuk liedje en nu ik weet dat Gainsbourg ht heeft geschreven is het dus ook gewoon een serieus goed nummer dat uit de bak met curiosa singletjes zo door gaat naar de bak sixtiesclassics!
65! ik zat er dus een jaar naast, dat betekent: weekje vroeg naar bed en de naslagwerken uit de kast halen!!

Nee, ik denk dat een 17-jarige anno 1965 de clou best wel eens gemist zou kunnen hebben, daar was Gainsbourg in ieder geval nu niet meer mee weggekomen! Ik zou graag zijn interview met Witney H. nog eens zien trouwens (Zoe joe want to fuck wizz me?) maar goed, back to topic:

als B&S novice: wat is er zo androgyn aan B&S??

Dat van die fan-meisjes die altijd een pony hebben klopt trouwens als een klok, Mug.
Qua generatie lijkt Quint me het meest bij mijn stelling passen. Eigenlijk te jong voor The Smiths, later toch gaan luisteren, maar opgegroeid met B&S.

Van Looper daarentegen heb ik wel de 2 eerste cd's, interessanter/avontuurlijker dan B&S voor mij.

Ondertussen heb ik wel de laatste B&S op mijn mac staan, luister er geregeld naar, en misschien is het weer tijd om in de B&S geschiedenis te duiken.

Voor het verder B&S onderzoek: ik heb zowat alles van The Smiths (op vinyl én cd) alle cd's van Stereolab, en een zwak voor Franse popcorn/yéh-yéh muziek/meisjes. Dus ik zou per definitie eigenlijk B&S lichtjes fantastisch moeten vinden, niet? Toch maar eens gaan kijken in de AB dus.

Mijn opmerking waar Vonx om moet zuchten is voor mij juist essentieel. Het klinkt wat pathetisch ' in een band kunnen geloven', maar ik heb graag de illusie dat muziek het belangrijkste goed ter wereld is.
Zo heb ik ooit een recensie van David Cavanagh (of Andrew Perry?) gelezen waarin Copper Blue en Beaster van Sugar (= Bob Mould) qua belang voor de mensheid vergeleken werden met het Oude en Nieuwe Testament.

Ik hou van overdrijven/overdrijvingen.
Als ik kon kiezen tussen leven met twee armen zonder Sinister of met een arm en een exemplaar van Snister, zou ik voor het laatste kiezen.
Maar dat heb ik al over 50 andere albums gezegd en een mens heeft maar twee armen....
Still, het idee is belangrijker dan de uitvoering van de aktie...

@ der A.:
Ook ik "geloof" graag in bands maar ik heb wat moeite met het idee dat je beschrijft; dat er een hele generatie muziekliefhebbers op zoek was naar een band om in te geloven. Vond ik gewoon "over the top". Ik geloof overigens zowieso in Bob Mould!

Wie niet naar Vredenburg gaat in maart dient zich te schamen...

Nog even en men begint hier al te gillen wanneer de letter B valt ;oP

In plaats van me zitten schamen ga ik van die 30 euro oa. maar eens een album van ze kopen, geloof ik.

hoorde ik daar iemand gillen (met pony toevallig?)

Ik geef toe dat ik Arnolds betoog nogal kritiekloos aanneem. Heeft er mee te maken dat ik een ander muziekforum ook al zat lastig te vallen met mijn (oprechte) verbazing over de populariteit van B&S. En daar werden (door een Subber overigens) dezelfde argumenten aangedragen. De charme schuilt schijnbaar ook in de ongrijpbaarheid en een soort van bebrilde hipheid. De muziek alleen kan die cultstatus voor mij niet verklaren, maar dat geldt natuurlijk voor elke cultstatus.
Als ik had geweten van dat draadje uit 2002 had ik mijn vraag hier wellicht achterwege gelaten. Want er is geen concrete aanleiding behalve dan mijn gewetensnood. Er komen niet veel nieuwe feiten boven tafel, maar wel meer feiten. En da's ook wat waard.

Voor het verder B&S onderzoek: ik heb zowat alles van The Smiths (op vinyl én cd) alle cd's van Stereolab, en een zwak voor Franse popcorn/yéh-yéh muziek/meisjes. Dus ik zou per definitie eigenlijk B&S lichtjes fantastisch moeten vinden, niet?

Lijkt me wel, ja! Allemaal mietjesmuziek... Was zelf nooit een sucker voor mietjesmuziek. Pas het afgelopen jaar heb ik de Loch Ness-achtige schoonheid van The Smiths en bijv. Les Ritas Mitsouko ontdekt. Het stilletjes op mijn bed liggen huilen wil nog niet lukken. Maar verder lig ik wel redelijk op schema met de opheldering van het B&S-mysterie.

Toch maar eens gaan kijken in de AB dus.

Vredenburg voor mij. De pony is al getrimd.

Twee jaar later volgde het complete oeuvre, dankzij interventie van n behulpzame huisgenoot. 6 jaar later pas B&S en niet eens via "Sinister". Vind vooral afzonderlijke nummers goed; zou niet echt n favoriete plaat kunnen noemen.

Het mysterieuze aspect oefent zeker aantrekkingskracht op me uit, had bij de ontdekking echt t gevoel dat hier iets bijzonders aan de hand was. Ter vergelijking: zo'n momentum-gevoel had ik ook met Nirvana- en dEUS-debuut, DJ Shadow's Endtroducing en meer recentelijk met oude platen van Love (Forever Changes), Byrds (Notorious Byrd Brothers) en Serge Gainsbourg (Melody Nelson). In t geval vaan B&S n Optelsom van moment waarop ik ze ontdekte, de verrassing bij ieder nieuw nummer dat ik hoorde direct na "Arab Strap" (vooral die eps!) en wat de stem van Murdoch bij mij teweeg bracht: neiging het zwelgen van me af te dansen ipv stiletjes in n hoekje weg te kwijnen.

n Pony wil ik even goed wel overwegen voor de 31e; de kapper staat voor volgende week op het program...

Het wordt de nieuwe trend...
zij-ige jongens (en meisjes) met pony's en betraande ogen....

Snif...

To finish our yearlong celebrations of 10 Years of ATP, we are thrilled to bring back the event that started it all. In 1999 Belle & Sebastian curated The Bowlie Weekender, the event that became All Tomorrow's Parties, and this December they will return to headline and curate Bowlie 2.

The festival weekend will run from the 10th - 12th December at Butlins Holiday Centre, Minehead featuring around 40 bands picked by Belle & Sebastian. The first exciting set of line-up additions will be confirmed on Monday at the general on-sale.

info here: http://www.atpfestival.com/events/bowlie2.php

Spam! :P

He, ik wilde nog helemaal geen "Submit" klikken! Althans niet voordat ik gezegd had dat ik naar dat ATP ding ga. Niet dat ik dat was B&S de afgelopen tien jaar gedaan hebben ontzettend boeiend vinden, of dat Murdoch bekend staat om zijn buitengewoon vooruitstrevende smaak, maar 't is min of meer om de hoek en ook wel een beetje nu of nooit.

ik dacht dat ze gesplit waren met deze bump

zullen we weer een b&s discussie gaan houden? leuk! waar is norbert?

aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaargh

Discussie?... Een B&S-artikelenreeks!